Gewicht Van Water

Geschreven bij Het gewicht van water

Een prachtig, spannend verhaal waarin knap verschillende verhaallijnen verwerkt zijn. Heden en verleden lopen in elkaar door als een fotografe een reportage moet maken over een dubbele moord die honderd jaar geleden is gepleegd op een klein eiland.
Hoe dieper Jean in de gebeurtenissen duikt, hoe schrijnender de parallel die ze in haar eigen leven ontdekt.
Het boek geeft gelukkig niet direct al haar geheimen prijs en blijft tot het einde toe boeien. Het onverwachte, tragische einde versterkt het thrillereffect. Een thrillerachtig verhaal met gevoel, want Shreve blijft natuurlijk de koningin van de emoties.

Geschreven bij Het gewicht van water

Fotojournalist Jean krijgt van een tijdschrift de opdracht een reportage te maken over een 19-de eeuwse moordzaak op het eiland Smuttynose (Isles of Shoals, nabij de kust van New Hampshire). Twee Noorse emigranten, de schoonzussen Anethe en Karin zijn toen op een beestachtige wijze afgeslacht met een bijl. Jean besluit van haar opdracht een familie-uitje te maken. Ze huurt een boot en vertrekt samen met haar man Thomas, dochter Billie, zwager Rich en zijn vriendin Adaline naar de Isles of Shoals. Een reis die even stormachtig zal eindigen als de moordzaak uit 1873.
Jean, de verteller van het verhaal, steelt een brief uit de bibliotheek. Deze brief is (20 jaar na de moorden) geschreven door Maren Hontveldt, de enige overlevende van de Smuttynosemoorden. Maren is als jonge vrouw samen met haar man naar Smuttynose geëmigreerd. Ze moest haar geliefde broer Evan en haar verbitterde zus Karin achterlaten. Het huwelijk van Maren bleek helaas net zo onvruchtbaar als het eiland waarop zij zich gevestigd hadden. Maren werd een eenzame vrouw. Wanneer haar broer en zus zich ook op het eiland vestigen krijgt Maren weer hoop. Helaas, voor Maren, blijkt karin nog even zuur als voorheen en voelt Maren zich vreselijk jaloers op Anethe, de vrouw van Evan. Wanneer Anethe en Karin worden vermoord is het Maren die hun moordenaar aanwijst. Hoewel er veel vraagtekens zijn omtrent de moord wordt de verdachte toch geëxecuteerd. Vlak voor haar dood besluit Maren dat zij de waarheid omtrent de moorden niet mee mag nemen in haar graf en schrijft een brief….
Terwijl Jean aan haar reportage werkt, trekken Thomas en Adaline veel met elkaar op. Adaline bewonderd het werk van Thomas en Thomas lijkt van al deze aandacht te genieten. Jean vermoed dat de twee een verhouding met elkaar hebben en kan behalve aan de Smuttynosezaak en de affaire van haar man nergens anders meer aan denken. Wanneer de boot in een storm verzeild raakt verlies Jean de werkelijkheid uit het oog en eindigt het familie-uitje in een drama.
Hoewel de levens van Maren en Jean in veel van elkaar verschillen hebben de twee vrouwen, op het moment dat het verhaal zich rond Jean afspeelt, toch veel van elkaar gemeen. Beiden hebben geen gelukkig huwelijk, ze hebben last van achterdocht en jaloezie en voelen zich niet prettig in het gezelschap waarin zij zich verkeren. Anita Shreve heeft de twee verhalen heel mooi in elkaar verweven. Helaas springt de schrijfster zo af en toe een beetje te abrupt van 1873 naar de volgende eeuw en weer terug, wat mij soms verwarde. In 2000 is het boek verfilmd. Op youtube zijn er stukjes van deze film te bekijken. Helaas kon ik nergens de volledige film terugvinden. Mochten er lezers zijn die de film op DVD hebben, dan zou ik die graag willen lenen of overnemen. Ik vond het twee prachtig verhalen en ik het lijkt mij heerlijk om tijdens een avondje onderuitgezakt voor de tv, nogmaals van Het gewicht van water te kunnen genieten.

Geschreven bij Het Gewicht Van Water

Dit is een goed geschreven maar vooral in het begin wel langdradig boek. Ik was toch benieuwd naar de afloop en heb doorgezet. De afloop is echter heel slecht. Een naargeestig boek.