Het huis voor ongewenste meisjes

De weeshuizen werden destijds gerund door de nonnen nadat de katholieke premier Maurice Duplessis erdoor drukte dat de zorg moest worden geleverd door de kerk. De werkelijke kosten voor de zorg werden door de staat betaald. Toen in 1954 ineens bleek dat meer subsidie werd betaald voor psychiatrische patienten, veranderde de kerk met een simpele pennenstreep de wezen tot geestelijk gehandicapten.
Hierdoor kregen deze kinderen geen scholing meer en werden al van kleins af aan ingezet om te werken in deze inrichtingen waar steeds meer echte psychiatrische clienten werden geplaatst. Kleine ruimtes werden opgevuld met zoveel mogelijk bedden en er werd met harde hand en duivelse streken geregeerd door de nonnen. Als je als kindje een beetje uit de zogenaamde rij durfde te lopen, het iele lijntje durfde over te steken om zomaar commentaar te geven of vragen te stellen werd dat niet in dank afgenomen. Dwangbuizen en slaapmedicatie waren eerder regel dan uitzondering.

Schrijnende verhalen die me tot tranen toe roerden …..

Maggie is de dochter van “De zaaier”. Een hardwerkende man die in zijn winkel allerlei zaden verkoopt voor de land-, en tuinbouw, alsook aanverwante artikelen. Maggie adoreert haar vader die van oorsprong Engels is. Haar moeder is geboren als Franstalige en deze twee werelden botsten als de hel in Maggies wereldje, een dorpje dat door de wederzijdse afkeuring erg verdeeld is tussen de Frans,- en Engelstaligen. Ook het huwelijk van de ouders van Maggie en haar broer en zusjes gaat in uitersten op en neer van goed naar slecht.
Als Maggie dan ook smoorverliefd wordt op haar buurjongen, de “Franse” Gabriel, is haar vader daar op zijn zachtst gezegd niet blij mee en hoewel hij zelf destijds ook verliefd is geworden op haar Franse moeder wil hij pertinent NIET dat zijn kinderen het met dit, in zijn ogen, “minderwaardig” volk aanlegt. Maar liefde laat zich in Maggie en Gabriels geval niet beteugelen door welk verbod dan ook.
Als Maggie zwanger blijkt te zijn is het hek van de dam. Ze wordt weggestuurd naar haar kinderloze oom en tante met het vooruitzicht dat haar kindje zo gauw als het geboren is ter adoptie moet worden afgestaan. Ook moet ze beloven haar relatie met Gabriel te verbreken.

Als haar kleine meisje wordt geboren mag ze het zelfs niet zien en wordt haar verteld dat het kindje erg ziek is.

Elodie groeit de eerste vier jaar van haar leventje op in het weeshuis waar ze graag leert en tekent en het op zich best prettig vindt met een paar lieve nonnen. Toch is iedere dag doorspekt met hoop en verlangen, ze verlangt naar de dag dat haar moeder haar komt ophalen. Als ze dan van de ene op de andere dag het weeshuis moet verlaten om ergens anders te worden geplaatst, vervliegt daarmee haar grootste wens en droom – haar moeder zal nu waarschijnlijk niet weten waar Elodie is en haar nooit meer kunnen vinden. Je voelt haar kleine hart breken.

In beider harten groeit het gemis met de dag, bepaalt het hun leventjes behoorlijk. Zal Maggies zoektocht op een positieve manier eindigen of zullen moeder en dochter uiteindelijk de leemte nooit kunnen opvullen?

De ongewenste kinderen, een vergeten generatie weeskinderen. Ongelooflijk dat een pure geldkwestie zoveel leed veroorzaakte voor een groot aantal kinderen dat zelfs de kans niet kreeg om zichzelf te verdedigen. Ze dienden beschermd te worden door de overheid of de kerk, maar nee hoor – geld. Geld was blijkbaar belangrijker.
Een hartverscheurend, fictief verhaal dat op feiten is gebaseerd.
Joanna belicht een ieniemienie topje van de ijsberg als het om de dramatische geschiedenis van deze groep kinderen gaat. En dat waren er niet een paar, maar duizenden!!!

Geschreven bij Het huis voor ongewenste meisjes

Het verhaal leest vlot en is boeiend. Aangrijpend hoe het ging met kinderen van ongehuwde moeders. Toch mis ik wat diepgang in het verhaal, dat is jammer.
Jammer ook dat sommigen nog steeds menen dat er bij een recensie een heel boekverslag geschreven moet worden.

Geschreven bij Het huis voor ongewenste meisjes

Dit prachtige boek beschrijft het levensverhaal van Maggie en haar dochter Elodie in Quebec, Canada in de jaren 50 tot 70. In iets meer dan 300 pagina's leer je over Maggie's zwangerschap, als ze pas 16 jaar is, en hoe ze haar dochter gedwongen moet afstaan. Elodie komt vervolgens in een weeshuis terecht, wat al snel veranderd in een psychiatrische inrichting.

Toen ik de flaptekst las, wilde ik het boek gelijk gaan lezen. Toen ik er vervolgens achter kwam dat het boek gebaseerd was op waargebeurde verhalen, was ik al helemaal enthousiast. Echter klapte ik het boek uiteindelijk dicht met gemixte gevoelens. Het verhaal is spannend en een echte pageturner. Echter bleef het voor mij ook allemaal een beetje oppervlakkig. In het boek wordt je door 24 jaar van Maggie's en Elodie's leven geloost. Dit zorgde er voor mij wel voor dat ik er niet helemaal goed in kon komen. Voordat je het weet, was er namelijk weer 10 jaar verstreken.

Echter blijft dit boek zeker een aanrader, maar voor mij helaas geen 5 sterren waard!

Ik was niet bekend met deze schokkende gebeurtenissen. Het was voor mij een verbijsterend verhaal, ik vond het een mooi boek. Wellicht niet het beste wat ik ooit gelezen heb, maar het verhaal kwam wel enorm bij me binnen.

Geschreven bij Het huis voor ongewenste meisjes

Lang niet gebeurt dat ik een boek niet kon wegleggen. Heerlijk vlot geschreven. Je leeft letterlijk en figuurlijk mee met Maggie. Kortweg heerlijk op een druilerig weekend om te lezen.

Een fijne en handzame pocket waarin een onderwerp wordt aangekaart dat in de Canadese geschiedenis zeker niet onderbelicht mag blijven.
Het boek begint in 1948 in Quebec, Maggie is 14 jaar en helpt haar vader in zijn zadenbedrijf. Ze heeft drie jongere zusjes (Violet, Geraldine en Nicole) en een oudere broer, Peter, die naar kostschool is. Ze heeft een oogje op de buurjongen, Gabriel. Die woont met zijn zussen Clementine en Angele naast hun, hun ouders zijn omgekomen bij een auto ongeluk.
De schrijfster verwerkt soms korte Franse zinnetje in het boek, in Quebec spreken ze namelijk zowel Frans en Engels. Maggie’s moeder is Frans, haar vader Engels en dat leidt nogal eens tot verschillende inzichten in de opvoeding.
Maggie raakt ongewenst zwanger en in die tijd was het heel gebruikelijk dat het jonge meisje voor een tijdje ergens anders woonde en de baby werd afgestaan voor adoptie of naar een weeshuis ging. Na de zwangerschap en geboorte probeert Maggie zo goed en zo kwaad als het kan haar leven weer op te pakken. Ze kan haar buurjongen Gabriel echter niet vergeten en ze is niet gelukkig in haar huwelijk en zou Gabriel graag de waarheid willen vertellen.
Later in het boek volg je afwisselend het leven van Maggie en haar afgestane dochter Elodie. Diep triest als je leest hoe de jonge meisjes van het weeshuis verhuizen naar de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis, welke werkzaamheden ze daar moeten uitvoeren en hoe ze gestraft en mishandeld worden door de nonnen. Elodie wordt uiteindelijk op 17-jarige leeftijd vrijgelaten in de “echte” wereld.
Zal Elodie uiteindelijk haar moeder terugvinden? Beiden zijn ze op zoek naar elkaar en welke rol speelt de vader van Maggie hierin een rol?
Een aangrijpende roman, zeker een aanrader als je “De verloren kinderen” van Diney Costeloe gelezen hebt.

Een aangrijpend boek met een waargebeurd verhaal uit de Canadese geschiedenis.

Geschreven bij Het huis voor ongewenste meisjes

Zeer fijne schrijfstijl van deze auteur uit Canada.
Een prachtig verhaal uit de jaren ' 50 van de twintigste eeuw komt tot leven uit haar pen.
Ze laat een zowel verschrikkelijk maar realistisch gedeelte uit het verleden van weeskindjes aan bod komen, alsmede een verboden liefde die ergens ooit (hopelijk) beantwoordt zal moeten worden.

Super mooi verhaal. Erg ingrijpend om te lezen welk leed weesmeisjes werd aangedaan..

Doet me denken aan de streekromans die ik vroeger las.