Het leek stiller dan het was roman

Uiteindelijk kunnen we er een heel leven over doen, sommigen komen er nooit achter en sommigen – ook in het geval van Seije – dienen heel diep te zinken, omhoog te krabbelen, nog eens te zinken, zichzelf kwijt te raken en een absoluut dieptepunt te bereiken om tot de realisatie te komen dat ‘goed genoeg’ er helemaal niet toe doet, want:

Een vogel is een vogel omdat hij niets anders is. Je bent al wie je bent. Je bent al goed.

Inmiddels heb ik mijn exemplaar van Het leek stiller dan het was al uitgeleend met bovenstaande quote op een post-it erop geplakt. Een aanrader voor iedereen die wel wat inzicht kan gebruiken in het ‘niet goed genoeg’ gevoel, maar met even zoveel lagen om te ontrafelen voor ieder ander die ‘al goed’ is…

Het is fascinerend te ervaren hoe je als lezer op een subtiele manier het leven van de hoofdpersoon wordt binnengezogen, maar wel zo dat je nooit te dichtbij komt. Ook jij blijft een buitenstaander.
Op een prachtige manier wordt beschreven hoe Seije, die opgroeit bij haar alleenstaande, onconventionele moeder op Vlieland, zich ontwikkelt. Hierdoor is zij een buitenstaander in de conventionele en besloten eilandgemeenschap. Dit wordt haar des te meer duidelijk wanneer er een ingrijpende gebeurtenis plaatsvindt, waaraan zij zich indirect schuldig waant. Gelukkig is er altijd haar boezemvriend Teun. Bij hem voelt zij zich volledig vertrouwd . Hij is op zijn beurt, zij het in iets mindere mate, ook een buitenstaander.
Na haar afronding van de middelbare school heeft zij wederom een ervaring, die grote impact op haar leven heeft.
Seije verlaat het eiland en gaat studeren in Edinburgh, een stad waar ook haar vriend Teun voor kiest. In de korte tijd voor Teun arriveert weet zij zich ook hier tot buitenstaander te maken. Ook in deze periode kan zij rekenen op de onvoorwaardelijke vriendschap van Teun en koestert zich daarin.
Dan wordt zij verliefd. Haar ambities en haar liefde voeren haar naar New York. Ondanks dat alles perfect lijkt, een ambitieuze baan en een prachtige liefde, voelt zij zich ook hier een buitenstaander. Dit ondergraaft haar zelfvertrouwen volledig.
De manier waarop al deze ontwikkelingen worden beschreven, blijven van het begin tot het eind boeien. Na het slot van de roman, waarin de cirkel zich sluit, kan de lezer voldaan het boek dichtdoen. Een boek met inhoud waar je nog lang over blijft nadenken.
Jammer is alleen de titel. Die vind ik te weinig kernachtig voor de inhoud van dit prachtige boek. Ook wordt een paar verhaallijnen wat erg terloops geïntroduceerd en blijven open.
Maar dit laat voor mij onverlet om “Het leek stiller dan het was” een ieder aan te bevelen.
Een boek dat op zo’n prachtige en subtiele wijze de groei en ontwikkeling van twee adolescenten en vooral ook de worsteling daarmee van Seije, en hun onvoorwaardelijke vriendschap beschrijft, verdient een grote lezersschare.

'Het leek stiller dan het was' is een prachtig verhaal over een meisje dat opgroeit in een kleine gemeenschap, die tot bloei komt als ze met taal en literatuur aan de slag kan, maar zich uiteindelijk verliest in de angst ontmaskerd te worden als het kleine meisje wat ze altijd is gebleven.

En net zoals de zilte geur in het huis en de lakens trekt, zo trekt Seije in jou. Ze zit onder je huid. Ze laat je beetje bij beetje stukjes kwetsbaarheid en kracht zien, zodat je weet dat ergens die sterke vrouw wel zit. Zodat je hunkert naar dat ene moment dat ze zichzelf vindt. En dat je weer adem durft te halen, maar dat die momenten nooit heel lang duren en het onbehagen ook dan op de loer ligt.
En zoals altijd: als alle zekerheden wegvallen zie je pas wat je waard bent, zie je pas wie je werkelijk bent. En zo is het ook met Seije.

Lezen als je best een beetje weemoedig durft te worden. Want dat word je, gegarandeerd. En lezen als je op zoek bent naar een mooi verhaal, in een heldere stijl, van deze tijd. Een verhaal waarin personen getagd worden op facebook, en waarin smartphones aan de opladers liggen op de veerboot, die kom je niet vaak tegen.

Prachtig. Kelder's woorden voeren je mee naar een andere wereld. Rauw maar toch vol schoonheid. Een boek dat je niet wilt wegleggen.

Heel mooi geschreven, een ontroerend verhaal. Prachtige waarnemingen. Een bijzondere beleving. een van de boeken die je nog een keer wilt lezen!

In tegenstelling tot alle positieve reviews die hier al geschreven zijn, ben ik minder positief. Het is zeker geen slecht boek, maar ik vond het lastig om in het verhaal te komen en ik had ook wat moeite om het boek uit te lezen. Alhoewel het onderwerp van het boek mij echt interesseert, kon het boek mij niet echt boeien.

Het boek is opgedeeld in 54 korte hoofdstukken en dat leest prettig. Ook de schrijfstijl van Eva Kelder is prettig, wat dat betreft leest het boek makkelijk.

Eva Kelder beschrijft het opgroeien, de puberteit en de fase daarna van Seije (en zijdelings van Teun). Ik vond het verhaal wat hapsnap en miste een doorlopende verhaallijn.

Het boek als je begint te lezen neemt je mee van het begin tot het einde, Je blijft de hoofdpersonen volgen. Het wordt zo levendig besproken . Hun dilemma van wel of niet studeren. Wel of niet je vleugels uitslaan. En elkaar toch weer opzoeken. Je wordt gewoon meegezogen in het verhaal.

Eva kelder is een talentvolle Nederlandse schijfster. Het hoofdkarakter Seije is inleefbaar genoeg en het ik-perspectief draagt bij aan het dichterbij halen van de lezer. Ik heb eigenlijk van het hele boek genoten en had het vijf sterren gegeven als het niet voor de laatste paar bladzijdes was/de ontknoping van het verhaal. Wat een ontzettende afknapper was dat zeg! Ik zal er verder niet op in gaan om spoilers te voorkomen, maar ik had van de ontknoping iets eleganters verwacht dan de huidige afwerking.

Het is een mooi boek over het zoeken en vinden van jezelf en in reine komen met je jeugd. Leest lekker weg.

Ik mocht weer een boek lezen voor de leesclub van NotJustAnyBook „Een perfecte dag voor literatuur”.

Een bijzonder boek met een verhaal over de Vlielandse Seije. Ik denk toch dat ik niet van echte literatuur hou. Het boek was mooi geschreven, maar ik heb lang moeten lezen om te ontdekken waar het verhaal naartoe zou gaan.
Uiteindelijk is het een verhaal waarin je Seije heel erg goed leert kennen en, belangrijker nog, aan het einde leert Seije ook zichzelf ECHT kennen.
Het verhaal begint heel gedetailleerd over haar kinderjaren op Vileland. Als enige dochter, groeit ze alleen met haar moeder op. Geen idee wie haar vader is. Haar beste is vriend Teun, waarmee ze samen naar Edinburgh gaat om te studeren. Ze groeien uiteindelijk uit elkaar.
Seije wordt verliefd op Daniel en samen vertrekken ze naar New York. Haar literaire proefschrift welke ze daar zou maken, maakt ze nooit af en uiteindelijk komt ze weer terug op Vlieland voor de begrafenis van haar moeder.

„Een vogel is een vogel omdat hij niets anders is. Je bent al wie je bent. Je bent goed.”