Het licht van de zee

Een van de beste boeken die ik ooit heb gelezen en die ik nooit zal vergeten.

Geschreven bij Het licht van de zee

Zojuist heb ik Het licht van de zee van M.L. Stedman uitgelezen en meegevoeld. Nu ben ik heftig geroerd. Het gaat over instinct en in de hoofdrol moederliefde. Als moeder je kind verliezen is als een amputatie. Je blijft fantoompijn houden totdat je vergeeft (accepteert dat je niets kan veranderen aan feiten) en vergeet (loslaat door steeds weer bij herinnering aan de pijn het contact te verbreken en te kiezen voor fijne gedachtes; totdat de tijd heelt en je alleen nog maar een litteken overhoudt). Het kind werd geboren bij de ene moeder. Het lot bracht haar bij een andere moeder waar ze vijf jaar lang opgroeide. Uiteindelijk koos de papa bij wie ze opgroeide voor rechtvaardigheid en kwam het kind terug bij haar geboorte-moeder. Heel aangrijpend allemaal doordat de schrijfster het zo goed weet over te brengen, al die authentieke gevoelens die in dit verhaal een rol speelden. Een mooier liefdesgeschiedenis is naar mijn weten nooit eerder verteld. Het is een verhaal over de twee kanten van onvoorwaardelijke liefde tegenover het decor van een vuurtoren op een eiland en een kleinburgerlijk stadje op het vasteland.

Bij de eerste blz dacht ik: wat een overdreven beeldend taalgebruik. Dit verdween al snel en het boek pakte me echt. Ik begon het heel knap te vinden hoe de schrijfster de dingen omschreef. Alsof ze een heel wijs,oud persoon is die veel heeft meegemaakt. Ik heb er op het eind tranen bij gelaten. Ben tevergeefs op zoek gegaan naar nog een boek van Stedman, het is haar eerste, hopelijk niet de laatste.

Een van de mooiste boeken die ik de laatste jaren heb gelezen. De gevoelens van de figuren in deze roman worden zo puur en echt beschreven. Dat is de kracht van dit boek. Het raakt je, hoe ouders en kinderen een onlosmakelijke band hebben. Met ontroerende tederheid en toch ook met klasse geschreven.

Een prachtig verhaal, waarin een onmogelijk ethisch dilemma wordt beschreven. Het verhaal pakt je en is erg mooi geschreven. Dit boek heeft veel indruk op mij gemaakt. Het is zeker een aanrader!

Geschreven bij Het licht van de zee

Voor iedereen die nog twijfelt, koop dit boek!
Het is een verhaal dat je nog lang zal bijblijven.
M.L. Stedman neemt je mee op reis naar het Australië van begin vorige eeuw.
Binnen een mum van tijd wordt je meegezogen in het leven van Tom Sherbourn.
Een man met een pijnlijke familiegeschiedenis en iemand die is getekend door de verschrikkingen die hij heeft moeten meemaken aan het front van de 1e wereldoorlog. Alle medailles en erepenningen ten spijt, eenmaal terug in Australië wil hij niets anders dan rust. Hij neemt een baan als vuurtorenwachter op het kleine afgelegen eiland Janus Rock. Het is de desolate schoonheid van het eiland, de indrukwekkende kracht van de elementen en de routineuze taken als vuurtorenwachter die zijn geest tot rust brengen. Wanneer hij tijdens zijn eerste kortdurende verlof de levenslustige en ontwapenende Isabel ontmoet blijken zij iets in elkaar los te maken. Na een briefwisseling op het moment dat Tom weer op het eiland is raken de twee al snel verliefd. Er volgt een korte verloving en na de voltrekking van hun huwelijk beginnen ze aan hun gezamenlijke leven op het eiland. Het is een gelukkige tijd totdat het stel 3 miskramen te verwerken krijgt. Isabel is het vertrouwen in haar lichaam en de toekomst kwijt en Tom heeft het gevoel steeds verder van haar verwijdert te raken. Wanneer er op een dag een bootje aanspoelt met daarin een dode man en kleine baby veranderd hun leven opslag. Isabel ziet de komst van de baby als een teken van God. Hoewel Tom het aanspoelen van man en kind gelijk wil rapporteren laat hij zich door zijn vrouw overhalen om dit niet te doen. Voor Isabel gaat er een langgekoesterde wens in vervulling. De baby heeft naast haar vader vast ook haar moeder verloren. Zij en Tom kunnen haar alles geven waar het kind recht op heeft. Maar de keuze om het meisje op te voeden als ware het hun eigen dochter zal hun voor de rest van hun leven blijven achtervolgen. Want hoewel de eerste jaren als gezin op het eiland uiterst gelukkig verlopen veranderd alles na een verlofperiode op het vaste land...

Geschreven bij Het licht van de zee

In dit prachtige boek spelen vuurtorens en ongekende kindjes een rol, voor mij een onweerstaanbare combinatie.
In het begin moest ik even wennen aan het taalgebruik / de vertaling, maar dat went al snel. Vervolgens kon ik het bijna niet meer wegleggen…
De schrijfster neemt je mee in een indrukwekkend en liefdevol verhaal met een bijzondere sfeer en een onmogelijk dilemma. Aan het eind heb ik ronduit zitten huilen. Een boek dat je raakt en mij niet snel loslaat.
Het enige minpuntje is wat mij betreft dat er in het boek het woord miskraam wordt gebruikt voor een doodgeboren kindje.

HET LICHT VAN DE ZEE van M.L.STEDMAN

Na de tweede wereld oorlog krijgt Tom Sherbourne de kans om de vuurtorenwachter af te lossen op het afgelegen eiland Janus Rock aan de westkust van Australie voor zes maand. Vooer hij het laatste deel van de reis aanvat wordt hij verwacht bij de havenmeester in Point Partageuse, daar leert hij de achttienjarige Isabel kennen. Het leven op het eiland is eenzaam en zwaar maar dat deert Tom niet hij vult zijn dagen met het opknappen en het onderhouden van de vuurtoren. Isabel schrijft hem brief en zo ontstaat er een correspondentie , om de drie maanden komt eer een boot met voedsel en dingen die hij nodig heeft op het eiland. Na zijn bezoek aan het vastenland vraagt hij haar ten huwelijk en gaan nu voor een periode van 3jaar naar het eiland. Na drie miskramen is Isabel ten einde raad .Op een dag spoelt er een sloep aan met daarin een dode man een baby, ze besluiten het kindje als hun eigen kind te houden in de veronderstelling dat ook de mama overleden is.
Het is een prachtig emotioneel verhaal, waarbij menig traantje vloeide.
Zeker 5 sterren geef ik het verhaal.

Geschreven bij Licht van de zee

Een heel bijzonder verhaal. Centraal staat het echtpaar dat besluit een baby die aangespoeld is te houden als hun eigen kind. Ze wonen als enige op een eilandje langs de kust van Australië waar de man vuurtorenwachter is. In het begin is zijn ze een gelukkig gezinnetje, maar het wordt steeds lastiger om vol te houden. Ik heb erg meegeleefd met en me boos gemaakt om de beslissingen van de man en de vrouw en de gevolgen hiervan. Wat ook mooi neergezet wordt, zijn het geïsoleerde leven op het eiland, gevolgen van het verleden van de man in de eerste wereldoorlog en het dagelijkse leven na WOII in Australië.

Geschreven bij Het licht van de zee

mooi geschreven, verhaal leest makkelijk. echt een boek om in een keer uit te lezen!