Het meisje en de tractor Een waargebeurd verhaal dat wereldnieuws werd

Fantastisch meeslepend geschreven verhaal van een ongelofelijke droom die verwezenlijkt werd. Ik heb tranen gelachen en tranen gehuild. Een verhaal dat werkelijk aanzet om eigen dromen na te jagen.

Er zijn van die verhalen waarvan het je verbaast dat niet iedereen het kent. Dit is er zo een. Manon beschrijft haar reis tegen de achtergrond van gebeurtenissen uit het verleden. Heden en verleden worden daarmee net zo vervlochten als droom en daad. De wereld is mooi en dromen moet je doen. Een aanrader, en niet alleen door dromers.

Boek net uit, indrukwekkend geschreven. Ook al wist ik veel over deze reis via de website, de innerlijke gedachten heeft de schrijfster in dit boek meesterlijk verwoord. De opzet om de beschrijving van de nare ervaring en die van de reis, naast elkaar te zetten, maakt het boek heel lezenswaardig.

Manon Ossevoort weet niet goed welke kant ze uit moet met haar leven, als ze op het idee komt om met een tractor naar het einde van de wereld te rijden. Niet alleen Manon is enthousiast hierover; er zijn genoeg mensen en instanties die met haar willen samenwerken of haar willen sponsoren. Manon zelf heeft een grote behoefte om contact te maken met andere mensen en culturen, maar er ligt nog een reden ten grondslag aan haar wereldreis. Ze heeft een traumatische gebeurtenis te verwerken, die ervoor gezorgd heeft dat ze in haar schulp is gekropen en mensen niet makkelijk meer vertrouwt. Manon hoopt weer open te kunnen staan voor anderen en van betekenis te kunnen zijn. Vol goede moed en met de nodige zenuwen begint zij aan een reis die haar leven gaat veranderen.

Het avontuur dat Manon aangaat wordt in chronologische volgorde beschreven en dat doet zij met een open blik. Ze oordeelt niet, maar geeft op een eerlijke manier haar gevoelens weer, die gedurende de jaren (!) dat ze op haar tractor zit ook niet hetzelfde blijven. Je bent als lezer getuige van haar persoonlijke ontwikkeling en daarmee haar angsten en drijfveren. Manon heeft een prettig leesbare schrijfstijl die je meeneemt achterop de tractor. De mensen, de omgeving, alles wordt ingezogen, hoewel er ook ruimte blijft voor vragen. Want er is maar weinig bagageruimte op zo’n tractor en hoe blijf je, ook in onherbergzame gebieden, voorzien van alles wat je nodig hebt? En hoe ga je bijvoorbeeld naar het toilet als er geen toilet te vinden is…? Het triggert je fantasie, zou je kunnen zeggen.

Naast het reisverhaal speelt ook het persoonlijke verhaal van Manon, dat in verband staat met de traumatische gebeurtenis die plaatsvond voordat ze
vertrok. Tussen de hoofdstukken door krijg je daar steeds iets van mee, zodat je tegen het eind van het boek weet hoe dat nu is afgelopen.

Omdat Manon veel in contact is met de plaatselijke bevolking van de landen waar ze doorheen trekt, leert ze ook meer begrijpen van de soms hachelijke situatie waarin mensen verkeren. Een en ander staat evenmin los van de politieke onrust in sommige plaatsen en van de bemoeienis van westerse instanties. Zo steek je als lezer ook weer nieuwe kennis op en dat vind ik persoonlijk heel fijn. Een voorbeeld: “Oegandese jongeren vertellen me dat ze niet aan de slag kunnen als leraar. Zij willen betaald krijgen voor het werk waarvoor ze hebben gestudeerd. Nu zitten de scholen vol met jonge westerse mensen, fris van de middelbare school, die vrijwillig korte tijd les komen geven en daar zelden voor gestudeerd hebben. Bravo, hulpverlening aan Afrika.”

Wat ik mooi vind aan dit boek, is dat Manon Ossevoort laat zien dat je, als je jezelf open en onbevooroordeeld opstelt, je daar ook veel voor terug krijgt. Ook in gebieden waar zij voor gewaarschuwd werd, ontmoet zij vriendelijkheid, interesse en behulpzaamheid. En wordt zij zelf geïnspireerd om haar eigen
kwetsbaarheid meer naar voren te laten komen. De algemene toon in dit boek is er dan ook een van optimisme, in tegenstelling tot sommige andere reisboeken waar vooral de nadruk gelegd wordt op de problemen en de onoplosbaarheid daarvan.

Ik heb Het meisje en de tractor met veel plezier gelezen en heb bewondering voor de wijze waarop zij haar eigen problemen heeft aangepakt en daarmee iets heeft weten te betekenen voor anderen. 3 ½ ster voor dit pakkende verhaal.
Carlita
Perfecte Buren

Vanmiddag begon ik aan dit boek en vanavond is het uit. Prachtig! Een verhaal wat je meeneemt op een reis die laat zien dat de mensheid (bijna altijd) goed is en dat liefde, verbinding en verzachting zoveel kracht in zich draagt. Dat wanneer je een droom hebt je het ‘soms gewoon moet doen’. Daarnaast beschrijft Manon een traumatische gebeurtenis en de gevolgen in haar leven terwijl ze je ook laat voelen dat er zoveel helende (veer)kracht zit verborgen in de mens als hij/zij zich durft te openen en te verbinden.
Mooie inkijk in de cultuurverschillen in de diverse Afrikaanse landen waar ze doorheen reisde en de mijmeringen over wat voor soort hulp nou werkelijk het verschil zou kunnen maken.
Ik heb erg genoten van het boek en de mooie foto’s.

Regelmatig zag ik via de social media het boek Het meisje en tractor voorbij komen. Nieuwsgierig gemaakt door het verhaal het boek aangeschaft en nu eindelijk de tijd gehad het boek op het gemak te lezen.

In het boek maken we kennis met de Auteur Manon Ossevoort die na een aangrijpende en vervelende ervaring zoekende is en uit eindelijk besluit haar droom te volgen : op een tractor naar de Zuidpool. Het begin van een avontuurlijke reis.

De schrijfstijl van Manon is heel open en eerlijk en je hebt dan als lezer ook het gevoel dat je bij haar op tractor zit en de reis zelf mee beleefd. Je wordt helemaal meegezogen in de belevenissen en gevoelens die de Auteur bezig houden. Het is allemaal heel beeldend beschreven.

Het is een openhartig verslag van haar reis, haar ontmoetingen met de plaatselijke bevolking, hun cultuur en noem het maar op. Dat was allemaal zeer interessant en leerzaam en ja daarom lees je toch ook een boek. Je wilt er ook wat van opsteken. Na het lezen van dit boek heb je het idee de landen en zijn bevolking wat beter te kennen. Zelfs de gebieden, de zogenaamde brandhaarden. Manon verbleef regelmatig is die gebieden en al wat je leest vriendelijkheid, interesse en behulpzaamheid van de plaatselijke bevolking, hoe moeilijk soms hun omstandigheden ook waren. Ook de persoonlijke zaken die Manon bezig houden zijn zeer openhartig, je voelt met haar mee.

Het boek is bevat ook stukken over die aangrijpende ervaring en doorheen het boek wordt duidelijk wat en hoe dat afgelopen is. We maken dus sprongetje van het heden naar verleden. Het verhaal van Manon kan voor anderen ook een opsteker zijn : ga je dromen achterna, voor wie er in gelooft, dan is veel mogelijk. Ik heb het boek met veel interesse gelezen.

Boeiend van begin tot eind.