Het Monster van de Sloterplas

Na maanden van onderzoek, zelfs met een duikboot, werd een aantal decennia geleden de zoektocht naar het mythische monster van de Sloterplas gestaakt. Het beest bestond niet, het was slechts het resultaat van iemands overspannen fantasie was de conclusie.
Niet iedereen accepteert dat zomaar.
Op zaterdag 28 november 2015 hebben Fred Martin, Jan-Paul van Spaendonck en Anthonie Holslag hun boek 'Het monster van de Sloterplas' gepresenteerd in Scheltema aan het Rokin. Het boek is in drie delen uitgevoerd. Eerst schetst Martin de geschiedenis van de gehele westelijke tuinstad. Zijn verhaal blijft zakelijk en to the point. Van Spaendoncks gemakkelijke pen daarentegen vloeit virtuoos en innemend en voert ons mee naar zijn jeugd rond het diepe kunstmeer. In dampen van hash bouwt hij van feit en fictie, beneveld verleden en ontnuchterd heden een smakelijk literair egodocument. Holslags bijdrage heeft mij, door zijn wat slordige schrijfstijl het meeste moeite gegeven. In de vorm van een fantasy-novelle tracht hij tot een theorie van de "urban legend" te geraken, wat hem overigens wel degelijk gelukt is.
Alles bij elkaar een leuk boek, rijk geïllustreerd en zeker de moeite waard, niet alleen voor de kinderen van Amsterdam Nieuw-West, maar evenzo voor de vele belangstellenden in de crypto-zoölogie.

Ik woonde mijn hele jeugd in Slotervaart. Het plasmonster 'bestond' in mijn ogen, maar later bleek het een ouderlijke truc om mij bij de gevaarlijke waterkant weg te houden, haha. Alles in deze uitgave is o zo herkenbaar voor een (ex-)bewoner. Als hij of zij daar, net als ik, de zestiger jaren als puber doorbracht is het tweede gedeelte een en al déjà-vu. Het derde deel in dit fraai verzorgde boek, van Anthonie Holslag, is een fantastisch stuk proza ! Spannend en puur literatuur.

Zoals wel vaker gaat ook hier iemand met een origineel idee van anderen aan de haal. Het "Monster van de Sloterplas" was een idee van een aantal jongeren waaronder ondergetekende die in de periode tussen 1965 en 1970 bij elkaar kwamen op steiger bij de Oostoever aan de Sloterplas. Het was gewoon een wat flauwe, niet originele imitatie van de mythe van het monster van Loch Ness. We verspreidden dit verhaaltje vooral onder de jongeren en tot onze stomme verbazing begon het een eigen leven te leiden. Steeds meer mensen aan de Sloterplas en met name aan de steiger hadden het over "Het monster van de Sloterplas". Het is ook absoluut niet waar dat het verhaal diende om kinderen er van te weerhouden om de Sloterplas in te gaan zoals de schrijver beweert. Klinkklare nonsens! De bedenkers waren jongeren die afkomstig waren uit diverse buurten rond de Sloterplas en bevriend waren geraakt. Wat ze vooral gemeen hadden was hun interesse voor de popmuziek en soms hadden ze op dezelfde school gezeten. Ooit heb ik de auteur van dit boek gemaild via de uitgeverij hoe de zaak werkelijk in elkaar stak, maar nooit geen reactie gekregen. Ach, je hebt wel meer mensen die denken dat ze het wiel hebben uitgevonden.