Het onstuimige verlangen van God... naar jou

De titel geeft het centrale thema uit het boek: God houdt vurig van elk mens
Een citaat uit dit boek:

Manning was betrokken geraakt bij een leprakolonie in de V.S. en werd geroepen bij het bed van een stervende
Yolanda was een vrouw van 36. Nog maar vijf jaar geleden, voordat de lepra zijn vernietigende werk begon, was ze een oogverblindende lichamelijke schoonheid.
Maar, dat was vroeger.

Nu drukte haar neus in haar gezicht, was haar mond ernstig vervormd en waren haar beide oren opgezwollen. Ze had aan beide handen geen vingers meer, slechts twee kleine stompjes.
Twee jaar daarvoor was haar man van haar gescheiden, vanwege het sociale stigma dat aan lepra kleeft. Hij had hun twee zonen, van veertien en zestien, verboden om hun moeder ooit nog op te zoeken. De vader was alcoholist en had vaak last van gewelddadige stemmingswisselingen. De jongens waren doodsbang voor hem en dus gehoorzaamden ze hem plichtmatig. Het gevolg was dat Yolanda in alle eenzaamheid zou gaan sterven, volledig in de steek gelaten.

Ik zalfde Yolanda met olie en bad met haar. Terwijl ik me omkeerde om de dop weer op het olieflesje te doen, werd de kamer gevuld met een prachtig licht. Toen ik de kamer binnenging, had het geregend. Ik keek niet op, maar zei: 'Dank U, Vader, voor het zonlicht. Ik weet zeker dat het haar zal opvrolijken/

Toen ik me weer omkeerde naar Yolanda - en ook al word ik driehonderd, ik zal nooit in staat zijn om woorden te vinden die kunnen beschrijven wat ik toen zag - blonk haar gezicht als een plotselinge zonnestraal die over de bergtoppen komt, alsof het fel zonlicht uit haar gezicht stroomde, letterlijk zo schitterend dat ik mijn ogen moest beschermen.

Ik zei:'Yolanda, wat zie je er gelukkig uit.'
Met haar lichte Mexicaans-Amerikaanse accent zei ze: 'O, Eerwaarde, ik ben zo gelukkig.'
Daarom vroeg ik haar:' Wil je mij vertellen waarom je zo gelukkig bent?'
Ze zei: 'Jazeker, de Papa van Jezus vertelde me zojuist dat Hij me vandaag meeneemt naar huis.'
Ik kan me nog heel goed herinneren dat de tranen over mijn wangen rolden.
Na een lange pauze vroeg ik haar wat de Papa van Jezus precies had gezegd.
Yolanda zei:

'Sta op, mijn vriendin, kom toch, mijn mooiste.
Kijk maar, de winter is voorbij,
De regentijd is afgelopen.
Op het veld staan weer bloemen,
De tijd om te zingen breekt aan,
De roep van de tortelduif klinkt over het land.
Sta op, mijn vriendin, kom toch, mijn Yolanda!
Laat mij je gezicht zien,
Laat mij je stem horen,
Want je stem is mooi,
Je gezicht lieftallig.
Sta op, mijn vriendin, kom toch, mijn mooiste.' (vergelijk hooglied 2: 10-14)

Zes uur later werd haar kleine, melaatse lichaam opgenomen in de onstuimige liefde van haar Vader.
Later die dag hoorde ik van het personeel dat Yolanda analfabeet was. Ze had haar leven lang nooit in de Bijbel gelezen en in geen enkel ander boek.

Super geschreven. Je raakt nooit uitgedacht over Gods liefde. Mooi om samen te lezen en na te praten aan de hand van gesprekspunten

Ik heb het boek gelezen met kippenvel op mijn armen, van de eerste tot de laatste bladzijde! Een intens boek over de overweldigende liefde van God. Anders dan alle andere boeken over dat thema. Ontroerend en krachtig tegelijk. Een echte aanrader.

Dit boek is een boek dat je hart zo enorm raakt. Gods liefde die niet is te stoppen ondanks dat Hij wist wie waren in ons doen en laten! Levensveranderend!