Het ruisen van de wereld

Mooi geschreven roman die wiens eenvoud en gedachtengang je raakt. Moss is een intrigerende hoofdpersoon in wiens hoofd de lezer wordt meegenomen. De roman roept op tot vragen over je eigen leven en raakt punten waar iedereen mee te maken heeft. Een aanrader!

Samenvatting:

Moss woont als 39-jarige alleenstaande man, na een mislukt huwelijk van 11 jaar, in Sycamore. Op een dag in november gaat hij op pad om naar de begrafenis van zijn oud leraar literatuur Coleman Kane te gaan in Merton, zo’n twee uur rijden van zijn woonplaats. Op de begrafenis komt hij Dani tegen, zijn jeugdliefde. In eerste instantie kan Moss niet helemaal thuisbrengen waar hij haar van kent. Ze lijkt in het niets meer op de mooie jonge vrouw van vroeger, het was net alsof de werkelijkheid bedrog leek, een nachtmerrie veroorzaakt door zijn pillen. Ze praten wat maar gaan ieder hun eigen weg. Op het moment dat Moss aanstalten maakt om op tijd naar huis te gaan blijkt het buiten te sneeuwen en wel zo heftig dat het onverantwoordelijk is om de reis naar huis aan te gaan. Moss besluit een motelkamer te zoeken.

Moss hoorde het zachte brommen van de frisdrankautomaat en de tl-buis boven zijn hoofd en de televisie achter de receptionist. Zelfs zesduizend voet hoog in de Sierra Nevada ontbrak het aan echte stilte.

Later gaat hij eten in een diner en daar komt hij ‘toevallig’ Dani weer tegen. Ze besluiten een tafeltje te delen en zo raken ze wederom aan de praat. Ze vertellen elkaar hun levensverhaal vanaf het moment dat ze uit elkaar zijn gegaan en ze halen herinneringen op aan de tijd die zij samen deelden.

‘Het verleden is drijfzand. Zodra ik mezelf toesta daaraan te denken, zak ik steeds verder weg. Ik kan mijn gedachten niet tegenhouden. Ik slik pillen die een soort dam moeten vormen…’

Dani blijft op de motelkamer bij Moss slapen. Vroeg in de morgen vertrekt Moss stilletjes, niet naar huis maar hij besluit dieper de bergen in te gaan en op zoek te gaan naar de hut van Coleman. Hij is echter helemaal niet gekleed op het winterse weer en uiteindelijk is het Dani die hem verkleumd van de kou vindt.

Mijn mening:

Het boek is onderverdeeld in drie delen:

deel 1: de laatste verdwijning
deel 2: een nieuw leven
deel 3: de tijdreizigers

En deze delen bestaan weer uit ongenummerde hoofdstukken.

Het verhaal speelt zich af in een tijdspanne van 24 tot 36 uur en wordt in heldere, beeldende taal geschreven. Als een echte verteller schrijft Deniz het verhaal van Moss en zijn jeugdliefde Dani. De depressie en de rusteloosheid die Moss doorstaat staat beschreven alsof je er zelf midden in zit. Je voelt op sommige momenten de angst en op andere momenten ervaar je de helderheid van geest juist weer.

De titel van het boek spreekt voor zich na het lezen van het boek. Laat je niet afleiden door vragen waarop je geen antwoord hebt.Ondanks wat boeken je proberen wijs te maken, wordt een leven niet geleefd in grote lijnen, maar in details. We laten ons allemaal te veel afleiden door de ruis om ons heen…

Kun je na zoveel jaar doen alsof er niets veranderd is en gewoon op de oude voet verder met elkaar? Of is het beter geen oude herinneringen op te rakelen?

Ik heb genoten van Het ruisen van de wereld en kan niets anders dan jullie aan te raden het zelf te gaan lezen om er zo achter te komen wat Moss bezig houdt en wat er tussen hem en Dani afspeelde voordat hun wegen scheidde. En je komt te weten wat voor Moss de enige vorm van tijdreizen is die het universum toelaat. Want net als het debuut van Deniz is Het ruisen van de wereld een pareltje dat zonder enige twijfel kan worden toegevoegd aan de Nederlandse literatuur.

Wanneer Moss, een 39-jarige single die een mislukt huwelijk achter de rug heeft, de begrafenis bijwoont van een oud leraar, ontmoet hij daar zijn jeugdliefde Dani. Hij herkent haar helemaal niet meer, ze is nog maar een schim van de frisse verschijning die ze ooit geweest is. Na een nietszeggende babbel wil Moss de terugreis met de wagen aanvatten, maar het winterweer steekt daar een stokje voor. Hij zoekt een motelkamer om te blijven overnachten. Moss gaat op restaurant en botst opnieuw op Dani en ze eten samen. Op die manier komt het verleden opnieuw in discussie, halen de twee ex-geliefden gezamenlijke herinneringen boven en hebben ze het over hun levensverhaal na hun breuk. Uiteindelijk belanden ze dan toch in één en dezelfde kamer. De volgende ochtend vertrekt Moss als een dief in de nacht en besluit hij op zoek te gaan naar de berghut van zijn overleden professor. Daar zal hij wel tot rust komen. De koude eist echter zijn tol en het is tenslotte Dani die hem terugvindt, Moss is totaal verkleumd van de kou.

Deniz Kuypers spreekt klare taal en geeft de gebeurtenissen, zelfs de kleinste, weer op beeldende wijze. Hij beschrijft vol overgave de depressieve gevoelens en de angsten van zijn hoofdpersonage Moss. Details zijn niet onbelangrijk, integendeel! Ons leven wordt te veel, te vaak beïnvloed door het ruisen rond ons heen. Een vraag die tijdens het lezen van dit boek blijft hangen is: kan men het verleden niet beter het verleden laten? Moss wordt duidelijk getypeerd als een eeuwige twijfelaar die depressief is en de werkelijkheid wil ontvluchten. Hij is iemand die nergens rust kan vinden, zelfs niet in de bergen rond Lake Tahoe, in alle stilte van de natuur. Het verhaal zit vol ruis; tussen Moss en zijn ex Sophie en tussen hem en Dani. Je ziet in Moss de schrijver die rusteloos op zoek gaat naar zijn droomwereld, in de hoop uit zijn dagelijkse lijden te kunnen vluchten. Het ruisen van de wereld bevat een verhaal om over na te denken, het is niet zomaar een roman. Dit is een boek om te lezen en nadien te herlezen. Als ik deze literaire roman een kleur zou moeten geven, dan is het ongetwijfeld donkergrijs, of ja, zelfs bijna zwart. Maar wel in een erg aantrekkelijk jasje gestoken.

Op de begrafenis van zijn oude docent van de universiteit komt Moss zijn jeugdliefde Dani weer tegen. Hoewel ze vroeger oogverblindend mooi was, is er nu niets meer van haar schoonheid over. Maar ook Moss is niet meer dezelfde als vroeger. Hij is gescheiden van zijn vrouw en heeft zijn baan in de software business opgezegd om een boek te schrijven, maar hij heeft nog geen woord op papier kunnen krijgen.

Tijdens een etentje praten Moss en Dani elkaar bij over hun leven, maar is het wel mogelijk om verder te gaan waar ze vroeger gebleven zijn, of is het beter om herinneringen niet op te rakelen?

De roman ‘Het ruisen van de wereld‘ is het nieuwe boek van de schrijver Deniz Kuypers, de opvolger van zijn debuut “Dagen zonder Dulci“. Met ‘Het ruisen van de wereld‘ bevestigt Kuypers dat hij een groot literair talent is. Op een fenomenale manier “creëert” hij Moss. Hij beschrijft de drijfveren van Moss, wat er allemaal in zijn verleden is gebeurd, en hoe het komt dat hij nu op dit punt in zijn leven is aanbeland. Het is een meeslepend verhaal en de beschrijvingen van Moss getuigen van groot psychologisch inzicht van Deniz Kuypers. Van “De Grote Drie” leeft er geen één meer. Het is na twee boeken te vroeg om te zeggen of Deniz Kuypers bij de volgende Grote Drie gaat horen, maar dat dit boek, over hoe het leven had kunnen zijn als we andere keuzes gemaakt hadden, een schitterend meesterwerkje is (op sommige momenten bijna pijnlijk mooi), staat als een paal boven water. Dit boek staat zeker in mijn top 10 van 2014.

mooi en goed geschreven, oprecht en treffend, een erg goede indruk achterlatend van de schrijver, ga zeker zijn andere boek lezen, een aanrader kort gezegd.

Na het debuut Dagen zonder Dulci was ik opnieuw verrast door dit 2e boek. Het mooie taalgebruik en de vele verrassende wendingen leiden tot plezierig lezen. Méér nog raad ik dit boek aan eenieder aan omdat het tot nadenken stemt over keuzes in je eigen leven, het omgaan met verwachtingen en teleurstellingen in jezelf en in contact met anderen. Kuypers verdient het nu écht bekend te worden!