Het stille zusje

Sommige boeken zijn zo indrukwekkend dat ze je bijna omver blazen. Andere zijn vermakelijk of ontspannend én dan zijn er ook nog de boeken waarvan je na het lezen eigenlijk niet goed weet wat je erover moet zeggen. ‘Het stille zusje’ hoort voor mij in die derde en laatste categorie.

Zelf zou ik dit boek niet snel uitkiezen, maar vermits ik het onverwachts in handen kreeg wilde ik het uiteraard wel een kans geven. Door af en toe risico’s te nemen ontdek je soms immers verborgen parels.

Jammer genoeg was dat niet het geval met dit boek. Het duurde bijvoorbeeld al een tijdje vooraleer ik echt in het verhaal zat. In het begin vroeg ik me vooral af of dit een heruitgave was vermits het verhaal naar mijn mening vrij ‘oud’ aanvoelde. Naar het einde toe steeg gelukkig zowel het tempo als de spanning in beperkte mate. Desalniettemin wist ik al vrij snel hoe het in elkaar zat, dus ik stevende niet op een verrassende ontknoping af.

Daarnaast voelde ‘Het stille zusje’ ook een beetje onwerkelijk aan. Niet door het bovennatuurlijke aspect – dat vond ik net een pluspunt vermits dit het verhaal nog een bijzonder tintje gaf. Wel door het feit dat ze na het overlijden van hun moeder bij hun vader gaan wonen die verblijft in een tipi in een gehuurd veld. Afgezonderd, zonder enige vorm van luxe en volledig terugvallend op de natuur.

De volwassenen in dit boek spelen een vrij beperkte rol vermits beide zusjes op hun eigen manier de waarheid aan het licht willen brengen. Een beetje zoals de onverzettelijke Flavia de Luce of Veronica Mars. Ik had echter ook het gevoel dat sommige personages niet helemaal werden uitgewerkt terwijl het aanvoelt alsof dat oorspronkelijk wel het plan was (Pastoor Mike bijvoorbeeld, maar ook agent Santos, …)

Het hangt er dus een beetje vanaf wat je juist van dit boek verwacht. Als je het leest terwijl je een spannende thriller verwacht dan kom je een beetje bedrogen uit. Wat je er echter wel zal vinden is een verhaal over een ontwrichte familie waarin oorspronkelijke twijfels overgaan in een schijnbaar onverwoestbare loyaliteit en de strijd om iemands onschuld te bewijzen terwijl niemand lijkt te willen luisteren. Geen slecht boek maar ook geen boek voor mij.

Geschreven bij Het stille zusje

Spannend, Fantasierijk, Moeilijk in te komen

Wat heb ik genoten van dit boek!
Het gaat over twee zusjes: Sam (Samantha) en Ollie (Olivia).
Ze hebben de ergste zomer van hun leven: hun moeder is kort geleden overleden en nu wonen ze bij hun vader. Zijn bijnaam is Bear en zo noemt iedereen hem dus ook. Hij woont in een Tipi, de hele zomer lang, samen met zijn dochters. Heerlijk en gezond!
Als de meisjes op een ochtend een dode vrouw in het water vinden, staat hun leven op zijn kop.
Deze vrouw is niet door een ongeluk om het leven gekomen. Maar ze besluiten het niet aan de politie te vertellen.

Sam ziet ineens allerlei aanwijzingen……Bear heeft schrammen op zijn gezicht. En nog meer dingen die haar doen twijfelen aan haar eigen vader. Ze besluiten niemand iets te vertellen omdat ze bij hun vader willen blijven wonen. Ze willen hem niet kwijt.

Ollie praat niet meer sinds haar moeder is overleden. Maar ze ziet wel schimmen van overleden mensen. En deze schimmen achtervolgen haar. Ze is ook doodsbang, maar kan niet praten. Ze praat via boeken of tekeningen. En Sam denkt dat ze gek is. Geesten bestaan nu eenmaal niet?
Sam wordt een echte speurneus en duikt in zaken die gevaarlijk zijn. Maar ze wil weten of haar vader schuldig is of niet. En wie heeft het dan wel gedaan? En waarom is deze jonge vrouw, zo verschrikkelijk aan haar einde gekomen?
Het boek is spannend en je speurt zelf mee naar de dader. Wie is nu de dader? Toch haar vader? Of iemand anders uit het dorp?

Ik vond het soms echt verschrikkelijk om mee te voelen hoe verdrietig en bang deze meisjes waren. Je kunt je er een goede voorstelling van maken hoe zij zich voelen. Omdat het bijna voelbaar op papier is gezet. Dat vind ik echt bijzonder.
Het gaat over familie, liefde, vertouwen, verraad en ook wraak.

Het verhaal krijg je te zien door de ogen van Sam (de langere hoofdstukken) en Ollie (de kortere hoofdstukken). Geschreven in vlotte taal en gewoon niet meer weg te leggen. Ik was er doorheen voordat ik het door had en het is geen dun boek.

Het plot was ook goed en spannend. Het zat allemaal goed in elkaar.
De cover vind ik alleen niet zo mooi. Als ik het in de winkel zou zien..Zou ik het niet oppakken. Maar dat is heel persoonlijk. Het gaat om de inhoud en daar is echt niks mis mee. Een zeer goede thriller door de ogen van twee jonge meisjes beschreven. Een heel andere manier van schrijven en lezen. Maar ik vond het echt lekker vlot!
5*****