Het strandhuis

Twee keer per jaar verschijnt er een nieuwe Suzanne Vermeer, een zomer- en een winter thriller. De thrillers spelen zich altijd af op een andere locatie. Het strandhuis , de nieuwe zomer thriller speelt zich af op Sardinië. Suzanne Vermeer is een pseudoniem voor de overleden auteur Paul Goeken, na zijn dood werd beslist de boeken verder te publiceren, wie ze nu schrijft is een raadsel. Elk boek heeft zijn eigen stijl en is ook anders, hierdoor ben ik altijd wel benieuwd hoe de nieuwe Vermeer zal zijn. De boeken hebben wel meestal dezelfde kenmerken: een vrouwelijke hoofdrolspeelster en heldin(hier zijn het er drie Gemma, Claire en Patricia), een mooie (reis)bestemming (Sardinië), een paar knappe mannen (Bas en Franscesco) en natuurlijk de spanning. In Het strandhuis ontbreekt wel dat kleine tikkeltje romantiek die we gewoon(gewend) zijn.

“Zijn brilletje op die puntige neus, dat zuinige mondje met smalle lippen, die paar resterende dunne flossen grijs haar op zijn eivormige schedel”

Al vanaf pagina een wordt je als lezer in het verhaal gezogen door de beeldende en fantasierijke schrijfstijl van de auteur. Jammer genoeg wordt deze niet tijdens het hele verhaal volgehouden en komt deze slechts sporadisch terug voor. Maar weet de auteur je niet te prikkelen door haar schrijfstijl, dan doet ze het wel op inhoudelijk vlak. Het strandhuis was voor mij een echte pageturner, in één ruk heb ik het uitgelezen. Opzij leggen lukte gewoon niet meer nadat je het boek had opgepakt.

De spanning wordt al vanaf de eerste pagina’s opgebouwd. De hoofdpersonages hebben het allen over een gezamenlijk geheim uit het verleden en S, maar de auteur laat hier niets over los, zelfs geen kleine hint wat het zou kunnen zijn. Door er regelmatig naar te verwijzen wordt je nieuwsgierigheid als lezer wel op de proef gesteld. Wie is die geheimzinnige S? Leeft hij wel nog? Wat is er gebeurd twintig jaar geleden? Doordat de verschillende delen van het verhaal telkens verteld worden vanuit een ander perspectief van een van de hoofdpersonages: Gemma, Teresa, Patricia en Claire leer je hen ook goed kennen. Er zijn heel wat leuke wendingen in het verhaal, af en toe wel eentje die voorspelbaar is, maar dit bederft het leesplezier zeker niet. En de uiteindelijke plot had ik niet zien aankomen, wat een verrassend einde. Kortom het verhaal is tot in de puntjes verzorgd en is weer wat het belooft: een aangename zomerse thriller, om van te genieten op het strand tijdens je vakantie.

De cover is net zoals de voorgaande boeken van Suzanne Vermeer weer zeer geslaagd: een vrouw, zittend in een hangmat met een boek in de hand en op de achtergrond een meer. Je waant je onmiddellijk op een vakantiebestemming en je krijgt zin om het boek te lezen. Het zijn geen covers die passen bij een thriller maar zijn wel typerend voor de Suzanne Vermeer-boeken. Voor mij was dit een ontspannende thriller en bovendien ook nog een pageturner. Van mij krijgt de nieuwe zomerthriller een verdiende 4,5 sterren.

Ben een fan van de boeken van Suzanne Vermeer, keek dan ook reikhalzend uit naar dit nieuwe boek.
Helaas, dit is tot nu toe het slechtste boek dat ik van Suzanne Vermeer heb gelezen
Ik vond het saai, langdradig en zeker niet spannend.
Het verhaal werd op het eind snel afgeraffeld.

Weer een prachtig boek van dé hand van Suzanne Vermeer, ook dit boek lees je in 1 keer uit. Als je eenmaal begint kun je niet meer stoppen met lezen.

Het boek gaat constant van de ene personage naar de andere. Als je geen stevige doorlezer bent is dit boek moeilijk om erin te komen. Geen aanrader

Je wil het in een stuk uit lezen.

Heel saai boek, op bladzijde 180 is het spannendste wat gebeurd is, dat er een wijnglas in stukjes is gevallen. Heb het boek niet verder meer gelezen, kom er niet in, geen aanrader.

Bij elkaar mixen van wat ingrediënten (verkrachting, oninteressante geheimen, dames op een eiland etc) en daar een zeer futloos verhaal van brouwen.

Zij aan zij zoeven de auto’s over de tweebaansweg met een snelheid die de maximaal toegestane allang heeft overschreden. In de verte nadert een tegenligger. P. 248

Vreemde gebeurtenissen zetten de afspraken van vroeger op scherp. In een ver verleden waren ze vriendinnen, maar het contact is voorgoed verbroken. In de afgelopen 20 jaar hebben ze elkaar niet meer gesproken of gezien. De afspraken die vroeger gemaakt zijn komen op scherp te staan door mysterieuze gebeurtenissen. Op een verlaten scoutingsterrein wordt een lichaam gevonden. Een stalker, drie vrouwen in drie verschillende landen. Een stem uit hun verleden. Maar dan is niet mogelijk, dat is een ding wat ze zeker weten. Bestseller auteur Gemma Kastelijn kampt met een writersblock en een burn out. Als haar baas zijn zomerhuis op Sardinië aanbied om zonder afleiding te kunnen schrijven, pakt Gemma haar koffers. Als alle vriendinnen berichten ontvangen van S, nemen ze tegen alle afspraken in, contact met elkaar op. In Sardinië ontmoeten ze elkaar weer na 20 jaar, hier komen ze hun gezamenlijke geheim onder ogen.

Vermeer vertelt het verhaal vanuit vier personen. Dit zorgt er in het begin voor dat het verhaal misschien wat langzamer op gang komt, maar wekt wel de nieuwsgierigheid bij de lezer. Het is een verhaal wat je bezig blijft houden. De karakters van de hoofdpersonen zijn goed uitgewerkt en geven je het gevoel dat je de vriendinnen ook kent. Vermeers nieuwste boek past goed in de reeks verhalen, het is een heerlijke zomer thriller die altijd in je koffer past. Een toegankelijke, spannende en mystieke thriller die deze zomer niet mag ontbreken op je stapel.

lekker vakantieboek

Geschreven bij Het strandhuis

Ik heb dit boek in 2 dagen bijna uitgelezen, maar ik ben op een bepaald moment afgehaakt toen ik merkte dat het weer zo'n typisch dertien-in-een-dozijn plot was. Het mist alle originaliteit maar het is simpel leesvoer puur en alleen bedoeld als tijdverdrijf. Prima als je daarnaar zoekt. Ik was iets teleurgesteld omdat andere boeken van deze schrijver me meer boeiden. Dit boek is geen lekkere en liefdevol bereide maaltijd, maar simpele maagvulling van maximaal 3 sterren