Het vervloekte huis

Met 'Het vervloekte huis' heeft Lydia van Houten een bijzonder plekje in mijn boekenkast gekregen! Wat een goede thriller! Vanaf hoofdstuk één is de spanning aanwezig, wat ik bijzonder vind omdat de meeste schrijvers in alle rust beginnen om hun personages en dergelijke te introduceren. Van Houten doet dit echter prima tegelijkertijd met de spanning! Erg goed gedaan! Deze thriller heeft naar mijn idee alles wat een thriller hoort te hebben. Nagelbijten is bij deze thriller zeker toegestaan, anders kan je de spanning bijna niet aan :) . (Je moet echter wel zorgen dat je nagels weer lang genoeg zijn tegen de tijd dat thriller nummer drie uitkomt!!)
Het einde vond ik zowel erg verrassend als spanend. Al vond ik het einde wel een beetje verwarrend. Het duurde even voor het kwartje viel en het totale plaatje duidelijk werd. Al vond ik het einde zeer goed gevonden en na er even over nagedacht te hebben dacht ik het einde wel te begrijpen.
Al met al geef ik deze thriller dan ook met een goed gevoel vier sterren.

Al op de eerste bladzijde wordt de lezer 'pats boem!' vastgeklonken aan het verhaal en dat verandert niet meer totdat het boek uitgelezen is.

Het vervloekte huis is geschreven vanuit de eerste persoon. Dit zorgt er voor dat je aandacht gevangen blijft; als lezer kijk je mee door de ogen van de hoofdpersoon.
De auteur heeft een sfeer neergezet die unheimisch genoemd mag worden in een geloofwaardig verhaal waarin de spanning steeds blijft stijgen. Een vleugje gepaste erotiek vindt zijn weg zonder hinderlijk te zijn in deze spannende thriller.

Bovendien zijn de humoristische uitspraken heerlijk om te lezen.
'Al met al zag de man er slonzig uit. Als ik hem in Amsterdam tegen zou komen, zou ik hem wat geld toestoppen.'
Wanneer de twijfel toeslaat bij de hoofdpersoon voel je dat als lezer alsof het jou zelf aangaat. Het is een echte 'whodunnit'.
Het personage van Mikayla is heel goed beschreven en haar emoties zijn zeker herkenbaar.

Lydia van Houten heeft een waarlijk meesterwerk afgeleverd met het schrijven van Het vervloekte huis.

Na de eerste 3 hoofdstukken online gelezen te hebben MOEST ik het boek verder lezen....
Heel erg spannend, moeilijk weg te leggen. Ik heb het in 2 dagen uitgelezen....en jeuj....ik lees net dat er een deel 2 komt!!

Na het overlijden van haar man verhuisd Mikayla met haar twee kinderen naar een zeer afgelegen dorp in de wildernis van Canada waar ze het huis van haar man heeft geërft.
Niets is wat het lijkt in dit vlotte roman. In deze geweldige thriller volgen de ellendige gebeurtenissen elkaar in rap tempo op. Het verhaal is recht toe recht aan zonder veel poespas, uitgebreide flashbacks of karakterbeschrijvingen zoals Stephen King graag doet. Ik noem hier expres King omdat dit verhaal ook door hem bedacht kan zijn. Ondanks dat er geen uitgebreide karakterbeschrijvingen zijn, zijn de karakters zeer goed uitgewerkt en leert de lezer ze kennen tijdens de gebeurtenissen. Het vervloekte huis is spannend, boeiend en interessant van de eerste tot met de laatste bladzijde. Het is het beste Nederlandse boek dat ik in jaren heb gelezen.

Het nederlandse taalgebied lijkt de voorbije jaren wel een broeihaard geworden van opkomende schrijvers en schrijfsters. Met wisselend succes lanceren ze hun schrijfsels in zowat alle mogelijke stijlen. Sommige auteurs blijken zich echter niet te binden aan één bepaald genre en tonen hun kunnen aan lezers met heel verschillende interesses. Zo ook Lydia van Houten die eerder al debuteerde met enkele jeugdige fantasyverhalen en die daarna schijnbaar moeiteloos een volwassen publiek wist aan te spreken met haar thrillerdebuut “Doodstil”.

‘Onbekend is onbemind’, is in boekenland een al te vaak voorkomende waarheid die heel wat groot talent ten onrechte onder de stapels nieuwe releases van gevestigde grootheden laat verdwijnen. Naast de gekende namen als Toni Coppers, Sterre Carron, Pieter Aspe of Anja Feliers, blijft het moeilijk voor nieuwkomers in het genre om echte faam te verwerven. Wie echter Lydia van Houten’s nieuwste psychologische thriller, “Het Vervloekte Huis”, een kans geeft, zal net als ons moeten vaststellen dat deze schrijfster eentje is om te blijven volgen.

Mikayla is een prille veertiger, die na de zelfmoord van haar man Steven met zichzelf geen raad weet. Ze krijgt van de notaris te horen dat Steven nog een leven had gehad in Canada en dat hij haar daar een huis heeft nagelaten. Omdat ze niet meer kan aarden in Amsterdam, besluit ze haar hele hebben en houden achter te laten en samen met zoon Jason en dochter Valerie het voor hen onbekende leven van Steven te gaan ontdekken.

In het afgelegen Rocky Roads is echter niets wat het lijkt en haar aspiratie om een eerste thriller te kunnen schrijven temidden de stilte van de natuur raakt steeds verder op de achtergrond, wanneer blijkt dat het rustige dorpje een duister geheim herbergt. Een onopgeloste moord, een huis waar het lijkt te spoken, hun hond die plots verdwijnt en inwoners die wel elk een geheim met zich meedragen, een samenloop van omstandigheden die ervoor zorgen dat Mikayla tot diepgaand onderzoek overgaat met gevaar voor haar eigen leven.

Lydia van Houten laat in “Het Vervloekte Huis” duidelijk merken dat ze heel wat thrillers heeft doorgenomen voor ze aan haar verhaal is begonnen. Ze weet netjes alle valkuilen te vermijden waar menig auteur voor haar is ingetuind en houdt haar verhaal ontdaan van alle overtollige ballast. Ze maakt duidelijk onderscheid tussen hoofd- en nevenpersonages, met toch steeds voldoende diepgang waardoor de sympathie van de lezer voor Mikayla haast onvoelbaar wordt gedirigeerd.

Het leestempo volgt voor het overgrote deel de strikte tijdlijn die met een realistische regelmaat voortschrijdt, terwijl de spanning volgens een geloofwaardige logica wordt opgebouwd. Lydia van Houten schrijft in een heel toegankelijke stijl die zonder zware zinsconstructies of geleerde woorden toch indruk weet te maken. Natuurlijk kent de schrijfster ook een enkel minpunt, zoals de obligate erotische scène die te vroeg en zonder echte aanleiding in het verhaal wordt ingelast, maar wanneer die in het verdere verhaal dan toch functioneel blijkt te zijn en bijdraagt tot de karakterschets van het hoofdpersonage, knijpen we graag een oogje dicht.

Wie het zwaardere werk even aan de kant wenst te leggen en eenvoudigweg wil genieten van een licht verteerbaar stukje lectuur, zal met “Het Vervloekte Huis” enkele leuke uren leesplezier beleven. Het thrillergenre is alweer een sterkhouder rijker.

Geschreven bij Het vervloekte huis

Als eerste wil ik Kabook uitgeverij en Lydia bedanken dat ik één van de gesigneerde proefexemplaren heb mogen lezen.
Wat vind ik ervan? Lees hieronder mijn recensie:
Het verhaal gaat over de 43-jarige journaliste Mikayla. Haar man heeft zelfmoord gepleegd. Haar wereld stort in. Steven, die uit Canada kwam, laat haar een huis na in Rocky Roads in Canada. Daar heeft ze nooit iets van geweten. Ze verhuist met hun twee kinderen van Amsterdam naar het uitgestorven Rocky Roads. Mikayla wil een thriller gaan schrijven en hoopt in het rustige Canada inspiratie te krijgen voor dit boek. Maar als ze er nog maar net wonen, stuit ze op een aantal eigenaardige zaken. Mikayla is niet voor niks journalist, ze wil uitzoeken wat er in het verleden gebeurd is in dit dorpje. Maar daar maakt ze geen vrienden mee, iedereen lijkt haar tegen te werken, op een enkeling na. Heeft Rocky Roads iets te verbergen? Ze is vastbesloten om er achter te komen, ook al valt het soms niet mee als er persoonlijke dingen gebeuren.
De schijfster heeft Mikayla goed omschreven, je kan je zeer goed in haar inleven. Alles wat Mikayla meemaakt of doet, maakt je zelf levensecht mee. De leuke dingen, de spannende en vooral de zeer emotionele scenes.. het is zo goed beschreven dat JIJ Mikalya bent en haar angst en verdriet letterlijk tot in je tenen kan voelen… Ook de andere karakters worden goed beschreven. Met haar zoon Jason heb ik echt te doen. Ik wil hem knuffelen en hem vertellen dat het niet aan hem ligt..
De omgeving wordt ook erg realistisch en sferisch beschreven. Je ziet het zo voor je, alsof er een film in je hoofd afspeelt.
Het boek leest vlot en is vanaf de eerst letter spannend. Het is de schrijfster gelukt om de spanning tot het plot op te bouwen en te komen met een erg goed en zeker niet te voorspellen eind. Dit boek is het meer dan waard om gelezen te worden.

Meteen had dit boek iets waardoor ik door bleef lezen. Het was moeilijk weg te leggen en ik heb er dan ook een slapeloze nacht aan overgehouden omdat ik het uit moest hebben. Ik leefde erg mee met de hoofdpersonen in het verhaal. Het verveelde me geen moment door de heerlijke schrijfstijl, vlot erg spannend en deze combinatie maakt dit een geweldige thriller.

Geschreven bij Het vervloekte huis

“Het vervloekte huis” is de tweede thriller van Lydia van Houten. Ik heb haar debuut (“Doodstil”) nooit gelezen, dus dit boek is mijn eerste kennismaking met haar. En wat voor een kennismaking! Ik was een van de twintig gelukkigen die een drukproef van dit boek hebben ontvangen van de uitgever. Hoewel ik moet toegeven dat ik weer een min of meer standaard “vrouwenthriller” verwacht had, bleek dit absoluut niet het geval te zijn. Daarvoor zit dit verhaal veel te goed in elkaar.

Na de eerste paar pagina’s werd ik direct meegesleept door het verhaal, of eigenlijk voelde het alsof het verhaal onder mijn huid kroop. De mensen in Rocky Roads, waarin iedereen geheimen lijkt te hebben. Iedereen verbergt iets. Een lugubere waarheid over het dorp dat hoofdpersoon Mikayla absoluut niet mag ontdekken, en de dorpsbewoners gaan ver om hun geheim te beschermen tegen de nieuwsgierige vragen van buitenstaander en indringer Mikayla.
Door de soepele schrijfstijl en het intrigerend plot is het een boek geworden dat gewoon onmogelijk weg te leggen is. Een meeslepende psychologische thriller die je van begin tot einde in de klauwen houdt.
“Het vervloekte huis” ligt vanaf 6 juni in de winkels. Echt een boek om op je verlanglijstje te zetten, of om direct te reserveren. Een must voor liefhebbers van psychologische thrillers. Lydia van Houten is een naam om in de gaten te houden.

Eindelijk weer eens een spannend boek dat ook nog goed in elkaar zit. Om elke hoek wacht een verrassing: een spannend moment, een verrassende onthulling of een wending die je niet ziet aankomen. Het hele boel lang zit je op het puntje van je stoel en gaan slapen is een straf want dat betekent dat je dit boek moet wegleggen.
Een absolute aanrader!

Geschreven bij Het vervloekte huis

Het boek leest als een trein. Het is een meeslepend verhaal, het pakt je gelijk goed beet. Op sommige momenten was er humor, wat het lezen erg leuk maakt. Al gebeuren er ook nare dingen, die eigenlijk het daglicht niet kunnen verdragen. Het thema gaat daar eigenlijk ook over, nare en duistere zaken die niet boven tafel mogen komen. En die zaken gaan erg ver en zijn bruut en gruwelig. De hoofdpersonen worden goed uitgewerkt, zodat alles duidelijk is en geen losse eindjes ontstaan.

Het is een verhaal over verdriet van een overleden dierbare echtgenoot, tegenwerking van de dorpsgenoten, spannende momenten als Jason iets in het huis hoort en daarna de hond is verdwenen. Over hulpeloosheid van Mika en het gevoel van “wie nog te vertrouwen” en wie niet.

De schrijfster Lydia van Houten heeft hiermee een pracht van een spannend verhaal neergezet. In een prettig lettertype en in niet al te lange hoofdstukken, vertelt zij over Mika en haar 2 kids in Canada. En de besloten gemeenschap van Rocky Roads. Hoe zij kennis maakt met de bewoners, die al dan niet blij zijn, met haar komst. Het is een verhaal, dat je pakt en dat je meeneemt, naar steeds een hoger level, qua spanning.

Het is een prachtig boek, een smulboek, een regelrechte pageturner tot de laatste bladzijde.