Huid en haar Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Huid en haar

Met gemengde gevoelens heb ik ‘Huid en Haar’ gelezen. Er kan zoals gewoonlijk volop worden gelachen, maar er is al snel een moment (eerder nog dan bij Grunbergs andere werk) waarop het lachen je vergaat. Feitelijk is het een naar en deprimerend verhaal met nare en deprimerende personages. Grunbergs schrijfstijl is echter wel erg goed en grappig, vooral in de dialogen.

Er komen erg veel personages voor in ‘Huid en Haar’: in de eerste plaats is er de afstandelijke workaholic Roland Oberstein, die werkzaam is als econoom in de States, maar op verzoek van zijn ex Silvie, tijdelijk naar Nederland komt om zich te bemoeien met de opvoeding van hun zoon Jonathan. Oberstein bekommert zich echter nauwelijks om zijn zoon. Hij houdt zich voornamelijk bezig met verhandelingen over economie en het denken over de Holocaust en geeft daarover gastcolleges in Leiden. Daarnaast heeft hij zijn handen vol aan zijn vriendin (Violet) die vreemd gaat met een kale handelaar in sateliettelefoons. Ook heeft hij een verhouding met een getrouwde vrouw uit de States (de Amerikaanse collega- Holocaustdeskundige Lea) en bovendien ook nog met een Leidse studente die aan het slot van het boek een mislukte zelfmoordpoging doet. Een ander belangrijk personage is de man van Lea, Jason Ranzenhofer, een politicus die zijn functie misbruikt om zich een illegaal in New York verblijvende postbezorger te chanteren en als seksslaaf toe te eigenen.

‘Huid en Haar’ doet qua thematiek sterk denken aan ‘De wereld als markt en strijd’ van Houellebeck, al was het maar vanwege de titels van de zeven verschillende delen: ‘Frivoliteit', ‘Provocatie', ‘Diversificatie’, ‘Consumptie’, ‘De prijs van het vlees’, ‘De markt’, en ‘Het vangnet’, titels die een zweem van algemeengeldigheid verlenen aan dit boek. Door Grunbergs gebruikte slapstickvorm is ‘Huid en Haar’op het eerste gezicht veel luchtiger dan ‘De wereld als markt en strijd’ maar schijn bedriegt. ‘Huid en Haar’ is luchtig gepresenteerde zwartkijkerij waaraan zelfs Houellebeck nog een puntje aan kan zuigen.

minpuntje is dat de belangrijkste personages nogal op elkaar lijken, vooral Oberstein en Ranzenhofer, die niet alleen in hun werkverslaving aan elkaar zijn gewaagd, maar ook qua afstandelijkheid die in beide gevallen een perverse keerzijde heeft. Verder zijn alle personages contactgestoord en eenzaam.

Met gemengde gevoelens heb ik ‘Huid en Haar’ gelezen. Er kan zoals gewoonlijk volop worden gelachen, maar er is al snel een moment (eerder nog dan bij Grunbergs andere werk) waarop het lachen je vergaat. Feitelijk is het een naar en deprimerend verhaal met nare en deprimerende personages. Grunbergs schrijfstijl is echter wel erg grappig, vooral in de dialogen. Daarnaast toont zijn genialiteit zich vooral in zijn fraaie observaties van de menselijke treurigheid. Twee voorbeelden:

‘Het lichaam van de jongen vervulde Ranzenhofer met melancholie, het deed hem beseffen dat zijn eigen leven eigenlijk al voorbij was’

en

‘Hij [Oberstein] streelt over haar wang en als hij daarmee klaar is begint hij aan haar oor.’ Alsof het strafwerk is'.

Er komen erg veel personages voor in ‘Huid en Haar’: in de eerste plaats is er de afstandelijke workaholic Roland Oberstein, die werkzaam is als econoom in de States, maar op verzoek van zijn ex Silvie, tijdelijk naar Nederland komt om zich te bemoeien met de opvoeding van hun zoon Jonathan. Oberstein bekommert zich echter nauwelijks om zijn zoon. Hij houdt zich voornamelijk bezig met verhandelingen over economie en het denken over de Holocaust en geeft daarover gastcolleges in Leiden. Daarnaast heeft hij zijn handen vol aan zijn vriendin (Violet) die vreemd gaat met een kale handelaar in sateliettelefoons. Ook heeft hij een verhouding met een getrouwde vrouw uit de States (de Amerikaanse collega- Holocaustdeskundige Lea) en bovendien ook nog met een Leidse studente die aan het slot van het boek een mislukte zelfmoordpoging doet. Een ander belangrijk personage is de man van Lea, Jason Ranzenhofer, een politicus die zijn functie misbruikt om zich een illegaal in New York verblijvende postbezorger te chanteren en als seksslaaf toe te eigenen.

‘Huid en Haar’ doet qua thematiek sterk denken aan ‘De wereld als markt en strijd’ van Houellebeck, al was het maar vanwege de titels van de zeven verschillende delen: ‘Frivoliteit', ‘Provocatie', ‘Diversificatie’, ‘Consumptie’, ‘De prijs van het vlees’, ‘De markt’, en ‘Het vangnet’, titels die een zweem van algemeengeldigheid verlenen aan dit boek. Door Grunbergs gebruikte slapstickvorm is ‘Huid en Haar’op het eerste gezicht veel luchtiger dan ‘De wereld als markt en strijd’ maar schijn bedriegt. ‘Huid en Haar’ is luchtig gepresenteerde zwartkijkerij waaraan zelfs Houellebeck nog een puntje aan kan zuigen. Soms zijn de handelingen en de personages echter zo absurdistisch en karikaturaal dat ze nauwelijks gevoelens oproepen, althans niet bij mij. Bovendien had ‘Huid en Haar’ net als ‘De Asielzoeker’ en ‘Onze oom’ bijna de helft dunner kunnen zijn zonder al te veel van zijn waarde te verliezen. Integendeel. Van een strengere eindredactie zou het boek een heel stuk opgeknapt zijn. Een ander minpuntje is dat de belangrijkste personages nogal op elkaar lijken, vooral Oberstein en Ranzenhofer, die niet alleen in hun werkverslaving aan elkaar zijn gewaagd, maar ook qua afstandelijkheid die in beide gevallen een perverse keerzijde heeft. Verder zijn alle personages contactgestoord en eenzaam. Er is wel contact, maar zeer gebrekkig en doorgaans oneerlijk. Er wordt bijvoorbeeld regelmatig seks bedreven, maar op een manier dat alle lust je vergaat. Daarnaast wordt er vooral veel ge-sms’t en getelefoneerd wat de kunstmatigheid van de onderlinge contacten en de geveinsdheid van de intimiteit alleen maar onderstreept.
‘Huid en haar’ is een boek dat nog lang na blijft dreunen in je hoofd. Vrolijk word ik er niet van, maar knap geschreven is het wel.

Geschreven bij Huid en haar

Huid en Haar mocht bij mij niet ontbreken in mijn rijtje Grunberg boeken in de boekenkast. Helaas gaat deze, nu ik hem uit heb, direct naar de 2e hands boekwinkel/kringloop. Waar ik bij andere Grunberg boeken intens heb genoten van de diepe dalen waar de personages maar niet uit lijken te komen, heeft dit verhaal me eigenlijk geen moment bekoord. Toch helemaal uitgelezen want je weet tenslotte niet wat er verderop nog gaat gebeuren.
Saai, humorloos en irritant boek. Alles is ontzettend bedacht en overdreven. Overdrijving kan leuk zijn, maar ik zie er in dit verhaal het nut en de humor er niet van in.
Personages spreken totaal niet aan en laten zich op onrealistische wijze gaan...

Wil je een goeie Grunberg lezen, koop dan liever De Joodse Messias, Tirza of De Asielzoeker. Huid en Haar voegt echt niets toe aan je literaire ervaringen.

Geschreven bij Huid en haar

Als Grunberg fan begon ik vol enthousiasme aan dit boek. In het begin trof de manier waarop hij de verschillende karakters aan het licht breng me. Maar al snel had ik het gevoel in een slechte xx-film (kan de review niet versturen als ik bepaalde woorden gebruik ; / ) te zijn beland. Sommige passages vond ik echt te ranzig voor woorden. Ook prima als de rest van het boek wel boeiend is, maar tot het einde aan toe gebeurd er weinig waar ik echt van onder de indruk ben.
Wat wel weer echt Grunberg is, is dat je het niet weg kan leggen en telkens verder wil lezen. Daarom heb ik het toch uitgelezen en niet al bij pagina 100 weggelegd.

Geschreven bij Huid en haar

Grunberg schrijft bij vlagen fantastisch over hoe we allemaal tot mislukken zijn gedoemd, maar bij andere vlagen weer helemaal niet. Ik heb het weer eens geprobeerd, maar overtuigen kon hij mij niet met dit verhaal.

Geschreven bij Huid en haar

Ik heb geloof ik nog geen boek gelezen van Grunberg dat niet wandelt door de donkere spelonken van het leven. En Huid en Haar past in dit rijtje. Dat Grunberg prachtig en humorvol kan verhalen over al die duisternis was al bekend maar nu voegt hij er ook nog af en toe een vleugje filosofische beschouwing aan toe. Ik hoef de Grunbergfans denk ik niet te vertellen dat ook nu weer tot mislukken gedoemde relaties in een stoet aan je voorbij trekken. Er ontstaan hilarische en soms tenenkrommende situaties waarbij je in ieder geval een ding niet kunt, het boek wegleggen. Huid en Haar behoort tot het beste wat Grunberg heeft geschreven. Enig klein minpuntje. De hoofdpersoon econoom Oberstein komt soms wat karikaturaal over, maar storend wordt het nooit. Daar is het boek gewoonweg te goed voor geschreven.

Dit was een boek waar ik best lang over heb gedaan om te lezen, maar als je dan uiteindelijk helemaal in het verhaal komt dan laat het je niet meer los. Ik ben het wel eens met de andere recentie dan het over het algemeen gaat over deprimerende personages die allemaal een soort negatieve inslag hebben. En dat terwijl het verhaal wel een soort happy-end heeft!

Veel heb ik nog niet gelezen van Grunberg maar ik denk dat ik er nog wel meer van ga lezen.

Het boek lijkt wat mij betreft qua stemming absoluut op Tirza. Wederom een hoofdpersoon waar je (ik in ieder geval) toch enigszins triestig van wordt.
Het boek leest echter te langzaam weg en had meer bondig kunnen worden opgesteld.
De kluwe waarin de hoofdpersoon zich laat verstikken, doet daarmee soms hetzelfde aan als het gevoel dat het boek te lang duurt.

Het boek blijft echter treffend en raak geschreven en dat maakt het wat mij betreft toch zeker de moeite van het lezen waard.

Ik vond dit een goed boek. Had nog nooit iets van Grunberg gelezen maar vond het de moeite waard.

Geschreven bij Huid en haar

Dit is het tweede boek dat ik van Arnon Grunbergs heb gelezen.Door de korte hoofdstukken is het boek ook makkelijk in meerdere keren te lezen.Ik vond het wel een verhaal van "wanneer komt het nou eindelijk?" Maar dat kwam niet. Wel heel goed geschreven maar niet echt een aanrader.Je blijft nog wel lang aan de hoofdpersoon terug denken.(net als met Tirza).In dat boek zat wel een verhaal.