IJstweeling een onbreekbare band een ondraaglijke werkelijkheid

De Ijstweeling van S.K. Tremayne is een andere thriller dan wat we de laatste tijd gewent zijn. In deze thriller vloeien geen liters bloed en vliegen er geen ledematen in het rond..Deze thriller is voornamelijk gericht op het drama van een kind verliezen en wat dit geestelijk en in je gezin met je doet. Wat het extra bijzonder maakt is dat het overleden meisje, Lydia, (of is het toch Kirstie?) de helft van een eeneiige tweeling is. De meisjes lijken als twee druppels water op elkaar, er zijn geen uiterlijke verschillen te zien! Ook zijn ze 'geestelijk' met elkaar verbonden. Door een noodlotig ongeval komt 1 van de twee meisjes om, wat voor veel verdriet en verwarring zorgt in het gezin Moorcroft. Het overgebleven meisje heeft last van een identiteitscrisis, is ze Kirstie of is ze Lydia? Het drijft haar, en daardoor haar ouders, Sarah en Angus tot wanhoop. Ze denkt met haar dode zusje te kunnen praten en haar te kunnen zien, maar wat ze ziet is haar eigen weerspiegeling met haar ijsblauwe ogen.Het gezin besluit te verhuizen uit Londen naar een eilandje in Schotland, een eigen eilandje met vuurtoren en een huis wat nodig moet worden opgeknapt. Ze denken in Torran met een 'schone lei' te kunnen beginnen. Maar de identiteitscrisis van het jonge meisje neemt steeds dramatischere vormen aan. Ook op haar nieuwe school gaat het slecht, ze heeft geen vriendinnetjes en wordt uitgemaakt voor 'spook'. Ondertussen komt de relatie tussen Sarah en Angus onder vuur te staan als Sarah ontdekt dat Angus is vreem gegaan..Maar heeft Sarah eigenlijk wel recht van spreken? Wat is er precies gebeurd op die noodlottige dag dat 1 van de meisjes is omgekomen? En hoe loopt het allemaal af?Dit waren heel veel vragen die door mijn hoofd speelden tijdens het lezen van dit boek. Het verhaal zit ingenieus in elkaar en zit vol verrassingen. Het verhaal ging een totaal andere kant op dan ik had verwacht en ik bleef verbluft en vertwijfeld achter. De personages worden zo goed en duidelijk omschreven, dat je het idee hebt dat je er middenin zit. Zoveel diepgang in de personages, de gebeurtenissen en de ontknoping. Kortom, een geweldig, droevig en spannende psychologische thriller!

#IJstweeling #SKTremayne

S.K. Tremayne is het pseudoniem van een internationale bestsellerauteur, woonachtig en werkzaam in Londen. De vertaal rechten voor IJstweeling zijn verkocht aan achttien landen.

Het eens zo gelukkige gezin Moorcroft, met hun 2 oogappeltjes Kirstie en Lydia, een eeneiige tweeling, krijgen op een dag de klap te verwerken dat één van de tweelingen omkomt bij een tragisch ongeval. Enige tijd daarna besluiten ze een nieuw leven te beginnen op een afgelegen Schots eiland. Een uitvlucht voor het verdriet? Als dan op een dag het overgebleven meisje Kirstie beweert dat zij Lydia is en vreemd gedrag gaat vertonen, slaat de twijfel toe. Wat is er op de bewuste dag werkelijk gebeurt?

Een boek dat qua cover er direct uitspringt, zo één die je gelijk oppakt als je hem ziet. Een tweeling met hun blik op een vuurtoren (op een afgelegen eiland). De omschrijving maakte me ook enorm nieuwsgierig, dus ik wilde het boek dan ook liefst gelijk en wel nu lezen!
Het boek heeft alle elementen in zich voor een spannende thriller: psychologische spanning, een duistere setting, en dit alles zich afspelend op een afgelegen eiland, geïsoleerd van de bewoonde wereld.

Met bijzonder veel overtuiging geschreven, een boek dat steeds verder onder de huid kruipt. Ik ben dan ook heel benieuwd wie er achter dit pseudoniem zit. Je voelt de wanhoop, de onzekerheid, en de spanning die als een film aan je voorbijgaan alsof je er zelf bij bent.

Dikke aanrader!

Na de positieve review bij DWDD en de lovende recensies op internet waren mijn verwachtingen van dit boek hoog gespannen. Helaas viel zowel de schrijfstijl als 'het plot' tegen. De karakters van de hoofdpersonen waren matig uitgewerkt. De communicatie tussen Angus en Sarah was dusdanig slecht dat het moeilijk te geloven is dat we hier te maken hebben met een echtpaar. De de onrealistische besluitvorming van Sarah begint na enige hoofdstukken te irriteren, net als de eindeloze beschrijvingen van het Schotse landschap. Ook de ontknoping valt, na als lezer vele malen op het verkeerde been gezet te zijn, uit de lucht. Helaas geen aanrader dus.

Geschreven bij IJstweeling

Het verhaal-idee is goed maar de uitwerking had veel beter gekund. De verwarring van de moeder wordt veel te veel benadrukt en steeds op dezelfde manier. De angst en het onbegrip waren vanaf het eerste hoofdstuk al duidelijk en het grote vraagstuk 'Wie is wie?' hoeft niet iedere keer opnieuw weer genoemd te worden. Beetje irritant.

Geschreven bij IJstweeling

Nieuw boek met goede rescensies. Maar bij het lezen vind ik het toch tegenvallen, de lange beschrijvingen van de Schotse Hooglanden blijven herhalen en zorgen voor een nutteloze, zelfs irriterende vertraging.
De zogenaamde spanning duurt ook te lang en is niet echt spannend meer. Omdat het verhaal traag is verlies je op een bepaald moment de drang om verder te lezen.

Maar laat je vooral niet ontmoedigen door mijn "tegenvaller".

Geschreven bij IJstweeling

Heel bijzonder boek waarbij de spanning voelt aankomen en die spanning wordt steeds groter. Heerlijk, spannend boek!

Goed boek. Het einde vind ik alleen echt niet leuk. Het einde valt me erg tegen.

Iets meer dan een jaar geleden is Lydia, een van de identieke tweelingdochters van Angus en Sarah Moorcroft, overleden. Om hun leven, dat tot dan toe niet meer al te rooskleurig was, weer op de rails te krijgen verhuizen ze naar het verafgelegen Schotse eiland Torran. Toch lukt het ze niet om daar een nieuw bestaan op te bouwen want Kirstie, hun andere dochter, beweert opeens dat zij Lydia is en dat Kirstie niet meer leeft. Het huwelijk tussen Sarah en Angus komt onder andere daardoor onder druk te staan en gelukkig voor Sarah werkt Angus af en toe op het vaste land. De ontstane spanning verdwijnt echter niet, want het wordt steeds raadselachtiger wat er op die dag iets meer dan een jaar geleden precies gebeurd is.

IJstweeling is het eerste boek geschreven onder het pseudoniem S.K. Tremayne. Het is niet het debuut van de auteur die achter deze naam schuilgaat. Het schijnt namelijk dat bestsellerauteur Tom Knox, wat op zijn beurt weer een pseudoniem voor Sean Thomas is, de schrijver van deze thriller is.

Al op de allereerste bladzijde merk je al dat er iets bijzonders aan de hand is, dat er wat gebeurd moet zijn en dat er ook nog van alles gaat gebeuren. Wat dat allemaal is, is dan natuurlijk nog niet duidelijk. Maar dat er wat is, is voelbaar. Er heerst meteen al een bepaalde spanning. Vanaf dat moment word je al gegrepen door het verhaal en kan het vervolg eigenlijk niet meer stuk.

De belangrijkste personages in het boek zijn Sarah en Angus. Zij worden goed uitgewerkt en tijdens het lezen kom je steeds meer over hen te weten. De diverse hoofdstukken zijn vanuit zowel Angus' als Sarah's visie geschreven. Voor de lezer is het daarom ook niet zo heel erg moeilijk om je met beiden te vereenzelvigen.

De schrijfstijl van Tremayne is bijzonder duidelijk en daardoor leest het boek erg prettig en vlot. Vanwege de eveneens beeldende manier van schrijven is het niet moeilijk om je je bepaalde situaties en locaties voor te stellen. In feite kun je zelfs stellen dat het boek filmisch geschreven is.

Spanning heeft IJstweeling voldoende. Niet alleen de onderlinge spanning tussen Sarah, Angus en Kirstie/Lydia, maar ook de spanning van het verblijf op een verlaten en nogal duister eiland. Daarnaast moet ook de vraag wat de precieze oorzaak van de dood van een van de tweeling is niet vergeten worden. Want ook dat zorgt voor spannende momenten in het boek.

De vele plotwendingen, het mysterieuze karakter, de suspense en het onvoorspelbare werken heel duidelijk in op de psyche van de personages in het boek, maar ook op dat van de lezer. Dat is bijzonder knap gedaan. Dit alles, maar ook de verrassende en onverwachte ontknoping hebben IJstweeling een bijzonder sterke thriller gemaakt waardoor het voor Tremayne moeilijk wordt om een eventueel volgend en net zo bijzonder boek te schrijven.

Mijn haren gingen wel overeind, maar helaas niet van de spanning. Het kwam meer door de ergernis dat die spanning juist niet kwam. Het eindeloze getwijfel van Sara, de constante beschrijving van het ruige eiland (oh zo 'eng'), het 'spooky' gedrag van Lydia/Kirstie; ik werd er niet warm of koud van. Omdat ik hoopte dat het verhaal nog een spannende wending zou krijgen, heb ik ondanks irritatie het boek uitgelezen. Helaas, ook de afloop was voorspelbaar. Geen aanrader voor spanning en gegriezel.

Geschreven bij IJstweeling

Een goed verhaal dat zomaar gebeurd kan zijn.
Het slot overvalt een beetje.
IJzingwekkend zoals op de achterflap beschreven vind ik overdreven.