Ik ben echt niet bang

Toen ik de kaft van “ik ben echt niet bang” zag was ik al verkocht! De kleuren combinatie en de sfeer die het uitstraalt zorgt ervoor dat je dit prentenboek liefst al meteen in de boekenwinkel wilt lezen. Zodra je het boek openslaat, zie je dat dit gehele prentenboek in deze prachtige beetje betoverende sfeer doorgaat. Ik moet eerlijk zeggen, toen ik dit boek uit had en dicht sloeg, had ik kippenvel. Als mama van een kindje dat best wel snel een beetje bang is (in het donker en voor monsters), doet dit prentenboek echt wel iets met je! Dit verhaal laat op een hele mooi manier zien hoe je je angsten kunt overwinnen door om te denken. Bekijk alles eens met andere ogen en schrijf je eigen verhaaltje. Ik ben zeer onder de indruk.
•
De schrijfstijl van Rick Meijer is heel erg prettig, kindvriendelijk en hij stopt er heel subtiel een vleugje fantasie in. Het verhaal gaat over een eng spookhuis, maar toch proef je tijdens het lezen niet een enge sfeer, het is meer spannend. De kinderen zijn wel bang, maar op een hele realistische manier draait hij dit verhaal toch om naar iets leuks en minder engs. Daarnaast zit er ook rijm in de tekst wat het verhaal ook weer iets luchtigs en prettigs geeft. Tijdens het voorlezen is dat natuurlijk altijd erg fijn. “Ik ben echt niet bang” is zeker geschikt voor wat jongere kinderen. Ik raad dit prentenboek absoluut aan, helemaal aan ouders waarvan de kinderen snel een beetje bang zijn. “Ik ben echt niet bang” is dan echt het verhaal om voor te lezen!
•
De illustraties in dit prentenboek van Esther Malaparte zijn echt fantastisch, wat een pracht en praal. Mooi warme en donkere kleuren die de sfeer van het prentenboek heel erg mooi weergeven. Daarnaast versterken de illustraties de tekst heel mooi en zorgt het ervoor dat dit prentenboek echt een compleet plaatje is. Alles is heel mooi in balans. Ik hoop zeker dat Rick Meijer en Esther Malaparte in de toekomst nogmaals zo’n mooie samenwerking aangaan.

Ik ben écht niet bang is een kleurrijk en spannend educatief prentenboek geworden, waarin kinderen leren omdenken, je niet te laten leiden door je angst, maar vooral je hart te volgen.
Kinderen worden net als dieren van nature met angst geboren. Immers wat staat ze te wachten in de grote nieuwe wereld bij iedere stap die ze zullen zetten? Hoewel het niet erg is om af en toe een keertje bang te zijn, is het wel fijn als dat ook gerelativeerd kan worden. Kinderen moeten daar in nog groeien. Aan ouders de taak om een veilige omgeving te creëren vanaf hun geboorte en ze te laten zien dat het geen enge grote boze wereld is waar ze in terecht zijn gekomen. In 'Ik ben écht niet bang' schetst een beeld van een spookhuis, een bekend fenomeen van oudsher, waar angst vaak mee gevoerd wordt. Een kind wat bang is ziet immers ‘overal spoken’. Groot of klein.
In Ik ben écht niet bang laat Rick zien dat je kinderen kunt leren omdenken.
Zie jij een eng dier voor je staan? Maak er dan in je hoofd een ander dier van wat jij wel leuk vindt. Oftewel, maak van een mug in dit geval geen olifant, maar andersom. Zo creëert de auteur op iedere bladzijde een beeld waarbij de kinderen uitgedaagd worden om hun eventuele angst die ze op dat moment bij de illustraties ervaren, om te zetten in iets positiefs. Ook voor ouders kan het boek tijdens en na het lezen een handreiking zijn om te praten met hun kinderen over wat zij nu eng vinden in hun dagelijkse omgeving en samen eens te kijken naar een oplossing.
Ik las het boek natuurlijk met een aantal kids, in dit geval de kids van een collega op het werk. Laurens (6 jr) en Jochem (9 jr). Laurens zei heel stoer dat hij nergens bang voor was, maar daarop begon Jochem een discussie met hem, want sliep Laurens immers niet altijd met het licht aan, zodat de monsters weg bleven? Daarop besloot ik om ze mee te nemen naar de stal, die ze heel goed kennen, maar waar talloze spinnenwebben hangen en veel donkere schaduwen zijn, genoeg om hun fantasie op los te laten. We wandelden zo samen bijna letterlijk het spookhuis in van ‘Ik ben écht niet bang’. Languit liggend op een paar houten kisten, las Jochem aan Laurens voor. Telkens werd er even gestopt, en bij ieder plaatje probeerden we wie de meeste dingen kon verzinnen om de enge situatie om te draaien naar iets vrolijks. Ze wisten meer dan ik. De vleermuis vond Jochem het leukst. Dat werd een libelle, of een kraai, maar ook een roofvogel en een vampier ( of dat laatste nu zo omdenken was om je angsten te verminderen, weet ik niet haha). Laurens vond de beer het mooist, hij heeft zelf een hele lieve Teddy. Na het lezen deed ik het licht uit in de stal en liepen we in het bijna donker terug, overgeleverd aan het spaarzame licht van de ramen, door de gang. Daarmee werd hun fantasie nog even verder geprikkeld en al lopend kwamen we nog een krokodil op de muur tegen (een leguaan), een haai (een tovervis) en een grote roodwangschildpad (lieveheersbeestje). Ik denk dat ze het boek inmiddels begrepen hadden.
Ik ben écht niet bang is een boek met verhaal op rijm. Kinderen vinden het hierdoor ook leuk om hardop te lezen, om te horen dat de tekst echt rijmt en nodigt uit tot herhalen. Leest prettig en van alle kleuren wordt je toch echt wel vrolijk ondanks dat het spannend is. De blad gevulde, enorm kleurrijke illustraties van Esther Malaparte, zorgen daarbij voor een bijzonder geheel. Leeftijd 4 tot 8 jaar.
In dit boek wandelen kinderen door het spookhuis, het is spannend, maar niet te eng, en aan het einde wil ieder kind zeker nog eens terug

Passend en pakkend!

Je leest dat het boek met veel liefde geschreven is. Onze tweeling Lucas en Eva vinden het geweldig!

Fantasierijk boek met mooie onderliggende boodschap! Mooi kinderen mee te geven dat ze zelf ook de kracht hebben om iets op een andere manier te kunnen gaan zien dan vanuit ‘angst’! Helemaal passend in deze tijd van het jaar waarin het vroeger donker is enz....
In de avond op tijd pyjama's aan en lezen maar dus! Lengte van het verhaal ook precies goed!

....maar dat wist ik eigenlijk allang

Als je dit ziet liggen, wil je het inkijken. Ziet er spannend eng uit, maar toch....even openen.
Ik schiet spontaan in de lach bij het lezen van de biebannotatie: prentenboek met vrij donkere illustraties. Ja, hè hè daar gaat het toch over denk je dan. De illustrator Esther Malaparte is er prima in geslaagd om de sfeer te vangen en de emotie weer te geven.

Vervolgens als het doorgebladerd is, de tekst gelezen, - 'het kippenvel dat kriebelt' - overvalt mij een herinnering, een ouder die je werkelijk zo kan ondersteunen in je angst, vertrouwen geven in je moed, je durven zodat je sterker wordt en je zelfvertrouwen groeit.

Het meisje Lana uit dit boek met 'vrij donkere' illustraties maar o zo passend, wordt niet als het stoerste meisje gezien door haar klasgenoten Jasmijn en Saar. Lana is een lezer, een spannend boek onder de dekens is anders dan iets werkelijk in het donker zien. Vooral als zij bij een spookhuis staat, kermistijd, en ineens ook nog de twee dametjes uit de klas verschijnen. Ze is toch wel bang. Lang verhaal kort: ze gaan naar binnen en wie denk je dat de leider van het groepje is als ze de herkenbare attributen tegenkomen?
Juist, degene die eerst bang was, maar door gebruik van fantasie, verhaal en nuchter bezien, kun je je eigen pad leren volgen.

Mogelijk ziet een volgende lezer er een andere boodschap in, pakt een andere betekenis eruit, maar ik hoop dat als een kind iets eng vindt, door dit verhaal probeert iets anders te zien door zijn of haar fantasie te gebruiken. Wel zou ik dit niet alleen een prentenboek voor kleuters noemen, voor kinderen in groep 3, 4, 5 is dit ook prima te gebruiken, misschien nog wel meer. Zij zien weer al meer en anders.

Vaak laat ik een prentenboek een tijdje 'sudderen' om het nog beter te interpreteren, de tekst goed na te lezen, maar zo kort voor de tijd waarin kinderen - hoop ik! - ook boeken krijgen, wil ik deze nu delen. Het mag terug naar de bieb zodat veel kinderen dit kunnen lenen.

Het is een leuk verhaal met wat fantasie
de cover was verkeerd geplaatst in het boek, wat de kinderen deed nadenken over de voor en achterkant van een boek

Leuk en grappig voorleesboek voor kleuters met tekeningen die de tekst duidelijk maken.

Voor het lezen:
De cover van het boek trokken mijn aandacht zo in de winkel, dat ik het boek gewoon enorm graag wilde lezen. De sfeer, stijl en opmaak vind ik echt enorm krachtig. Het zijn verschillende silhoutte lagen die over elkaar heen vangen met de nadruk op het enge vreemde ‘spookhuis’ die de meeste aandacht trekt. Ook de kleuren, die een sfeer oproepen is enorm mooi gedaan. De typografie is daar helemaal op aangepast, zodat het echt 1 compleet beeld vormt. De sfeer loopt ook door op de achterzijde van cover en ook de illustratie die op de voorzijde begint, loopt door naar de achterzijde.
De beschrijvende tekst van het verhaal is goed leesbaar en mooi opgemaakt. Ook de schutbladen voorin enger dan achterin blijven compleet in sfeer met het verhaal.

Tijdens het lezen:
De sfeer die de cover en de schutbladen opriepen gaan helemaal door in het verhaal. Ik vind het erg mooi hoe in de prenten van het verhaal gebruik gemaakt wordt van verschillende perspectieven die het gevoel van het verhaal echt versterken. Zoals op de eerste pagina het kikvorsperspectief wordt toegepast om te versterken hoe groot en beangstigend alles voor je kan zijn. De tekst is echt heel mooi in de prenten verwerkt, maar blijven wel goed leesbaar. Ook het lettertype dat gebruikt wordt is erg prettig en past bij de manier van illustreren.

Conclusie:
Wat een enorm mooi, origineel en spannend prentenboek was dit. De manier hoe dat Lana haar angsten overwint en met haar creatieve geest de situatie bekijkt en overwint vind ik enorm bijzonder en krachtig. Het verhaal heeft Rick echt geniaal bedacht. De illustraties van Esther Malaparte zijn ook enorm prachtig vorm gegeven. De kleuren die gebruikt worden en de perspectieven roepen duidelijke sferen en emoties op. De illustraties zijn duidelijk en bevatten leuke, bijzondere details wat de prenten uniek en bijzonder maken. Je ziet dat er echt liefde en passie in zowel de teksten als de illustraties zit. Het is zeker een prentenboek dat heel veel kinderen enorm zal aanspreken. Het is ook een enorm leuk boek om te lezen met kinderen die bang zijn en angsten hebben en er op deze manier met je kinderen over te praten. Ik zeg dan ook een dikke aanrader, dit prachtige prentenboek!

Dit boek wordt elke avond gelezen door mijn zoon van 7. Hij vindt het boek echt fantastisch en lezen is met dit boek een fijn moment samen. Het is herkenbaar en tijdens het lezen zijn er dan ook veel ' oh ja ' momentjes.
Lana is een lief, dapper meisje die we eigenlijk allemaal in ons leven moeten hebben met haar kijk op de dingen. De mooie illustraties maken het boek helemaal af.
We kunnen niet wachten op een volgend boek van deze schrijver.