Ik haal je op, ik neem je mee

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Pietro Moroni, een nogal stille twaalfjarige jongen, woont in het fictieve Italiaanse dorpje Ischiano Scalo. Hij is het pispaaltje van de klas en door drie van zijn plaaggeesten wordt hij gedwongen om samen met hen in hun school in te breken. Zijn vriendinnetje Gloria, die uit een gegoede familie komt, is zijn steun en toeverlaat en samen trekken ze er vaak opuit.

Graziano Biglia is een vrijgevochten veertigjarige playboy die het grootste deel van zijn leven over de wereld heeft gezworven. Hij keert weer terug naar zijn geboortedorp en heeft grootse plannen om een eigen zaak te beginnen. Samen met de beeldschone danseres Erica Trettel. Het loopt echter anders dan hij zich allemaal had voorgesteld.

Op het eerste gezicht lijken de verhalen van beide hoofdpersonen niets met elkaar te maken te hebben. Ze gaan allebei hun eigen gang, leiden hun eigen leven en hebben hun eigen problemen. Toch, en dat was in feite wel te verwachten, komen de verhalen van Pietro en Graziano samen. Dat is echter pas tegen het einde van het boek en duurt ook nog eens niet al te lang.

Ik haal je op, ik neem je mee is een vlot geschreven roman die geen enkel moment verveelt. Er gebeurt altijd wel iets. De ene keer is het licht absurdistisch, het andere moment is het als een klucht. Humoristische passages worden afgewisseld met de meer aangrijpendere en ook de romantiek heeft een rol in het verhaal.

Met dit boek lukt het Ammaniti om de lezer te blijven boeien. Hoewel beide hoofdpersonen qua karakter volkomen van elkaar verschillen, hebben ze toch ook wel overeenkomsten. Zo hebben ze allebei hun dromen, komen ze uit bijzondere families en maken ze hun fouten. En juist dat zorgt er onder andere voor dat de aandacht bij het verhaal blijft.

Ik haal je op, ik neem je mee is een boek vol afwisseling, verschillende verhaallijnen en een interessant plot. Ammaniti heeft zijn gedachten prima uitgewerkt met als resultaat dat alles in dit boek klopt. Dat is niet iedereen gegeven.

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Van begin tot het einde genoten, het leest als een film; de schrijver beschrijft alles zo nauwkeurig dat het bijna een filmscript is. De troosteloosheid en donkerheid druipt er vanaf maar hij doet dat geweldig! echt een aanrader!

Aan dit boek heb ik zoveel mooie herinneringen. Ik heb het vorig jaar met heel veel plezier gelezen. Het is één van de meest meeslepende verhalen die ik ken. Het is zeer intrigerend. Je verdwijnt als lezer helemaal in de gebeurtenissen en je leeft met de personages mee. Je hebt Graziano Biglia. Een knappe man en een echte vrouwenverslinder die best stoer overkomt, maar eigenlijk heel onzeker is en een klein hartje heeft. Pietro is een verlegen jongetje dat gepest wordt door drie andere jongens en daar erg onder lijdt. Zijn juf Flora is een mooie, zorgzame en alleenstaande vrouw, tot ze Graziano leert kennen ... De grote wendingen in dit verhaal zijn onverwachts en verbazingwekkend. Ik was zo gefascineerd dat ik haast niet kon stoppen met lezen. Ik houd van verhalen waarbij meerdere personages in de hoofdrol spelen, omdat ik het prachtig vind als hun levens uiteindelijk met elkaar verbonden raken. Dat vind ik een heel speciale indeling die ik ook ken van één van mijn andere favorieten: Sarah Waters. Dit verhaal haalt je op en neemt je mee. Het bevat drama, liefde, erotiek, humor en volop spanning. Alle ingrediënten voor een goed boek zitten erin. Het eind is open en het laat je achter met een aantal vragen, maar dat heeft iets mystieks en dat is fijn. Niccolò Ammaniti behoort tot mijn favoriete schrijvers, omdat hij de situaties precies op de manier kan verwoorden die erbij past en hij kan de sfeer perfect op de lezer overbrengen. Hij schrijft helder en ongegeneerd en hij heeft erg veel fantasie. Ik bewonder zijn inlevingsvermogen en zijn ideeën enorm. Zo'n goed boek als dit is zeldzaam en daarom vind ik het waardevol. 'Ik haal je op, ik neem je mee' is zeker een aanrader als je van indrukwekkende boeken houdt.

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Het begin was een beetje wennen, omdat er twee verhalen door elkaar lopen. Maar wanneer je de karakters leert kennen ga je mee op een geweldige tocht door Ischiano Scalo. Hij schrijft heerlijk vlot waardoor het erg moeilijk is het boek weg te leggen. Je wilt weten wat er verder gaat gebeuren! Super dit boek! Echt de moeite waard om te lezen.

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Prachtig boek, mooi geschreven, interessante personages en intense verhaallijnen. Kortom een absolute aanrader. In een adem uitgelezen en al aan vele mensen aangeraden / uitgeleend / gegeven. Ook andere boeken van Ammaniti vind ik prachtig. Heel knap van de schrijver hoe hij vanuit het perspectief van een kind schrijft.

Wie dit boek slecht vindt, snap ik echt niet. En wie vindt dat er geen diepgang in zit... Nou ja, laat maar dan.

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Prachtig meeslepend verhaal, waarvan je hoopt dat het goed afloopt. Het prikkelt je inleveningsvermogen en je fantasie, maar zet je toch steeds op het verkeerde been. Wat kunnen levens getekend worden door een opeenstapeling van op zich kleine gebeurtenissen en wat wil je graag troost bieden. Het slot van het boek zorgt dan uiteindelijk toch nog voor de mogelijkheid tot een positief gevoel.

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Een boek of auteur word vaak bejubeld in de media. Je hoort of leest er iets van en slaat het in je achterhoofd op. Tijdens een bezoek van een boekwinkel kom je dat werk tegen. Je pakt het, bekijkt de voorkant en leest de info over het verhaal of des betreffende auteur. Je twijfelt… leest een beetje, je komt lovende woorden tegen van andere auteurs die dit aan bevelen. En gaat de boekwinkel uit met dat boek. Zo is dat gegaan bij mij met ‘Ik haal je op, ik neem je mee’ van Niccolò Ammaniti. En wauw… hier heb ik geen spijt van gehad! Sinds lange tijd heb ik niet zo’n goed boek gelezen. Zegt dat dan iets over mijn aankopen van boeken… ik denk het niet. Maar dit verhaal, of eigenlijk twee verhalen zit ontzettend goed in elkaar. In het begin zijn het twee verhalen die los staan van elkaar maar die langzaam in elkaar versmelten.

Het verhaal speelt zich af in en rond om het Italiaanse dorp Ischiano Scalo. Het verteld het leven van Pietro, een schuchtere, onzekere en dromerige jongen. Die moet lijden onder het explosieve karakter van zijn vader, een verknipte herder. Bij irritante leerlingen is hij het mikpunt van pesterijen. Hij zoekt zijn heil bij klasgenoot Gloria, het mooiste meisje van de klas. Zij is van goede komaf en woont in een villa. De schoonmaakster van deze villa is de moeder van Pietro. Door deze toeval zien Pietro en Gloria elkaar vaak en groeit er een steeds sterkere vriendschap op. Tot walging van de irritante leerlingen die Pietro dit mis gunnen.
In het dorp op een andere locatie word het verhaal verteld over Grazziano Biglia, een veertigjarige playboy. Die na een lange reis en vele relaties terug komt naar zijn woonplaats. Om daar aan te kondigen dat hij gaat trouwen met zijn geliefde Erica. Die eigenlijk alleen maar uit is op zijn geld. Grazziano heeft vaste plannen en is klaar met het vele reizen en de wilde relaties. Hij wil zekerheid en een jeanstore beginnen in het dorp. Maar als Erica, die later aan zou komen, er na een hele tijd nog niet is. Komen er twijfels bij Grazziano, die heeft inmiddels groots verkondigt dat hij gaat trouwen. Hij doet er alles aan om te weten waar zijn geliefde blijft. Maar als hij er achter komt dat zijn aanstaande gekozen heeft voor roem, het grote geld en een nieuwe liefde. Weet hij dat het over is en, om niet voor joker te staan, gaat hij opzoek naar een andere geliefde. Ondertussen word Pietro gedwongen door zijn kwelgeesten om in te breken op school. Om zo te proberen om een examen te saboteren. Maar wat een kattenkwaad stunt moest zijn loopt uit tot een totale ravage. Pietro zit hier door in een diepe put vol met shit. Als hij merkt dat hij zijn droom niet na kan leven. Gaat hij door andere omstandigheden nog één keer inbreken, dit keer in het huis van lerares Flora. Flora heeft inmiddels een geheime verhouding met Grazziano. En door deze wijze zijn alle hoofdpersonen op dramatische wijzen met elkaar verbonden.

Het boek begint als een auto met diesel, je moet even de tijd nemen om in het verhaal te komen. En als je eenmaal in het verhaal zit, is het net of dat je op een snelweg zit. Het gaspedaal zal steeds een beetje meer ingetrapt worden. Je wilt meer en vlugger door lezen om te weten hoe het verhaal afloopt. Eenmaal op het eindpunt gearriveerd sla je het boek dicht met een volmaakt gevoel. Hoe dramatisch dit verhaal ook is, zit er genoeg humor en spanning in. Niccolò Ammaniti heeft er een fan bij. Na het lezen van dit boek wil ik meer van zijn werk!

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Ik had hoge verwachtingen van dit boek, mede door de lovende kritieken van schrijvers als Kluun en Saskia Noort, die ik goed vind! Vanaf begin af aan kwam ik niet lekker in het boek. Het leek alsof elke keer als ik op het punt stond me in te leven in het boek, het verhaal zo draaide dat ik er wel weer klaar mee was. Met name door de schrijfstijl heeft dit boek mij niet gegrepen. Het is chaotisch, net alsof de schrijver een opzet voor een boek heeft gemaakt maar de rode lijn kwijt is in het verhaal. Het is goed genoeg om uit te lezen, maar ik heb zeker wel betere boeken gelezen. Geen gevoel van 'ik zo graag weer lezen', maar meer 'Hmmz, ja laat ik nog wat lezen anders komt dat boek nooit uit!'

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Dit was mijn eerste kennismaking met de schrijver Niccolo Ammaniti, direct pakte het boek me, de vreemde maar o zo herkenbare persoonlijkheden die in eerste instantie niets met elkaar te maken hebben maar de honger om verder te lezen word al maar groter naar mate de personages dichter bij elkaar komen,met gekromde tenen in je stoel zitten en denken, oh nee!Hij zal toch niet.....al maar verder en verder lezen, je zit er helemaal in, onverwachte wendingen en een bizar einde, en dan... is het boek uit en val je in een gat, je hunkert naar meer, meer Ammaniti!

Geschreven bij Ik haal je op, ik neem je mee

Nadat ik ‘Ik ben niet bang‘ van Niccolò Ammaniti had gelezen, wist ik het zeker: ik wil al zijn boeken lezen! Nu was het tijd voor het tweede boek: ‘Ik haal je op, ik neem je mee’.

‘Een klein fictief dorp, Ischiano Scalo, aan de Italiaanse Rivièra, is het toneel voor twee adembenemende liefdesverhalen. Graziano Biglia is een veertigjarige playboy – met geblondeerd haar, zonnebankteint en strakke leren broek – die het buitengewoon met zichzelf heeft getroffen. Hij speelt gitaar en is een groot fan van de Gipsy Kings. Na veel gereis en talloze affaires is hij naar Ischiano teruggekeerd om zich te settelen met zijn ‘geliefde’ Erica, die alleen maar op zijn geld uit is.

Gloria en Pietro zitten in dezelfde klas: zij is van goede komaf, woont in een villa in de heuvels, is mooi en zelfbewust. Hij is een schuchtere, onzekere en dromerige jongen, die lijdt onder het explosieve karakter van zijn vader – een verknipte herder – en is het mikpunt van de treiterijen van andere jongens uit zijn klas. Wanneer Pietro door drie van zijn kwelgeesten gedwongen wordt in te breken in de school, en later, onder andere omstandigheden, ook thuis bij zijn lerares Flora – die een geheime verhouding heeft met Graziano – raken alle hoofdpersonen op dramatische wijze met elkaar verbonden.’

Dit boek was een stuk dikker, maar ik vond het jammer dat ik hem uit had. Het boek komt als een soort dieseltrein op gang: eerst wordt heel rustig de situatie geschetst, je leert de personages kennen en dan langzaam aan gebeurt er steeds meer. De laatste hoofdstukken las ik echt met een verbijsterde uitdrukking op mijn gezicht. Die zag ik niet aankomen! Ammaniti schept niet alleen een wereld die zo echt is dat je er in kunt rondwandelen, hij is ook de meester van de plotwendingen.

Nu ik dit boek heb gelezen, ben ik alleen maar zekerder van mijn zaak: ik moet al zijn boeken lezen! En stiekem wil ik ook heel graag de verfilming van ‘Ik ben niet bang’ zien: ‘Io non ho paura’.