Ik hou van Herman

In Ik hou van Herman vertelt muzikant Bertus Borgers over zijn vriendschap met Herman Brood. Vanaf hun eerste ontmoeting in 1973 tijdens een jamsessie tot en met Hermans laatste rit naar Westgaarde.

Aan de naam Herman Brood hangen de gebruikelijke sjablonen van sex, drugs en verdoemenis. Rock-'n-roll heeft ook zijn finesses en menselijke details. Dit boek gaat over vriendschap en muziek maken. Als jonge honden en later als vijftigers.

Bertus Borgers (1947) komt eind jaren zestig als saxofonist, zanger en songwriter op uit de undergroundscene. Hij kreeg bekendheid als bandleider van o.a. Sweet d'Buster en was gastsolist bij Herman Brood, Golden Earring en Raymond van het Groenewoud. Is medeoprichter en directielid van de Rockacademie in Tilburg.

Recensie(s)

Saxofonist Bertus Borgers bouwde een mooie muziekreputatie op met onder andere de band Sweet d'Buster, maar zijn grootste bekendheid heeft hij toch te danken (zo schrijft de huidige directeur van de Rockakademie zelf ook), aan het intro van 'Still believe I can win' waarin Herman Brood hem introduceert met de woorden: 'featuring Bertus Borgers'. In deze memoires haalt Borgers herinneringen op aan zijn vriend Herman Brood die in 2011 65 geworden zou zijn. Het is een mooi boekje geworden. Uitstekend geschreven, niet klef of stoer schurkend tegen het imago van de lievelingsjunk van Nederland in de hoop dat er iets op hem afstraalt, maar waarachtig en liefdevol. Tussen de natuurlijk kleurrijke Herman-memorabilia schetst de muzikant ook zijn eigen carrière die veel interessants te bieden heeft. Fijne aanwinst in de literatuur over de Nederlandse popmuziekgeschiedenis. Met zwart-witfoto's.

Ria Warmerdam