Ik volg je

Geschreven bij Ik volg je

Het is hier al vaker geschreven, maar mijn mening is het ook; het boek is zo ongeloofwaardig dat het niet meer prettig leest.
Het onderwerp had zeker kunnen aanspreken, maar doordat er teveel dingen beschreven worden die niet logisch zijn (dat je collega's, je beste vriend en je moeder je niet geloven, dat je geen aangifte doet na een verkrachting, dat je dochter ineens mysterieus verdwijnt onder je neus etc.) klopte het allemaal niet meer.
Een beetje fantasie mag best, maar ook de hele verhaallijn rammelt gewoon.
Nee, jammer, ik vond het een heel slecht boek.

Geschreven bij Ik volg je

Dit vlot lezende verhaal wordt chronologisch verteld, doorgaans vanuit het perspectief van Pien, soms vanuit dat van René, een vriend van haar. Het speelt zich af in Esvelderveen, dat nabij Barneveld op de Veluwe gesitueerd is. De proloog is spannend, maar de eerste 200 bladzijden van het verhaal zijn ronduit ergerlijk. Het is uiterst onwaarschijnlijk dat Pien op geen enkel moment de politie inschakelt bij alles wat haar overkomt. Zelfs in de meest benarde situatie komt zij niet op het idee haar mobiel te gebruiken. Ze neemt niemand in vertrouwen en uiteindelijk lijkt het daar ook te laat voor, omdat niemand haar meer zal geloven. Er is slechts één collega die anders denkt dan alle andere personages in dit boek, maar haar rol is ook wat vreemd. Wat ook onlogisch is, is dat iemand die zonder reden met een mes gestoken wordt niet vraagt naar het waarom, maar het accepteert. Heel vreemd hoe sommige mensen angst of haat voelen voor plaatsgenoten, vaak in hun jeugd al opgedaan, maar vervolgens allemaal 'gezellig' bij en met elkaar in Esvelderveen blijven wonen. Gelukkig heb ik geen ervaring met stalkers, maar het lijkt mij in dit verhaal allemaal wel ver gaan. De titel kan op meerdere personages slaan, wanneer de houding van een goede vriend verandert. De laatste 100 bladzijden waren hierdoor nog wel spannend, al bleef het allemaal erg voorspelbaar, maar konden het voorgaande toch niet goedmaken. Ik heb bijna alle andere boeken van Marelle Boersma gelezen, maar 'Ik volg je' vind ik van een beduidend minder niveau dan ik van haar gewend ben.

Geschreven bij Ik volg je

Ik vond dit verhaal maar vreemd. De hoofdpersoon deed hele rare dingen die helemaal niet logisch zijn. Daar naast vond ik het saai en voorspelbaar en het eind hing van toevalligheden aan elkaar.

Geschreven bij Ik volg je

Het thema is waanzinnig interessant. Ik was dan ook meteen geïnteresseerd: alle ingrediënten voor een superthriller. Helaas maakt Marelle dat niet waar. Het boek is traag en ongeloofwaardig. Een vrouw die gestalkt wordt maar doodleuk twittert waar ze heengaat (schoolplein). Die tijdens een date wordt aangerand en urenlang opgesloten zit, maar geen aangifte doet. Die niet tegen haar beste vriend of moeder vertelt wat er gebeurt. Die geen hints van ene Bregje oppikt die zo opzichtig zijn dat het de hoofdpersoon een beetje een sullige naïeveling maakt. Die zich op het schoolplein laat intimideren wanneer zij een cadeautje van haar stalker weigert maar het dan onder druk van een wildvreemde aanneemt. Die doodsbang in huis zit te kwijnen terwijl ze een moeder en een vriend heeft om naartoe te gaan. Die verkracht wordt, en de dag erna op visite met de dader kletst... Slap gedrag, en heel boek vol. Ongeloofwaardig.
De schrijfstijl is wel in orde, mooie zinnen, fijn uitgewerkt en het einde is weer spannend. Daarom toch nog drie sterren.

Geschreven bij Ik volg je

Het begin is inderdaad mooi, maar ik vond het daarna eigenlijk een beetje langdradig worden, je kon voorspellen wat er gebeurde!

Geschreven bij Ik volg je

Zoals de titel al vermeldt, viel het boek mij persoonlijk tegen.
Ik had me er erg op verheugd maar vond het -i.t.t. eerdere boeken van deze schrijfster- niet erg realistisch.
Dat een moeder met een klein kind niemand -ook haar eigen moeder niet- in vertrouwen neemt.
Sommige gedeeltes zijn wel meeslepend, maar toch achteraf beetje een kater.

Geschreven bij Ik volg je

Ik ben fan van de boeken van Marelle Boersma en had me opgegeven als proeflezer. Ik voelde me vereerd dat ik 'Ik volg je' mocht proeflezen.
Ik vind het een ontzettend goed boek: realistisch, mooi opgebouwd en spannend. De hoofdpersoon raakt ongewild steeds verder "in het web", echt beklemmend.
Het leest lekker vlot en ik kan het iedereen aanbevelen.
(net als haar andere boeken)

Geschreven bij Ik volg je

Ik vond het een spannend en goed boek ik lees hier dat sommige Pien ongeloofwaardig vinden. Zoals je op de website van Marelle kunt lezen heeft ze onderzoek gedaan en slachtoffers van stalking gesproken. Een stalker kruipt onder je huid, in je hoofd. Ze zijn slim spelen in op angst. In eerste instantie denk je negeren dan houd het wel op. En naar de politie gaan is te simpel gedacht. Vaak kunnen zij niets tot weinig voor je doen omdat er nauwelijks bewijs is.

Het is voor Pien al moeilijk te wonen in een dorp waar zij niet echt geaccepteerd is maar haar stalker geboren en getogen is. Als buitenstaander maakt dat ze het op sociaal gebied al niet zo makkelijk heeft. Heel handig speelt de stalker ook nog is op de angst om haar dochtertje en waar kun je een moeder beter raken dan met haar kind?

In ik volg je lees je hoe Pien langzaam verstrikt raakt in het web van haar stalker. Hoe hij steeds meer integreert in haar dagelijkse leven. Door de vlotte en levendige schrijfstijl voel je de angst van Pien en denk je wat gaat er nu weer komen. Je leeft mee met de hoofdpersoon. Het psychologische angstaanjagende spel dat stalking is word heel goed beschreven en maakt het schrijnender te weten dat het gebaseerd is op verhalen van echte slachtoffers.

Geschreven bij Ik volg je

Hij volgt je…. Overal!

Pien is een alleenstaande moeder van een dochter Eva van 5 jaar en is werkzaam als verpleegkundige bij een thuiszorginstelling.
Ze woont in een dorpje genaamd Esvelderveen, een zeer christelijk dorpje op de Veluwe. Pien voelt zich geregeld buitengesloten vanwege dat ze niet christelijk is en een kind heeft zonder een vader in de buurt.

Op een dag vraagt collega Theo of ze een hapje bij hem komt eten. Hij vindt dat ze best eens mag ontspannen en een avondje uit zal haar goed doen. Pien gaat in op zijn verzoek. Haar dochter logeert bij haar moeder. Haar moeder is echt haar steun en toeverlaat op het dorp.

Vanaf deze avond verandert er zeer veel. Theo verklaart die avond zijn liefde aan Pien, maar Pien is totaal niet in voor een relatie. Dit maakt ze hem duidelijk en Theo accepteert geen nee.
Hij laat het er absoluut niet bij zitten en Pien weet niet wat haar overkomt. Het is het begin van een verschrikkelijke periode. Ze hoopt van een goede vriend René hulp te krijgen, want van anderen op het dorp zal ze die echt niet krijgen.

Marelle Boersma heeft dit verhaal geschreven dat gebaseerd is op een waargebeurd verhaal en ze heeft het ontzettend goed geschreven. Haar schrijfstijl vond ik zo fijn dat je volledig in het verhaal zit en dat je je echt meevoelt met Pien. De onmacht en de angst kon je echt voelen. Hoe iemand het zo voor elkaar kan krijgen dat je eigenlijk niemand meer om je heen hebt.

En dan dat einde. Ik was zelfs een beetje boos zo leefde ik met het verhaal mee.

Geschreven bij Ik volg je

Door de review die ik las over het boek. Liet ik dit mooie boek bijna voorbij gaan. Het is een mooi geschreven boek spannend tot het eind en zelfs daarna.