Ik wil je laten weten dat we er nog zijn Memoir

Esther Safran beschrijft in dit boek haar memoires als dochter van ouders die beiden de enige overlevenden waren van hun gezin in de Tweede Wereldoorlog.

Over de Holocaust werd thuis nooit gesproken. Tot op een dag haar moeder vertelt dat haar vader voor de oorlog al een vrouw en een dochter had.

Esther haar zoon Jonathan Safran Foer, gaat naar aanleiding van deze informatie, op zoek naar de sjetl (het dorpje) Trochenbrod in Oekraïne, waar zijn grootvader de oorlog doorkwam. Omdat deze sjetl verdwenen bleek schreef hij er een fictieve roman over genaamd Alles is verlicht, dat later verfilmd werd.

Omdat er na publicatie van deze roman zoveel informatie gevonden en gedeeld wordt over de verdwenen sjettl en Esther er jaren later zelf aan toe is om op zoek te gaan naar de waarheid gaat ze samen met haar zoon Frank, die journalist is,op reis. Op zoek naar de naam en het lot van haar verdwenen zusje. Ze voelt een leegte omdat haar familiegeschiedenis niet compleet is. Omdat deze gebeurtenissen van grote invloed blijken te zijn in het leven van vier generaties nabestaanden is ze vastbesloten het verleden levend te houden en de herinneringen aan haar familieleden voort te laten bestaan door dit stukje geschiedenis compleet te maken en op een eerbiedige manier afscheid te nemen van haar zusje.

Het boek is gedrukt in een prettig lettertype en er komen foto’s in voor die het geheel levendiger maken. Er wordt regelmatig verwezen naar andere gepubliceerde boeken over dit onderwerp waarvan dan de titel schuingedrukt staat en het jaartal vermeld.

De auteur heeft een prachtige schrijfstijl met mooie beeldspraken. Bij het lezen van het verhaal duizelde me het even van de vele namen maar gelukkig staat er achterin het boek een stamboom uitgetekend om de familielijn beter te kunnen blijven volgen. Het verbaasde me dat er nog zoveel informatie bewaard gebleven is over deze gehele periode en dat er zoveel gedocumenteerd is toentertijd.

Vooral het gedeelte van het boek waarin Esther door de Oekraïne reist heeft veel indruk op me gemaakt. Ze beschrijft haar ervaringen zo alsof je zelf met haar mee op reis bent en alles met eigen ogen ziet. Hierdoor ben ik ook beter gaan begrijpen waarom het voor haar zo belangrijk is om te laten weten aan de gevallen slachtoffers dat de familie, ondanks alle doorgestane ellende, nog steeds leeft, herinnert, gelooft en bestaat.

Indrukwekkend verhaal Een prachtig aangrijpend, gedetailleerd verhaal wat je letterlijk en figuurlijk niet los laat.
Een boek dat iedereen zou moeten lezen!

Prachtig boek, echt een aanrader. Zeker als je ook Alles is verlicht hebt gelezen.

‘Ik wil je laten weten dat we er nog zijn’ is een autobiografisch verhaal.
Het beschrijft de zoektocht naar het verleden van de joodse auteur, Esther Safran Foer.
Zij groeide op in een gezin met een verschrikkelijk verleden. Haar vader en moeder waren beide de enige overlevenden van de Holocaust, waarbij de rest van hun familieleden allemaal vermoord werden. In Esthers jeugd werd hier nooit over gesproken. Te pijnlijk.

Toch hoort Esther op een dag van haar moeder dat haar vader eerder getrouwd was en dat hij in dat huwelijk een dochter had. Haar halfzus dus. Dat is de trigger voor Esther om op zoek te gaan naar het verleden van haar ouders, grootouders en verdere familie. Het wordt haar levenswerk om alles in kaart te brengen en ervoor te zorgen dat niemands naam en leven vergeten wordt. Overal waar ze maar kan probeert ze informatie te krijgen. In bibliotheken, in de database van het Holocaust Museum, op internet, etc. Ook reist ze o.a. naar Brazilië, Israel en Oekraïne waar haar ouders en voorouders geleefd hebben.

Haar jarenlange zoektocht levert haar heel veel informatie op en dankzij haar inzet worden veel herinneringen vastgelegd en niet vergeten.
Het is een ontroerend verhaal dat nog eens duidelijk maakt dat we de Holocaust nooit mogen vergeten.

Erg mooi en indringend geschreven. Ik ga nu ook zeker Alles is verlicht lezen.