Ik zie jou

Geschreven bij Ik zie jou

Clare Mackintosh heeft een aardig scenario gekozen voor haar tweede psychologische thriller “Ik zie jou”. Het beschrijven van personages tijdens het woon-werkverkeer van de vele forenzen en zich met de metro laten vervoeren. Zoals onder meer Zoë Walker, een veertigjarige vrouw en moeder van twee tieners. Ze ziet een advertentie van haarzelf in een avondeditie van een krant met een foto. Daarbij staat een websiteadres en een telefoonnummer. Het ontknopen van het nummer probeerde ik ook met mijn oude telefoon waar nog letters onder staan. Met geen mogelijkheid lukte het mij om de tekst te krijgen in het Engels noch in het Nederlands. Dus daar klopt helaas niets van. Clare Mackintosh bouwt een gecompliceerd, gevoelig en spannend verhaal op over de vrouwen die een rol spelen in dit boek. Het is een overtuigende thriller met een epiloog tot slot en dat was voor mij nou juist net niet nodig geweest. Toch krijgt het boek van mij ruim vier sterren.

Geschreven bij Ik zie jou

Je reist elke dag naar je werk. Je denkt er niet over na. Je gaat naar de trein, gaat op een stoel zitten (als je geluk hebt), je leest een boek, of de krant, of iets op je telefoon. Zodra je op de plek van bestemming bent stap je uit. En dat elke werkdag opnieuw.
Dezelfde roltrap, hetzelfde perron, de deuren van de stoppende trein, precies daar waar jij staat. En als jij weet wat je gewoontes zijn, dan weet een ander dat misschien ook…

Ik zie jou gaat over forenzen, routines en obsessie.

Mijn eerste gedachte na het lezen van dit boek was dat ik blij ben geen forens te zijn. Mijn werkdagen, werktijden en mijn reis naar mijn werk is iedere keer anders. Hoe anders is het voor Zoë Walker.

Vanuit verschillende perspectieven lezen we het verhaal van Zoë Walker, zij is een forens met een dagelijkse routine die niet alleen zij kent maar ook anderen weten van haar gewoontes af. ‘Hoe dan?’ vraag je je af en daar krijgen we inzicht in.
Zoë ontwikkeld een lichte vorm van paranoia waarin je vanzelf meegaat want er zijn vele personages in het verhaal die in aanmerking kunnen komen om als dader aangewezen te worden. En naar mate het verhaal vordert zijn er ook enkele die afvallen (naar mijn idee).

Agente Kelly Swift heeft een beladen verleden maar is vastbesloten de dader te vinden en schuwt niet om daarbij af en toe de regels te omzeilen en daarbij dus haar carrière op het spel te zetten. Maar haar vasthoudendheid is niet voor niets…

Ik zie jou bevat 41 hoofdstukken en een Epiloog die er niet om liegt. De schrijfstijl van Clare is pakkend, vlot en overtuigend. De karakters die voorbij komen zijn naar mijn idee goed genoeg uitgewerkt om er daadwerkelijk toe te doen.

Waar ik na het lezen van Mea Culpa niet het enthousiasme deelde van vele lezers heeft Clare mij nu wel weten te overtuigen van haar voortreffelijke werk. Met belangstelling kijk ik uit naar een volgende thriller.

Na het lezen van Ik zie jou zal een ritje in de trein/metro nooit meer hetzelfde zijn of je nou wel of geen forens bent, daar ben ik van overtuigd.
Ik zie jou geeft je stof tot nadenken over je eigen gewoontes en routines en daar waar nodig zal je ze aanpassen, ook daar ben ik van overtuigd.

Geschreven bij Ik zie jou

Wat als je leven overhoop gehaald wordt achter je rug om ? Wat als je niet alleen denkt gestalkt te worden, maar het ook nog zo blijkt te zijn ? Wat als niemand je in eerste instantie gelooft ? Dat overkomt Zoë , een van de twee hoofdpersonages.
Op een dag ziet Zoë een contact advertentie staan in een krant die ze zelf niet heeft geplaatst , maar waar onmiskenbaar tussen de andere afbeeldingen ook haar foto bij staat , of toch niet ? Ze legt het haar vriend Simon, zoon Justin en dochter Katie voor ,maar die wuiven het weg. “Vast iemand die op je lijkt.” Maar het zit Zoë niet lekker. Ze reist elke dag met de trein naar haar werk en ondertussen is daar steeds het onheilspellende gevoel. Daags erna vinden vreemde gebeurtenissen plaats met andere vrouwen uit de contact advertenties, valse profielen ook. Ze besluit de politie te bellen maar die nemen haar verhaal alleen ter kennisgeving aan , op 1 persoon na. Kelly, een eerder geschorste rechercheur , gaat op eigen houtje op onderzoek uit , en neemt daarbij grote risico’s haar tweede kans in haar baan te verliezen. Haar chef Rampello neemt dat haar niet altijd in dank af. Zoë ondertussen, vertrouwd niemand meer, haar vriend Simon blijkt gelogen te hebben , haar dochter Katie heeft opeens een wel heel bezorgd vriendje, haar beste vriendin Melissa neemt t allemaal nog wel nuchter op . En Justin hangt tussen Zoë , Simon en Melissa in. Ondertussen weet ze zeker dat ze gestalkt wordt en zij het volgende slachtoffer zal worden ,maar wie zit er dan achter al die valse contact advertenties ? Haar baas op het makelaars kantoor die vele extra exemplaren van de krant verzamelt ? Het toneel vriendje van haar dochter Katie ? De man die haar achtervolgt op het perron ? Wie heeft een reden haar te vermoorden en waarom ?

Na een aanvankelijk wat traag begin , door het uitgebreid voorstellen van de hoofdpersonages en hun sociale leven in heden en verleden ,maar zeker wel nodig om later het verhaal in elkaar te steken, komt het boek snel op gang en zit het verhaal goed in elkaar. Het nodigt bladzij voor bladzij uit om verder te willen lezen. Naast de hoofdpersonages worden ook de andere personen goed uitgelicht . De emoties zijn voelbaar. Hoofdpersonage Kelly evolueert het meest . Ze heeft in het verleden fouten gemaakt , maar heeft er van geleerd en neemt het voortouw in het onderzoek .Waar anderen nog even net iets langer wachten, is zij haar superieuren steeds net iets voor , wat haar aanvankelijke gereserveerde chef toch uiteindelijk wel waardeert en uiteindelijk bijdraagt tot opsporing van de dader(s) . Maar ook Zoë verandert , aanvankelijk bang voor alles, ontwikkelt ze zich door dat ze voor een onmogelijke keuze staat, waarbij ze het hoofd koel moet zien te houden, tot een dappere vrouw.

Amper een jaar naar haar debuut Mea Culpa ( verschenen in Nederland in 2016 ) verschijnt het tweede boek van de hand van Clare Macintosch, ook weer een sterke thriller. Langzaam maar zeker worden de schroeven aan gedraaid en wordt er naar de spannende ontknoping toegeschreven .

Niets is wat het lijkt ……………

Geschreven bij Ik zie jou

Dankzij Uitgeverij De Fontein mocht ik dit boek lezen en meedoen aan de #Hebbanbuzz.

Besef jij wel dat je elke morgen hetzelfde doet? Dezelfde route neemt? Je reist elke dag naar je werk zonder erover na te denken. Drinkt misschien een koffie onderweg, leest misschien een boek of krant. Je bekijkt je gsm, luistert muziek, tot je op de plek van je bestemming bent. En ’s avonds? Hetzelfde, maar dan andersom.
Nadat je dit boek hebt gelezen zal je ongetwijfeld wel eens dieper nadenken over je gebruikelijke routine. Of zelfs al terwijl je het boek aan het lezen bent!

Verhaal
Als Zoë Walker op een morgen haar krant openslaat en een foto van zichzelf ziet, verandert haar leven in een klap. Het voert haar naar een ongekende obsessie en zoektocht naar de reden waarom ze in de krant in een seksadvertentie is terechtgekomen. Wie kan ze nog vertrouwen? Wat moet ze doen? Als er nog meer slachtoffers vallen begint ze voor haar eigen leven te vrezen. Maar niet enkel haar leven komt in gevaar. Ook haar gezin valt ten prooi aan de gevolgen van een onbekende adverteerder.

Boek
De auteur kiest voor een duidelijke schrijftaal, wat voor dit boek zeker een meerwaarde is. Er is geen stortvloed aan onbekende politie- of cybertaal en het leest vlot door.
Soms moet je je hoofd erbij houden als er in het midden van een hoofdstuk plots terug naar het verleden gegrepen wordt. In het begin is het lichtelijk irritant als Zoë haar ex en haar huidige partner vergelijkt, maar na enkele hoofstukken valt dat niet meer op en ga je volledig op in het verhaal.
Algauw begin je enkele mensen te verdenken. Als je enkele verdachten in je hoofd hebt begint de eliminatie. Hoe dieper je in het verhaal getrokken wordt, hoe harder je op de duur de wanhoop en paranoia van Zoë voelt. Is het hem? Of hem? Of zij? Of toch hem? Eens je denkt de verdachte ontmaskert te hebben, krijg je een plotwending van jewelste in je schoot geworpen waar de auteur je even zoet mee houdt! En als je denkt dat het mooi afgelopen is, krijg je de epiloog waar je gegarandeerd ogen van zal trekken!

‘Ik zie jou’ is een meeslepende thriller dat je anders zal doen kijken naar de dagelijkse dingen rondom je. Neem jij nog met een gerust hart je trein, tram of bus?

Geschreven bij Ik zie jou

In het begin gebeurt er niet zo veel en vraag je je echt af waar het verhaal naar toe gaat. Maar het hield mij bezig en ik wilde weten hoe het verder zou gaan. Het goede aan dit boek is dat je heen en weer wordt geslingerd tussen personen waarvan je denkt dat het de dader is. En als je denkt dat je alles weet, komt er nog een verrassing!

Geschreven bij Ik zie jou

Zoë reist elke dag met het openbaar vervoer naar haar werk. Ze werkt bij Hallow & Reed, een makelaarskantoor. Per toeval is ze in deze baan gerold, en ook al is het niet altijd het leukste werk, het betaald goed. Als ze op weg naar huis in de trein zit en de krant doorbladerd valt plots haar oog op een advertentie. Onderaan, op de achterkant van de Gazette, staan de zoekertjes voor chatboxen. Maar op zich vind ze dat niet zo interessant. De schok is groot als ze bij deze zoekertjes een foto ziet staan, een foto van haarzelf…

Kelly Swift was vier jaar geleden vertrokken bij de zedenpolitie van British transport. Ze had negen maanden in de ziektewet gelopen en toen ze terugkwam werd haar een schone lei aangeboden, maar eigenlijk was haar nieuwe functie een strafmaatregel.

Kelly en Zoë komen met elkaar in contact. Eerder zijn er sleutels gestolen van een vrouw die in de trein zat. Zoë herkent deze vrouw, haar foto staat ook tussen de zoekertjes van de sexadvertenties. Zoë krijgt hier een vreemd gevoel bij, zeker nu ook haar foto ertussen staat. Door de politie wordt Zoë niet echt serieus genomen, maar Kelly vertrouwt het ook niet helemaal en gaat op onderzoek uit.

'Mea Culpa' verraste iedereen: wat een debuut. Dat boek had ik in sneltreintempo uitgelezen en ik was dan ook zeer benieuwd naar de tweede thriller van Clare Mackintosch. Het leesexemplaar dat ik toegestuurd kreeg bezorgde mij al de kriebels vanwege het briefje dat er opgeplakt zat. Ik kreeg het gevoel stiekem gevolgd te zijn. Dit briefje is al gelijk een goede graadmeter voor het gevoel dat je krijgt als je 'Ik zie jou' leest.

'Ik zie jou' heeft meerdere verhaallijnen. Het verhaal van Zoë, verteld vanuit de eerste persoon, het verhaal van Kelly, verteld vanuit de derde persoon. Daarnaast zijn er cursief geschreven stukken verteld door de dader. De dader die personen volgt en alles van ze weet. Deze gedeeltes geven een beangstigend gevoel en natuurlijk is er die vraag: wie is het?

Mackintosch laat ook in Ik zie jou weer een fantastische uitwerking zien. De karakters krijgen allemaal een gezicht en je kunt je in ze verplaatsen. Het gaat niet alleen om de dader en zijn slachtoffers, ook het privéleven van de personages wordt mooi uitgediept. Het boek heeft een mooie spanningsboog, dat van niveau wisselt. Lichte spanning, onderhuidse spanning en hoog opgevoerde spanning. Mackintosch heeft een fijne schrijfstijl, ze weet de juiste setting neer te zetten en de zinnen zo op te bouwen dat deze een meeslepend effect hebben. Er is geen moment dat het inzakt en ook dit verhaal leest als een sneltrein.

'Ik zie jou' sleept je mee en nieuwsgierig, maar wel met een schichtig gevoel op de achtergrond, wordt je naar de plot geleid. Waarbij je tussendoor herhaaldelijk het onjuiste pad volgt en op het verkeerde been wordt gezet. Door middel van een cliffhanger wordt de plot bekend gemaakt, een die absoluut niet voorzien was. Maar dat is nog niet alles, na de plot heeft de auteur ook nog een schokkende finale voor de lezer in petto. Mijn complimenten. Mea Culpa was top, ook Ik zie jou heeft alle benodigde elementen dat een goede thriller in zich moet hebben. Deze auteur heeft mij voorgoed veroverd.

Geschreven bij Ik zie jou

Zoë reist elke dag met de trein naar en van het werk, elke dag dezelfde route, elke dag dezelfde routine. En ze is niet de enige. Op een dag ontdekt ze een foto van zichzelf in een seksrubriek in de krant. Hoe komt die foto daar? Wil iemand een grap met haar uithalen? Het telefoonnummer bij de advertentie is niet in gebruik en de website laat alleen een inlogpagina zien.
Dan ontdekt Zoë andere vrouwen die met hun foto in de krant staan, die ook met de trein reizen en die na plaatsing van de advertentie iets aangedaan is. Wanneer is zij aan de beurt? Ze is duidelijk in gevaar!
De enige die haar echt serieus lijkt te nemen is agente Kelly Swift, maar zij werkt niet meer voor de afdeling zedenpolitie British Transport, dus kan er officieel niets mee. Op eigen houtje gaat Kelly op onderzoek uit en met wat ze weet uit te vinden lukt het haar om toegevoegd te worden aan het team wat op de zaak zit. Zullen ze de dader, die beangstigend veel weet van zijn slachtoffers, op tijd oppakken voor er meer slachtoffers vallen en voor er iets met Zoë gebeurt?

Je leest dit verhaal vanuit de perspectieven van Zoë, die haast geobsedeerd is en paranoia raakt van het idee dat zij de volgende is, van Kelly, een moedige vrouw die echt geeft om wat er met de vrouwen gebeurt en die zo haar eigen motieven heeft om de dader te grijpen, en vanuit de stalker. De cursief gedrukte hoofdstukken van die laatste zijn behoorlijk creepy! Hij weet veel van de dagelijkse routine van de vrouwen, beangstigend veel. Je waant je veilig op de automatische piloot iedere dag, maar eigenlijk maakt het je juist heel kwetsbaar…

Clare heeft de spanning echt weten opbouwen in het verhaal. Ook wist ze mij paranoïde te maken, ik heb echt bijna iedereen verdacht die maar voorbijkwam! En nog werd ik flink verrast, tot twee keer aan toe, op het einde… Heel knap!
Het verhaal is echt zenuwslopend spannend, je wordt helemaal meegesleurd in de levens van Zoë en Kelly en de zoektocht naar wie er achter de advertenties en de creepy website zit. Ik heb Kelly echt in mijn hart gesloten en ben blij dat Clare beloofd heeft haar nog terug te laten komen.

Met Ik zie jou heeft Clare Mackintosh het weer gedaan! Weer een onwijs spannende thriller met een verrassende wending… Ik ben en blijf fan!

Geschreven bij Ik zie jou

Een spannende, goed opgebouwde thriller

Geschreven bij Ik zie jou

Sommige boeken houden je echt vast, maar dit boek deed dat niet.

Geschreven bij Ik zie jou

Heel goed boek. Goed verhaal, realistisch en leest lekker weg.