Ilias

Imme Dros heeft geniet niet alleen bekendheid door het schrijven van jeugdboeken. Haar vertalingen van de klassieken mogen er wezen; zo ook deze sprankelende vertolking van de Ilias in metrische verzen. En zowaar: het thuis zijn in de kinderziel past perfekt in het doorvorsen van de Griekse en Trojaanse strijdgeest. Die wordt namelijk niet alleen bepaald door heldhaftigheid van de krijgshelden, maar evenzeer door gevoelens van prozaïscher aard. Zo is daar de wrok van Achilleus, omdat zijn krijgsbuit - de lieftallige Brisea - wordt weggesnaaid door Agamemnon, die op zijn beurt niet kan verkroppen afstand te moeten doen van zíjn liefje, de evenzo lieftallige Chriseia. Aldus neemt de mokkende Achilleus geen deel meer aan de gevechten, totdat de nood echt aan de man komt. Jalousie, kleuterachtig gekneuter, heuse heldendaden, gemopper en gekonkel wisselen elkaar in welbespraakte termen af gedurende de slordige 50 dagen van de belegering van Troje, die in de Ilias worden beschreven. De Trojaan Paris, die met zijn schaking van Helena de oorlog heeft veroorzaakt, blijkt op gezette tijden minder heldhaftig dan je mocht verwachten van deze goudgelokte jongeling. Het lijk van zijn broer Hektor wordt eindeloos versleept, voordat de held zijn uiteindelijke rust kan vinden. Ook hier weer zijn gezever en achterklap niet van de lucht. En bij de Goden is het al niet anders gesteld: Zeus heeft het maar moeilijk met het in goede banen leiden van de onderlinge verdeeldheid bij 'zijn' goden. En het is bepaald niet altijd feest, als Hera, Athene en Aphrodite van de partij zijn: ook de Olympus kent zijn feeksen! Kortom: grootheid én kleinheid bepalen het gebeuren op de Trojaanse slagvelden. Voor elk wat wils dus! Heerlijke vertaling van Dros, die de lezer doet smullen! Mars van Leent.

Geschreven bij Ilias

Imme Dros geniet niet alleen bekendheid door het schrijven van jeugdboeken. Haar vertalingen van de klassieken mogen er wezen; zo ook deze sprankelende vertolking van de Ilias in metrische verzen. En zowaar: het thuis zijn in de kinderziel past perfekt in het doorvorsen van de Griekse en Trojaanse strijdgeest. Die wordt namelijk niet alleen bepaald door heldhaftigheid van de krijgshelden, maar evenzeer door gevoelens van prozaïscher aard. Zo is daar de wrok van Achilleus, omdat zijn krijgsbuit - de lieftallige Briseïs - wordt weggesnaaid door Agamemnon, die op zijn beurt niet kan verkroppen afstand te moeten doen van zíjn liefje, de evenzo lieftallige Chriseïs. Aldus neemt de mokkende Achilleus geen deel meer aan de gevechten, totdat de nood echt aan de man komt. Jalousie, kleuterachtig gekneuter, heuse heldendaden, gemopper en gekonkel wisselen elkaar in welbespraakte termen af gedurende de slordige 50 dagen van de belegering van Troje, die in de Ilias worden beschreven. De Trojaan Paris, die met zijn schaking van Helena de oorlog heeft veroorzaakt, blijkt op gezette tijden minder heldhaftig dan je mocht verwachten van deze goudgelokte jongeling. Het lijk van zijn broer Hektor wordt eindeloos versleept, voordat de held zijn uiteindelijke rust kan vinden. Ook hier weer zijn gezever en achterklap niet van de lucht. En bij de Goden is het al niet anders gesteld: Zeus heeft het maar moeilijk met het in goede banen leiden van 'zijn' goden, die al knotterend in onderlinge verdeeldheid verkeren. En het is bepaald niet altijd feest, als Hera, Athene en Aphrodite van de partij zijn: ook de Olympus kent zijn feeksen! Kortom: grootheid én kleinheid bepalen het gebeuren op de Trojaanse slagvelden. Voor elk wat wils dus! Heerlijke vertaling van Dros, die de lezer doet smullen! Mars van Leent.

Geschreven bij Ilias

Een boek dat je gelezen moet hebben !
Goed verhaal, pakkende beschrijvingen van de natuur.
Vol emoties. En de tussenkomst van de goden zorgt altijd voor een verrassende wending.

Geschreven bij Ilias

“De wrok, godin, van Peleus zoon’ Achilles, moet u bezingen.” Mènin aeide thea, Pèlèïadioo Achillèos. Zo opent het eerste werk uit de Westerse literatuur, niet in het Engels, het Frans, het Spaans of zelfs maar het Latijn. Alles begon in het Oudgrieks, met bovengenoemde woorden. Met dit vers toont Homeros, de (vermeende) schrijver van de Ilias, een staaltje rechtlijnigheid dat in tweeduizendzevenhonderd jaar zelden werd overgedaan. Het boek gaat over de wrok (mènin) en niets anders, en dat is dan ook het allereerste woord.
Vanaf dat eerste woord leidt Homeros ons zestienduizend verzen lang door wat we misschien wel het grootste epos uit de geschiedenis kunnen noemen. Ik zou pagina’s vol kunnen schrijven over wie hij was –of wie ze waren-, de mysterieuze (blinde?) auteur(s) van de Ilias en de Odyssee, maar laten we hem of haar of hen nu maar gewoon Homeros noemen, als benaming voor wie er ook maar het genie achter de Ilias was. Belangrijker lijkt het me om te focussen over het verhaal. Dat is vrij kort, althans wat de vertelde tijd betreft. Het gaat over slechts enkele weken in het tiende en laatste jaar van de Trojaanse oorlog. Alles begint wanneer Agamemnon, de opperste leider van de Grieken die Troje belegeren, de dochter van een priester van Apollo ontvoert als onderdeel van de krijgsbuit en weigert haar terug te geven aan haar vader. Hij bidt tot Apollo, die pest doet uitbreken ik het Griekse legerkamp. Uiteindelijk zwicht Agamemnon voor de druk, maar hij eist het meisje van Achilles op. Alles in de maatschappij die in de Ilias beschreven wordt, draait namelijk om eer. Eer wordt geconcretiseerd door eergeschenken, die worden buitgemaakt op de vijand. Ook vrouwen maken daar deel van uit. Achilles, de beste Griekse krijger, is razend en trekt zich terug uit de strijd. Wat volgt is een bitse oorlog in de vlakte tussen Troje en het Griekse legerkamp. De krijgskans wisselt voortdurend, hoofdzakelijk door de steun of tegenwerking van de goden. Er woedt namelijk een voortdurende machtsstrijd op de Olympos, en de goden doen niets liever dan die projecteren op het conflict in de Trojaanse vlakte. Zang na zang worden de meest gruwelijke en akelig visuele beschrijvingen gegeven van de strijd (genre “de pijl trof hem in de schedel, boorde door zijn hersenen, sneed zijn tong af en kwam er langs zijn kin weer uit”). De lange, maar uiterst boeiende gedeelten over de oorlog worden afgewisseld door meer rustiger taferelen, zoals vergaderingen in het Griekse legerkamp, het afscheid van Hektor en Andromache, de gebeurtenissen op de Olympos en talrijke uitstapjes naar andere mythologische verhalen. De voortdurende strijd leidt ertoe dat de Trojanen beetje bij beetje het overwicht halen. Patroklos, de beste vriend van Achilles, werpt zich uiteindelijk ook in de strijd en sneuvelt. De woeste Achilles besluit weer te vechten. Hij drijft de Trojanen terug en doodt hun voornaamste held Hektor. De Ilias eindigt wanneer de oude Trojaanse koning Priamos helemaal alleen het lijk van zijn zoon komt ophalen in het Griekse legerkamp. Er volgt een scène die wordt gekenmerkt door haar menselijkheid: twee vijanden, Priamos en Achilles, vinden elkaar in hun verdriet om een verloren geliefde (Patroklos en Hektor). Achilles geeft Hektor barmhartig terug. Twaalf dagen later wordt de oorlog hervat, maar over het verdere verloop zegt de Ilias niets. U hoeft dus geen houten paard of brandend Troje te verwachten.

Geschreven bij Ilias

Verzending en levering ok, dat wel.
Mooie vertaling/vertelling van het klassieke werk.
Jammer genoeg blijken de bladzijden heel snel los te komen van de gelijmde rug, zodat ze, na een paar keer te openen, helemaal niet meer vast zitten en het geheel een rommelig uitzicht krijgt. Dit heeft natuurlijk niets te maken met bol.com, alleen de uitgeverij is hiervoor verantwoordelijk. Jammer, want dit is toch een werk om te bewaren ...

mooie luxe uitgave, dikke kaft, stevige binding. goed vertaald

Geschreven bij Ilias

“De wrok, godin, van Peleus zoon’ Achilles, moet u bezingen.” Mènin aeide thea, Pèlèïadioo Achillèos. Zo opent het eerste werk uit de Westerse literatuur, niet in het Engels, het Frans, het Spaans of zelfs maar het Latijn. Alles begon in het Oudgrieks, met bovengenoemde woorden. Met dit vers toont Homeros, de (vermeende) schrijver van de Ilias, een staaltje rechtlijnigheid dat in tweeduizendzevenhonderd jaar zelden werd overgedaan. Het boek gaat over de wrok (mènin) en niets anders, en dat is dan ook het allereerste woord.
Vanaf dat eerste woord leidt Homeros ons zestienduizend verzen lang door wat we misschien wel het grootste epos uit de geschiedenis kunnen noemen. Ik zou pagina’s vol kunnen schrijven over wie hij was –of wie ze waren-, de mysterieuze (blinde?) auteur(s) van de Ilias en de Odyssee, maar laten we hem of haar of hen nu maar gewoon Homeros noemen, als benaming voor wie er ook maar het genie achter de Ilias was. Belangrijker lijkt het me om te focussen over het verhaal. Dat is vrij kort, althans wat de vertelde tijd betreft. Het gaat over slechts enkele weken in het tiende en laatste jaar van de Trojaanse oorlog. Alles begint wanneer Agamemnon, de opperste leider van de Grieken die Troje belegeren, de dochter van een priester van Apollo ontvoert als onderdeel van de krijgsbuit en weigert haar terug te geven aan haar vader. Hij bidt tot Apollo, die pest doet uitbreken ik het Griekse legerkamp. Uiteindelijk zwicht Agamemnon voor de druk, maar hij eist het meisje van Achilles op. Alles in de maatschappij die in de Ilias beschreven wordt, draait namelijk om eer. Eer wordt geconcretiseerd door eergeschenken, die worden buitgemaakt op de vijand. Ook vrouwen maken daar deel van uit. Achilles, de beste Griekse krijger, is razend en trekt zich terug uit de strijd. Wat volgt is een bitse oorlog in de vlakte tussen Troje en het Griekse legerkamp. De krijgskans wisselt voortdurend, hoofdzakelijk door de steun of tegenwerking van de goden. Er woedt namelijk een voortdurende machtsstrijd op de Olympos, en de goden doen niets liever dan die projecteren op het conflict in de Trojaanse vlakte. Zang na zang worden de meest gruwelijke en akelig visuele beschrijvingen gegeven van de strijd (genre “de pijl trof hem in de schedel, boorde door zijn hersenen, sneed zijn tong af en kwam er langs zijn kin weer uit”). De lange, maar uiterst boeiende gedeelten over de oorlog worden afgewisseld door meer rustiger taferelen, zoals vergaderingen in het Griekse legerkamp, het afscheid van Hektor en Andromache, de gebeurtenissen op de Olympos en talrijke uitstapjes naar andere mythologische verhalen. De voortdurende strijd leidt ertoe dat de Trojanen beetje bij beetje het overwicht halen. Patroklos, de beste vriend van Achilles, werpt zich uiteindelijk ook in de strijd en sneuvelt. De woeste Achilles besluit weer te vechten. Hij drijft de Trojanen terug en doodt hun voornaamste held Hektor. De Ilias eindigt wanneer de oude Trojaanse koning Priamos helemaal alleen het lijk van zijn zoon komt ophalen in het Griekse legerkamp. Er volgt een scène die wordt gekenmerkt door haar menselijkheid: twee vijanden, Priamos en Achilles, vinden elkaar in hun verdriet om een verloren geliefde (Patroklos en Hektor). Achilles geeft Hektor barmhartig terug. Twaalf dagen later wordt de oorlog hervat, maar over het verdere verloop zegt de Ilias niets. U hoeft dus geen houten paard of brandend Troje te verwachten.

Imme Dros maakt de verhalen uit de Griekse Oudheid toegankelijk zonder ze te veranderen. En dit verhaal is prachtig!

Van de Odyssee is een prachtig e-book verschenen. Ik hoop dat er ook zo'n mooi e-book van de Ilias verschijnt.

Geschreven bij Ilias

Deze eeuwige klassieker van Homerus is vlot en mooi vertaald door Patrick Lateur. De vertaling leest enerzijds lekker weg, maar blijft anderzijds juist heel prettig hangen. Je proeft de woorden gewoon en je krijgt hiermee een indruk van wat goede poëzie met je kan doen. De vertaling heeft verscheidene prijzen gewonnen. Naast de schoonheid van de taal is ook het verhaal eeuwig boeiend. Je voelt de woede van Achilles, de arrogantie van Agamemnon, de wanhoop, de pijn, het verdriet van oorlog en je wordt ondergedompeld in een eercultuur met "larger than life" strijders, mooie vrouwen en konkelende goden met een sluwheid waar zelfs moderne politici een puntje aan kunnen zuigen. Je zit echt in een andere wereld en het lezen van de Ilias is niet zozeer lezen als wel ervaren.

mooi verhaal