In hechtenis Literaire Thriller

Ik heb net met veel moeite dit boek uitgelezen. Wat mij betreft het slechtste boek van Nicci French tot nu toe. Ik heb al hun boeken en ik vind ze altijd spannend, maar dit verhaal komt niet op gang. Erg saai, wordt op geen enkel moment spannend en de hoofdpersoon wekt de nodige irritatie. Ik heb zelfs pagina’s overgeslagen om er maar sneller doorheen te zijn, omdat het tegen mijn principes is om een boek niet uit te lezen. Ik ben blij dat ie uit is. Geen aanrader!

Geschreven bij In hechtenis

Dit is voor het eerst dat ik mij door een boek van Nicci French heen heb moeten worstelen. Het boek is gewoon niet spannend, ik heb hem toch uitgelezen omdat ik wilde weten of ze het nu gedaan heeft of niet. Maar vooral het eerste deel “hechtenis” is saai en langdradig. Vanaf het proces komt er iets meer vaart in het verhaal daarom de drie sterren.

Een heel goed geschreven verhaal! Juist omdat het zo gedetailleerd geschreven is, word je helemaal meegenomen in het verhaal. Wat sommige dus als saai omschrijven, vond ik juist heel sterk aan dit boek. Ik vond het echt heel jammer toen ik het boek uit had;)

De setting van het boek is goed bedacht en origineel: een vrouw wordt beschuldigd van moord als haar vermoorde buurman in haar schuur wordt gevonden. Het bewijs wijst overduidelijk naar Tabitha, maar ze heeft het niet gedaan.. toch? Ze kan het niet eens worden met haar advocaat over de aanpak van de verdediging en ontslaat haar. Tabitha neemt de uitzonderlijke beslissing om zichzelf te verdedigen in de rechtszaal en neemt daarmee een grote gok.

Het begin vond ik even inkomen. Alhoewel de schrijfstijl van Nicci French goed is en het verhaal alsnog erg vlot leest, vond ik de eerste helft van het boek vrij traag gaan en zelfs een beetje langdradig. We lezen de uitgebreide gedachtegang van Tabitha waarmee ze een (poging) doet tot het verzinnen van een tactiek voor haar verdediging, wat gepaard gaat met verschillende getuigen verhoren. Het onderzoek gaat natuurlijk een stuk langzamer omdat ze vanuit de gevangenis te werk gaat en de communicatie niet even snel gaat.

Ik had meer verwacht van het verhaal over het leven in de gevangenis: hoe de sfeer er is wordt wel een beetje verteld, maar blijft op de achtergrond. Terwijl mij dat juist heel interessant lijkt. Hoe gaat het eraan toe in zo’n vrouwengevangenis? Wat zijn de verhoudingen onderling en tot de bewakers? Het lijkt allemaal vrij liefjes en niet even realistisch.

Maar de tweede helft maakte heel veel goed! De uiteindelijke rechtszaak, Tabitha’s ietwat klungelige pleidooi en haar bijzondere manier van getuigen horen was heel vermakelijk om te lezen. Stukje bij beetje krijg je meer informatie over de casus, en blijft het tot het einde een puzzel wie de moord gepleegd heeft. Als je van rechtbankthrillers houdt zou ik deze zeker wel aanraden! Ondanks de trage start is het het lezen waard.

Voor een thriller is dit boek tergend traag, ik moest op mijn handen zitten om geen bladzijdes over te slaan. Voor een roman zijn beschrijvingen mooi beschreven.
Voor mij was het geen interessant boek, dan lees ik liever een spannende roman.

Het verhaal beslaat ruim 430 pagina’s en is opgedeeld in vier delen. Deel 1 begint in de gevangenis. Tabitha Hardy is opgepakt op verdenking van de moord op buurman Stuart Rees, haar voormalige wiskundeleraar én verkrachter en misbruiker. Ze is na jaren afwezigheid terug komen wonen in het kleine dorp Okeham. Okeham is een gesloten gemeenschap en de depressieve Tabitha maakt er geen vrienden. Ze wordt als een buitenstaander behandeld en nauwelijks getolereerd. Enkele weken na haar terugkomst wordt Rees vermoord in haar schuur gevonden. Ze gedraagt zich schuldig en weet niet te verklaren hoe Rees in haar schuur terecht is gekomen. Het seksuele misbruik dat plaatsvond toen ze vijftien was, heeft ze altijd en ook nu weer geheim gehouden. Wat natuurlijk in dit geval het perfecte motief is. Motief, gelegenheid en middelen: alles wijst naar de extreem verwarde en einzelgänger Tabitha.

Zo’n anderhalve maand later wordt haar een advocaat toegewezen. Een vrouw van middelbare leeftijd die Tabitha aanraadt schuld te bekennen en het seksueel misbruik als verzachtende omstandigheid te benoemen. Tabitha weet niet meer wat zij die dag heeft gedaan, en of ze überhaupt onschuldig is, maar moet de waarheid weten. Zij ontslaat haar advocate en besluit zelf haar verdediging te voeren. Dit is één van de redenen waarom ik Tabitha niet kon uitstaan. Als ik van moord beschuldigd werd en minimaal 15 jaar de cel in zou moeten, én niets van een procesvoering wist, zou ik de best mogelijke advocaat inhuren. Ze gedraagt zich naïef en dom, eist rechten en is opvliegend. Allemaal eigenschappen die je erg duur kunnen komen te staan in de gevangenis.

Wat volgt, is een ontzettend saaie eerste helft van het verhaal. Tabitha probeert een zaak op te zetten, getuigen te verhoren en bewijsvoering te vergaren. Tabitha is zo ongeveer de minst likeable persoon die ik ooit in een boek ben tegengekomen en het kon me echt niets schelen of ze nou schuldig of onschuldig in de gevangenis zat. Ik kon helemaal niet met haar meeleven.

Pas toen ik (letterlijk) halverwege het boek was, werd het eindelijk spannend met deel 2. Daar werd het verhaal beter en las het vlot weg. Een Britse rechtszaal is mij redelijk onbekend, de beschrijving van French hielp niet, maar dankzij een aflevering van Midsomer Murders kon ik me een beeld van de zaal vormen. Het gaf me een claustrofobisch gevoel. Vanaf dat moment kon ik me een beetje identificeren met Tabitha. Maar over het algemeen wilde ik persoonlijk de celdeur achter haar afsluiten en de sleutel weggooien. Ondanks deze heftige gevoelens voor de hoofdpersoon, had ik meer plezier in het lezen van dit verhaal gekregen. Het werd spannender en mijn interesse groeide.

Wellicht onbedoeld is de rechtszaak met meer humor beschreven en moet je soms lachen om Tabitha en heb je medelijden met de rechter die de boel in goede banen moet leiden. De vraag of Tabitha schuldig was of niet, vond ik op een gegeven moment niet meer relevant. Het ging om de geestelijke groei van Tabitha. Door haar verleden had ze zich een toekomst ontzegd. Ze moest beseffen dat vervelende dingen gebeuren, dat ze het slachtoffer was en dat ze recht had op geluk.

Ik heb met een positiever gevoel het boek dichtgeslagen. Helaas ben ik geen fan geworden van Nicci French. Als ik in de gelegenheid ben, zal ik wel een boek van hun hand lezen, maar ik ren nu niet richting boekenwinkel voor het volgende verhaal.

De schrijfstijl is goed, maar vreselijk saai. Gelukkig redden delen 2, 3 en 4 het verhaal en geef ik het daarom 3 van de 5 sterren. De overige personages worden niet uitgewerkt. Jammer, want ik vond bijvoorbeeld Michaela erg leuk en intelligent. Ondanks haar tijd in de gevangenis, was zij niet verbitterd. Ze verdient een eigen verhaal.

Zodra dit boek uitkwam heb ik het meteen gekocht. Heel anders dan de serie van Frieda Klein. Wel met een net zo interessante hoofdpersoon. Een mens van vlees en bloed, die zeker niet geliefd is bij iedereen. Nicci French is/zijn expert(s) in het omschrijven van karakters. Het verhaal is origineel en spannend omdat alle bewijzen naar Tabitha wijzen. Dat maakt het einde van het boek onvoorspelbaar. Heeft ze de moord waarvan ze verdacht wordt gepleegd of toch niet?

Geschreven bij In hechtenis

Erg goed boek. Een echte Nicci French. Karakters goed uitgediept. Goede psychologische thriller.

Het verhaal zit goed in elkaar maar ik mis de onuitgewerkte personages zoals bijvoorbeeld haar celgenote . Omdat ik een fan ben van Nicci French , heb ik het uitgelezen met telkens de verwachting dat het beter zou worden . Helaas is dit niet gebeurd, ik vond het langdradig en allerminst spannend

Geschreven bij In hechtenis

Een gedetineerde die haar eigen verdediging voert vanuit de gevangenis, is een verhaallijn die je niet vaak tegenkomt. Deze thriller is dan ook anders dan je gewend bent van Nicci French. Het verhaal is zeker spannend en meeslepend. Een proces kan vrij saai zijn, maar het boek leest makkelijk weg, doordat er ook wat luchtige stukken tussen zitten. Als je eenmaal begint met lezen dan wil je maar al te graag weten of het de vrouw ook lukt om haar onschuld te bewijzen.