Adriaan Van Dis - In Het Buitengebied (5 CD)

Geschreven bij In het buitengebied

In ‘In het buitengebied’ spreekt vooral de Binnenstem van de auteur, let wel, de hoofdpersoon (toevalligerwijs ook een auteur) over wie dit boek gaat moet je vooral niet verwarren met de auteur Adriaan van Dis zelf. Die Binnenstem kletst en moppert wat af, gelukkig zit de hoofdpersoon zelf vol zelfspot en ironie en dat maakt het geheel toch behoorlijk luchtig.

‘In het buitengebied” is een roman in verhalen. Er staan vijf korte verhalen in en daar tussen nog eens zes zeer korte verhalen. Ik heb meerdere keren hardop zitten lachen tijdens het lezen van dit boek. Ja het gaat over alleen zijn en dat voel ik als lezer, maar toch, die ironie, die zelfspot, ik genoot er van (de hoofdpersoon roetsjt op een zwarte rubberbinnenband de rivier af, zie je het voor je?)! De roman vorm herken ik: de hoofdpersoon loopt netjes mee in alle verhalen, elk verhaal gaat over ontmoetingen en zijn alleen zijn.

Ik begrijp waarom Van Dis dit boek heeft geschreven, waarom hij de noodzaak voelde om deze verhalen te bundelen als een dun boek. Ja het gaat over alleen zijn en dit boek is oh zo anders dan al zijn vorige boeken en daardoor -voor mijn gevoel en als liefhebber van zijn werk- is dit boek juist spannend geworden, want hoe zal het volgende verhaal zijn, welk zeer kort verhaal volgt, verrast hij mij steeds opnieuw? De eerste keer las ik dit boek in één ruk uit en daarna las ik het nogmaals, verhaal voor verhaal en maakte nog meer aantekeningen en ik genoot van de vaak melodieuze zinnen, heerlijk, dit boek vind ik een aanrader! Het antwoord is dus ja, Van Dis heeft mij echt verrast met deze roman in verhalen (Sandraleest).

Geschreven bij In het buitengebied

In de buitenwereld van Adriaan van Dis is een roman in verhalen, zo deelt de ondertitel mede. De schrijver zet in het eerste hoofdstuk dat bestaat uit twee zinnen zijn situatie uiteen. Op een koude morgen de eieren uit het hokhalen, ze in de de zak van mijn ochtendjas laten glijden en hun warmte tegen mijn dij voelen. Ik word aan geraakt. Hij woont teruggetrokken in een vallei ver van de stad waar zijn vrienden zijn. Hij leeft alleen met wat levende have.
Tegen deze achtergrond spelen in een vijftal hoofdstukken een aantal personen een rol die een belangrijke rol in zijn leven vervullen of hebben vervuld. De hoofdstukken als titel de naam van deze personen. Het eerste verhaal – Akiko – gaat over zijn uiteindelijk onmogelijke relatie met Akiko, een vrouwelijke robot. In zijn pogingen om haar emoties te laten voelen, martelt hij haar als het ware door haar van het internet af te sluiten, haar haar ‘voeding’ te onthouden. Tevergeefs, de schrijver hoopt op een (warme) relatie, maar helaas .... in de kartonnen doos waarin ze komt wordt ze ....
In een volgend kort hoofdstukje - steeds worden de langere verhalende hoofdstukken aan elkaar geplakt door onthullende observaties over de schrijver - wordt de interne criticus, de Binnenstem, geïntroduceerd: Er zijn dagen dat ik mijn eigen stem niet hoor en toch ben ik in gesprek: ik praat met mijn Binnenstem. Deze stem probeert hem ook te bewegen definitieve stappen in het leven te nemen: ‘bij een onbewaakte spoorwegovergang: Geef gas, nu!’
In het volgende verhaal draait het om de jeugdige reclamebezorger Ronnie. Ook in dit verhaal loopt het mis. De schrijver trekt zich zijn lot aan. Nodigt hem binnen in zijn huis, in zijn wereld. Maar uiteindelijk staat hij weer met lege handen. In de laatste vluchtige ontmoeting geeft Ronnie niet thuis.
Na een ode op de groene zeep in het tweede tussenhoofdstuk speelt in het derde hoofdstuk Rivka de hoofdrol. Over de jeugdige schrijver die een oudere zeer welgestelde grillige dame ontmoet. Over hun avonturen. De wereld van beroemde kunstenaars die zij voor hem opent. Hun bezoek aan de zerk van het graf van de rabbi van Low in Praag. Rivka komt met een koffer vol foto’s en andere herinneringen om deze te verbranden. (Dit is naar idee het mooiste hoofdstuk.)
Het hoofdstuk Claire geeft het kleinburgerlijke bestaan weer van de grachtengordelmensen die nu ook in de vallei leven. Victor het laatste hoofdstuk gaat over de ingewikkelde relatie met een zwarte man, een vluchteling, die aanbiedt de tuin te onderhouden. Het contact wordt steeds intensiever. Met kerst geeft de schrijver Victor een envelop met vijfhonderd euro, hij ziet hem daarna niet meer. Bij de kazerne – een asielzoekerscentrum – doet de schrijver navraag. Hij krijgt een map met foto’s van tientallen donkere manen. Allemaal Victor.
Na een tussenhoofdstuk over een inbraak waarbij ook een geldkist is gestolen met daarin het pistool dat hij ooit kocht en waarin hij vertelt dat zijn grootvader zelfmoord heeft gepleegd, volgt het laatste titelloze hoofdstuk. Hierin treedt een jeugdverhaal naar voren over ene Werner die geplaagd werd omdat zijn vader fout was in de oorlog. Deze jonge Werner verhangt zich maar ontmoet de schrijver nog steeds alsof hij levend was. ‘Blijf weg bij de rivier, zei Werner. Luister niet naar hem. Als je dood bent, kun je nooit meer over mij schrijven.’

Adriaan van Dis schreef een bijzonder boek. Zonder duidelijke verhaallijn. In prachtige zinnen. Lees het en oordeel zelf!

Geschreven bij In het buitengebied

een prachtig liefdevol schurend eenzaam intrigerend boek.
rauwer dan andere boeken die ik van Adriaan van Dis heb gelezen.

Geschreven bij In het buitengebied

Het eerste verhaal snapte ik niks van. Zal wel aan mij liggen. Als ik dit boek vergelijk met "Ik kom terug", wat ik geweldig vind, dan is dit boek niks...

Geschreven bij In het buitengebied

Geeft een inkijkje in zijn moeizaam bestaan.

Geschreven bij In het buitengebied

Positieve punten van dit artikel zijn: goede kwaliteit en duurzaam.

Geschreven bij In het buitengebied

Van Dis geweldig

Geschreven bij In het buitengebied

Heel mooi boek!!

Geschreven bij In het buitengebied

Indringend

Geschreven bij In het buitengebied

In prima staat op tijd ontvangen.