In seizoenen

Geschreven bij In seizoenen

Soms komt er een boek op je pad dat op je lijf geschreven lijkt. Met het boek ‘In seizoenen’ van Judith Visser blijkt dat dus echt te kunnen. Dat feit maakt het lezen en recenseren van dit boek extra beladen maar het moedigt ook aan tot relativeren en hoop. Hoe raar dat laatste misschien ook lijkt nadat je het boek hebt gelezen. Het indringende verhaal van moeder Annabel en haar zoon David zal niet alleen veel indruk maken op de lezers maar ook troost bieden aan degenen die in een gelijksoortige situatie zitten. Het verhaal is geïnspireerd op wat Judith zelf heeft meegemaakt toen haar moeder ernstig ziek werd. Deze roman is zowel confronterend als verbluffend mooi.

Zowel David als Annabel blikken terug op hun verleden. Annabel doet dat om alles een beetje draaglijker te maken, om weg te dromen bij herinneringen aan de hand van haar jeugddagboek. David echter droomt over het uitkomen van zijn ultieme wens. Iets waar hij al jaren mee bezig is en maar niet kan loslaten. Wanneer de werkelijkheid ineens heel dicht zijn wens benadert neemt hij irrationele beslissingen, doet hij domme dingen, riskeert hij het om behoorlijk tegen de lamp te lopen. En hoe legt ie dat z’n zieke moeder uit? Totaal uit balans en gedreven door een wanhopig verlangen naar vroegere tijden beleven beiden hun eigen verhaal.

‘In seizoenen’ is een prachtig verhaal dat laat zien wat een vernietigende ziekte met iemand kan doen, welke impact dat heeft. Niet alleen de patiënt maar ook andere betrokkenen raken uit balans en gaan ieder op een eigen manier met een dergelijk rampscenario om. Het is vaak zo dat degene die ziek is zorgt voor relativeren en troost naar de anderen toe. Ook Annabel is een grote steun voor David, dit terwijl ze zo ziek is. Moeder en zoon delen veel maar om elkaar te ontzien belasten ze elkaar niet met alle gedachtes en zorgen, heel begrijpelijk natuurlijk. Maar Annabel is een sterke vrouw, ze kan dit laatste stuk van haar leven, het laatste dat ze als moeder kan doen ook nog wel. De vraag is alleen of David zijn deel ook aankan?

Judith Visser heeft met dit boek een verpletterend verhaal geschreven, op meerdere manieren. Het boek is niet alleen maar ellende en chemokuren. Nee, het bevat zowel een lach als een traan. Het verhaal van David is ronduit intrigerend want hij is alles behalve stabiel te noemen. En dat heeft niet alleen met deze situatie te maken. Annabel probeert wel voor hem te zorgen maar hij is een volwassen man en zal ook zijn eigen keuzes moeten maken en daarvan de consequenties moeten dragen. Iets wat met vallen en opstaan zal gaan want de rollen zijn nu omgedraaid, David moet voor zijn moeder zorgen en doet dat vol overgave. Annabel zoekt haar troost op een totaal andere manier en daar lees je een stuk Judith terug. De voorliefde voor de natuur, de Veluwe en de eekhoorn van haar moeder. Heel subtiel maar wel herkenbaar. Het zijn de kleine dingen in het leven die het zo bijzonder maken, dat is na het lezen van dit boek wel heel nadrukkelijk het gevoel dat achterblijft. Judith heeft een verhaal geschreven waar ze trots op mag zijn. Het raakt, intrigeert en confronteert. Ze heeft een hele prettige schrijfstijl, een totaal andere dan in haar voorgaande boeken. Een volgende roman is zeer wenselijk, dit is een Judith Visser die heel goed bevalt!

4,5 ster

Geschreven bij In seizoenen

Niet een boek wat we gewend zijn zijn van Judith Visser.
Een verhaal over een jongen (David) van 34 en zijn zieke moeder (Annabel) van 59 die er alles aan doen om beter te worden. Ook speelt het verhaal zich af in heden en verleden. Erg goed opgebouwd en geen moment saai.
Erg boeiend om te lezen en ik denk dat het voor iedereen erg herkenbaar is.
Heftig en mooi verhaal over liefde van moeder en zoon, een aanrader!

Geschreven bij In seizoenen

Het was een beetje spannend of Judith Visser ook zo goed zou kunnen schrijven wanneer haar plot niet over 'crime' gaat. 'In seizoenen' is namelijk haar eerste boek waarin ze een ander thema kiest.

YES - het resultaat is meer dan geslaagd. Ik ga Judith's plot niet verklappen, maar het leest als een trein - van de eerste letter tot de laatste punt. Iedere bladzij maakt je nieuwsgierig naar de volgende bladzijden, en het is moeilijk om 'In seizoenen' opzij te leggen voordat je het helemaal uit hebt.

Ook vind ik Judith Visser duidelijk als schrijfster gegroeid. De spanning in haar verhaal is gebalanceerd en evenwichtig opgebouwd, beter dan in haar vorige boeken. 'In seizoenen' laat een nasmaak achter die herinnert aan die van een goed glas wijn .....

Geschreven bij In seizoenen

Wat een ontroerend boek is dit. Je leeft vanaf het begin helemaal mee met Annabel, die ernstig ziek is en 'in seizoenen' moet gaan denken. Steeds denk je dat het misschien toch nog goed komt. Haar zoon David (34) wil het allemaal niet onder ogen zien en leeft in ontkenning. De hoop, de wanhoop, Judith Visser heeft dit zo overtuigend en meeslepend op geschreven dat je alle emoties zelf voelt. Een roman die blijft nasidderen in je hoofd en waarbij menig traan zal vloeien.

Geschreven bij In seizoenen

Een verhaal wat je nog lang bijblijft! Diep onder de indruk!
Erg ontroerend en mooi geschreven, hield het dan ook niet droog bij de laatste hoofdstukken.
Een aanrader!

Geschreven bij In seizoenen

Een mooi verhaal over vechten tegen kanker. Ik was al fan van Judith Visser maar uit dit boek blijkt dat ze ook romans kan schrijven.

Geschreven bij In seizoenen

Dit boek pakt je vanaf de eerste bladzijde.
Heb alle boeken van Judith Visser gelezen maar ik vind dit echt een fantastisch pakkend en ontroerend boek.
De hoop en angst wisselen elkaar af en uiteindelijk de berusting.
Ze heeft ook zelf de nodige ervaring en dat is goed te voelen.
Het verhaal gaat ook een beetje over haar eigen moeder al is het niet autobiografisch.
Het mooie ervan is dat ik een schilderij in huis heb wat gemaakt is door de moeder van Judith....heeft niets met het boek te maken maar wel met de creatieve moeder uit het boek....ik vond het een prachtig boek...en heeft me diep geraakt

Geschreven bij In seizoenen

Het boek beschrijft de aangrijpende realiteit en het erop volgende proces van een moeder en zoon, die te maken krijgen met de eindigheid van het leven in de vorm van kanker. Er wordt vanuit hun beider, verschillende, perspectieven verteld en als lezer is het eenvoudig schakelen van de een naar de ander. Belangrijke rode lijnen vormen de onverwerkte gebeurtenissen uit het verleden van zowel de moeder als zoon, die aan het eind van het boek op fantastische wijze samen komen. Een aangrijpend boek over verlies en de naderende dood, maar vooral ook over leven en het belang van familierelaties. Een boek waar je, eenmaal aan lezend, niet mee kunt en wil stoppen.

Geschreven bij In seizoenen

Na een paar thrillers heeft Judith Visser har eerste roman geschreven, zat meteen in het verhaal en had moeite om deze weg te leggen, rauwe emoties, spanning en ook erg liefdevol geschreven, een aanrader maar hou de tissues wel bij de hand want je houdt het niet droog.

Geschreven bij In seizoenen

Annabel Wismar (59) krijgt te horen dat ze ‘in seizoenen’ moet gaan denken. Door nalatigheid van het ziekenhuis is er geen behandeling in Nederland meer mogelijk. Ze zoekt haar heil bij Belgische artsen die haar nog wel willen behandelen. Voor David is de gedachte zijn moeder te verliezen zo beangstigend dat hij bij haar intrekt. Hoe belangrijk wordt het verleden, wanneer er geen toekomst meer is?

Judith Visser heeft haar personages goed uitgewerkt. Voor de lezer is het makkelijk om met Annabel mee te leven. Ze is een aantrekkelijke kunstenares die haar zoon grotendeels in haar eentje opgevoed heeft. Ze is veel te jong om te sterven, zeker als dat door nalatigheid van een ziekenhuis gaat gebeuren. Terwijl ze tegen de kanker vecht, vlucht ze steeds vaker naar haar mysterieuze jeugdherinneringen waarin ze gelukkig was.

David is een complexer persoon. Zijn verleden komt in alle hevigheid weer boven, ondanks dat hij niet onder ogen wil zien dat zijn moeder hem door haar dood gaat verlaten, net als zijn vader zijn moeder voor een man verliet toen hij nog een kleuter was. Hij heeft in het verleden als tiener zijn vriendin Penny gestalkt. Het verleden herhaalt zich in de vorm van een Lolita, een twaalfjarig meisje dat op Penny lijkt. David voelt zich daarom tot haar aangetrokken. De enige persoon die hij zonder problemen kan laten gaan, is zijn vrouw Josefien met haar kinderwens.

David neemt veel plaats in ten koste van Annabel. De overdaad aan thema’s bij hem leiden af waar dit boek over gaat: vasthouden en loslaten (van het leven). Juist doordat Visser Davids (Lolita-achtige) problemen veel ruimte gaf, bekroop me meerdere keren het gevoel dat ik geen roman, maar een thriller las. Ook de zinsopbouw, de woordkeuze, het kiezen voor een dagboekvorm met wisselend perspectief tussen Annabel en David, het eerste dagboekfragment waaruit meteen blijkt dat Annabel sterft, het verknipte verleden van David en het geheim van Annabel droegen daar aan bij. Het was teveel.

Tijdens het lezen was mijn verwachting dat het bij elkaar zou komen om te ontploffen. Dat deed het niet. Aan het eind gingen de spanningselementen als nachtkaarsen uit, wat overbleef was rauw, mooi, klein en ontroerend.