Brown, Dan:Inferno / druk 12

Geschreven bij Inferno

Gelukkig keerde Dan Brown met Inferno terug op zijn schreden, schreef ik eerder voor de e-bookuitgave. Brown is uniek zolang hij zich beperkt tot het genre van de Da Vinci Code: de verbinding van intriges met kunst, katholicisme, het oude Italië en een beetje liefde.

En ook schreef ik:
Of die er is, weet ik niet, maar dit boek verdient – gezien de vele verwijzingen naar plaatsen, bouwkunst en kunstwerken – een uitgave zoals de geïllustreerde uitgaven van De Da Vinci Code en Het Bernini Mysterie. Die voegen nog iets extra’s toe.

Nu is die uitgave zoals die van De Da Vinci Code en Het Bernini Mysterie er en heb ik deze luxe, geïllustreerde uitgave gelezen, maar vooral…genoten.
Wat een meesterwerk weer, schitterend. Een zwaar boek, gladde, glimmende bladzijden, een prachtige bladspiegel, unieke illustraties en dat alles omgebouwd rond een intelligente, actuele plot.

Voor deze keer heeft Brown zijn verhaal gebouwd rond een meesterwerk van de wereldliteratuur, de Goddelijke Komedie van Dante Alighieri en zijn boek is doorspekt met citaten daaruit. Elk citaat spreekt voor zich en past naadloos bij de tekst.

Niet alleen zijn er foto’s van de vele bezienswaardigheden waarbij het verhaal zich afspeelt, ook zijn er talloze foto’s van (details van) kunstwerken, beelden, schilderijen, plattegronden van belangrijke plaatsen in het verhaal en zelfs grafieken, en weergaven van menselijk dna en virussen.

De woorden van het verhaal en de illustraties vullen wat mij betreft elkaar prachtig aan (een voorbeeld: kijk eens naar de foto van het Pallazo Vecchio Florence op bladzijde 22, wanneer Brown dit in de tekst beschrijft in de een na laatste alinea van die pagina!) Dat is de kracht van een boek als dit: je kunt zien waar een en ander zich afspeelt, of hoe die kunstwerken eruit zien.

Ben ik blij dat deze uitgave er inderdaad gekomen is!

Vanaf bladzijde één verbazingwekkend hoe Dan Brown al die kunstwerken aan elkaar schrijft. Spanning loopt op en de laatste 80 bladzijden achter elkaar gelezen tot veel te laat. Het was gewoon te spannend.

De eerste tot de laatste pagina kenmerkt zich met spanning.
Dan Brown slaagt er weer in om het heden en het verleden met elkaar te interfereren.
Het boek zit vol spanning en heeft een verrassende omwenteling.

Niemand wordt minder slim met het lezen van Dan Browns boeken.
Ik vond het heel indrukwekkend om het verhaal met spanning te volgen en daarbij getrakteerd te worden met dante, venetie, firenze en Istanbul.

Inferno is geslaagd. Nu hopen dat de film dat ook wordt.

Geschreven bij Inferno

Boek had heel spannend kunnen zijn, ware het niet dat er veel te uitgebreid geschreven wordt over de (kunst) geschiedenis. Interessant op bepaalde stukken, storend als het het verhaal 'afremt'. Erg jammer.

Dan Brown heeft natuurlijk met ‘De Da Vinci Code’ en 'Het Bernini mysterie’ aardige boeken geschreven, maar ja: het blijft allemaal wel erg gekunstelde formule-fictie in een soms tenenkrommend proza. Door enkele gunstige reviews durfde ik het toch aan om me aan zijn nieuwste worp, ‘Inferno’ te wagen.

Om te ervaren dat Brown me meteen verraste met een goede vondst. Zijn hoofdpersoon Robert Langdon kan een nogal gelijkhebberige en pedante ‘held’ uithangen, en waarschijnlijk voelde Brown dit aan, want hij brengt Langdon meteen in een heel wat kwetsbaarder situatie. Hij raakt door een schampschot van een kogel namelijk zijn geheugen kwijt. Dit leidt ertoe dat nu ook Langdon eens een keer niet precies weet wat er nu speelt aan het begin van het boek en is hij eens een keer iets kwetsbaarder.
Bovendien is het geheugenverlies ook verhaaltechnisch een vondst, omdat je als lezer hierdoor met precies dezelfde kennis als Langdon zelf het avontuur induikt.

Daarmee is wel het beste vermeld. Brown zit in de rest van het boek in de bekende spagaat tussen enerzijds een razendsnel plot te ontwikkelen maar anderzijds zijn sappige geschiedkundige kennis met je te delen (natuurlijk met name over Dante’s Commedia Divina, maar ook over de drie steden die we aandoen: Florence, Venetië en Istanboel).
Verder zijn er nog twee opvallende dingen. Ten eerste Brown's interessante achterliggende Malthusiaanse boodschap over de gevaren van de exponentieel groeiende wereldbevolking. En, ten tweede is het een opvallend detail dat Brown blijkbaar goed naar Stieg Larsson gekeken door een pittig punkmeisje als personage op te voeren.

Kortom: weer een echte Dan Brown, die al met al toch best de moeite waard is.

Inferno is een typisch Dan Brown-verhaal dat volledig in de lijn ligt van de andere boeken over hoofdpersonage Robert Langdon. Wie van deze boeken hield, zal ook Inferno op prijs stellen. Inferno is spannend en meeslepend en bevat een aantal onverwachte plotwendingen. Van de vier boeken over Robert Langdon vond ik dit persoonlijk het beste.

Geschreven bij Inferno

dit boek is een echte aanrader. het zet je als mens enorm aan het denken over de problemen in de wereld. en het zorgt er voor dat er een discussie op gang komt over deze problemen. en zo hopelijk ook een oplossing.
daarnaast word je ook weer mee genomen in de klassieke gebouwen, de kunst wereld en de weten schap wat dit tot een leerzaam en spannend boek maakt. het beste van Dan Brown tot nu toe. hopelijk gaat zijn volgende boek over Amsterdam.

Geschreven bij Inferno

In het begin zijn er veel namen die je moet onthouden om de verhaallijn te kunnen volgen. Als je begonnen bent met lezen wil je steeds meer weten en dus het boek niet meer uit handen leggen.

Hij doet het keer op keer, Dan Brown is de koning van de research en het spannend boek.
Ik verbaas me er telkens toe hoe goed het hele verhaal in elkaar zit.
Een echte aanrader.

Neem Robert Langdon, een knappe jonge vrouw en een tiental plotwendingen een zoektocht aan de hand van oude religieuze symboliek en je hebt 'een echte Dan Brown'.
De dreiging die in het boek speelt is actueel en biedt zeker stof tot nadenken. De setting (Italie) doet wellicht wat warmer en romantischer aan dan Washtington ('Het verloren symbool') waarmee ook deels de sfeer van dit verhaal wordt bepaald.
Wederom gaat het in deze 'Dan Brown' om een zoektocht aan de hand van symboliek (Dante's Inferno), maar het verhaal omtrent symbolen is soms zo flinterdun dat de diverse plotwendingen en onwaarschijnlijke ontsnappingen aan de zoveelste regen van kogels de overhand neemt en wat irritatie opwekt. Langdradig op het einde, was niet nodig geweest.
Een vermakelijk boek, vlot leesbaar, maar zeker niet vernieuwend, waarbij het niveau van 'Het Bernini mysterie' en 'De Da Vinci code' bij lange na niet wordt geevenaard.