Je mag me altijd bellen 1001 dagen van rouw

Het is zeer vlot geschreven, je wilt het in een keer uitlezen. Wat ze schrijft is voor mij zeer herkenbaar, ook al is mijn situatie niet dezelfde als die van haar. Het geeft weer dat rouwen een universeel proces is, wat gevoel en emotie betreft. Ik vond er veel raakvlakken. Het helpt je begrijpen dat je niet alleen bent, dat je niet gek wordt van verdriet. En juist omdat het geschreven is als een soort dagboek, verveelt het niet. Het is zeker geen droge kost. Mij heeft het een steuntje in de rug gegeven, dat er toch weer licht zal schijnen aan het einde van die donkere tunnel.
Ze geeft je ook handvatten om verder te gaan, ondanks dat het niet makkelijk is.

Helaas ben ik sinds 3 maand een collega-weduwe van Karin. Als je zwanger bent wil je alleen maar boeken lezen over zwangerschappen en baby's. Op zoek naar herkenning. Als je rouwt wil je ook graag herkenning en zoek je dus boeken over rouwende medemensen. De herkenning bij Karin is groot. Je voelt je begrepen. Omdat het concentratievermogen niet groot is als je in een rouwpositie bent, is het fijn dat er kleine hoofdstukken worden gebruikt. Met makkelijke zinnen. Het is goed te volgen en als je even afdwaalt stap je ook zo weer binnen en kun je verder met lezen. Een fijn boek, die ook interessant is voor de omgeving van een rouwende medemens!!!!

In deze lastige tijd is het fijn om een boek te lezen waarin je zoveel dingen herkent. Dagelijkse gedachten/situaties die blijkbaar bij rouw bij veel mensen hetzelfde zijn. Of zoals een vriendin van me zei die het boek ook gelezen heeft: Als ik dit lees lijkt het wel alsof ik met jou aan de telefoon zit.

Dit is een boek waar iemand een hoop van kan leren. je moet het lezen en weer herlezen zodat je het niet vergeet. Je kan er andere mensen mee helpen en hen begrijpen.

Voor mij een boek met veel dingen die heel herkenbaar zijn. Dat maakt het fijn om te lezen, omdat je herkent dat je niet de enige bent die iets op die manier beleeft en voelt. Een goed voorbeeld is het verdriet dat Karin beschrijft op het moment dat ze de slingers ophangt voor de verjaardag van een van haar kinderen. Dat deden ze voorheen altijd samen. Ik voelde dat net zo. Daarnaast was ik als popmuziekhebber ook geraakt door de songteksten die bij elk hoofdstuk staan afgedrukt. Muziek en ook de teksten van liedjes roepen vaak herinneringen op en weten je altijd weer te raken. Bij Karin werkt dat dus net als bij mij. Dit boek is geschreven door een vrouw, vanuit de belevingswereld van een vrouw. Dat maakt wellicht dat ik als man, me niet overal in kan herkennen. Desalniettemin een absolute aanrader voor iedereen die rouwt, of te maken heeft met rouwenden.

Heel mooi en praktisch boek, het geeft handvaten om een rouwende bij te staan / te kunnen helpen.
Dat is zo moeilijk! Daarom werd ik er ook wel een beetje triest van hoor, hoe doe je het nou wel goed, wat heeft hij/zij nou echt nodig?
Omdat de rouwende zelf ook in een rollercoaster aan emoties zit, kan hij/zij moeilijk aangeven wat ze nu precies nodig hebben.

Dus ik vond het al met al een dubbel gevoel geven. Goed om een beetje te kunnen begrijpen wat de 'rouwende' doormaakt, maar het is ook heel persoonlijk en bij iedereen toch weer net iets anders.
Mijn zusje die weduwe is geworden met 4 jonge kinderen heeft er veel aan gehad, en vond het heel herkenbaar.
Fijn om haar ook wat beter te kunnen volgen en begrijpen. En iets voor haar te kunnen betekenen.

Het was voor mij een boek vol herkenning. Maar ook een boek waar ik troost in heb gevonden. Het is een boek dat je makkelijk oppakt. Mijn ervaring is dat je in een periode van rouw je je moeilijk kan concentreren op lezen. Dit boek daarentegen pak je makkelijk op en leg je ook makkelijk weer aan de kant doordat het korte "hoofdstukjes"bervat. Bij veel dingen die ik las dacht ik het ligt toch niet aan mij. Kennelijk heeft de schrijfster dit ook zo ervaren in haar periode van rouw.

Doodgaan is iets waar maar weinig over gesproken wordt. Gek, want het gebeurt iedereen. Maar als er een dierbare overlijdt, blijkt het ontzettend moeilijk om de nabestaanden te steunen. 'Je mag me altijd bellen' is dan veelgehoord, maar zo ontoereikend. Dat wordt pijnlijk duidelijk in het boek van Karin Kuiper. Ervaringsdeskundige met schrijftalent. Die combinatie levert een prachtig boekje op, dat eigenlijk iedereen gelezen moet hebben. En nog een keer moet lezen, en nog een keer. Opdat, als het je overkomt, je een heel klein beetje beter weet wat je moet zeggen tegen je vriendin, broer, collega of buurvrouw. Nog meer tips? Lees dan het vervolg op dit boekje: 'wat kan ik voor je doen'. Heb je ze allebei uit, en nog eens, en nog eens? Geef het dan door, want ontkennen dat het gebeurt, heeft al helemaal geen zin.

Een fantastisch boek. Bij alles wat je leest voel je het ook.
Als je zo kunt schrijven is dat voor mij kunst met een grote K.
Superboek!

Geschreven bij Je mag mij altijd bellen

Wat fijn, hoe herkenbaar stukken in dit boek zijn.

Karin Kuiper brengt onder woorden, die ik niet kon vinden. Dit helpt ook om mensen om mij heen duidelijk te maken hoe het kan voelen/werken.

Fijn ook de korte verhaaltjes; op deze manier was het boekje lezen heel haalbaar. In de eerste periode van rouw is concentreren zo lastig en doordat de verhaaltjes kort zijn, kon ik dit boekje wel lezen. Heel fijn.

Ook staan er een aantal tips in voor het zoeken van lotgenoten, voor wie dit fijn vindt.