Jessica Haider - Doodskleed het vijfde deel in de serie rond Jessica Haider

Na Doodskleed, het vijfde en allerlaatste deel van de serie met Jessica Haider, blijft de vraag wanneer deze reeks nu eindelijk wordt verfilmd. Een uiterst spannende tv-serie of film zou de ultieme kers zijn op de rijkelijk gevulde taart van Corine Hartman. De grote kracht van deze reeks ligt vooral in het constante topniveau dat de schepper van Jessica haalt; nergens een dipje te bespeuren, integendeel. In Doodskleed, de titel spreekt voor zich (?), gaat Hartman weer wild tekeer, als een ontembare tijgerin stort ze zich in het avontuur. Als intro krijg je eerst een korte samenvatting wat eraan voorafging, zonder echter de plot weer te geven.
Zoals in de vorige delen komt dit keer ook weer een origineel thema aan de beurt: het inzetten van kinderen als biologisch wapen. Je reist samen met Jessica mee van Schotland naar Mexico; dus graag volgende boodschap vooraleer Doodskleed te gaan lezen: fasten seatbelts! Wordt dit echt het definitieve einde van de onconventionele Haider? Verliest ze dan toch haar grip op de realiteit, of op zichzelf? Wat is de rol van het elitekorps Saligia in dit alles?
Vragen die smeken om een antwoord. Jammer maar helaas, het mooie liedje van Jessy is uitgezongen. Krijgt haar getormenteerde ziel dan eindelijk rust? Als deze psychologische thriller je niet kan bekoren, lees dan voortaan nog uitsluitend stationsromans.
Deze auteur heeft het aangedurfd om met deze vijfdelige serie als een onvervalste kamikaze een sprong in het duister te maken en niet te kiezen voor de formule van zekerheid. De Heerseres der Lage Landen op thrillergebied zal niet op haar lauweren rusten, ze moet echter zwaar aan de bak… Er wachten haar een aantal uitdagende en nieuwe boekprojecten! Gelukkig maar voor de fans. Trouwens, wanneer kunnen we Corine Hartman in vol ornaat bewonderen op televisie; in De Wereld Draait Door? Of RTL Late Night misschien? Oh ja, niet vergeten: zet die Gouden Strop maar klaar. Eindigen met een cliché? Chapeau-chapeau-chapeau, mevrouw Hartman.

Doodskleed is het vijfde deel van de Jessica Haider serie van Corine Hartman. Ik heb nog nooit zo genoten van een serie als deze! Alle vijf boeken lezen als een trein en zijn qua inhoud heel spannend en origineel. Ik beveel de hele serie bij iedereen die geen teer hartje heeft van harte aan!
Ik vond het gewoon erg, dat ik Doodskleed uit had, dat zegt genoeg.
Ik hoop zelfs, dat de boeken uit dee serie verfilmd gaan worden.

Wat een geweldig afloop
Gewoon lezen de hele serie

In een ruk heb ik dit boek uitgelezen, na de cliffhanger van IJskoud ben ik zo snel mogelijk ook het laatste deel van deze serie, Doodskleed gaan lezen. Ik was zo benieuwd hoe deze serie af zou lopen, ik kon bijna niet stoppen met lezen, vooral niet tijdens het laatste verrassende gedeelte. Na het lezen moest ik er echt van bijkomen.

Uiteindelijk belandde ik op een punt, dat ik hem niet meer weg kon leggen. De wendingen in het verhaal waren een complete verrassing.
Daar ga ik natuurlijk niets meer over zeggen. Jammer dat er een einde is gekomen aan deze serie. Waar ik in het eerste boek nog een beetje twijfelde of ik wel sympathie kon opbrengen voor de hoofdpersoon, is ze uiteindelijk toch mijn hart gaan veroveren. Het werd dan ook alleen maar spannender. Daarbij zeg ik dat ik graag boeken lees waarbij ik me kan inleven in de hoofdpersoon. Dat is bij deze goed gelukt. Een dikke aanrader!! Maar wel in het eerste deel beginnen!!

Waar de fans voor vreesden is helaas een feit: het laatste deel van de weergaloze Haider serie is uitgekomen en na het lezen ervan blijf je ontgoocheld achter. Tenzij deze serie op het witte doek of tv komt, dan kunnen we er opnieuw van genieten! De ontwikkeling die Jessica (Jessy) Haider heeft doorgemaakt is subliem bedacht én beschreven. Een personage die niet alleen onder je huid kruipt maar nog heel lang als kleverig bloed, tergend langzaam, door je aderen stroomt. Voor mij een van de gaafste karakters ooit. Vanaf Bloedlijn hebben we haar gevolgd in haar harde levenswijze met zachte kern want vooral wanneer het kinderen betreft bleek dat Jessy’s zwakke punt. Zo ook in Doodskleed waar ze een onschuldig tienermeisje ziet sterven en de zorg voor Sem als een molensteen om haar nek hangt. Fantastische verhaallijnen en een scenario waarin Jessy helemaal de weg kwijt raakt, niemand is te vertrouwen, ze staat er nu echt alleen voor. Kreeg ze eerder steun van collega’s of partner, niemand lijkt nog wie hij was of overleeft het niet. Bijna wanhopig sla je bladzij na bladzij om, met in je achterhoofd constant een venijnig stemmetje fluisterend dat dit het laatste deel is. Dus hoe komt Jessy hier nog uit? Pas in de allerlaatste zinnen wordt het duidelijk, of toch niet?

Je weet dat er een keer een eind komt aan een serie, zo ook aan de serie over Jessica Haider.
Omdat de schrijfster in het boek een verzoek doet om in reviews niet teveel los te laten over de ontknoping hou ik het kort.
Ik heb genoten van het verhaal. Zat af en toe met mijn mond open van verbazing en het einde is werkelijk bizar!
Op alle vragen van de eerdere delen heb ik antwoord gekregen en weet je niet iedereen is wie hij/zij lijkt!

Afgelopen tijd deze serie van Corine Hartman gelezen. Hoofdpersoon is rechercheur Jessica Haider. Naast haar baan als rechercheur is zij ook lid van een geheim elitekorps wat haar een ogenschijnlijke vrijbrief geeft af te rekenen met het uitschot van deze wereld.
De verwerking van de moord op haar zoon maakt het voor haar mogelijk om verder te gaan dan ze voor mogelijk hield.
Een waanzinnige goede serie. Alle aspecten die wat mij betreft een boek nodig hebben vond ik er in terug; spanning, wraak, lust, liefde, angst, gruwel en humor. Heerlijk!

De jessica haider serie is razend spannend

Nog wat beduusd leg ik het boek naast me neer... dit had ik niet verwacht.

Voor in het boek kun je lezen wat voorafging aan 'Doodskleed', mocht je nog niet eerder iets gelezen hebben over Jessy en haar strijd tegen onrecht. Een goede inleiding voor dit vijfde deel, naar mijn mening. De titel wordt duidelijk tegen het einde van verhaal.

Jessy is nog steeds in de ban van coke, maar gebruikt nu met mate, wat het personage zeker ten goede komt.

Wanneer ze de gezochte Donnelly gevonden heeft krijgt het gevoel voor recht en onrecht weer de overhand en haar gedachten zijn zoals we van Jessica kennen; niet kinderachtig;
'Ik ben wel benieuwd hoe lang hij het zou volhouden als ik de namen van al die kinderen in zijn huid ga kerven om hem daarna te villen.'
Een heel andere Jessy kun je zien wanneer ze aan haar zoon Nick denkt en wat er gebeurd is;
'Mijn lieve zoon Nick die ik zo ontzettend graag had willen zien opgroeien. De toekomst die me was ontnomen. Ik herinner me dat ik eindelijk moest huilen, dat ik tot kort daarvoor geen traan had kunnen laten om Nick, en pas in die dagen continue volschoot. En ook nu zit mijn keel dicht en moet ik slikken om de tranen tegen te houden. Daar , met mijn blote voeten in de golven van de Noordzee, was de dood heel dichtbij, trok me bijna het water in.' Ontroerend mooi!

Ook dit deel las ik net als de voorafgaande delen in een mum van tijd uit. Lekker korte hoofdstukken en het verhaalt boeit meteen. Op het eind groeit het verhaal zelfs, als dat al mogelijk is.
Alle vragen die ik nog had, zijn beantwoord in dit laatste deel. En op wat een super manier is dat gedaan door deze auteur. Ik ben enorm ontroerd geweest door wat Jessy zich voor de geest haalt en zich herinnerd heeft. Vreselijk jammer dat dit zo af moet lopen. Ik zal haar missen, deze Jessy...