Job Cohen

Burgemeester van Nederland Op 10 januari 2001 wordt Job Cohen geïnstalleerd als burgemeester van Amsterdam. Op de marmeren trappen van het stadhuis zingen ambtenaren: 'Bij ons in het stadhuis zing je van hela hola Job-falderee.' Amper zit Cohen in het zadel of hij voelt de terreuraanslagen in Amerika natrillen in zijn stad. In de jaren die volgen moet hij een antwoord vinden op rellende Marokkaanse jeugd, wordt hij overvallen door de moord op Theo van Gogh en ziet hij de ene na de andere wethouder sneuvelen. Verguisd door rechts en geadoreerd door links wordt hij na negen jaar burgemeesterschap door zijn eigen PvdA naar voren geschoven als de volgende premier van Nederland. Wie is Job Cohen? Hoe gaat hij te werk? Hoe ging hij om met zijn wethouders en met politie en justitie? En heeft hij 'de boel bij elkaar gehouden', zoals hij bij zijn aantreden beloofde? Op basis van gesprekken met ruim honderdzestig politici, (top)ambtenaren, vrienden en andere direct betrokkenen reconstrueren de journalisten Hugo Logtenberg en Marcel Wiegman het burgemeesterschap van Job Cohen. Hugo Logtenberg (1974) is freelancejournalist en schrijft onder meer voor Het Parool. Eerder werkte hij als politiek redacteur bij het weekblad Intermediair en NOVA Marcel Wiegman (1964) is chef verslaggeverij bij Het Parool. Van 2001 tot 2007 was hij voor de krant stadhuisverslaggever in Amsterdam.

Recensie(s)

Job Cohen (geboren in 1947), voormalig burgemeester van Amsterdam en nu lijstaanvoerder van de Partij van de Arbeid, staat in deze uitgave centraal. De twee auteurs, Hugo Logtenberg, freelance journalist, en Marcel Wiegman, chef verslaggeving bij Het Parool, geven op basis van vraaggesprekken, bronnenmateriaal en eerder verschenen publicaties een reconstructie van het leven van deze politicus. De nadruk ligt, na een korte beschrijving van zijn jeugd, studententijd en voorafgaande functies, vooral op de periode (2001-2010) dat hij burgemeester van Amsterdam was. Zijn ambtstermijn verliep niet erg rustig. Zo rebelleerde de Marokkaanse jeugd, vond de moord op Theo van Gogh plaats, moesten enkele wethouders waaronder Oudkerk het veld ruimen en waren er talrijke conflicten met leidinggevende functionarissen binnen de Amsterdamse politie. Cohen komt steeds naar voren als een afstandelijk figuur, die steeds een afwachtende houding aannam en volgens sommige critici weinig ruggengraat had. Toch blijft hij het vertrouwen houden, vooral bij links Nederland. Deze boeiende en vlot geschreven uitgave, soms een spannend jongensboek, is van belang voor een breed publiek van politiek geinteresseerden in de man, die wellicht ook een grote rol in de nationale politiek gaat spelen.

Drs. J.H. van Capelleveen