Kiekeboe

‘Kiekeboe’ is het tweede boek van McGeorge en het tweede dat ik lees. Beide zijn aanraders, omdat de auteur heel fijn en intelligent een ingewikkeld mysterieus verhaal kan neerzetten.
De verwachtingen waren hoog, aangezien ‘Tik Tak’, zijn eerdere boek, zo goed was, maar gelukkig heeft McGeorge het kunnen inlossen.
Het kleine stadje met een hechte gemeenschap vormt een uitstekend decor voor de vele vreemde dingen die er gebeuren. Wie is te vertrouwen? Waarom en hoe hebben de inwoners zo’n grote gebeurtenis, het spoorloos verdwijnen van vijf tieners, uit de media gehouden?
Is het een simpele moord door een van hun vrienden, Matthew, die in de gevangenis op zijn vonnis wacht, of is er meer aan de hand? Robert, een beginnend schrijver, wordt plots opgebeld door Matthew, met de vraag of hij hem alsjeblieft wil helpen zijn onschuld te bewijzen. Aanvankelijk wil Robert hier niet op ingaan, hoewel het mysterie hem intrigeert, maar dan zegt Matthew dat hij een boodschap heeft van Roberts verdwenen vrouw.
Wat heeft de verdwijning van de vijf tieners te maken met deze van zijn vrouw? Hoe kon zijn vrouw Matthew kennen? Robert besluit op onderzoek uit te gaan, maar stuit op heel wat tegenwerking van de gemeenschap van het dorpje, wat op zich al vreemd is.
Je blijft je continu afvragen wat voor mysterie aan de verdwijningen ten grondslag ligt.
Is het iets bovennatuurlijks of niet?
Ik laat jullie lezers hierover uiteraard in het ongewisse en zou zeggen: ga het boek lezen!

De cover valt direct op en is een echte blikvanger. Grote gele letters sieren het zwarte kaft. In het midden een witte bol, het einde van de tunnel.

In de vertelperspectief van de 3e persoon begint het verhaal bij Robin. Hij is auteur en als hij aanhoudend wordt gebeld, stamelt er iemand een aantal onsamenhangende regels. Zijn zus waarschuwt hem nog voor nepfans. Het zal wel niets betekenen. Maar volgens Robin is dit heel anders. Wie is deze beller? Vanaf dat moment is zijn leven niet meer hetzelfde. Zijn nieuwsgierigheid krijgt de overhand, waardoor hij uiteindelijk bij de tunnels beland.

Opvallend is dat Robin in het begin vol van verdriet zit en zich daarna ontpopt als een ware "Hercule Poirot". Grappig is dat een personage uit het boek dit ook tegen hem zegt. Robin maakt de lezer deel uit van zijn ontdekkingen en langzaam komt de spanning in het verhaal. Want er moet toch echt meer zijn, dan degene die achterbleef en overal voor opdraait.

Wie ook de eerdere thriller las van McGeorge weet dat er geen gemakkelijke plot aanwezig is. Het is zeer goed doordacht en personage Sheppard uit boek 1 wordt ook genoemd, een mooi detail. Het format lijkt even idem als boek 1, een groep opgesloten, en dan verdwijnen er personen. En niemand weet hoe en wat. Maar toch gaat deze mysterie de geheel andere kant op en dat is echt mooi.

Conclusie

Kiekeboe is de 2e thriller zeer spannende thriller van Chris McGeorge. Bij een volgens boek wil je graag dat het de eerste zeker zal overtreffen, of dit is gelukt houd ik in het midden. De verwachting was erg hoog. Tik Tak had de lezer mogelijk direct in zijn greep. Dit verhaal begint wat rustig. Het verhaal lijkt namelijk zeer eenvoudig, maar dat is het zeker niet. Door verschillende twisten krijgt het tunnel-drama meer diepgang. Het gaat een kant op die je geheel niet verwacht.

Deze thriller is meer een moordmysterie dan een whodunnit. Dit verhaal is een soort Agatha Christie in samenwerking met de schrijvers van de tv serie Midsomer Murders.

Chris McGeorge heeft zich laten inspireren door de Standedge Canal tunnel nabij Leeds in Engeland. Nu een toeristische trekpleister voor pleziertochten, maar ooit gebruikt voor het vervoer van goederen in de tijd van de trekboten. Om kosten te besparen maakten ze de tunnel zo nauw dat de personen de boot konden voortduwen door hun benen tegen het plafond of zijmuren af te zetten. Deze informatie kan je allemaal online vinden. Bijvoorbeeld op Wikipedia. Echt indrukwekkend om de foto’s van deze plek te bekijken. Ook al lijd je niet aan claustrofobie de beklemming van nauwe ruimtes en het donker is veelvuldig voelbaar tijdens het lezen.

Ik vond het hele verhaal zeer goed in elkaar geweven en voorstelbaar gemaakt. De compositie vond ik ook goed. Het grootste gedeelte van het verhaal verkeer je in het hoofd van Robin wiens vrouw Sam al jarenlang vermist wordt. Je kijkt door zijn ogen en maakt in het nu mee wat hij meemaakt. Je wordt reuze nieuwsgierig gemaakt naar wat er gebeurd is met Sam? Leeft ze misschien nog? Pas als je samen met Robin meemaakt wat er gebeurd is springt het tijdsperspectief van de schrijver filmisch heen en weer in de tijd. Heel goed gedaan, want daardoor weet je een fractie meer als lezer dan Robin. Gelukkig ben ik niet zo claustrofobisch aangelegd waardoor ik fijn gegriezeld heb in dit Kiekeboe Standedge tunnel-spookhuis van McGeorge.

Geschreven bij Kiekeboe

Tik Tak is een goed boek, niet meer of minder.
Maar wat is Kiekeboe ge-wel-dig!

Wat is er met de jongeren gebeurd die niet uit de tunnel kwamen?
Waar komt de vermiste vrouw van Robin in het verhaal voor, welke link heeft zij met de vermissing van de jongeren?
Spreekt Matthew de waarheid?
En wat is 'zwarte hond' en 'paard'?

Wat super hoe de schrijver dit samen laat komen. Overal wordt aandacht aan gegeven. En wat een mooi einde......triest en mooi tegelijk.

Ik schrijf nooit een review maar dit boek moet je gaan lezen!
Veel plezier

spannend boek, leest lekker weg.

Het boek leest erg vlot, je wordt onmiddellijk in het verhaal mee gezogen. En het einde is ongelofelijk mooi en emotioneel.

Geschreven bij Kiekeboe

Prima thriller van de fantastische schrijver Chris McGeorge. Zijn vorige boek was vele malen beter, maar dit boek had wel een ontzettend interessante/beradende plot/twist!

Het idee voor dit verhaal vond ik erg origineel. Het klinkt mysterieus en lange tijd blijft dit ook zo. Hoe kunnen zes jongeren een tunnel in varen waarvan er uiteindelijk maar één aan de andere kant de tunnel weer uitkomt? Ook het begin van dit boek is goed gedaan.

Je begint met lezen over Robin. Hij signeert zijn boek in een boekwinkel en aangezien dit niet bepaald storm loopt is er ruimte voor hem om te mijmeren over het onderwerp van zijn boek: zijn vrouw Sam. Dan krijgt hij een telefoontje van Matt over een bijzondere situatie. Wat echter pas goed de aandacht trekt is wanneer Matt over Sam begint. Als lezer ben je ook meteen alert en wil je hetzelfde als Robin, meer te weten komen over Matt, zijn situatie én Sam.

Hoewel de opbouw van het boek goed is, is het niet bepaald een snel boek. Halverwege het boek heb je nog altijd veel vragen. Toch weet McGeorge de spanningsboog gespannen te houden. Wat ik wel erg jammer vind is dat ik niet op al mijn vragen antwoord heb gekregen.
Wanneer het einde van het boek nadert zijn er een aantal lijnen die samen komen. Op deze punten krijg je als lezer dus gelukkig meer duidelijkheid. Helaas vond ik het ook steeds ongeloofwaardiger worden en bleven er teveel losse eindjes over of gebeurtenissen waarvan ik mij afvroeg wat de toegevoegde waarde was in het verhaal. Ik kan niet al deze punten gaan benoemen op deze plek omdat ik geen spoilers wil geven maar wat is nou het ding met aanvaarding en dit teken? Sam is vermist en ik snap dat politie niet meteen actie ondernam, maar inmiddels is ze al een tijdje vermist. Het is raar dat er nooit een zoektocht lijkt te zijn geweest.
De personages vond ik moeilijk te doorgronden. De vrienden over wie het verhaal gaat hebben een bijzondere band maar als lezer bleef ik hen oppervlakkig vinden. Je krijgt als lezer maar weinig informatie over deze vrienden. Je komt niet echt te weten wie het waren. Met Robin leefde ik mee. Het verdriet om zijn vermiste vrouw maar ook de mysterieuze situatie van de vrienden waar hij meer over wil weten. Helaas deed hij zulke stomme dingen (en niet altijd voor het eerst) dat het medeleven ook weleens omsloeg naar irritatie...
Omdat het idee van dit verhaal zo goed was, waren mijn verwachtingen van de ontknoping misschien wat te hoog. Ook worden er tijdens het verhaal soms iets teveel dingen weggegeven waardoor ik niet heel verrast meer was door het einde. Ik heb een groot deel van dit boek genoten door de originaliteit en de schrijfwijze. Helaas vond ik ongeloofwaardigheden echt teveel aanwezig en vond ik de personages niet sterk genoeg neergezet. Dat is de reden waarom ik dit boek 2,5 ster geef.