Kleine Vos

Geschreven bij Kleine Vos

Kleine Vos is een autobiografisch verhaal waarvan je van te voren hoopt dat het niet waar is wat je gaat lezen. Maar de schrijfster neemt je mee in haar leven, nu, hoe ze de dagen rond de dood van haar moeder beleeft, en vroeger, op een zodanige wijze dat je het boek in een adem wilt uitlezen. Ze beschrijft boeiend haar levensverhaal, maar soms zat ik zo in het verhaal, dat ik er de rillingen van kreeg. Hoe kan een moeder zo met haar kind omgaan? Hoe kan een moeder haar eigen vlees en bloed zo kwetsen, pijn doen, lichamelijk verachten, eerst aanranden, later verkrachten? En hoe krijgt een moeder het voor elkaar dat het kind er niet over durft te praten, niet met haar vader, niet met haar zussen, maar pas als ze volwassen is met haar partner, die haar opgevangen heeft en gelukkig altijd geloofd heeft en gesteund heeft met deze ervaring verder te leven. Dit is een zeer positief deel van het boek, waardoor ik een zucht van verlichting slaakte. Maar het verhaal heeft me aangegrepen, geraakt, en wederom bevestigd dat 'eerlijk het langst duurt'. Zeker een aanrader als het onderwerp je aanspreekt, want het is al veel te lang in de doofpot gestopt, en het wordt nog veel te vaak ontkend. Marianne, chapeau! En sterkte!

Je moet er even doorheen, gezien de bijzondere schrijfstijl, maar dan is het dan ook heel aangrijpend! Hoe komt een moeder ertoe om zulke dingen met haar dochter te doen, uit jaloezie op de relatie tussen de vader en het kind?? Ziekmakend...., maar je blijft doorlezen omdat je wilt weten, dat het voor de dochter "goed" afloopt, voor zover dat mogelijk is.....

vanaf bladzijde 1 was ik gegrepen door dit boek.
je weet dat zulke dingen gebeuren, maar ...
haar verhaal is sober en toch zo aangrijpend, het boek heeft dagen daarna in mijn hoofd gezeten.
je vraagt je af wat bezield een moeder om haar kind zo te vernederen.
voor alle mensen die in de hulpverlening zitten een aanrader, ik kan me voorstellen dat
iemand die zoiets zelf heeft meegemaakt eindelijk een lotgenote vind ofwel zichzelf identificeert met de hoofdpersoon.

Al bij het lezen van het interview in de krant was ik diep geraakt, zonder het boek nog maar te kennen.
Dan het boek, dat de volgende dag op de deurmat lag; in één ruk uitgelezen, gejaagd door het verlangen om antwoorden te vinden. Die vond ik natuurlijk niet, maar wel een diep gevoel van verbondenheid, zo dat ik je verhaal nooit meer zal vergeten, het bij me draag.
Marianne, iets heeft me geroerd waardoor ik gedreven werd ook mijn tocht naar erkenning te voltooien...als dat ooit al mogelijk is. Bedankt dat je dit boek hebt willen (durven) schrijven!
Loek

Geschreven bij Kleine Vos

Indrukwekkend, goed geschreven boek over een moeilijk onderwerp.
Prachtig heen en weer tussen het verleden en heden. Verder sluit ik me aan bij de eerste review.