Kopstoot het gezicht van alcohol

Mijn dochter (16) las het en schreef: zeer indrukwekkend boek. Heel interessant om te lezen wat een alcoholist zelf ziet en voelt. Ook de portetfoto's bij de stukjes maken dat goed zichtbaar. Wat het nog beter maakt is dat de vriendin van Rogier Dijkman, Carolien Euser, ook laat zien hoe zij zich voelt. Zo zie je de gebeurtenissen vanuit twee verschillende perspectieven. Ik denk dat het mensen die zelf alcoholist zijn of op weg het te worden zeker kan beïnvloeden. Er wordt namelijk echt getoond hoe moeilijk het is om er vanaf te komen.

Kopstoot geeft een indringend beeld van wat alcoholverslaving voor iemand betekent en hoe lang, en moeilijk, de weg is om er vanaf te komen.
Basis van het boek vormen pasfoto's die wekelijks gemaakt werden vanaf het absolute dieptepunt. Heel confronterend! Daarnaast korte notities van Rogier Dijkman, van zijn vriendin Carolien Euser en af en toe een stuk van een behandelaar.
Ik vond het een indrukwekkend boek, vooral omdat het een redelijk onopgesmukt beeld laat zien van alcoholisme. Een aanrader!

Niet alleen vanuit de optiek van de alcoholist, maar ook van zijn partner en zijn behandelaars, wordt een helder en openhartig beeld geschetst, wat zo iemand doormaakt om uiteindelijk een nieuwe (levens)start te maken. De portretfoto's bij de verschillende fasen spreken voor zich. De andere (abstractere) foto's geven het geheel een spannende onverwacht mooie extra dimensie.

jubbi

In een ruk uitgelezen. Heel herkenbaar. Mooi om de worsteling en de strijd te lezen. Zijn doorzettingsvermogen. Prachtig. Ook de foto's erbij zijn mooi. Ja, ik ben enthousiast!

openhartig verhaal over alcoholverslaving en de lange moeilijke weg om er definitief van af te komen. Het verhaal was deels al gepubliceerd in de zaterdageditie van de Volkskrant.
Maar in boekvorm is het met het relaas van de vriendin van de verslaafde compleet,
een aanrader voor ieder die in een dergelijke situatie zit.

zoooo, heavy, maar zo geweldig geschreven, prachtig voorwoord, indringende teksten, zou verplichte literatuur op het VO moeten worden!! Als docent nederlands ga ik me daar zeker hard voor maken!!

Een mooi kwetsbaar portret van de schrijver en zijn vriendin. Ook de antroposofische aanpak van de verslavingsproblematiek is interessant en een echte eye-opener. Wat ik ook mooi vind om te lezen is dat de aanpak niet geheel gebaseerd is op genetische aanleg voor verslavingsgevoeligheid. Maar ook op een verkeerd antwoord op de vraag wat de zingeving van het leven is. Heel herkenbaar.

SPOILER ALERT:
Wat ik wel jammer vind is dat we niet lezen hoe het verder met hem gaat wanneer hij terugkeert in de maatschappij na 6 maanden therapie en daarna begeleid wonen. Want juist daar hebben herstellende verslaafden heel veel moeite mee en grijpen velen weer naar de fles zodra ze weer hun gewone dagelijkse leven moeten leiden met alle stress en overprikkeling en weg zijn uit de veilige omgeving van een kliniek.