Kwaad Nederlanders over immigranten

Als je naar het NPO luistert, dan valt het allemaal wel mee. Leo stelt je gerust met een eindeloze trits aan feiten en statistieken. Asha zegt dat je gewoon wat minder moet praten en wat meer moet luisteren. Gloria drukt je op het hart dat je nog een rekening te vereffenen hebt voor een collectief koloniaal verleden. Jesse vindt dat ze simpelweg meer kansen moeten krijgen. En Mark zegt natuurlijk dat je gewoon normaal moet doen.

En toch klopt hun verhaal van geen kanten. Er is namelijk wel degelijk wat aan de hand.

Joost Niemöller laat zich niet afschrikken door het taboe en pakt de handschoen op. Hij gaat een diepgaand gesprek aan met 31 mensen. 31 Nederlanders. 31 verhalen van zeer uiteenlopende mensen, allemaal met frustraties over het nederlandse immigratie debacle van de afgelopen decennia. Maar ook met soms ontroerende positieve verhalen. Wat hier is beschreven is zeker niet zwart-wit, integendeel.

Je ontmoet Mattijs, een dertiger, die door intensief lezen en leren probeert zo de waarheid te vinden. Suzanne (50+), die zichzelf eigenlijk wel nog steeds links vindt. Nathalie, die de sexuele aggressie maar al te goed kent. Koba, intiem bekend met andere culturen, maar toch vrezend voor wat we nu in ons land hebben. Mensen die al lang tussen immigranten hebben geleefd, of er opeens mee werden geconfronteerd. Mensen die met ze hebben gewerkt of ermee te maken hebben gehad op school of werk. Of er een relatie mee hebben gehad.

Gewone mensen, met een eigen verhaal. Mensen die hun verhaal maar nauwelijks mogen vertellen, op straffe van uitsluiting. Oh wee als je het multiculturele ideaal ter discussie stelt. Je voelt door het hele boek heen dat het gros van deze mensen geïsoleerd is en vaak niet durft uit te komen voor wat ze echt denken.

Mocht je niet op de PVV stemmen, maar wel oprecht nieuwsgierig zijn naar wat de PVV heeft grootgemaakt, dan kan ik je dit boek warm aanbevelen. Het is niet het standaardverhaal wat de media, de politiek en het onderwijswezen je willen laten geloven. Het is het verhaal van echte mensen, met echte grieven. Absolute aanrader.

Broodnodig boek waarin eens een keer aan autochtone Nederlanders gevraagd wordt hoe zij de massamigratie ervaren.

Dankzij de soepele en fijne schrijfstijl van Joost Niemoller heb ik dit boek achter elkaar uitgelezen.

Het werkt als een verfrissende douche om eens op papier te lezen hoe 31 diverse mensen, mannen, vrouwen, ouderen, jongeren, hoog- en laagopgeleiden de verstikkende politiek correcte muffe dekens van zich afwierpen en hun terechte zorgen over de multiculturele samenleving die helemaal geen samenleving is onder woorden brengen.

Dit boek is uniek want aan de Nederlanders werd en wordt gewoonlijk niks gevraagd.
We zijn alleen gewend dat nieuwkomers het hemd van het lijf gevraagd wordt over wat zij van Nederland vinden.
En meestal is dat niet zo fraai. Nederlanders zijn gierig. De Nederlander bestaat niet. Het zijn racisten of tokkies en meestal allebei.

Daar merk ik in dit boek niks van. Stuk voor stuk bijzondere gewone mensen die geen islamitisch land willen nalaten aan hun kinderen en kleinkinderen. En waarom zouden we ook?
Er zijn al 57 islamitische landen. Genoeg is meer dan veel.

De geïnterviewde Nederlanders zijn soms maar niet allemaal anoniem.
De anoniemen hebben daar doorgaans een goede reden voor daar je inderdaad kunt vrezen voor je baan, kinderen of ruiten als je weigert mee te gaan in de weg-met-ons indoctrinatie.

Multatuli was ook anoniem, dat maakt Max Havelaar toch nog geen slecht boek? Nou dan.

"Kwaad" is een geweldig boek, geschreven door één van de weinige journalisten in Nederland die de naam nog waard zijn.
Dapper ook om dit boek te maken, zowel van Joost Niemoller als alle geïnterviewde medelanders.

Alle bla-bla over de multiculturele samenleving, de leugens, het gemanipuleer met cijfers komt aan bod.
De conclusie kan alleen maar zijn dat dit niet goed is. Niet voor ons, niet voor hen.
Koop dit boek, zet de grijze massa aan het werk en wordt wijs.

Dit boek geeft een mooi tijdsbeeld en geeft weer wat mensen denken.
Joost Niemoller heeft een pareltje afgeleverd.

Een makkelijk te lezen boek. Op plek 5 binnengekomen bij Bruna volgende dag op plaats 4..had dit boek binnen 2 dagen in huis.. Dit boek is een eye-opener.. Niet alleen voor boze mensen.. Maar als je aan het lezen gaat worden een hoop dingen herkenbaar. Dit zouden Groen linkse stemmers eens moeten lezen, misschien dat ze ook eens zelf gaan nadenken. Want wat een groot deel van onze samenleving weet wordt hiermee wel bevestigd.. Koop dit boek, het is elke cent waard.

Tijdens het lezen van dit boek kwam ik tot de conclusie dat ik niet de enige was die zo over dingen dacht, die dingen ervoer die zo scheef overkwamen in onze maatschappij. Joost leverde een zeer leesbaar boek af dat veel mensen dat steuntje in de rug geven om een duidelijke keuze te maken in maart.

Scherpe en diepgravende analyse van de aan de gang zijnde ondergang van onze cultuur. De meeste Nederlanders komen daarmee niet in aanraking. Zij leven in de veilige gebieden en wijken en worden door de "oude" media van kranten, TV hierover in onwetendheid gelaten. De feminisering, islamisering en de ingeslopen ethiek van de mensenrechten en politieke correctheid scheppen een heel ander Nederland, waaruit de sociale cohesie aan het verdwijnen is. Nederland verdwijnt. Onthutsend is dat men dit niet onder ogen wil zien. Resultaat de huidige struisvogelpolitiek. Dit boek van Niemöller zou elk met denken begaafd mens moeten lezen.

In het boek “Kwaad”van Joost Niemöller komen Nederlanders aan het woord over immigranten. Het is een journalistieke weergave van hoe Nederlanders over immigratie denken. De auteur, een bedreven journalist, heeft mensen geïnterviewd over hun ervaringen met de nog steeds aanhoudende immigratie. De ervaringen met niet-westerse immigranten zijn, op zijn zachts gezegd, doorgaans negatief. De geïnterviewden zijn personen uit alle lagen van de bevolking. En wat blijkt, veel van hen stemden aanvankelijk op linkse politieke partijen. Een ieder vertelt vanuit zijn of haar gezichtspunt en ondervinding over de (voortdurende) immigratie. De integratie is mislukt. Het probleem met de islam wordt als enorm ervaren. Het zijn 31 verhalen, maar je leest dat de geïnterviewden in grote lijnen geconfronteerd worden met min of meer identieke belevenissen. Al lezende bespeur je dat de mensen met wie de auteur gesproken heeft, oplossingen proberen te zoeken voor de toenemende problemen en dreigingen. Omdat zij nauwelijks vertrouwen hebben in een oplossing door de door hen gekozen politici, proberen ze, voor zover dat mogelijk is, het zelf op te lossen. Het moet toch heel erg zijn als zelfs je eigen politici je land volledig laten afbreken. Het is bovendien traumatisch te noemen.
Aan het einde van het boek zijn hoofdstukken opgenomen waarin een zekere reflectie te bespeuren valt. Als je die leest, merk je dat de echte boosheid zich grotendeels richt tegen het oude politieke partijenkartel dat dit doelbewust liet plaatsvinden.
De verhalen van de 31 mensen zijn in feite een betoog tegen de volslagen mislukte multiculturele samenleving die ons, zelfs door onze eigen politici, met alle geweld wordt opgedrongen.

Een boek wat precies verwoord waarom veel Nederlanders kwaad, verdrietig en teleurgesteld zijn. Niemoller heeft op een objectieve manier de lezer laten zien dat de pvv stemmer niet alleen bestaat uit boze blanke mannen en tokkies maar bestaat uit mensen in alle lagen vd bevolking.

Heel herkenbaar. In dit boek wordt goed, duidelijk beschreven wat zovele vinden, voelen en zelf ervaren. Eindelijk het gevoel gehoord te worden!
Prachtig geschreven Joost! Dank hiervoor :-)

De laatste tijd verdiep ik mij in politieke thema's zoals immigratie. Daardoor werd ik nieuwsgierig naar dit boek en heb het in een keer uitgelezen. Het thema is helaas nog steeds taboe. Bij mijn vraag naar dit boek in de boekhandel en het noemen van de schrijver wordt er met enige terughoudendheid gereageerd. Geheel onterecht, mijns inziens. In het boek komt de angst, terughoudendheid om dit thema aan te kaarten veel aan bod. Men krijgt snel het predikaat "racist". In mijn optiek spreken mensen in dit boek oprecht over hun ervaringen, hun angsten, heimwee naar vroegere tijden en bezorgdheid over de toekomst. Een goed boek, waarin de lezer wordt meegenomen in de immigratieproblematiek en daarbij zijn eigen gedachten hun gang kan laten gaan.