Leven en laten leven roman

In Leven en laten leven, de nieuwe roman van Hendrik Groen, heeft Arthur Ophof een enigszins saai en voorspelbare leventje. Wanneer hij zijn baan verliest, lijkt zijn leven echter een onverwachte wending aan te nemen. Wordt de sleur plots omgezet in een pad vol uitdagingen? | Verhaal |
Het leven van de vijftigjarige Arthur Ophof brengt hem niet wat hij eigenlijk voor ogen heeft gehad. Zijn kinderloze huwelijk met Afra blijkt al snel enigszins een sleur te worden. Zijn brave echtgenote zoekt het liever veilig en dichtbij huis. De reisplannen die ze vroeger hadden, heeft Arthur moeten bijstellen van het backpacken door Bali naar het per auto bereikbare Drenthe, waar de fietstochten het hoogtepunt zijn geworden. Daarnaast rijdt hij viermaal per week vanuit zijn woonplaats Purmerend in file naar Breukelen en dito terug. In zijn werk vindt hij ook niet direct zijn grote uitdaging: hij werkt ruim 20 jaar bij een groothandel in wc- en toiletartikelen.

Éénmaal per week ontsnapt Arthur met zijn drie grote golfmaatjes aan zijn gestructureerde leven, waarbij de vrijdagavond wordt ingevuld met een flinke ronde op de baan met aansluitend een nog flinkere ronde drankjes in het clubhuis.

Als hij tot overmaat van ramp zijn 25-jarige jubileum op zijn werk niet te gaan halen, omdat hem ontslag wordt aangezegd, besluit Arthur het heft in eigen handen te nemen en bedenkt hij een werkelijk geniaal plan om een geheel nieuw en gelukkig leven te creëren... | Look & Feel |
Een eigentijdse, uitnodigende roman om te zien. Het frisse appeltjesgroen staat prachtig in contrast met de witte ondergrond en de eenvoudige, doch zeer treffende, illustraties op voor- en achterzijde. De cover is mat uitgevoerd en heeft mooi glanzende, haast dansende, letters.

De roman is voorzien van mooi dik papier in het binnenwerk en heeft een makkelijk leesbaar lettertype dat iets kleiner oogt dan in een doorsnee roman. De schutbladen en de flap hebben eenzelfde vrolijke appeltjesgroene kleur. | Oordeel |
Wederom heeft Hendrik Groen een toproman geschreven die absoluut thuishoort in de bestsellerlijst! Hendrik Groen schrijft boeken die uniek zijn in z’n soort. Heerlijk herkenbare situaties op een uitermate vermakelijke manier op sublieme wijze neergezet op papier; dat is voor de lezer genieten met een vette glimlach!

Daar waar ik de dagboeken van Hendrik Groen (waar ik overigens ook van heb genoten) soms toch iets langdradig vond, heb ik dit boek in één ruk uitgelezen. De opbouw van het verhaal is zo verrassend dat je je telkens weer gaat afvragen hoe dit gaat aflopen.

Echt een geweldig verhaal vol frisse humor en herkenbaarheid! Telkens weer vraag je je af: waar gaat dit naar toe? Eenmaal begonnen móet het boek gewoon uit en ik kan je verzekeren dat het einde niet teleurstelt.

Even in het kort: een toproman die je niet snel zal vergeten. Uitblinkend in al z’n eenvoud.

Geschreven bij Leven en laten leven

Het boek was vermakelijk en ik heb een aantal keren keihard moeten lachen.
Het verhaal gaat over een man uit Purmerend die is ontslagen op zijn werk en daarna zijn leven abrupt verandert omdat hij uit zijn dagelijks sleur wilt komen, o.a. zijn huwelijk met Afra (vrouw).
Hier en daar leuke feitjes en ook een aantal passages die je stimuleert tot nadenken.

Ik begrijp ook wel de reviews van anderen, dat het verhaal vergezocht is. Het is ook wel een beetje onrealistisch maar je moet het verhaal dan ook met een korreltje zout nemen.

Het einde vond ik dan wel weer verassend en dat maakt het boek ook zo leuk en origineel.

Ik heb geen vergelijkingsmateriaal met voorgaande boeken van H. Groen, dus ik vond "Leven en laten leven" een prima boek wat makkelijk wegleest (zeker tijdens de vakantie).

Troosteloos en kneuterig slaat om in kinderlijk enthousiasme van een paar volwassen kwajongens. Alles met de spot en humor zoals we inmiddels van Hendrik Groen gewend zijn. De laatste zin is misschien wel de mooiste.

Arthur en Luigi zouden zeggen: ‘Groots en meeslepend’.

Het is even iets anders dan je misschien denkt! Ik heb dit boek in opdracht van mijn moeder gekocht, zij woont sinds februari in een verzorgingshuis in Lelystad.
Alle 3 de boeken heeft zij inmiddels gelezen en zij is er erg enthousiast over en uit haar huidige ervaring kon zij mij vertellen dat heel veel uit de boeken erg herkenbaar voor haar zijn, om daar over mee te kunnen spreken zal ik ze zelf ook moeten gaan lezen. Zij is er in ieder geval blij mee het heeft heel veel lees plezier bezorgd

Leven en laten leven, is een boek wat je in één adem uitleest. Het plot mag dan wat vergezocht lijken, maar wie droomt er soms niet van om alles achter zich te laten en ergens anders helemaal opnieuw te beginnen? Wie houdt van de humor van de dagboeken, komt ook in deze roman aan zijn of haar trekken. Aanrader

Geschreven bij Leven en laten leven

Wat een heerlijk vermakelijk boek weer.
De vorige twee waren natuurlijk een genot om te lezen. Mezelf nu ingesteld op een ander verhaal en het was absoluut geen teleurstelling.
Het is geen spannend verhaal, geen opwindend verhaal, het boek staat niet vol met vlotte babbels of hippe termen. Maar je treft gewoon een leuk verhaal.
Hier en daar schuurt het een beetje. Soms is het een beetje suf en tenenkrommend maar toch met humor en leuke personages. En niet te vergeten een verrassende ontknoping. Daardoor is het een verfrissend boek wat goed is voor een aantal uur leesplezier. Ik heb er van genoten en ik vind het zeker een aanrader.

Teleurgesteld was ik toen het derde boek van Hendrik Groen niet over Hendrik Groen bleek te gaan, maar over ene Arthur Ophof. Toch besloten om ook dit boek te gaan lezen, omdat ik de andere boeken van de schrijver heerlijk vind. Dit was de beste beslissing uit mijn leven! Zo grappig, regelmatig hardop gelachen. En dat einde... Fantastisch! Helaas was het boek in nog geen dag uit. Krijg je waar voor je geld? Absoluut! Aanrader voor iedereen die even lekker wil lachen in de zon deze zomer!

Boek afgelopen zaterdag in huis, zondagavond uit. Makkelijk te lezen met veel grappige momenten. Ik kon mij heel goed in het verhaal verplaatsen. Ik vind wel - zonder enige climax te geven- dat de opbouw naar het moment lang duurt, en daardoor het slot kort is.

Vanaf de eerste zin werd ik gegrepen door het verhaal. Het is ontzettend grappig geschreven, moest meerdere keren hardop lachen. Toen ik het uit had, had ik neiging om meteen opnieuw te beginnen.

Weer echt een Hendrik Groen boek! Het gaat dan weliswaar niet over de omanido-club, maar het is even grappig en meeslepend. Aanrader!