Lieve ik Beauty, Brains, Business

‘Lieve ik’ is het derde boek van deze schrijfster, en wederom heerlijk om te lezen. Twee vriendinnen die samen hun dromen verwezenlijken en daarbij uiteraard de nodige liefdesperikelen. De twee karakters komen goed uit de verf, allebei eigenzinnig op hun eigen manier, waarmee je twee verschillende kanten van de belevenissen kan volgen. De frisse schrijfstijl sluit goed aan bij wat je van een hedendaagse chicklit mag verwachten.

Leuk, vlot, lekker lezen in de zomer, met van die grappige glimlachzinnen erin.

Dit boek valt echt onder de categorie chicklit. Het leest lekker weg, zonder ingewikkelde plotwendingen. Het is daardoor ook wel een beetje voorspelbaar. De personages maken ook niet heel veel dingen mee, behalve dan dat ze twijfelen of ze die juiste keuze wel gemaakt hebben. Of ze worden verliefd. Maar toch leest het wel lekker. Van mij had Hanneke's moeder ook wel een grotere rol mogen hebben. Na de dood van haar man is ze eigenlijk een beetje in de rouw blijven hangen. Maar zij bloeit helemaal op als er een nieuwe man in haar leven komt. Dat had van mij wel wat uitgebreider gemogen.

Geschreven bij Lieve ik

Langdradig, oppervlakkig, saai en zonder enig humor. Wat mij betreft niet de beloofde feelgood en dat is jammer want ik heb echt leuke boeken van Petra Kruijt gelezen maar dit boek valt niet onder mijn favorieten.

Dit boek heb ik gekocht op aanraden van iemand anders. Had ik er even in gebladerd, dan had ik het zeker laten liggen. Magere verhaallijn, geforceerd snelle ontwikkelingen in het leven van de hoofdrolspelers, niet goed lopende zinnen. Het heeft me geen minuut gepakt, helaas. Miskoop van het jaar.

Het idee is zo leuk, een brief krijgen van je 10 jaar jongere ik. Daar is zoveel mee te doen. Maar het verhaal lijkt heel gehaast geschreven, bijna houterig. Ik kan dan ook niet meevoelen met de hoofdpersonages, ik voel niet hun emoties. Bovendien mis ik het grote conflict waarmee een boek hoort te beginnen en waardoor de hoofdpersoon uit zijn evenwicht raakt. In een slooppand wonen en een lullig baantje hebben is daarvoor niet voldoende. Het andere hoofdpersonage heeft negen jaar geleden haar vader verloren en werd toen gedwongen te stoppen met school en te gaan werken. Bovendien heeft ze geen goede band met haar moeder. Dat is allemaal onvoldoende als conflict om een boek mee te beginnen en zeker niet toereikend om je hoofdpersonen mee uit hun 'comfort zone' te halen (en daarmee je lezer aan je verhaal te binden). En op blz 100 is het allemaal nog steeds lief en leuk: de meiden zijn weer hartsvriendinnen, er is een woning gevonden voor Polly, een winkelpand voor de 'Modegalerie', banen zijn opgezegd en de lening van de bank is geregeld, ze zijn een winkeltje begonnen, hieperdepiep en bladiebla! Maar nog steeds geen conflict. No conflict, no story! Ik heb het boek niet uitgelezen, want dit boek is absoluut niet waar een echte chick-lit lezer op zit te wachten!