Lokroep van het onuitsprekelijke gesprekken

Samenvatting In dit boek spreken een vrouw en een man met elkaar over wat zij eigenlijk geen naam kunnen geven. Ze duiden het voor het moment aan met ‘het Onuitsprekelijke’, ‘het Geheim’, ‘God’, ‘de Levende’. Omdat zij erdoor gelokt worden, spreken zij in woorden van liefde. Het zijn Jeanette Werkhoven, journaliste en maker van radioprogramma’s, en Kees Waaijman, monnik in de traditie van de Karmel en emeritus-hoogleraar Spiritualiteit. In hun gesprekken worden zij geleid door vragen hoe je het over het Onuitsprekelijke en zijn lokroep kunt hebben, hoe je, wannneer je door de lokroep bent aangesproken, daarop respons kunt geven, hoe je dan ‘verder gaat’. Vragen over dat laatste brengen de kwestie van spirituele en mystieke scholing met zich mee. Elk hoofdstuk geeft een eigen peiling van deze vragen: Wie ben ik? Wie is God? Geloven in iets. Het mystieke niets. De mystieke aanraking. De mystieke omvorming. De mystieke weg. Stappen op de weg. De rol van de leraar op de geestelijke weg. Verlichting. Meditatie en contemplatie. De donkere nacht van de ziel. De dood. Het perspectief waarin de gesprekken zich ontvouwen is dat van het christendom, in een herwaardering van zijn bronnen. Belangrijke ijkpunten zijn de psalmen, en de geschriften van Meester Eckhart, Juliana van Norwich en Johannes van het Kruis. Tegelijkertijd openen de gesprekken zich ook voor de perspectieven van het soefisme, met een belangrijke rol voor Roemi, het boeddhisme, advaita vedanta en taoïsme. Dit is mogelijk omdat de gesprekken zich op ervaring, en niet op geloof richten. In dit boek worden opposities tussen ‘oost’ en ‘west’ doorbroken, opposities die er volgens de auteurs wezenlijk niet zijn. Het boek is voor al wie door het Onuitsprekelijke is geraakt, of naar die aanraking verlangt, en zoekt naar rijping in de ontvankelijkheid ervoor, met dit als gids: “’De mens is geschapen naar Gods beeld en tot Zijn gelijkenis.’ Deze spreuk omvat heel de geestelijke weg, van het begin tot het einde. Wij zijn geschapen naar Gods beeld, omdat we er in alle eenvoud zijn. Als mens zijn wij een afschaduwing van Gods er zijn, er onvoorwaardelijk zijn. We groeien toe naar volkomen gelijkenis met Hem door dit simpele er zijn meer en meer te beleven. Wij delen in Gods er wezen.’