Luigi Ghirri It's Beautiful Here, Isn't It...

Deze catalogus begeleidt Luigi Ghirri’s solotentoonstelling “Werken uit de Zeventiger Jaren” in de Taka Ishii Gallery. De foto’s gemaakt in de jaren 70 staan hierin centraal. Dit is waarschijnlijk Ghirri’s belangrijkste creatieve periode. Ghirri’s werk speelde een belangrijke rol in het uitbreiden van de mogelijkheden van beeldende kunst door fotografie opnieuw te definiëren als concept en als handeling. De foto’s in de catalogus die is gemaakt en uitgegeven door de Taka Ishii Gallery en Case Publishing vangen en representeren Ghirri’s visie op de uiterlijke en innerlijke wereld, de relatie tussen realiteit en metafysische dualiteit, en de afstand tussen realiteit en representatie uitgedrukt in de werken van Ghirri.

Ghirri bracht zijn jeugd door in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw, een tijd van economische groei en culturele overgang. Dit was de tijd waarin hij zich kunst eigen maakte. Door middel van conceptuele kunst, één van de meest populaire bewegingen uit die tijd, begon hij samen met andere artiesten foto's te maken die niet alleen documentaire opnamen waren. Gebaseerd op empirisme wordt Ghirri's fotografische praktijk niet gekenmerkt door de professionaliteit van de studiofotograaf noch door het amateurisme van de fotofilm. Door middel van fotografie trachtte hij de complexiteit en onbegrijpelijkheid van de relatie tussen het zelf en the buitenwereld aan te spreken. Hij trainde zijn blik op zijn onderwerpen om zijn positie tussen het bekende en het onbekende te erkennen.

De thema’s en concepten besproken in Ghirri’s werk zijn uitermate divers, maar zijn foto’s vormen een serie dialectische observaties gericht op ‘de blik’. Door middel van zijn ervaringen onderzocht hij onophoudelijk, intensief en sierlijk naar de relatie tussen realiteit en beeld. Zijn foto’s laten zien dat beelden, zoals advertenties en posters in openbare ruimtes, analytisch kunnen worden gecategoriseerd in ‘beelden die realiteit zijn geworden’ en ‘realiteit die beeldend is geworden’. Ze laten ook zien dat gedeeltelijke extractie en het wissen van de wereld door middel van uitkadering de ambigue grenzen van realiteit en de veranderende vorm van het landschap blootlegt, en dat de beelden die geprojecteerd worden door de kijker zowel het werkelijke als het fantastische maken en wissen. Ghirri’s foto’s zijn producten van een zoektocht naar harmonie en diversiteit die wordt uitgevoerd door het onderzoeken van metafysische tweeledigheid, zoals realiteit en verschijning (of nabootsing), actualiteit en representatie, aanwezigheid en afwezigheid, en innerlijke en uiterlijke werelden, op hetzelfde niveau. Ze geven aan dat foto’s niet trouwe reproducties van de wereld zijn, maar eerder een assemblage van fragmenten van de wereld die ‘gezien’ wordt. Zo suggereert zijn werk dat alle foto’s bevestigingen van de blik zijn, en vormen ze een oneindig aantal vragen over hoe we zouden kunnen denken met behulp van het beeld.


This catalogue accompanies Luigi Ghirri’s solo exhibition “Works from the 1970s” at Taka Ishii Gallery and is centered around photographs created during the 1970s, arguably Ghirri’s most important creative period. By redefining photography as a concept and as an act, Ghirri’s work has played an important role in expanding the possibilities of visual art. The photographs chosen for the catalogue, created and published by Taka Ishii Gallery and Case Publishing, capture and represent Ghirri’s views at the outer and inner world, the relationship between reality and metaphysical duality and the distance between reality and representation expressed in Ghirri’s works.

　Ghirri spent his youth in the 1950s and 1960s, during a time of economic growth and cultural transition. He familiarized himself with art at this time, and through conceptual art, one of the most popular movements of the era, he began making photographs collaboratively with other artists pursuing photographic images that were not merely documentary recordings. Founded on experimentalism, Ghirri’s photographic practice is neither characterized by the professionalism of the studio photographer nor the amateurism of the photo fan. Through photography, he aimed to address the complexity and incomprehensibleness of the relation between the self and outside world. He trained his gaze at his subjects to acknowledge his positioning between the known and unknown.

　The themes and concepts addressed in Ghirri’s works are exceptionally diverse, but his photographs constitute a series of dialectical explorations focused on “the gaze.” Through his practice, he ceaselessly, intensively, and gracefully explored the relation between reality and image. His photographs demonstrate that images, such as ads and posters in public spaces, can be analytically categorized into “images turned into reality” and “reality turned into images.” They also show that the partial extraction and erasure of the world through framing exposes the ambiguous boundaries of reality and the changing form of the landscape, and that images projected by the viewer both produce and erase the actual and fantastic. Ghirri’s photographs are products of a search for harmony and diversity carried out by examining metaphysical binaries, such as reality and appearance (or mimicry), actuality and representation, presence and absence, and inner and outer worlds, at the same level. They indicate that photographs are not faithful reproductions of the world, but rather an assemblage of fragments of the “seen” world. His works thus suggest that all photographs are testimonies of the gaze and pose an infinite number of questions about how we might think through the image.

— from the publisher’s description