M. Winnaar Academica Literatuurprijs 2013

prachtig, intens, ontroerend boek. Mooie, beeldende schrijfstijl en vooral mooi gecomposeerd; tegen de tweede helft van het boek grijpt vrijwel alles terug op eerdere beschrijvingen en barst het verhaal van de emotionele lading. Aangrijpend boek dat je in een weekend uitleest.

Met een luchtige en aansprekende manier van schrijven, weet Shira Keller in haar debuut roman M, werelden te schetsen die meteen tot de verbeelding spreken. In haar dialogen tussen personages weet zij met weinig woorden zoveel spanning te leggen dat je op momenten met ingehouden adem mee voelt met haar hoofdpersoon Leah, die een ongebruikelijke relatie heeft met haar leraar.
Keller creëert mensen en beschrijft ze op een grappige manier, met vergelijkingen die je zelf bedacht zou willen hebben en die zo tot de verbeelding spreken dat je ze al snel zelf denkt te kennen.
M. is een mooi debuut en belooft veel goeds voor de toekomst!

M sleept je mee in de wereld van de jonge en de oude Leah. De beeldende, eerlijke en gevoelige schrijfstijl van Shira Keller raken je, dagen je uit als lezer. Je kan niet anders dan blijven lezen.

Shira Keller weet een meeslepend verhaal te schrijven door middel van een vlotte schrijfstijl, mooie symbolen, scherpe observaties en pakkende dialogen. Zij is erg sterk in het maken van vergelijkingen, die zowel origineel zijn als humoristisch, zoals: "In de jaren die volgden hinkte de tijd als een beer in een bak gloeiende kolen." Ook maakt zij gebruik van mooie, passende symboliek, zoals een klok die stilstaat als de twee geliefden elkaar ontmoeten en het verhaal van doornroosje dat synchroon loopt (tot op een zekere hoogte) met Leah's liefdesverhaal en haar innerlijke verlangens weerspiegelt. Zij weet een tragisch verhaal over te brengen met nuance, relativeringsvermogen en humor, zonder de kracht van de tragiek te verliezen. Het is een bizar verhaal maar terwijl je het leest leef je zo mee met de hoofdpersonages dat het lijkt alsof het niet anders had gekund. Een aantal keren kreeg ik kippenvel toen ik het boek las en aan het einde komen zoveel verschillende emoties bij elkaar dat je niet anders kan dan naar adem snakken. Ik ben heel erg benieuwd, na het hebben gelezen van dit veelbelovende debuut, wat deze talentvolle schrijfster nog meer voor ons in petto heeft!

Leah Rosenberg is een beeldend kunstenares. Zij krijgt, wordt opgedrongen door haar galeriehoudster, een opdracht om mee te doen met een tentoonstelling. Daarvoor moet Leah een zelfportret (buste) maken. Dat is nog niet zo makkelijk. Door deze opdracht kan ze zichzelf niet meer ontlopen. Deze opdracht brengt haar terug in de tijd:

Haar jeugd, met een vader die gek is van baccararozen en ze zelf kweekt, maar die ze ook vreemd vind, dat komt door Japan. Een wereldvreemde moeder, die dagelijks op sokken op de wcbril staat, om met een liniaal nauwgezet een kalenderblaadje van de kalender afscheurt. Haar grootouders van Joodse komaf, waarvan ze zich kan herinneren dat zij een provisiekamer hadden met duizenden blikken conserven. En haar leraar klassieke talen, Marcus Prins, daar was zij verliefd op. Leah heeft dat ook aan hem kenbaar gemaakt. Hij is daar op in gegaan en hebben elkaar dagelijks om vijf voor elf bij de Oude Kerk ontmoet. Dat was haar wereld, samen op een bankje uitkijkend over het meer. Op een dag vertelt Marcus haar dat het afgelopen moet zijn. Zijn vrouw verwacht de tweede baby en hij kan het niet meer aan om in twee werelden te leven. Hij gaat er aan onderdoor.

Door nu terug te kijken na een lange tijd vraagt Leah zich af of het echte liefde is geweest of een droom.

Shira heeft een prettige beeldende schrijfstijl, gebruikt mooie en aparte zinnen, zoals:

de verloren tijd hechtte zich als schimmel op mijn rug.

nam ik een breekijzer en klemde het tussen de o zo veilige minuten.

Het sprookje van Doornroosje loopt als een rode draad door haar verhaal. Een heel mooi debuut.