Ma

Hugo Borst beschrijft in dit boek hoe zijn moeder langzaam overgenomen wordt door de Alzheimer.
Hij doet dit op een hele respectvolle, liefdevolle manier. In één woord een schitterend boek.

Geschreven bij Ma

Ik heb erg genoten van dit boek. Het is prachtig geschreven, met veel respect voor zijn moeder. Heel herkenbaar als er ook iemand in je omgeving is die vergeetachtig wordt.

Ma geschreven door Hugo Borst bevat mooie verhalen over hoe hij zijn moeder, die aan dementie lijd, ziet en verzorgd.
Dit doet hij op een hele toegankelijke en mooie manier. Het boek staat vol met grappige en lieve herinneringen. Het boek leest erg makkelijk weg ondanks dat het deels een zwaar thema behandeld.

Ze trekt aan het losse vel. Ze lijkt te zeggen: zo lelijk, hilarisch gewoon.
Ik ga er in mee: ‘Ze zijn oerlelijk, ma, die armen van jou. Dat gerimpelde vel, kijk dan, het lijkt wel een plastic broodzakkie.’
Ze bestudeert ze weer, giechelt, slaat haar hand voor haar mond.

Ik moet eerlijk zeggen dat het boek mij niet echt raakte. Ik heb weleens bij boeken dat ik hard aan het lachen ben of aan het huilen. Dit was bij Ma niet het geval. Toch heb ik zeker wel genoten van de vertelwijze van Hugo Borst. Hij verteld zijn verhaal zonder literaire opsmuk en dat is zeker een verademing.

Borst schrijft liefhebbend over zijn moeder en verteld eerlijk hoe het eraan toegaat in het verzorginghuis. De eerlijkheid is verfrissend.
Ma is vooral een eerlijk, mooi en grappig boek vol met lieve herinneringen!

Warm, liefdevol en aangrijpend zijn de eerste drie woorden die bij me opkomen als ik het boek ‘Ma’ van Hugo Borst moet typeren. In de voor hem zo kenmerkende schrijfstijl met korte, krachtige en heldere zinnen, beschrijft Borst op prachtige wijze het ziekteproces van zijn moeder die aan dementie lijdt. Van de periode dat ze nog zelfstandig woont tot en met haar onvermijdelijke opname in een verpleeghuis. Daarbij wordt ‘Ma’ steeds met alle liefde verzorgd door haar twee zoons en hun echtgenotes.

Als je zelf in een vergelijkbare situatie zit, zoals ik, en van dichtbij de vernietigende kracht van ‘meneer Alzheimer’ meemaakt, zul je ongelooflijk veel herkennen in dit boek. Maar ook als je helemaal niet bekend bent met het thema dementie, zal dit boek je bij de strot grijpen.

De volgende scène, waarin zijn moeder nog zelfstandig woont in haar appartement aan de Robert Kochplaats, kan je moeilijk onberoerd laten. De wereld wordt steeds verwarrender en angstiger voor haar. Op een avond staat ze voor het raam en gebaart druk naar een voorbij lopende buurvrouw dat er iets aan de hand is. Ze geeft aan dat ze bang is en de buurvrouw alarmeert Hugo.

[…] ‘O god, ik ben zo blij dat je er bent’, zegt ma tegen me. Ik druk mijn wang tegen de hare. ‘Niks aan ’t handje, ma. Wat lief dat de buurvrouw zo goed op je let.’ […] Terug in de huiskamer ga ik tegen ma aan zitten, sla een arm om haar heen. Zo zitten we een minuutje samen te zijgen.[…]

Bij zo’n scène houd ik het niet droog. Je voelt de onvoorwaardelijke liefde voor zijn moeder in de vezels van bijna elk woord. Als zijn moeder net is opgenomen in het verpleeghuis en hij teruggaat naar haar oude huis om nog even ‘geur te snuiven’, voel je ook zijn onmacht en zijn verlangen naar hoe het vroeger was.

[…] Het is een vertrouwde lucht die ik in een flesje zou willen stoppen, zoals ik mijn moeder van vóór haar alzheimer ook het liefst in een doosje had willen doen. Om het dan af en toe te openen om een zinnig praatje te kunnen maken over de boeken die we aan het lezen zijn. […]

We leren mevrouw Borst ook kennen als een ongecompliceerde vrouw, opgegroeid in een arbeidersgezin, die zichzelf ontwikkelde via haar interesse in kunst en literatuur. Een sterke, streng maar rechtvaardige vrouw die ‘wereldkampioen troosten’ was. Toen Hugo’s bijna vierjarige zoon de diagnose PDD-NOS kreeg, vertelden hij en zijn vrouw dit als eerste aan zijn ouders.

[…] Mijn moeder luisterde, en toen ik brak, sloeg ze haar armen om me heen. Ik voelde mij weer een kleine jongen. Als er wereldkampioenschappen troosten bestonden dan zou mijn moeder op het ereschavot staan. Toen ik haar losliet, had ze het ergste verdriet geabsorbeerd als een schoon keukendoekje het water uit een omgevallen glas. […]

Hoe liefdevol en hoe mooi kun je een moeder beschrijven?

Een lezeres van zijn kroniek in het AD vraagt of zijn moeder het niet erg gevonden zou hebben dat hij schrijft over hoe het met haar gaat in het verpleeghuis? Zelf zou ze dit namelijk heel erg gevonden hebben. Zijn antwoord is even helder als legitiem wat mij betreft:

[…] Ik maak haar niet belachelijk, ik lach haar niet uit, ik val haar niet af door de uitwassen van de genadeloze rotziekte die haar is overkomen tot in detail te beschrijven. Integendeel. Door over haar te schrijven, bestaat ma nog: ze is niet afgeschreven, ook al is zij een afgeleide van de moeder van wie ik heel mijn leven hou. Ik heb het gevoel dat ik haar met deze stukjes trouw blijf. […]

Wat mij betreft had Hugo Borst geen mooier en liefdevoller eerbetoon aan zijn moeder kunnen schrijven dan met dit boek. Stiekem was ik al een beetje verliefd op Hugo nadat hij jaren geleden, bij DWDD, eens flink de oren waste van de moeder die haar zoontje Tom uitsluitend rauw voedsel te eten gaf: ‘Mevrouw, u bent een extremist!’ Maar met ‘Ma’ heeft hij helemaal mijn hart gestolen.

Het boek Ma werd mij aangeraden door een vriendin die mijn persoonlijk situatie kent. Net als de auteur heb ik ook een moeder met Alzheimer. Hierdoor waren de meeste situaties van Hugo zo herkenbaar dat ik zowat mijn eigen moeder er in herkende. Het boek raakte mij hierdoor dus op een persoonlijk vlak. Het voordeel is dat het boek ondanks het zware onderwerp toch geen zware dobber is. Ik raad aan dit boek zeker te lezen als je zelf een familie lid hebt met deze afgrijselijke en mens onterende ziekte. Maar ook als je meer wil weten over deze ziekte is dit boek een absolute aanrader. Ik ben blij dat Hugo Borst dit verhaal geschreven heeft, ik hoop dat er nog veel meer over dit onderwerp uit zijn pen komt.

Ademloos...ik begon aan "Ma" en kon niet ophouden met lezen. Voor ik het wist werd ik meegenomen door Hugo Borst en voelde ik de pijn maar ook de liefde die uit dit boek spreekt. Van sterke vrouw veranderd Ma langzaam in een meisje dat angstig de wereld in kijkt. Toch word ik niet treurig van dit boek, het is zelfs af en toe erg grappig. De korte verhaaltjes geven een goede kijk op het verloop van dementie en de invloed hiervan op familie..
Relativerend neemt de schrijver op een prachtige manier genoegen met de Ma die ze nu is, stelt gerust en troost haar, wat een liefde!
Voor iedereen die ook maar iets met dementie te maken heeft of heeft gehad: lezen! En voor diegenen die er niks mee te maken hebben: ook lezen, deze achterbakse ziekte komt om de hoek voor je het weet! Ik heb het in een ruk uitgelezen....

Anya Henzen
Deventer

    

De voetbalanalyticus, schrijver en columnist Hugo Borst heeft in zijn columns voor het AD regelmatig verslag gedaan over de achteruitgang van de geestelijke vermogens van zijn moeder , die lijdt aan de ziekte Alzheimer.
Samen met zijn broer is hij al drie jaar mantelzorger voor zijn moeder, een woord waar hij eigenlijk een hekel aan heeft.
Deze columns zijn door Uitgeverij Lebowski gebundeld tot een boek, met de simpele titel: Ma.

In het begin van het boek woont Ma nog thuis, maar door het voortschrijden van de ziekte moet zij uiteindelijk opgenomen worden in een verpleeghuis, omdat het thuis echt niet meer gaat.
Deze situatie roept voor de auteur, Hugo Borst , veel gemengde gevoelens op.
Want naast de beslissing tot opname, genomen samen met o.a. zijn broer en de huisarts, spelen er ook grote twijfels, of die opname echt nodig is.
Hugo Borst en zijn broer weten, hoe slecht Ma tegen verkassen naar een andere omgeving kan en bovendien raken zij ook nog eens hun ouderlijk huis kwijt.
Het leeghalen van het huis van zijn moeder met daarbij het afscheid van zijn moeders spulletjes, waaraan voor de auteur veel herinneringen kleven is ook heel goed en mooi beschreven.
De auteur geeft in het boek een schrijnende, ontroerende, maar ook ontluisterende inkijk in het proces van de alles verwoestende ziekte , maar af en toe is er ook wat “humor”, waardoor het lezen niet te zwaar wordt.
Zo nu en dan beseft zijn moeder wat er aan de hand is en dat maakt de ziekte nog schrijnender.
Met zijn moeder deelt Hugo de liefde voor kunst en literatuur, maar dat is nu niet meer mogelijk.
In het boek lezen we ook regelmatig over de jeugd van Hugo met zijn moeder, over de vrouw die zij toen was.
Heden en verleden lopen daardoor mooi in elkaar over.
Ook deelt Hugo met de lezers zijn angst zelf ooit nog eens aan deze ziekte te gaan lijden, omdat Alzheimer veel in zijn familie voorkomt.

Ik vind Ma een prachtig portret van een liefdevolle moeder zoon relatie, die verandert onder invloed van de mensonterende ziekte Alzheimer.

Zeer de moeite waard aangezien we met dementie in de familie te maken hebben.

Heel herkenbaar en vol liefde geschreven.
Hulde aan de schrijver Hugo Borst

Hoewel ik helemaal niks heb met Hugo Borst, ik vind het eigenlijk maar een vies, irritant ventje, vind ik wel dat hij op fantastische wijze met zijn dementerende moeder omgaat! Hij gaat op punten mee in haar beleving, om haar niet overstuur te maken. Maar hij weet ook wanneer hij eerlijk moet zijn, ook al komt het misschien hard over. Ik vind het wel grappig dat hij over sommige onderwerpen toch nog lichte gêne voelt, ook al horen de poep- en plasperikelen bij dementerende ouderen. Hij weet zijn belevenissen met zijn moeder met de nodige humor te vertellen, wat het onderwerp iets lichter maakt.

Ik vind het een aandoenlijk verhaal, eerlijk en confronterend. Wat ik bijzonder vind, is dat we door middel van een aantal foto’s ook een beeld krijgen van Ma Borst. Op de foto’s kun je ook zien hoe ze achteruit gaat: de wezenloze uitdrukking die ze op de laatste foto’s heeft zijn treffend. Het lijkt mij vreselijk om te weten dat je dementeert. Vooral voor Ma moet dit verschrikkelijk zijn: zij heeft gezien hoe haar zussen, broer en vader door Alzheimer langzaamaan hun grip op de werkelijkheid verloren. Ze weet dus wat haar te wachten staat, ook al zal zij zich er op een bepaald punt niet meer bewust van zijn.

Ik geef Ma dan ook 5 sterren: de combinatie van humor, eerlijkheid en de triestheid van het verhaal zijn erg goed. Doordat het boek in een soort columnvorm is geschreven lees je er snel doorheen. Wat mij betreft een echte aanrader!

Prachtig waargebeurd verhaal , waarin Hugo Borst je meeneemt in de wereld van zijn dementerende moeder. De wanhoop van zijn moeder, de hulp van thuiszorg, buren en wat er allemaal voor nodig was om zijn moeder zo lang mogelijk thuis te houden en uiteindelijk de opname in het verpleeghuis. Hoe je je als familie voelt als dit jouw moeder, zus, broer, vader overkomt.

In dit prachtige boek van Hugo Borst beschrijft de schrijver en journalist op indrukwekkende doch luchtige wijze het ziekteproces van zijn moeder. Het ziektebeeld dementie wordt hier heel duidelijk uitgelicht. Je voelt mee, krijgt medelijden maar dankzij de Rotterdamse nuchterheid waarmee Borst schrijft en de grappige monologen met zijn moeder kun je af en toe ook eens goed lachen om de verhalen. Vijf sterren.

Hugo Borst beschrijft op bijzondere wijze het gevoel van zoon en mantelzorger van een dementerende moeder. Zonder opsmuk beschrijft zijn ervaringen, sprankjes hoop maar overwegend het verlies van contact met zijn moeder.
Als zorgprofessionals in de ouderenzorg gaan wij vaak aan deze vertwijfeling voorbij. Heb je in jouw directe familie te maken met dementie weet dan dat deze gevoelens normaal zijn en horen bij het steeds meer afscheid nemen van een dierbare.

Heel mooi het verloop geschreven van dementie. Zo herkenbaar, de problemen en uiteindelijk hoe het gaat in het verpleeghuis. Een echte aanrader om te lezen, het leest heel makkelijk weg.

Makkelijk leesbaar boek, ontroerend en eerlijk! Mijn dochter van 18 jaar heeft het gelezen en mijn moeder van 81 jaar. Aanrader dus voor iedereen, omdat we steeds meer te maken krijgen met dementie.

Geschreven bij Ma

Het boek heeft me door de titel al gelijk gegrepen. Het boek is pakkend, treffend en goed geschreven met respect voor zijn moeder en ook voor de zorgverleners. Het boek kan een hulpmiddel zijn om enerzijds te verweken als een dierbare dementie krijgt en anderzijds als een dierbare met dementie inmiddels is overleden.

Dat is een boek zo herkenbaar als je te maken hebt met mensen die dementerend zijn, heel mooi beschreven.

Geschreven bij Ma

Zeer herkenbaar heb helaas met dezelfde situatie te maken, was zeer benieuwd naar dit boek. Erg goed geschreven en verwoord.

Een aan rader om te lezen hoe Hugo borst verteld over zijn moeder .een mooi en liefde vol verhaal

Geschreven bij Ma

Boek is persoonlijk en voor veel mensen die te makenhebben /krijgen met dementie cq Alzheimer , vaak pijnlijk herkenbaar.
Het is ontroerend en beschrijft dit op een integere manier.

Geschreven bij Ma

Het boek ma van Hugo borst verraste me, zo eerlijk en oprecht recht uit het hart geschreven. Bijzonder om deel genoot te mogen zijn.

Mooi in eenvoudigheid, aangrijpend verhaal. Lekker lezen vanwege de korte hoofdstukjes.

Hugo Borst brengt uitstekend onder woorden de toestand van z'n moeder en de uitgeklede verzorging in de verzorgingstehuizen.

Erg mooi, invoelend en begrijpelijk geschreven. In een ruk uitgelezen.

Geschreven bij Ma

Ik heb dit boek met een glimlach gelezen, ontroerend en ook leuk. Prettig geschreven

Een prachtig en aangrijpend boek met veel herkenbare situaties.
Mooi !

Binnen z'n soort een prachtig boek. Een serie columns, die achter elkaar het verhaal vertellen van de moeder van Hugo Borst in de periode voor en na haar opname in een verpleeghuis. Nuchter en met veel liefde, compassie en respect voor zijn moeder en andere familieleden geschreven, heel prettig leesbaar. Ik ben niet de enige die het minder leuk zou vinden als er over mij geschreven zou worden. In antwoord op een vraag/opmerking van een lezeres hierover laat Hugo Borst in een van de stukjes weten waarom hij over zijn moeder schrijft. Hij heeft het er bovendien ooit met zijn moeder over gehad en zij had er geen enkel bezwaar tegen. Door het hele boek heen merk je de hechte en liefdevolle band, die de schrijver met zijn moeder heeft. Heel bijzonder zijn de prachtige, confronterende foto's! Vooral de foto van mevrouw Borst in de lift is enorm veelzeggend, je voelt de impact van wat zij doormaakt en nog tegemoet gaat. Omdat Alzheimer veel in de familie voorkomt, realiseert Hugo Borst zich terdege dat dit goed mogelijk ook zijn voorland kan zijn. Voorlopig heeft hij in een mooi boek vele aspecten van de situatie waarin mensen met Alzheimer verkeren, herkenbaar beschreven.

Erg mooi boek wat komt door de zeer prettige schrijfstijl en de openheid van Hugo Borst. Er ontstaat een beeld van zijn moeder, ontroerend en ontluisterend maar ook van Hugo Borst zelf. De betrokkenheid bij zijn moeder, de dilemma's waar mee moet worden geworsteld en de boosheid over het zorgsysteem. Kortom een prachtboek. Erg mooie foto's ook. Aanrader!

Ik herkende veel uit het boek, het langzaam niet meer weten hoe de dagelijkse dingen moesten.
De beslissing die je als familie moet nemen als het echt niet meer gaat en in ons geval je je ( schoon ) moeder gedwongen moet laten opnemen.
Gelukkig heeft onze ( schoon ) moeder haar draai gevonden en het geeft ons rust dat er nu 24- uur per dag iemand er voor haar is.
Ingrid van der Heijde

hugo borst neem je mee in de wereld van zijn moeder
die aan Alzheimer heeft, de stukjes zijn buitegewoon goed gescheven
en geven beeld hoe een mens zich kan voelen met deze ziekten
hugo borst beschijft alemaal op zeer eervolen manier

Een prachtig boek, makkelijk geschreven met hier en daar wat leuke anekdotes. Zelf ben ik redelijk onbekend met het onderwerp dementie, in dit boek krijg je een idee wat voor impact het kan hebben op iemands leven, en hoe daar mee om word gegaan. Het zijn korte verhaaltjes, heerlijk om snel nog even voor het slapen gaan door te lezen.

Geschreven bij Ma

Had helemaal geen zin in dit boekje ,daar wij heel goed weten wat het is om een oude moeder te verzorgen.
Maar wat een liefdevolle mensen om deze moeder en wat heeft ze een geluk gehad om in zo'n goed verzorgingshuis te mogen wonen.
Heerlijk geschrevenen en soms zelfs grappig en zeker eerlijk over dit niet al te gemakkelijk onderwerp.

Geschreven bij Ma

Dit boek geeft een prachtige analyse van de omgeving van een dementerende. Hoe gaat de familie ermee om. Hoe en wanneer laat je iemand opnemen. De gevoelens van verschillende mensen worden hierin goed beschreven. Ik vind het een aanrader voor mensen die een naaste hebben met demensie. Het proces is zo sluipend en je weet zo weinig. Hugo heeft dit boek fantastisch geschreven. Dank hiervoor!

Wat gebeurd er met je als zoon als je moeder Alzheimer ontwikkelt? Wat voor moeilijkheden kom je tegen? Hoe kijk je er (met wat humor) tegen aan en hoe geef je je moeder terug wat ze al die jaren aan jou heeft gegeven? Mijn mening is dat Hugo Borst dat op meesterlijke wijze omschrijft.
Hugo Borst is bekend van de boeken over bekende voetballers en trainers maar hier beschrijft hij wat hij over een langere periode meemaakt met zijn dementerende moeder. Het boek kan ruwweg in twee delen worden verdeeld. Deel een beschrijft de moeder van Hugo Borst als zij met hulp nog zelfstandig woont. Deel twee is mevrouw Borst opgenomen in een verpleeghuis (met een hoofdletter V).
Beide delen worden gescheiden door prachtige kleurenfoto's.
Net als kanker is dementie een bekend fenomeen. Beide ziektes rukken families uitelkaar. Pijnlijk om iedere keer maar weer van een gedeelte van je geliefde afscheid te nemen.
In mijn optiek zeker zijn 4 sterren waard.

Geschreven bij Ma

Ontroerend om te lezen wat dementie met een mens doet. Ook met de omgeving. En hoe het in Nederland werkt in het verzorgingssysteem. Hugo Borst schrijft heel mooi over de verzorging van zijn dementerende moeder en schuwt ook de moeilijkere onderwerpen niet. Heel herkenbaar voor iemand met (beginnende) dementie in de familie.

Het boek beschrijft heel goed hoe je de dementie ervaart bij je ouder en vooral wat dit met jou doet. Wat je nog kunt betekenen voor iemand die dementerend is/wordt. De mooie momenten maar ook zeker de moeilijke momenten die je beiden ervaart als een verpleeghuis onvermijdelijk wordt.
Een echte must have. Zeker als je in deze situatie terecht komt

Prachtig beschrijft Hugo het dementie-proces van zijn moeder.
Veel herkenbare situaties voor diegenen die een dementerend iemand van nabij meemaken.
Liefdevol, met respect en humor geschreven. Een boek dat je gewoon moet lezen, zeker als je met een soortgelijke situatie te maken hebt.

Een meeslepend verhaal over een moeder die dement wordt.
Alle facetten worden beschreven.
Een boek die iedereen die als mantelzorger of op welke wijze ook betrokken is bij demente mensen moet lezen.
Leest heerlijk weg een leuke schrijfstijl van indrukwekkend tot humor en wat er in een verpleeghuis gebeurt.

Geschreven bij Ma

Ik werst echt gegrepen door het verhaal. Ook de manier van schrijven door Hugo Borst is zo intens en invoelend dat ik het boek in 1 x uit moest lezen. Een echte aanrader voor iedereen.

Geschreven bij Ma

Hugo Borst schrijft zeer ontroerend en liefdevol over zijn oude moeder die soms ''het echt niet meer weet'' . Mooie herinneringen borrelen op , medelijden met de aftakeling, een vierentwintiguurs bezorgdheid en een steviger wordende band met de familie.

Dit is een verhaal over dementie die echt waar is, ik kan het weten met mijn schoonmoeder.
Heel erg mooi geschreven en realistisch.
Echt een aanrader voor de politiek om dit boek eens te lezen en daar een besluit over te maken.

Na de wekelijkse stukjes van Hugo Borst in het AD, wilden we het graag nog eens teruglezen in het boek Ma,
ook met persoonlijke ervaringen met een van onze ouders.

Prachtig mooi verwoord boek, zoals het gaat met een dementerende ouder, stukje bij beetje afscheid nemen van hoe zij waren.

Heelt mooi op papier gezet , en zo herkenbaar. Wat kan die vent goed schrijven .
ik zal hem zeker aanraden voor mensen die een van de ouders alsheimer heeft .

Een goed geschreven boek. Geeft goed weer hoe sluipend Alzheimer is en hoe moeilijk het is voor degenen die het overkomt als wel degenen die er naast staat en het ziet gebeuren.

Geschreven bij Ma

het boek geeft enig inzicht in t leven van een (beginnend) dementerend persoon. Het kan je helpen om beter met deze mensen om te gaan en te begrijpen wat dementie doet met mensen.

Mooi tragikomisch geschreven boek wat je een realistische kijk geeft op het leven met iemand met altzheimer.

Een indrukwekkend boek en als je het zelf meemaakt in de familie of vrienden,
Is het heel herkenbaar! Je blijft er in lezen tot je het uit hebt

ik herkende veel in de verhalen van Hugo.
Ik werk in de ouderenzorg en kom veel mensen tegen met dementie.
heel herkenbaar zijn de verschillende fasen die zijn moeder door gaat.
het verhuizen naar een tehuis. voor de kinderen heel moeilijk.

Door de fijne schrijfstijl leest het boek makkelijk weg. Zeker een aanrader!

gewoon bestellen en precies volgens afspraak ontvangen.
Werkelijk geweldig. een meeslepend verhaal waar gevoel van humor en verdriet elkaar raken.
Voor vele een herkenbaar verhaal , en een ervaring.
Echt een aanrader.

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam

Mooi, herkenbaar geschreven voor mij als medewerker in de ouderenzorg.
Leest lekker weg.
Korte hoofdstukken.
Verhalen over de nare kanten van dementie, maar ook de leuke, grappige, ontroerende kant.
Echte aanrader!

Geschreven bij Ma

Hugo Borst beschrijft heel goed wat er gebeuren kan als 1 van je ouders ten prooi valt aan dementie. Het is herkenbaar, voorstelbaar, en invoelend geschreven. Geillustreerd met prachtige foto's. In een keer uitgelezen!
Hulde aan Hugo !

Cadeau viel erg in de smaak, binnen een dag was het boek al uit.
Leest makkelijk en is leuk geschreven.

Geschreven bij Ma

Een prachtige, liefdevolle beschrijving van een moeder met dementie
Wat mij ook heel erg aanspreekt is de respectvolle benadering naar alle hulpverleners.
eindelijk iemand die voor ons opkomt

Wat een prachtig boek!
Een zeer integer, mooi en ontroerend portret van zijn moeder.
Echt heel mooi geschreven!

Ontroerend, omdat in de bittere realiteit van decorumverlies de liefde voor moeder steeds de drijfveer blijft.

mooi geschreven, duidelijk merk je de liefde voor zijn moeder

Geschreven bij Ma

Erg mooi geschreven met liefde voor een moeder

Geschreven bij Ma

Mooi geschreven, puur en ook heel herkenbaar, tot huilens toe. Een echte aanrader.

Wat een schitterend boek. Door dit boek ben ik de mantelzorger (en dementerende) weer in een heel ander (positiever) daglicht gaan zien!
Schitterend en zo respectvol!

Vol gepaste humor geschreven. Hoe je een zwaar onderwerp toch met enige humor kan belichten. Prachtig en zeer herkenbaar!

Geschreven bij Ma

De schrik van elke oudere :dementie. Dit boek getuigt dat er ook menselijk kan mee omgegaan worden.

Mooi boek, heel herkenbaar. Het is makkelijk geschreven. Lees het in 1x uit

Geschreven bij Ma

Iedereen die met dementie te maken heeft kan ik dit boek aanraden.

Goed te lezen en makkelijk in te leven

Wat mooi geschreven. Zo prachtig en ontroerend. Echt een aanrader.....

Vlot geschreven en heel herkenbaar. Hugo schrijft uit zn hart!

Geschreven bij Ma

Zeer aandoenlijk boek, mooi geschreven.

Geweldig boek! Woorden schieten te kort voor mij.

Geschreven bij Ma

Ook al Ken je niemand met Alzheimer is het vermakelijk En herkenbaar

Geschreven bij Ma

goed boek over dementie

Geschreven bij Ma

Ontroerend en met veel liefde geschreven.

Geschreven bij Ma

Ontroerend, echt boek.

Geschreven bij Ma

Een eerlijk, oprecht, maar ook treurig verhaal.

Geweldig

Aanbeveler

Geschreven bij Ma

Het grote vergeten, dat past het best bij Alzheimer, dingen vergeten.<BR>
Kanker is een sluipmoordenaar, maar Alzheimer is een dief, hij steelt je herinneringen.
<BR><BR>
Hugo Borst schreef korte scenes uit het leven van zijn moeder in een dagblad. Nadien zijn deze gebundeld in Ma. In het begin woont zijn moeder nog op zichzelf, wel met veel hulp. Hugo Borst was een van de vier mantelzorgers. Daarnaast kwam er ook verpleging en hulp in het huishouden. Veel geregel. Al snel lees je hoe zijn moeder achteruit gaat. Ze belt midden in de nacht omdat ze niet weet dat het middernacht is, ze kan de tv niet aanzetten omdat ze niet meer weet hoe de afstandsbediening werkt, ze vergeet te eten, de kat krijgt geen eten, allerlei voorwerpen en voeding staat op plaatsen waar het nooit staat. <BR>
Moeder Borst weet wat haar te wachten staat want ze heeft haar zussen en broer zien wegkwijnen van Alzheimer. Die werden allemaal in een bepaald verzorgingstehuis verzorgt, daar wil ze ook wel heen. Tot het zover is, dan wil ze niet, ze wil niet verhuizen en de eerste maanden is ze kwaad en opstandig, ze begrijpt het allemaal niet.
<BR><BR>
Hugo Borst schrijft sereen over zijn moeder, nergens wordt het gênant of respectloos. <BR>
Mijn beide ouders zijn gestorven toen ze 70 waren, jong. Mijn vader lag op een dag dood op bed, nooit ziek geweest, mijn moeder had kanker die heel snel ging, na 7 weken was het afgelopen. De manier waarop iemand sterft kan je niet vergelijken, maar toch ben ik blij dat beide geestelijk nog helemaal bij waren en dat hen de lijdensweg van Alzheimer en dementie bespaard is gebleven. </P>

Hugo Borst,wat heb jij een geweldig boek geschreven,het is zo herkenbaar voor iedereen die het van dichtbij hebben meegemaakt,.En iedereen zou wensen dat ze zulke lieve familie,hadden .Er zijn mensen die nooit bezoek krijgen ,en voor die mensen zou ik willen zeggen lees dit boek .En voor alle andere lezers ,het is een geweldig boek zou het iedereen aanraden.

Het is een mooi boek.De schrijver verteld over zijn ervaring ,over hoe hij omgaat met zijn moeder die gaat dementeren.Er staan natuurlijk ook verdrietige stukjes in ,want het valt niet mee ,als je zo je moeder oud ziet worden,en geestelijk erg achteruit gaat.Het boek is leerzaam voor mensen die werken inde zorg met dementerende ouderen.Of voor familie waarvan een van de ouders gaat dementeren.

Totaal geen spijt dat ik dit boek besteld heb.
Ik heb moeite met boeken lezen met grote hoofdstukken.
Dit boek bestaat uit allemaal kleine, mooi beschreven hoofdstukken.
Zeker een aanrader als je als persoon te maken hebt of krijgt met de ziekte Alzheimer.
Het is een geweldig mooi geschreven boek, vol liefde, gevoel, verdriet, blijheid.
Je blijft aan het lezen.

Ik kocht bij Bol.Com,. een 2e handsboek,wat er als nieuw uit ziet.Het boek heet Ma,van Hugo Borst.Hoe verschrikkelijk het ook is,als je moeder naar een verzorgingshuis moet,omdat ze dement is,heb ik zoveel herkenbare dingen gelezen en en ook gelachen,omdat mijn liefste moeder,mijn schoonmoeder,dit ook moest ondergaan.Hugo schrijft geweldig en ik zie het helemaal voor mij,zoals hij het schrijft.Ik kan het iedereen aanraden.Nu ga ik moedertje lezen,wat ik kreeg van een vriendin.Hugo,je bent een kanjer en ik zie het helemaal voor me,zoals jij het schrijft.

Voordat ik dit boek las had ik wel eens over de ziekte Alzheimer gehoord en gelezen maar dat waren alleen medische feiten. Met het lezen van dit boek kreeg de ziekte opeens een gezicht en leek het wel alsof ik zelf bij Ma op visite ging en haar achteruitgang mee beleefde. De foto’s van Ma in het boek zijn dan ook heel waardevol.

Het boek is een gebaseerd op de kroniek “Mijn Ma” die sinds oktober 2014 wekelijks in het AD gepubliceerd wordt door journalist Hugo Borst.

De verschillende fases van het ziektebeeld worden belicht in korte hoofdstukken als een soort dagboek.
Eerst is er de fase dat Ma haar geheugen verliest maar nog wel heldere momenten heeft. Ze verzet zich tegen haar achteruitgang door haar uitgesproken mening te geven en je kan haar niet dwingen dingen te doen waar ze zelf niet achter kan staan. Dan komt de fase van de angst en het verdriet en is ze steeds meer gedesoriënteerd met de onvermijdelijke verhuizing naar het verpleegtehuis tot gevolg. Zeker tijdens de fase die daarop volgt dat door de ziekte Ma wezenloos wordt en het ook lichamelijk steeds slechter met haar gaat blijkt de liefde en het respect voor haar door zowel de mantelzorgers als het verplegend personeel. Dit alles maakt het een ontroerend verhaal.

De zin waarin staat dat met de ziekte Alzheimer eerst het verlies van nieuwe dingen , daarna het verlies van oude dingen en dan dingen uit de kindertijd kapot gaan gevolgd door de wezenloosheid geeft heel pakkend het hele proces van Alzheimer weer.

De worsteling van de mantelzorgers of ze telkens wel de juiste beslissingen nemen voor Ma en het feit dat zij 24 uur per dag met haar bezig zijn in gedachten is aangrijpend. Ook komt er een soort van rouwproces op gang om alles wat verloren is gegaan en nooit meer terug zal komen. Het afscheid nemen van spullen, het huis en herinneringen. Ook worstelt de schrijver Hugo Borst met de gedachten wat hij zal doen mocht hij zelf deze ziekte in de toekomst ontwikkelen. Dit alles wordt op een hele mooie manier maar ook met humor beschreven.

Geschreven bij Ma

Een integer en realistisch geschreven boek over de ervaring van de schrijver met zijn moeder die snel achteruitgaat door Alzheimer. De schrijver houdt duidelijk veel van zijn moeder. Het boek is ondanks de beschamende details van wat de ziekte met een mens doet toch met respect voor de moeder geschreven. Het leest makkelijk weg door de korte, eenvoudige zinnen.

Prachtig boek, wat houdt deze familie van Ma!

Ook heel geschikt voor verplegend personeel om te lezen. Heel fijn dat de familie Borst zo tevreden is over de verzorging en inziet dat het verplegend personeel er alles aan doet om het deze clienten in hun laatste levensfase naar de zin te maken en goed te verzorgen.

In een ruk uitgelezen!

In het boek Ma verteld Hugo Borst in columns over zijn moeder die aan de voortschrijdende ziekte van Alzheimer lijdt. De familie van Hugo’s moeder probeert haar zo lang als het kan thuis te verzorgen, maar op een gegeven moment besluit het CIZ na een gesprek met ma, de thuiszorg en haar andere zoon Laurens dat ze aan de hand van de wet Bopz in een verpleeghuis moet worden opgenomen Als ma eenmaal opgenomen is zien Hugo en de rest van de familie met lede ogen aan dat hun moeder steeds verder achteruit gaat.

Op schrijnende, ontluisterde en soms ook op pijnlijke humorvolle wijze beschrijft Hugo wat dementie met zijn moeder maar ook haar familie doet. Zo schrijft hij in de column ‘Boos’ dat zijn moeder tijdens een rondleiding in het verpleeghuis tegen haar zoon Laurens zegt: “waarom stoppen jullie me weg? Ik wil niet naar een verpleeghuis. Het is jullie schuld dat ik uit huis moet.”. Maar ook de mooie en heldere momenten die zijn moeder en hij nog samen beleven weet hij op treffende wijze te vertellen. In de column Bloemetje waarbij zijn moeder wijst naar pioenrozen op een kastje naast haar en zegt: “Die staan al zo lang. Zo mooi”. Waarop Hugo eens goed naar de bloemen kijkt en antwoord: ”Ma, kun je een geheimpje bewaren ?” Hij kijkt zijn moeder afwachtend spottend aan… ”Zijn ze nep?”. Samen schieten ze in de lach en hij is opgelucht dat zijn moeder even haar scherpte en humor van vroeger weer terug heeft.

‘Ma’ is een prachtig boek!

Geschreven bij Ma

Het doet me heel erg denken aan de manier waarop ik me dingen afvroeg toen ik mijn eigen mama verzorgde op het einde van haar leven. Nabijheid en warmte is soms het enige wat je nog kan geven...Dankjewel voor dit prachtig boek!

Geschreven bij Ma

Als je zelf een dementerende moeder hebt in een verzorgingshuis waar eveneens de zorg tekort schiet is dit boek zeer herkenbaar. Hugo Borst schrijft in vaak beknopte zinnen maar het gevol wordt heel direct overgebracht!

Prachtig boek! Ik wist niet dat Hugo Borst zo mooi kan schrijven. Het is een ontroerend, zeer liefdevol boek over zijn dementerende moeder. Daarnaast schrijft hij eerlijk hoe het hem beangstigd zelf ook dement te worden. Ik ben echt onder de indruk van dit boek, wat je overigens zo uit hebt; het zijn vele korte stukjes.

Geschreven bij Ma

Voor iedereen die als mantelzorger werkt voor zijn/ haar ouders is dit boek geweldig om te lezen. De herkenning, de zorgen, het verdriet en de mooie momenten. Het respect voor de verzorgenden in verpleeghuizen. Vooral ook hoe we er aan moeten werken duidelijk te maken niet nog verder op de zorg te bezuinigen. Integendeel! Er moet meer gekwalificeerde zorg bij!!!! Dit alles is bijzonder liefdevol beschreven.

Liefdevolle persoonlijke beschrijving van de zorgen om en belevenissen met een demente ouder, maar toch ook breed genoeg beschreven voor herkenning als maatschappelijke situatie. Realistisch, treurig maar ook met veel humor. Fijn te lezen dat er familieleden zijn die zo betrokken zijn in het leven van hun demente ouder.

Het is een prachtig boek, geschreven door een prachtig mens.
Het is zo herkenbaar, met als enige verschil dat Hugo vóór de ziekte een goede relatie met zijn moeder had.
Zelf had ik dit niet met mijn moeder maar het is gek genoeg pas beter gegaan toen de ziekte zich al geopenbaard had.
Dit nooit als gemis gezien, tot ik het boek van Hugo las. Wat heeft hij een mooie band met zijn moedertje, wat heb ik veel gemist wat nooit meer terug te draaien is.

Geschreven bij Ma

Alzheimer......Zó herkenbaar, we worden er helaas steeds vaker mee geconfronteerd. De rollen worden ineens omgedraaid....jij bent niet meer het "kind"....heel verdrietig om mee te maken.
Het boek moeten we allemaal lezen

Geschreven bij Ma

Ik kreeg het boek op mijn ereader en dacht, ik begin met lezen en ga straks weer verder met andere dingen doen. Ik heb het boek in een avond uitgelezen en kon de andere dingen die ik moest doen niet meer doen... want Hugo heeft het zo geschreven dat ik hem niet kon wegleggen. Wat ontzettend lief en schattig hoe Hugo met zo veel eer aan zijn moeder OVER zijn moeder heeft geschreven...Zijn moeder kan erg trots zijn op haar zoon!!!:-) En Hugo op zijn moeder...

Mooi meeslepend verhaal. Ook voor de oudere mens (bijv echtgenoten van dementerenden) leesbaar en herkenbaar. Zeker ook een aanrader voor professionals in de zorg om inzicht te krijgen in de rol van de mantelzorger en het proces voor opname in een verpleeghuis.

Na 45 jr. verpleging van o.a. Dementerende ouderen en begeleiding van mantelzorgers is dit boek van Hugo Borst geweldig.
Het kan mantelzorgers tot steun zijn hij geeft zijn gevoel en zorg en ook zijn machteloosheid weer wat wat bij elke mantelzorger leeft. Goede ondersteunig blijft een noodzaak. Dus politiek hou de vinger aan de pols.

geeft een heel goed inzicht en herkenning in het leven van een dementerend persoon .Het was alsof ik weer terug was bij mijn moeder die ik ook 5 jaar begeleid heb .

Geschreven bij Ma

Prachtig en verdrietig, helaas werkelijkheid.
De onmacht van een kind die alleen maar het beste voor zijn ouder wenst.
Petje af voor Hugo, hij doet er alles aan om het voor zijn moeder zo aangenaam mogelijk te maken.
Iedere ouder, wel of niet hulpbehoevend, wenst zich een dergelijk kind.
Verplichte kost om te lezen voor iedereen....eigenlijk!!

Ik werk zelf in de zorg en weet dat de verpleging veel achter de computer moet zitten om verplicht wetjes na te leven en van alles te moeten invullen,
Beter de tijd aan de bewoners besteden .
Goed gezien van Hugo Borst .

Geschreven bij Ma

Dit is het eerste boek wat ik lees van Hugo Borst. Ik heb voor dit boek gekozen omdat het onderwerp mij enorm aansprak. Het is prachtig vanuit zijn perspectief geschreven wat zorgt voor veel herkenbaarheid. Erg aangrijpend, herkenbaar en leerzaam.

Geschreven bij Ma

Heel mooi geschreven, je zit er binnen no time midden in. Een echte aanwinst voor iedereen, van verpleegkundige tot mantelzorgers en van echte boekenlezers tot degene die gewoon nieuwsgierig zijn.

Hoe Hugo Borst schrijft over zijn moeder die aan Alzheimer lijdt is lief , hard en dan weer grappig. Een boek wat je in 1 keer uit wil lezen, en ook mooi is als je niet iemand kent die alzheimer heeft.

Geschreven bij Ma

Dit is een goed en persoonlijk verhaal over een zoon die zijn moeder ziet veranderen met dementie, alzheimer.
Je leest herkenbare situaties, wat je kan steunen als je zelf een ouder hebt in deze situatie.

Geschreven bij Ma

Iedereen zou dit boek moeten lezen om zo een beetje inzicht te krijgen in de ziekte van Alzheimer.
Zelf heb ik ruim 20 jaar in de zorg gewerkt en dit is zo herkenbaar en hier en daar ook emotioneel.
Met wat een respect heeft dhr. Borst over zijn moeder geschreven. Klasse!

Geschreven bij Ma

Er zit een goede lijn in wat betreft de impact van een dementerende moeder.. Een gemiste kans om niet meer diepgang te geven mbt het verschil in beleving van de twee broes.

Geschreven bij Ma

Ma is een prachtige en ontroerende beschrijving, wat er omgaat bij familie en betrokkene, wanneer iemand geconfronteerd wordt met dementie. Het gevoel wat je zelf en je medestanders ervaart evenals de medebewoners in het huis waar je familielid noodgedwongen woont. Een hard maar ook liefdevol proces. Schitterend verwoord!

Geschreven bij Ma

Wat een mooi boek om te lezen. Allemaal niet zo fijn als je moeder Alzheimer heeft, maar de verhalen zijn herkenbaar en soms hilarisch. Ik betrapte mezelf af en toe op hardop lachen.

Prachtig geschreven,helder,hoe het proces verloopt.Met veel empathie,maar dat is niet zo gek,Hugo houdt van zijn moeder,een aanrader!

Hugo Borst schrijft zo beeldend. Je ziet jezelf in zijn schoenen staan.
Een heel ontroerend boek dat je ook doet glimlachen. Een echte aanrader.

Hoe mooi kun je schrijven en het zo brengen het pad wat je moeder ondergaat. En mensen er van vertellen en er van laten leren. Heel mooi en emotioneel

Ik werk zelf als verzorgende onder andere met dementerende ouderen en herken heel veel in dit prachtig geschreven boek.
Het is ontroerend en mooi geschreven. Petje af, Hugo.

Geschreven bij Ma

Alsof je in een spiegel kijkt, zo herkenbaar. De situaties waarin Hugo zijn moeder aantreft maakt iedereen mee die een dementerende moeder heeft. Gevoelig en respectvol opgeschreven.

Geschreven bij Ma

Een mooi boek. Heel herkenbaar. Makkelijk te lezen. Zou je je eigen moeder niet geloven. Na het lezen van dit boek denk je niet meer dat ze iedereen voor de gek aan het houden is.

Leest lekker weg.
Aangenaam om te lezen door de korte hoofstukken.
Herkenbaar geschreven als je zelf in de ouderenzorg zit.
Dit boek met plezier gelezen met een lach en een traan!
Een echte aanrader!!

Geschreven bij Ma

Als je moeder aan dementie lijdt, zijn er veel herkenningsmomenten. Mooi en integer geschreven, soms zacht en subtiel, dan weer pijnlijk duidelijk. Ik had niet gedacht dat Hugo Borst zo subtiel en gedetailleerd kon schrijven. Hulde!

Geschreven bij Ma

Herkenbare kleine stukjes. Iedereen die te maken heeft met mensen met dementie herkent dit. Hugo heeft een vlotte schrijfstijl. Hij schrijft met een humoristische ondertoon maar blijft toch met respect om gaan met de achteruitgang van zij moeder

Boek is makkelijk te lezen. Verhaal is geschreven vanuit persoonlijke ervaring. Oprecht, realistisch en eerlijk.

Aan mijn schoonmoeder gegeven. Ze heeft maar in 2 dagen uit gelezen. Ze vond het een boek waarin veel herkenbare dingen zaten. Voor haar heel fijn om te lezen.

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam

Geschreven bij Ma

Mooie beschrijving van de liefde van een zoon voor zijn moeder, die de grip op de werkelijkheid kwijt is.

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam

Het is sinds lange tijd weer het eerste boek dat ik in twee dagen uitgelezen heb.

Geschreven bij Ma

Ma gaat over een dementerende moeder en alle zorgen en verdriet van de mantelzorgers. Maar alles is beschreven op een liefdevolle, luchtige, soms humoristische manier. Het boek heeft me geraakt.

Beschreven hoe het echt is wanneer een van je ouders deze ziekte heeft. Gaf mij een heel realistisch beeld van wat ik nog kan verwachten in mijn situatie. Confronterend maar echt.

Heel mooi boek over hoe een ouder veranderd als hij dement wordt zo herkenbaar lees je in een keer uit

Geschreven bij Ma

Het verhaal wat Hugo schrijft is gebaseerd op werkelijk en daarmee herkenbaar voor iedereen die te maken heeft met dementerenden.
Als professional in de zorg had ik meer ga het boek verwacht.

Geschreven bij Ma

leest makkelijk, is herkenbaar en geeft goed de gevoelens weer van de demente ouderen en hun familie.

Geschreven bij Ma

Het boek is makkelijk te lezen, en de situaties zijn heel herkenbaar.
Wel confronterend als je een dergelijke situatie hebt meegemaakt.

Het is een prachtig boek heel indrukwekkend en ook emotioneel zeker een aanrader

Een boek waar je wel een traantje bij weg pinkt
Zeker als je dit zelf ook meemaakt in je familie ( zo als ik)

Mooi en meeslepend boek. Goed te lezen. Leuke annektdotes en laat een goed beeld zien van mensen met dementie.

Geschreven bij Ma

Ik had het boek binnen drie uur uit.
Greep me ontzettend aan.
Zo herkenbaar verhaal als je in de zorg werkt.
Ben direct begonnen in het vervolgboek

Heel mooi boek, word erg goed beschreven hoe het is om te zien hoe dementie zich ontwikkeld

Geschreven bij Ma

Spannend boek over de moeder van Hugo borst hoe hij het beleefd in 1 woord respect.

Geschreven bij Ma

zeer herkenbaar zeker als je in de zorg werkt, dit asn collega`s gezegd

Interessant boek en mooi geschreven door Hugo Borst over zijn dementerende moeder

Geschreven bij Ma

Dit boek geeft een goed inzicht in hoe het is om iemand te verliezen aan dementie. Het is boeiend en met een zekere humor geschreven.

De serieuze en schrijnende werkelijkheid beschreven met toch ook veel humor. Humor die je nog meer bewust maakt van de ernst van dit onderwerp. Liefdevol beschreven toch ook.

Geschreven bij Ma

Voor mensen die te maken hebben met dementie of alzzheimer is dit boek een lach bij een traan

een heel herkenbaar boek over dementie,
ook goed verwoord erg realisties.

Geschreven bij Ma

Iedereen die met dementie te maken heeft zou dit boek moeten lezen

Geschreven bij Ma

Dit is prachtig. Ja, over dementie. Maar nog meer over de liefde van Hugo voor zijn moeder. En knap geschreven. Een zwaar onderwerp, maar toegankelijk. Met veel gevoel, maar nergens sentimenteel.

Meneer Borst slaagt erin om ons verliefd te doen worden op hem, maar ook op zijn moeder. Vertederend mooi geschreven.

Leuk ophartig boek. Ook ontroerend. Kortom een goed boek en leuk geschreven door Hugo.

Geschreven bij Ma

Een heel mooi boek over dementie, en de impact op alle betrokkenen! Realiteit van velen, en herkenbare situaties.

Geschreven bij Ma

Goed boek, herkenbare situaties.
Bevestiging dat bepaalde dingen bij Alzheimer horen.
Makkelijke en leuk te lezen.

Heel mooi ontroerend verslag van de dingen waar je tegen aanloopt bij mensen met Alzheimer.

Geschreven bij Ma

Terecht door vele besproken boek. Ik vind het een liefdevol geshreven relaas oer een situatie die ons helaas allemaal kan overkomen.

Geschreven bij Ma

Korte stukjes over de dagelijkse ervaringen met een dementerende ouder. Veel verhalen zijn herkenbaar en ontroerend.

Mooi geschreven boek.respectvol geschreven.
Wat een prachtige band tussen moeder en zoon.
Zwaar om met dementie om te gaan en toch is het geen zwaar boek.
Prachtig.

ontroerend, herkenbaar, duidelijk, recht-voor-z'n-raap, liefdevol, een 'must' voor verzorgenden en familie van (beginnend) dementerenden.

Geschreven bij Ma

Mooi geschreven boek, ook voor mensen die niet met dementie in hun omgeving te maken hebben.

Fijne schrijfstijl, leest lekker. Verhaal is puur en herkenbaar, je moet wel wat weghebben met het thema.

Geschreven bij Ma

Leest heel fijn, korte stukjes, je zit er meteen in.

Dat het een prachtig mooi boek is en zo realistisch.zowel voor mantelzorgers verzorgenden en familie.

Geschreven bij Ma

Geeft een goed beeld van de impact van dementie voor alle betrokkenen.

super boek, zeker gezien ik een oma heb met dementia. Heerlijk herkenbaar.

Het is ontroerend en met veel liefde geschreven. Ik heb een heel andere kijk op Hugo gekregen.

Als cadeau voor mijn vrouw gekocht die het in een ruk heeft uitgelezen.

Het is een prachtig boek! Goed verhaal. Normaal hou ik niet zo van lezen, maar dit boek heb ik helemaal uit gelezen

Prachtige bundel van zeer herkenbare situaties bij een dame met dementie

Geschreven bij Ma

Duidelijk te lezen,geeft het goed weer wat voor nare ziekte dit is

Goed beschreven, het voelt alsof je deelgenoot bent. Heel herkenbaar.

Geschreven bij Ma

Alleen maar positief: goede kwaliteit, voordelige koop en duurzaam.

een prachtig integer geschreven boek.er spreekt liefde en respect voor zijn moeder uit

Geschreven bij Ma

Mooi boek. Op tijd geleverd. Het was een cadeau voor mijn moeder. Ze was er erg blij mee

Geschreven bij Ma

toen ik het boek las zag ik hetzelfde verhaal van mijn eigen moeder

boek in een keer uitgelezen je kan het niet neerleggen zo herkenbaar

Een zeer realistisch boek en ook heel herkenbaar

Voor veel mensen is het verhaal van Hugo heel herkenbaar.

Fijne korte hoofdstukken. Gevat, persoonlijk en op momenten ontroerend en humoristisch.

Geschreven bij Ma

Knap hoe het geschreven is. Voor mij en veel mensen herkenbaar. Zeer goed onder woorden gebracht.

Geschreven bij Ma

Makkelijk te lezen en zeer herkenbaar. Wat een ontluisterende ziekte. Mensonterend.

Mooi boek, goede staat geleverd

Fijn als iemand precies verwoordt hoe het proces verloopt!

Heel mooi ontroerend boek.
Echt een aanrader.

Geschreven bij Ma

Mooi geschreven boek. Zeer herkenbare situaties.

Geschreven bij Ma

Geeft een goed beeld over ouderdom.

Mooi boek. Confronterend als je zelf personen kent die dit meemaken. Maat ze ook leerzaam.

Geschreven bij Ma

Herkenbaar makkelijk te lezen boek

mooi boek, met veel herkenning

Geschreven bij Ma

Als pluspunt zou ik zeggen: voordelige koop.

Geschreven bij Ma

Duidelijk geschreven, alsof je het zelf beleefd hebt.

Ontroerend, mooi en echt boek.

Dat het een mooi en interesant boek is

Geschreven bij Ma

mooi en liefdevol geschreven zonder sentimenteel te worden.

Absolute pagina draaier, sterk verhaal. Een aanrader!

aan ge naam om te lezen zo weet je om hoe het is met zo een patient om tegaan

Geschreven bij Ma

Aangenaam om te lezen. Lief en ontroerend verhaal.

zeer scherp en vertederend geschreven

Mooi en ontroerend boek!

prachtig. niet leuk wel heftig

Geschreven bij Ma

Ziet er goed uit, maar ik heb het nog niet gelezen

Mooi boek liefdevol geschreven

Geschreven bij Ma

dat het een aanrader is om te lezen

duidelijk, herkenbaar en soms ontroerend

Heerlijk om te lezen, een pakkend verhaal!

Geweldig en duidelijk geschreven. Respect voor alle mantelzorgers.

Geschreven bij Ma

het is geschreven met een ontroerende eerlijkheid

Prachtig boek. Gevoelig met humor

Liefdevol geschreven en op veel punten herkenbaar.

Geschreven bij Ma

meeslepend en met humor

Een betrokken kant(familie) belicht van dementie.

lief en herkenbaar

Geweldig boek zo herkenbaar

In een keer uit gelezen

Tip voor mantelzorger!

Geschreven bij Ma

Liefdevol en mooi

Erg fijn te lezen

Geschreven bij Ma

Leuk boek

Geschreven bij Ma

Heel mooi omschreven , hoe het is om met een demente moeder te leven , en te zorgen .

Geschreven bij Ma

e book. beetje kort weet niet of het gedrukte boek langer is?

Geschreven bij Ma

Niet boeiend

Kado gegeven, snelle levering zoals altijd en de ontvanger is er blij mee