Maison Perdue een plattelandsportret

Maison Perdue is een heerlijk boek. Al lezend raak je thuis bij de hoofdpersonen: een Nederlands echtpaar dat op middelbare leeftijd een tweede huis in een Frans gehuchtje koopt en opknapt, en de naaste buur, een Franse wijnboer die er met zijn familie sinds jaar en dag woont en werkt. Je wordt opgenomen in de hartelijkheid van hun onderlinge vriendschap, in hun alledaagse voorspoed en tegenslag, in het licht van het land en de wisselende seizoenen, in wel en wee door mens en natuur aangericht. Wereldwijde veranderingen laten ook in deze kleine gemeenschap aanhoudend maar heel vanzelfsprekend hun invloed gelden. Het plattelandsportret, de ondertitel van het boek, komt stilaan tot leven, de gebeurtenissen raken in een stroomversnelling en monden tenslotte uit in een climax waarin al wat vooraf ging zijn plaats en betekenis krijgt. In zijn genre een juweeltje! Mooi geschreven en met een bewonderenswaardige kennis van zaken.

Ook dit derde boek van Carlie Stijnen hield me van de eerste tot de laatste bladzijde weer geheel in de greep.
Beide verhaallijnen - zowel van de Nederlandse hoofdpersonen als van het leven van de bewoners van een Frans gehucht in de Charente Maritieme - lopen mijns inziens parallel.
De lichtheid en de spanning in het 'eerste 'deel', waarin de aankomst wordt voorbereid en daadwerkelijk plaatsvindt, wordt gevolgd door een 'tweede deel 'waarin het proces van inburgeren in de plattelandsgemeenschap van het gehucht centraal staat en het daarbij horende plezier èn de warmte in beeld worden gebracht, om te eindigen met een 'derde deel' dat in het teken staan van een finale afronding.
Een kroniek van een plattelandsgemeenschap meesterlijk en meeslepend 'in beeld' gebracht.
En dat laatste bedoel ik letterlijik.
Als de schrijfster vertelt ben je erbij. je zit ook in de keuen aan tafel en 'hoort' het gesprek. Je beleeft de beschreven situaties omdat de schrijfster er in slaagt je mee te nemen met en in de emoties van de hoofdpersonen. Je ervaart nabijheid tijdens het lezen.
Dat is haar ook in dit derde boek weer voortreffelijk gelukt.
Ik acht het boek dan ook een absolute aanrader.

maison perdue is de derde roman van carlie stijnen. in deze roman neemt de schrijfster je mee in een boeiende reis naar het mooie charentes maritime.
je wordt meegesleept in een verhaal van levensdromen en alle facetten die deze met zich meebrengen. van de durf om stappen te ondernemen in je leven, tot het besef van de gevolgen die deze beslissingen betekenen voor jezelf en je omgeving. in een prachtige omschrijving leer je de streek en zijn bewoners kennen. je wordt ook geconfronteerd met wat de toestroom van buitenlanders doet met de plaatselijke bevolking en hoe ze ermee omgaan. het is een verhaal van moed, doorzettingsvermogen maar ook vooral van vriendschap en medeleven. het boek leest erg vlot weg en munt uit in gedetailleerde beschrijvingen, die echter nooit te ver uitweiden.
kortom, het is een echte aanrader, een verrassend verhaal over mensen en hun dromen.

De eerste bladzijde:meteen het gevoel de belevenissen zelf intens mee te maken,te voelen,voor je te zien. De laatste bladzijde: diep ontroerend en o zo waar over het leven.
Middenin:lezen,lezen: t is de moeite waard. Zo lees ik. Dan duik ik er helemaal in en herlees -dit boek-meerdere malen om de intensiteit ten volste te ervaren. Naast wat er geschreven is in andere revieuws: de schrijfster zet je aan het denken over het leven, je eigen leven.

Dit boek is een verademing onder de bestaande Frankrijk-literatuur.
Het gaat nu een een keer niet over de zoveelste tegenvallende verbouwing en die zgn. vervelende Fransen. Dit boek straalt liefde uit voor het prachtige Franse platteland in de Charente Maritime en haar bewoners.
Het is een heerlijk boek om te lezen.

Net als de vorige twee boeken. Een heerlijk boek om te lezen. Je zou zo een huis in Frankrijk willen kopen.

Eindelijk een boek dat zonder overdrijven, trucs of misplaatste romantiek weergeeft hoe bewoners van een kleine gemeenschap op elkaar, veranderingen en gebeurtenissen reageren met alle ups en downs die iedereen op zijn pad treft. Herkenbaar voor de echte liefhebbers én kenners van het rustige Franse landelijke gebied. Voor ons een reden om onze eigen Tour de France van 2012 aan te passen om zo doende enige tijd door te brengen in het in dit boek beschreven gebied. Knap dat de schrijfster ook de interactie tussen de verschillende nationaliteiten zo pakkend weet te schetsen en de inpact van de aanwezigheid van een dergelijke groep op de autochtone bevolking. Echt een aanrader mede door de toegankelijke manier van schrijven/vertellen.