Mam ik bel je zo terug de dag dat het leven tot stilstand kwam de dag waarop mijn dochter werd vermoord

Geschreven bij Mam, ik bel je zo terug

Dit boek bestelde ik nog voordat het verschenen was. Mijn dochter van 20 heeft ook een verstikkende relatie. In twee jaar tijd heb ik haar zien veranderen van een vrolijke,jonge bruisende meid in een angstig, klein zielig onzeker vogeltje.....Het boek gaf ik aan mijn dochter opdat zij zelf meer inzicht zou krijgen in hoe klein haar wereld(je) eigenlijk wel was geworden.Zij las het boek in 1 adem uit en vertelde mij hoe herkenbaar alles in het boek voor haar was. Ik hoop dat dit boek voor haar en voor vele andere meisjes in dezelfde situatie de aanzet zal zijn voor een eigen leven, een nieuwe toekomst. Als moeder geef ik haar nog een extra duwtje in haar rug om uit te vliegen voordat het te laat is.
Het ergste wat een moeder mee kan maken is het verlies van een kind. Ik leef heel erg mee met de moeder van Nadia en laat haar hierbij weten dat zij door het schrijven van dit boek ongetwijfeld meer leed heeft kunnen voorkomen......

Geschreven bij Mam, ik bel je zo terug

Dit is het verhaal achter een krantenbericht over de gewelddadige dood van een jonge vrouw Nadine (20 jaar), drie jaar na de moord geschreven door haar moeder. De eerste helft van het boek gaat over het leven en de dood van Nadine en over het liefdevolle en zorgzame gezin en de familie waarin zij opgroeide. Moeder Wanda weet dit heel leesbaar te beschrijven, zodat je echt meevoelt en -leeft, maar het niet door een waas van tranen hoeft te lezen. Het tweede deel van het boek gaat over hoe het verder gaat en hoe iedereen de draad weer probeert op te pakken. De familie is actief in het uitdragen van het gedachtegoed van Nadine: doe iets tegen geweld tegen mensen en dieren. En dat doen ze o.a. middels de Nadine Foundation en het uitbrengen van een dvd met zang en dans, iets wat Nadine's lust en leven was. Verder is het gezin spiritueel ingesteld en ervaren zij tekenen van Nadine: lampen die plotseling aan en uit gaan, een cd die ineens een bepaald betekenisvol nummer begint te spelen. Ook is er aandacht voor het proces tegen de dader. Van alle kanten wordt de impact die de moord heeft op iedereen belicht. In het midden van het boek is een fotokatern opgenomen. Ondanks het drama waarover het gaat, is het boeiend om het hele verhaal achter een krantenbericht te lezen. Ik wens Nadine's ouders en vooral haar zus alsnog alle sterkte!

Geschreven bij Mam, ik bel je zo terug

Een ongelooflijk, indrukwekkend boek dat je vanaf de eerste blz in zijn greep houdt. Erg mooi geschreven door Wanda (moeder). Je lijkt haar gevoel mee te beleven (zeker als je zelf ook tienerdochters hebt). Ik heb erg veel respekt voor de manier waarop het hele gezin dit drama probeert een plaats te geven. De liefde voor hun dochter / zus is goed te voelen door de manier waarop er over haar geschreven wordt en door de bijgevoegde foto's. Helaas is het boek waargebeurd, en als waarschuwing voor iedereen die hiermee te maken kan krijgen....Jaloezie van een vriendje. Verschrikkelijk dat dit soort laffe moorden nog steeds plaats vinden.

Geschreven bij Mam, ik bel je zo terug

Het is een heel mooi aangrijpend boek, ik kon niet stoppen met lezen terwijl af en toe de tranen me over het gezicht liepen. Het is echt een aanrader en wat heb ik bewondering voor de ouders en zus die het heel zwaar (begrijpelijk) hebben en dan toch zo sterk samen verder gaan.

Toen ik dit boek kocht, had ik niet kunnen weten hoe dit drama ooit te verwerken moet zijn. Zo aangrijpend geschreven door de moeder van Nadine zelf. De moord op Nadine is dusdanig dat je het gevoel had dat je tijdens het lezen bij het gebeuren aanwezig was. De woorden over de moord zoals verschrikkelijk, erg of vreselijk is nog te zacht uitgedrukt. Ik heb het boek met de rillingen op mijn rug gelezen en als ik het even weg had gelegd kon ik alleen maar denken aan Nadine haar moeder. Kortom ik heb het ervaren als zeer moeilijk en zeer triest. Maar met volle respect naar de moeder van Nadine, haar vader en zus. Het zal je maar gebeuren.

Op het moment dat je een ouder word, zo'n klein lief wondertje op de wereld zet, komt ook meteen de drang opzetten dit wezentje te beschermen met je leven. Wat er ook gebeurt. Zo lang mogelijk vasthouden voor hij/zij de grote wijde wereld in trekt.

Je leert je kinderen wat ze wel of niet moeten accepteren. Dat ze moeten zorgen dat ze op handen gedragen worden. Dat het niet oké is als iemand ze pijn doet. Slecht behandeld.

Als je kind dan iemand.treft, verliefd word.. Dan hoop je dat hij/zij gelukkig word.

Zo ook Wanda en Jacques, zij gunde hun dochter al het geluk van de wereld. Maar daar was dat nare onderbuik gevoel. Het gevoel dat er iets mis is met de persoon in het leven van hun dochter. En gelijk hadden ze, het drama wat ze te wachten staat is onbeschrijflijk. De leegte die het achter laat, de pijn en het verdriet.

De ergste nachtmerrie van elke ouder word werkelijkheid van Jacques en Wanda. Voor Nadine haar zus Jacqueline die nu zonder haar beste vriendin verder moet.

Onbegrijpelijk dat mensen tot zulke vreselijke daden in staat zijn. Nadine, 20 jaar oud. Om het leven gebracht met 36 messteken door haar bezitterige ex.

Een zeer pijnlijk, verdrietig verhaal die mij, als mama van 3 zijnde, enorm naar de strot greep.

Een aanrader om te lezen ! Nadine haar verhaal moet gehoord worden ! Hopelijk, op een dag, winnen we van zinloos geweld!

Zeer aangrijpend verhaal in 1 dag uitgelezen. Het boek boeide me tot het eind. Het verhaal had al indruk op mij gemaakt voordat ik het boek had gelezen daar ik haar ouders het verhaal heb horen vertellen op "de dag van herstel" in 1 van de vele Penitentiare Inrichtingen waar ze hun verhaal in levende lijve vertellen. Vooral het woord vooraf heeft veel indruk gemaakt. Bij het voorlezen door de moeder kreeg ik kippenvel op mijn armen en kon je een speld horen vallen in de zaal.

Geschreven bij Mam, ik bel je zo terug

Het lijkt me heel moeilijk om veel over Gerold en Nadine te schrijven.
Nadine vertelde veel dingen ook niet, aangezien ze wist dat mams er niet mee ingenomen zou zijn. Laten we vooral niet vergeten dat dit boek om de verwerking van de moeder gaat. Hoe zij de zaken in dit alles voornamelijk heeft beleefd. Bijzonder hoe close dit gezin was, waar velen nog van kunnen leren. Zij kunnen in ieder geval op een mooie tijd terug kijken, waarin ze geen spijt hoeven te hebben, ze zijn er immers altijd voor de kinderen geweest. Je denkt tijdens het lezen ook over je eigen kind na, je weet hoe kostbaar het is om een kind te hebben. Maar dit verhaal confronteerd je met het feit hoe belangrijk het is om zoveel mogelijk van je kinderen te genieten, leuke dingen met ze doen enz. We weten immers niet wat de toekomst brengt. Onze kinderen zijn immers alle liefde en aandacht waard. Wanda heeft een hele mooie schrijfstijl.

Door eerdere reviews besloot ik dit boek te kopen. Je leest soms een klein artikel in de krant over een moord of een ongeluk met dodelijke afloop, maar kent het verhaal erachter niet. Ik ben zelf moeder van 2 prachtige meiden. In hun jeugd maakte ik mij zorgen over vallen en eventuele verwondingen, anorexia, in handen vallen van loverboys, of ze veilig thuis kwamen na een avondje stappen enz.... Altijd wees ik hen op gevaren, maar de levensloop van je kind kun je als moeder niet beïnvloeden. Je moet accepteren hoe je kinderen hun weg door het leven vinden. Je moet vertrouwen hebben in je kinderen die hopelijk juiste keuzes maken in het leven. Als moeder heb je, net als in het boek, een soort onderbuik gevoel als dingen niet goed gaan in het leven van je kinderen. Maar wat kun je eraan veranderen? Nou ja... boek werd vanmorgen gebracht en vanmiddag begon ik met lezen. Ik kon het niet meer weg leggen en heb het in 1 adem uitgelezen. Geboorte en jeugd van Nadine, de liefde tussen allen in familie en vrienden worden beschreven. Ook de moord, de rechtzaak en hoe iedereen daarna zijn leven probeert op te pakken door de Nadine foundation o.a. Echt een heel pakkend boek. En als moeder kan ik alleen maar zeggen... hopelijk overkomt mij dit niet. Dat zei de moeder van Nadine ook.... zo'n bericht lees je in de krant maar het gaat niet over jezelf tot het jezelf overkomt. Krantenartikelen zijn vaak kort en kinderen zien je als een bezorgde ouder als je hen wijst op gevaren. Ook ik heb vaak een naar gevoel gehad bij bepaalde vriendjes maar ontving iedereen. Sprak mijn zorgen uit en verbood niets, net als moeder in het boek. Gelukkig kozen mijn kinderen een andere weg daarna.
In het boek beschrijft de moeder ook veel spirituele dingen. Tekens van boven, van haar dochter. Ja... ik herken dat. Als je er gevoelig voor bent zie je vaak tekenen van dierbaren die overleden zijn in het dagelijks leven terug. Ik beveel dit boek echt aan. Het heeft een fijne schrijfstijl en leest daardoor lekker weg. Je blijft ook benieuwd hoe dingen verder gaan.

Meeslepend en aangrijpend waargebeurd. Ik heb wel essays gelezen met wetenschappelijke artikelen die in klinische settingen worden verricht maar niet iedereen met een persoonlijkheidsstoornis gaat er voor in behandeling. Mensen met een onbehandelde persoonlijkheidsstoornis zijn gevaarlijk. Er zijn ook relatieslachtoffers en overlevenden maar soms kan het te laat zijn. Haar ouders hebben wel op haar ingepraat en geadviseerd en nadrukkelijk afgeraden en dit alles uit goede bedoelingen en bezorgdheid.. Ik hoop dat het voor jonge mensen een eyeopener is en soms nemen jongere mensen meer risico"s en staan nog volop in het leven. Er zijn helaas ook mensen die misbruik maken van goedheid en idealisme en peoplepleaserij en geen rekening houden met andermans grenzen. . Hoop verder dat mensen met een persoonlijkheidsstoornis eerder gesignaleerd worden want veroorzaken op die manier veel leed en willen zich nergens voor aansprakelijk stellen.