Marinebrieven

Bij het zien van de schitterende cover van Marinebrieven van Pieter Keiman weet je meteen waar het boek over kan gaan. De titel doet vermoeden dat het gaat over een briefwisseling van iemand uit de Marine en zijn familie en vrienden.

In het proloog lees je hoe de auteur erop kwam om dit boek te schrijven en waarom hij dat graag wilde.

De auteur vertelt hoe zijn interesse werd gewekt om bij de Marine te werken, waarom hij dat wilde en wat voor moeite hij heeft gedaan om bij de Marine te komen. Je krijgt een kijkje in de wereld van de Marine in de jaren '80 van de vorige eeuw. Hoe de keuringen en selecties in die tijd gingen, wat voor opleidingen ze moesten volgen en wat voor werk ze moesten doen. De auteur vertelt hoe hij dat heeft ervaren. Hij is open en eerlijk over wat hij beleefde, maakt niets mooier dan het was en ook zichzelf spaart hij niet. Hij is heel erg eerlijk over wat hij leuk vond, maar ook over wat hij niet leuk vond en over zijn stommiteiten zoals bijvoorbeeld over een autoritje in Curacao.

De anekdotes, de verhalen over zijn harde werk bij de Marine, de plaatsen die hij heeft bezocht en zijn stapavonturen worden afgewisseld met persoonlijke brieven van voornamelijk zijn vriendin die schrijft over haar bezigheden en meer, maar ook van anderen en zijn brieven aan hen. Je merkt de genegenheid voor elkaar, maar ook af en toe de irritaties. De briefwisseling laat ook zien hoe er al snel misverstanden konden ontstaan omdat ofwel de brieven niet op tijd werden bezorgd ofwel dat de een of de ander iets verkeerd heeft begrepen in de brief. Hoe dat later weer uitgepraat moet worden. Het laat ook zien dat een relatie, zeker als het nog pril is, moeilijk te onderhouden kan zijn als je zolang niet bij elkaar kan zijn. Zeker in de jaren '80 waar niemand nog een smartphone had en niemand nog een computer had, was dat lastig.

Voor diegenen die de jaren '80 van de vorige eeuw bewust hebben meegemaakt zal het een feest der herkenning zijn zoals bijvoorbeeld de mode, de muziek, de Elfstedentocht en de minder leuke gebeurtenissen zoals de Tsjernobylramp en de ontvoering van Freddy Heineken. Het is een mooie terugblik in de tijd, maar je moet je daar ook in verplaatsen. Bepaalde dingen zoals het roken, was in die tijd heel normaal.

Het is alleen jammer dat er geen foto's in staan, dat had het boek compleet gemaakt.

Kortom; Marinebrieven van Pieter Keiman is een schitterend verhaal van man die bij e Marine heeft gewerkt. Je krijgt een mooi beeld van hoe het ging in de jaren '80 van de vorige eeuw bij de Marine, wat het werk was en wat ze deden in hun vrije tijd.

Een onvervalste autobiografie over een bijzondere periode uit het leven van de auteur. De humor is af en toe wat sarcastisch, maar treffend. De tijd waarin het boek is weggezet is zeer herkenbaar.

Je krijgt een goede indruk van hoe het leven bij de marine kan zijn. Waarschijnlijk is het wat aangedikt om het smeuïg te maken. Maar dat maakt het tot een leuk boek.