Mijn familie & andere beesten

Ik heb dit boek jaren geleden (ik denk wel 25 jaar) in een nu niet meer bestaande supermarktketen voor 1 gulden(!) gekocht. Het is één van mijn lievelingsboeken geworden en ik lees het toch wel om de paar jaar nog weer eens. Ik word er altijd vrolijk van, het is zo beeldend en vol humor geschreven. Volgens mij is er ook ooit een tv serie van gemaakt, maar daar kan ik niets meer over vinden. Zal wel niet succesvol zijn geweest. Prettig om te weten dat het boek weer (of nog steeds) te koop is. Die van mij valt zo langzamerhand een beetje uit elkaar.

Lekker leesbaar en -als je op Corfu geweest bent- een mooi herkenbaar boek. Het verhaal is leuk en met humor geschreven. Ik heb bewondering voor de moeder (Louisa Durrell) en het is leuk om het leven vanuit de ogen van een 11jarige jongen te zien. Zijn liefde voor de natuur is mooi en resulteert in grappige en bijzondere verhalen -en dat naast de hilarische reacties van de rest van de familie.
Ik ben dit boek gaan lezen naar aanleiding van de serie op tv, die wel iets meer geromantiseerd is dan het werkelijke (waargebeurde) verhaal, maar eigenlijk nóg grappiger is.

Ik vind het een vrolijk boek waar veel details leuk beschreven zijn. Gelukkig heb ik de tv serie gezien op BBC first, daardoor heb ik een goed beeld van de personages en de omgeving. Het is een heerlijk zomervakantie/in de tuin zitten lees boek.

Als pluspunt zou ik zeggen: toegankelijk.

Keileuk boek

mooi boek erg grappig geschreven

Weer eens wat anders.
Luchtig en eerlijk geschreven.
Wij volgen de serie ook, dus herkennen het een en ander.
Leuk boek.

Boeiend boek

Het is een slecht vertaald boek, de tekst is irritant om te lezen, weinig diepgang, vervelend. Het viel enorm tegen, ik heb het niet eens uitgelezen.

Onder genre van dat boek staat "reisverhalen". Tegenwoordig is het een serie van korte verhalen, degene puur over natuur gaan. En hoe in natuur dramas en strijden plaats vinden wat vergelijkbaar zijn met wat we denken dat alleen een men kan beleven. De feit dat de verhalen van autobiografische aarde zijn, heeft niet zozeer belang. Het zou kunnen ook fantasie zijn (en G. Durell had kunnen verhalen oop op hun zolder van een miljoenenstad schrijven.) Ook de term "reisverhalen" is misleidend. De verhalen vertellen over een ik persoon, degene op een mooie dag een kans krijgt op een zeer mooie en wilde eiland te gaan wonen. Het is erg traditionele en wilde plek maar ook zeer saaie plek. Er zijn geen supermarkten, flat screens of autos. Maar hij begint eigene elkdaagse observatie en ontdekt dat er toch iets ies en dat het ook interessant is. Er is liefde, passie en strijd. Niet tussen mensen maar tussen andere levende wezens. Daarover gaan 100-150 paginas maar voelt aan dat hij had verhalen van 1000 paginas gezien en slechts de beste opgeschrjven. De boek heeft ook een vervolg. Alle boeken van G. Durell lijken als een grote bundel. Zou vergelijkbaar zijn met een schreefstijl van Midas Dekkers maar met echt een ambitie om je gevoel geven dat je nu er met deze stelletje van schilpaden je 9 uur heeft gezeten en gezien hoe ze destijd 3 ruzie met elkaar en 12 nieuwe eiren hebben gelegd. (En als het een bron van een conflict was, weet hij dat vertellen alsof het allebijzonderste familiedrama is geweest.) Denk dat ga deze boek aan mn kind voorlezen op een moment wanneer denk dat zij klaar is om te realiseren dat alles in natuur door eigene gang gaat. Als mensen hebben we gewoon niet altijd ogen daarvoor. Heeft dat positieve invloed? Kan best voorstellen dat elke 6-9 jarige dat een leuke avond-boek vindt of daarvan geinspireerd zelf ook tijd neemt om vogels, dieren en zijn leefomstandigheiden in onze leefomgeving beter op te letten en bewarderen. Over het vertaling: deze boek wordt ook naar andere talen als "Mijn familie en andere dieren" en wordt vaak in andere landen uitgegeven met straling van een kinderboek. Zou dat ook van zon mooie kinderbundel verwachten. Koop dat astublieft niet met verwachting dat het een toewijzing aan Kreta eilanden is. Het is inleiding in G. Durell zelf.