Mijn liefde voor de profeten

De Frans-Poolse schrijver Elie Wiesel is gefascineerd door het lot van grote bijbelse figuren. In 1976 verscheen van hem 'Bijbels eerbetoon', levensbeschrijvingen van bijbelse personen, waarin hij niet alleen gebruik maakte van bijbelse gegevens, maar ook van latere midrasjiem - joodse verklaringen en verhalen - als toelichting bij onduidelijke passages, abrupte overgangen, 'lacunes' of 'onbegrijpelijk' gedrag. Deze zelfde formule hanteert hij in dit boek met twintig boeiende portretten van profetische mannen en vrouwen waaronder 'Noach, de overlevende'; 'Sara en Hagar, of de liefde van moeders'; 'Mirjam, de miskende vrouw'; 'Jona, de klungel'; 'Mozes, of macht in eenzaamheid.' De 'ondertitel' bij elke persoon maakt meestal duidelijk welk 'vergeten aspect' Wiesel in zijn toelichting benadrukt. Met name verzet de auteur zich tegen de strenge straffen of de dood van vele 'onschuldigen', onder andere tijdens de tocht door de woestijn. Maar volgens de joodse traditie zal al dit menselijk lijden pas eindigen bij de komst van de Messias.

Redactie