Mijn meneer roman

'Mijn Meneer' is een literair boek wat toch heel toegankelijk en makkelijk leesbaar is, ondanks het brisante onderwerp. Dat komt vooral omdat het vanuit het perspectief van een kind is geschreven en dan door iemand met het talent en lef van Ted van Lieshout. Het boek is heel open en eerlijk, soms aandoenlijk en door de aard van sommige handelingen soms vrij heftig. Het is ook humoristisch - op een aangenaam droge manier - vanwege de redenaties van het jongetje en zijn bijzondere kijk op de dingen. Ook de interactie met Tedje's moeder is leuk om te lezen. Zelfs de meneer in kwestie blijkt zowaar menselijke trekken te hebben. Zonder ook maar iets van zijn fouten goed te praten blijkt hij óók maar gewoon een mens, gemankeerd als hij mag zijn. De hoofdpersoon is Tedje, die middels brieven aan Maria vertelt wat hem is overkomen en wat hem bezig houdt. Dat is mijns inziens ook het meest interessante perspectief.


Zeker in het huidige klimaat is het hoognodig dat er eerlijk en objectief wordt gesproken over dit onderwerp, en dan met name vanuit de optiek van het (voormalige) kind. Met dit boek (en de juist uitgekomen opvolger 'Schuldig Kind') geeft de schrijver een aanzet voor een hopelijk productieve discussie. En dan met name om de ervaringen van de kinderen die iets dergelijks hebben meegemaakt bespreekbaar te maken - zonder hen meteen op te zadelen met schreeuwerige waardeoordelen vanuit de maatschappij en zonder hen al bij voorbaat in de slachtofferrol te duwen. Laat hen zelf maar bepalen in hoeverre de slachtofferrol hen past en wat het gebeurde voor hen persoonlijk heeft betekend. Zoals Ted van Lieshout betoogt zijn niet alle gevallen gelijk en even ernstig. De (voormalige) kinderen of pubers in kwestie zijn veel méér geholpen als ze (desgewenst) op een normale manier kunnen praten over hetgeen er is gebeurd dan met emotionele uitlatingen van hun omgeving over hoe pervers en smerig het allemaal was wat hen is overkomen, vaak nog aangevuld met plastische voorbeelden van hetgeen men de dader liefst zou willen aandoen. De kinderen waren hoe dan ook toch deelgenoot van hetgeen hen is overkomen. Ook al was het ongewenst en buiten hun schuld, het is in de eigen beleving nooit zo zwart/wit als buitenstaanders graag willen geloven. Vandaar ook de dringende behoefte aan enige nuance.

Bovendien is het qua preventie ook beter als dit onderwerp - hoe lastig het ook is - bespreekbaar is zonder teveel drama. Een kind zal makkelijker naar vader of moeder stappen om te vertellen wat er gebeurd is als hij of zij weet dat dit geen onoverzichtelijke en dramatische gevolgen zal hebben. Het vooruitzicht op gillende en schreeuwende familieleden en gedoe met politie is voor een kind alleen maar een reden temeer om te blijven zwijgen.

Het onderwerp staat (zoals wel vaker) veel teveel in het teken van de dader. Hoog tijd om eens te kijken waarmee degenen die zoiets is overkomen het best gediend zijn.

*****

Dit boek zou eigenlijk iedereen eens moeten lezen om wat meer inzicht te krijgen in deze complexe materie. Voor degenen die zelf iets dergelijks hebben meegemaakt is het zeker een aanrader, en in zekere zin kan het ook een steun in de rug zijn om te lezen wat de ervaringen van de protagonist waren en hoe hij hiermee is omgegaan. Misschien juist wel omdat de auteur zich verre houdt van getherapeutiseer. In die zin is het een verademing, hoe gek dat misschien ook klinkt bij een dergelijk onderwerp.

*****

Een controversieel boek over een onderwerp, waarover vrijwel altijd wordt gezwegen.

Een eenzaam kind, dat de aandacht van zijn "meneer" ondergaat als iets liefdevols, terwijl die meneer er niet alléén maar eervolle bedoelingen meer heeft.
Het kind schrijft zijn verhaal in briefvorm aan H.Maria, die hij benadert zoals dat in de jaren '60 gebruikelijk was in katholiek Nederland.

Zo prachtig en integer geschreven, zonder een standpunt in te nemen over pedofilie. Een kijk op de ervaring van een kind, zonder de rücksichtslose veroordeling van een volwassene.

Een boek, dat je lang bij blijft. Een groot compliment voor de schrijver.

Een ontstellend verhaal dat je meevoert in de wereld van een eenzaam kind. De gemengde gevoelens van Ted tegenover "zijn meneer" waren voor mij zeer herkenbaar en ik vond het fijn om een boek te lezen waarin geen oordeel word geveld maar op een mooie manier recht word gedaan aan de beleving van een kind.
Vandaag in een keer uitgelezen!

Geschreven bij Mijn meneer

'Mijn Meneer' is een literair boek wat toch heel toegankelijk en makkelijk leesbaar is, ondanks het brisante onderwerp. Dat komt vooral omdat het vanuit het perspectief van een kind is geschreven en dan door iemand met het talent en lef van Ted van Lieshout. Het boek is heel open en eerlijk, soms aandoenlijk en door de aard van sommige handelingen soms vrij heftig. Het is ook humoristisch - op een aangenaam droge manier - vanwege de redenaties van het jongetje en zijn bijzondere kijk op de dingen. Ook de interactie met Tedje's moeder is leuk om te lezen. Zelfs de meneer in kwestie blijkt zowaar menselijke trekken te hebben. Zonder ook maar iets van zijn fouten goed te praten blijkt hij óók maar gewoon een mens, gemankeerd als hij mag zijn. De hoofdpersoon is Tedje, die middels brieven aan Maria vertelt wat hem is overkomen en wat hem bezig houdt. Dat is mijns inziens ook het meest interessante perspectief.


Zeker in het huidige klimaat is het hoognodig dat er eerlijk en objectief wordt gesproken over dit onderwerp, en dan met name vanuit de optiek van het (voormalige) kind. Met dit boek (en de juist uitgekomen opvolger 'Schuldig Kind') geeft de schrijver een aanzet voor een hopelijk productieve discussie. En dan met name om de ervaringen van de kinderen die iets dergelijks hebben meegemaakt bespreekbaar te maken - zonder hen meteen op te zadelen met schreeuwerige waardeoordelen vanuit de maatschappij en zonder hen al bij voorbaat in de slachtofferrol te duwen. Laat hen zelf maar bepalen in hoeverre de slachtofferrol hen past en wat het gebeurde voor hen persoonlijk heeft betekend. Zoals Ted van Lieshout betoogt zijn niet alle gevallen gelijk en even ernstig. De (voormalige) kinderen of pubers in kwestie zijn veel méér geholpen als ze (desgewenst) op een normale manier kunnen praten over hetgeen er is gebeurd dan met emotionele uitlatingen van hun omgeving over hoe pervers en smerig het allemaal was wat hen is overkomen, vaak nog aangevuld met plastische voorbeelden van hetgeen men de dader liefst zou willen aandoen. De kinderen waren hoe dan ook toch deelgenoot van hetgeen hen is overkomen. Ook al was het ongewenst en buiten hun schuld, het is in de eigen beleving nooit zo zwart/wit als buitenstaanders graag willen geloven. Vandaar ook de dringende behoefte aan enige nuance.

Bovendien is het qua preventie ook beter als dit onderwerp - hoe lastig het ook is - bespreekbaar is zonder teveel drama. Een kind zal makkelijker naar vader of moeder stappen om te vertellen wat er gebeurd is als hij of zij weet dat dit geen onoverzichtelijke en dramatische gevolgen zal hebben. Het vooruitzicht op gillende en schreeuwende familieleden en gedoe met politie is voor een kind alleen maar een reden temeer om te blijven zwijgen.

Het onderwerp staat (zoals wel vaker) veel teveel in het teken van de dader. Hoog tijd om eens te kijken waarmee degenen die zoiets is overkomen het best gediend zijn.

*****

Dit boek zou eigenlijk iedereen eens moeten lezen om wat meer inzicht te krijgen in deze complexe materie. Voor degenen die zelf iets dergelijks hebben meegemaakt is het zeker een aanrader, en in zekere zin kan het ook een steun in de rug zijn om te lezen wat de ervaringen van de protagonist waren en hoe hij hiermee is omgegaan. Misschien juist wel omdat de auteur zich verre houdt van getherapeutiseer. In die zin is het een verademing, hoe gek dat misschien ook klinkt bij een dergelijk onderwerp.

*****

Prachtig boek. Een mooi boek over zo'n onderwerp het kan dus. Het verhaal beleef je door de ogen van het jongetje. Als volwassene zie je al lang aankomen dat het fout gaat, maar je begrijpt ook hoe het de jongen kan overkomen. Iedereen zou dit boek moeten lezen.

Van Lieshout gebruikte een jeugdervaring met een pedofiel als basis voor dit boek. Een volledige reconstructie zat er niet in, omdat er na 45 jaar natuurlijk hiaten zitten in het geheugen van de schrijver, hiaten die hij met zijn fantasie opvulde. Het boek bestaat uit achttien brieven aan Maria Volvangenade, de vrouw die hij als kind aanbad, maar die hem nooit hielp of antwoord gaf op zijn vragen. Van Lieshout wilde de naam van de ‘dader’ niet noemen, dus heeft hij er een roman van gemaakt. Maar niet alles is fictie in het boek, want de hoofdpersoon Ted valt samen met de schrijver zelf. Op het omslag staat hij afgebeeld in zwembroek in een riviertje met een steen in zijn handen; een blonde, glimlachende, elfjarige jongen, zo op het oog een gewoon ‘ventie’ zoals zijn moeder hem liefkozend noemde.
In het boek komt ‘meneer’, de heer Timmermans, in het dorp wonen met zijn echtgenote en al snel maakt hij op slimme wijze contact met Ted. Ted, die geen vriendjes heeft, op school wordt gepest en thuis alleen te maken heeft met zijn moeder en de kostganger de heer Melcher, is een eenzame en naar eigen zeggen ‘bijzondere jongen’ die goed kan tekenen. Van Lieshout beschrijft het zorgvuldig. Timmermans is de visser en Ted is de vis die langzaam wordt binnengehaald met als aas aandacht en speelgoed. Vooral de aandacht is belangrijk. Timmermans koopt grote hoeveelheden Lego voor Ted en ze bouwen samen een kasteel, maar de gesprekken in de garage, tijdens wandelingen en tussen de maïsplanten zijn voor Ted doorslaggevend. Ook het lichamelijk contact dat Ted eigenlijk verafschuwt, tolereert hij van ‘meneer’. Meneer wil de jongen en Ted wil ‘meneer’, alleen wil hij hem niet willen, omdat hij aanvoelt dat de relatie niet mag vanwege het leeftijdsverschil en omdat ze van hetzelfde geslacht zijn. ‘Als ik een meisje was, zou het half zo erg zijn.’ In het nawoord geeft Van Lieshout aan dat hij later pas besefte dat hij was aangerand. Als hij zijn leven mocht overdoen, zou hij de ervaring met ‘meneer’ er niet uithalen. Van Lieshout wil met zijn roman ook een bijdrage leveren aan een genuanceerder beeld van pedofielen. Hij is daar met dit prachtige boek volledig in geslaagd.

De man die 'mijn meneer' is, is ook maar een sukkel, zoals wij allemaal, die overrompeld wordt door zijn vreemde, onaanvaardbare neigingen. En dat jochie? Ach, dat heeft zó'n behoefte aan aandacht en geborgenheid. Alles wordt begrijpelijk, als je maar heel zorgvuldig denkt en formuleert. Heel goed boek. Van Lieshout wil niet dat iemand zegt dat hij wel, of juist niet, misbruikt is. De lezer mag gelukkig wel zelf een oordeel hebben.

Geschreven bij Mijn meneer

De auteur geeft een indringend beeld van het seksuele misbruik dat hem als 11-jarige jongen is overkomen. Ted wordt door 'zijn' meneer stapje voor stapje gemanipuleerd tot seksuele handelingen, waarbij de pedofiel wel degelijk een pedoseksueel blijkt te zijn. Dit proces van manipulatie wordt benauwend weergegeven. Ik voel een diep mededogen voor het kind dat daar de dupe van werd.

Tja, ik had gehoord dat dit boek erg aangrijpend moest zijn dus kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.
Het gaat over de verhouding die een jonge jongen opbouwt met een veel oudere man.
Deze man blijkt pedofiel te zijn.
Het boek beschrijft enorm doeg hoe zo een relatie kan gebeuren. Gewoon , als onschuldig begin. Later als opgedrongen en achteraf manipulatief gedaan van die meneer. Hij wist nl altijd zijn bedoelingen al.

Ik heb zelf zoon van 10 , en dit verhaal laat je wel nadenken over zulke dingen. Dat het zomaar kan gebeuren dat je kind zo benaderd word door een pedofiel zonder dat hij en jij dat zo merkt.

Vond het wel apart dat de dingen waar t om gaat wel gewoon bij naam genoemd worden ook al krijg je er een beschamend gevoel bij omdat je weet dat het fout is. Het boeit , waarom liep het zo.. hoe gebeurde het... erg interessant maar ook confronterend.

Ik weet niet of ik het boek echt zou aanraden. Moeilijk omdat het een erg apart onderwerp is, en ook omdat vooral op het einde dingen benoemd worden die je misschien niet aan anderen wil aanraden.
Maar op een andere manier wel aan te raden , want zo zie je dat het zomaar kan gebeuren.
Ik wil wel even erg benadrukken dat ik absoluut tegen de gehele relatie was-ben. Volwassenen zouden nooit dit soort dingen mogen doen !!

Geschreven bij Mijn meneer

Vlot geschreven verhaal, gevoelig, eerlijk. De personages worden tastbaar. Het beste boek dat ik dit jaar las. Het beklijft.