Moord op de moestuin DWDD Boek van de maand februari 2019

Kort geleden werd het boek “Moord op de moestuin” van Nicolien Mizee gekozen tot boek van de maand bij DWDD én tot boek van de week bij NPO Radio 4. Vandaag kreeg het ook nog een lovende recensie in de NRC. Dat schept zeer hoge verwachtingen. Worden die bewaarheid?

Judith Loman, de ik-figuur in het boek, is schrijfster. Zij trouwt met de veel oudere Thijs, die kort na hun huwelijk een hartaanval krijgt en een hartoperatie moet ondergaan. Thijs komt er allesbehalve florissant uit. Tot wanhoop van de nieuwbakken echtelieden beginnen de buren op dat moment met een langdurige en met veel lawaai gepaard gaande verbouwing. De twee gaan op de vlucht en huren samen met Judiths zus Cora en man Ab voor een lange periode een boswachterswoning op landgoed Groenlust in Voorden, dat eigendom blijkt van oude bekenden Fiep en Anne Lanssen en hun moeder Lidewij.

Op het landgoed is ook een volkstuinencomplex dat wordt bewerkt door een aantal opmerkelijke mensen. De even behulpzame als dwarse tuinfanaat Govert, de mysterieuze Dokter Zeelenburg, de voormalige schoonheid Zwanet, de vreemde vogel Koos en de norse Kenny hebben allen zo hun eigenaardigheden.

Ongeveer vijfentwintig jaar eerder is Oom Friso Lanssen op het landgoed verdwenen. Er werd geen spoor meer van hem gevonden. Als tijdens het verblijf van Judith bij toeval een schedel wordt gevonden en even later een van de volkstuinders dood wordt gevonden, ontstaat er lichte spanning in het boek.

“Hij was inderdaad zeldzaam onsympathiek”, zei Anne, “ik wil nooit meer een man.”

Het mysterie wordt vervolgens op tamelijk lichtvoetige wijze ontrafeld en blijkt bepaald niet ingewikkeld.

Nicolien Mizee schrijft soepel en gemakkelijk. Het verhaal bevat een behoorlijke dosis onderkoelde humor en ook veel ironie. De schrijfster neemt een loopje met het alledaagse leven en maakt van gewone dingen op aardige wijze iets ongewoons. Aan kwinkslagen en spitsvondige opmerkingen geen gebrek, maar er zijn ook nogal wat flauwiteiten. De karakters komen volop tot leven en vormen een kleurrijk palet.
“Moord op de moestuin” is anders dan de titel doet vermoeden beslist geen thriller in de gangbare betekenis van het woord. Voor doorgewinterde thrillerlezers staat de spanning wel op een erg laag pitje, dus stel je daar niet te veel van voor. Het boek is veeleer een ogenschijnlijk lichtvoetige roman die een goed beeld geeft van de vele verschillen in de menselijke natuur. Diepgravers zullen mogelijkerwijs zware thema’s, filosofieën en parabels in het boek onderkennen doch die komen door de soms wat kneuterig en zelfs onbenullig aandoende verwikkelingen nauwelijks echt aan de oppervlakte.

“Moord op de moestuin” is een lezenswaardig, origineel boek dat gegarandeerd enkele uren absolute ontspanning biedt. De geschapen torenhoge verwachtingen zijn echter niet helemaal waargemaakt. Het boek is gewoon een goed boek maar voor mij zeker niet van de buitencategorie. Het krijgt drie sterren.

Dit boek heeft alles: het is heel spannend, ik zit meerdere malen met tranen in mijn ogen van ontroering en dan zit ik weer hardop te grinniken. Leest als een trein, ik heb het in 3 dagen uitgelezen. En omdat Mizée zo'n bijzondere stijl heeft, telt het ook nog als literatuur. De eerste écht 'literaire' detective die ik heb gelezen!

Dit boek is zo de hemel in geprezen dat ik echt zin had om het te lezen. Maar het viel me erg tegen. Ik dacht steeds: het zal nog wel komen, ik moet er nog in komen. Maar toen ik het uit had, vond ik er nog steeds weinig aan. De vele personages komen voor mij niet tot leven; ze blijven zo plat als een dubbeltje. Daardoor wist ik soms niet meer wie wie was. Er zijn wijdlopige verhaallijnen die nergens toe dienen. En dat terwijl de hoofdpersoon ook boeken schrijft en af en toe vertelt hoe ze haar leerlingen uitlegt hoe je een goed verhaal schrijft. Maar omdat DWDD en NRC razend enthousiast waren over dit boek, denk ik toch dat ik wel iets niet begrepen zal hebben...

Geschreven bij Moord op de moestuin

In 1994 kreeg Nicolien Mizee les in scenarioschrijven van Ger Beukenkamp. Ze ziet hem daarom als haar leermeester. Na deze opleiding stuurt ze hem faxen, om haar gedachten aan hem te laten lezen. Hij beantwoordt ze echter nooit. Het leidde er echter wel toe dat deze ‘faxen aan Ger’ in boekvorm werden uitgegeven, de eerste is De kennismaking, de tweede De porseleinkast en de derde De verpletterende, komt in juli 2019 uit. Haar jongste roman is echter Moord op de moestuin, een boek met thrillerelementen. Dit boek is in februari 2019 gekozen als DWDD boek van de maand.

Judith is halverwege de veertig en nog niet zo lang met Thijs getrouwd, dit huwelijk verbaasde haar familie. Drie dagen daarna krijgt Thijs een hartaanval waardoor hij lang in het ziekenhuis moest blijven. Bij thuiskomst blijkt dat de buren zijn gaan verbouwen. Dat is voor schoonzus Cora en zwager Ab aanleiding om voor hun vieren de hele zomer een boswachterswoning op een landgoed, dat van twee jeugdvriendinnen van Judith en Cora blijkt te zijn, te huren. Omdat Thijs daar rust kan krijgen. Eenmaal gearriveerd, huurt Judith er een moestuin en ontdekt dat er op die volkstuintjes van alles aan de hand is.

“De hele geschiedenis begon toen mijn zuster en zwager een pan soep kwamen brengen.”

Deze openingszin van Moord op de moestuin zorgt ervoor dat de lezer nieuwsgierig wordt. Want het geeft de indruk dat er een verhaal aan vastzit (eigenlijk is vooral dat ene woord ‘geschiedenis’ daar verantwoordelijk voor) en dat zich op en eventueel nabij die moestuin wat heeft afgespeeld. Het duurt echter nog tot over de helft van het verhaal tot er wat actie ontstaat. Tot dan is het vooral het ophalen van herinneringen en Judiths belevenissen op de moestuin, die erg uitvoerig worden beschreven. Die uitgebreide uiteenzetting is niet het meest interessante van het verhaal. Het kan dus gebeuren dat de aandacht van de lezer enigszins verslapt. Hoewel er in het tweede half wat meer gebeurt dan in het eerste, blijft het toch opnieuw een aaneenschakeling van wetenswaardigheden over flora en fauna, met tussendoor flarden van een politieonderzoek.

Op misschien een enkeling na hebben alle personages hun eigen eigenaardigheden. De een wat meer dan de ander, maar eigenlijk lijken ze zo’n beetje geen van allen echt ‘normaal’. Aan de ene kant maakt dat hen kleurrijk en bijzonder, aan de andere kant kan het soms ook storend werken. Omdat er niet zo heel veel variatie in zit, de karakters worden op den duur wat voorspelbaar en dat is jammer. Mizee heeft echter wel weten te voorkomen dat al deze bijzondere figuren vervelend worden, dus de lezer zal zich niet snel aan hen gaan storen.

De schrijfstijl die in dit boek gehanteerd wordt, is vlot en hedendaags. Veel dialogen zijn zoals ze in het echte leven ook gevoerd zouden kunnen worden, waarbij sommige misschien wat extra zijn aangedikt. Dat geldt eveneens voor de humor die de auteur bij tijd en wijle hanteert. Soms is deze aardig, soms ook niet. Het hangt er dan maar net vanaf van welk soort lolligheid de lezer houdt. De plot kent niet echt veel verrassende wendingen, de eerste eigenlijk pas halverwege, maar in feite kan de lezer dit al vanaf het begin zien aankomen. Dat voorspelbare gaat ook op voor de onmisbare moord die uiteindelijk wordt gepleegd, op een bepaald moment kun je er namelijk honderd procent zeker van zijn wie het slachtoffer wordt.

Moord op de moestuin houdt het midden tussen een roman en een detective. Voor het eerste is het iets te simplistisch en voor het tweede niet spannend genoeg. Maar in beide gevallen is één ding zonder meer een zekerheid: het grootste deel van het verhaal is nogal onwaarschijnlijk en daardoor ook niet erg geloofwaardig.

Dit boek is de hemel ingeprezen, o,a, bij De wereld draait door en in de NRC. Het is niet onaardig, soms beetje saai, wel goed taalgebruik, niet echt spannend voor een detective.

Door de critici bijna de hemel in geprezen, onbegrijpelijk. Een Nederlandse Agatha Christie? No way! Geen van de personen komt ook maar enigszins tot leven, van sommige krijg je zelfs helemaal geen beeld. De hoofdpersoon is oninteressant. De plots zijn saai. En het verhaal kneuterig. Heel veel onnodige details die nergens toe doen, ook niet als dwaalspoor.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Vanwege de positieve recensies ben ik het boek gaan lezen, het leek me echt een boek voor mij. Wat een tegenvaller: niet spannend, niet grappig, ongeloofwaardige karakters en geen goed verhaal.

Niet alleen is Moord op de moestuin alles wat de kritieken zeggen: geestig, luchtig, spannend, stylistisch van de bovenste plank - dat is het allemaal, maar ik vind het ook spiritueel en levensbeschouwelijk sterk. Het is een parabel over de grenzen aan de naastenliefde en de hoop op een betere wereld die we desondanks moeten blijven koesteren.
Wie de titel naast het motto legt, en dan de slotzin leest, begrijpt meteen dat deze roman meer is dan zomaar een whodunnit. En de openingszin stelt meteen al het onderliggende onderwerp in het licht: de caritas. Eindelijk eens een hedendaags boek dat, weliswaar luchtig ingekleed, een ernstige levensvraag bespreekt. Het hele boek door komt deze problematiek terug, zowel in uitspraken als in citaten en in de gebeurtenissen. Als je het boek ook op deze laag leest, is dat een verrijkende ervaring.

Ik snap niet hoe iemand kan zeggen dat Mizee minder dan Baantjer is. Maar goed, daar worden dan ook geen argumenten voor gegeven. Die “pepedee”, die kan kennelijk niet lezen. Zijn/haar “recensie” bestaat louter uit beweringen, zonder enige bewijzen of argumenten. Eigenlijk is het niet meer dan gescheld.

Wat een heerlijk boek tussendoor ......
Even met de voeten in de aarde, het is als een paar dagen vakantie om dit boekje te lezen.
Mooi taalgebruik, humor, verrassende personages.
Tussen de moorden door ideetjes voor lekkere recepten Zoals “kool farci” zie plaatje.
Aanrader als intermezzo tussen zwaardere lectuur: 130 bladzijden kwaliteit.

Leuk verhaal, grappige detective, anders dan anders. Dat is verfrissend.

Ik vond het een onsamenhangend verhaal, raakte steeds de draad kwijt door de vele personages. Ik heb het niet eens uitgelezen, het kon mij niet boeien.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Na alle lovende kritieken viel dit boek zeer tegen.
Middelmatig verhaal.

Een heel fijn boek dat je in een dag uit leest. Het heeft spanning, mysterie, liefde, nostalgie, trouw en kneuterigheid.

Niet te geloven dat dit boek zo de hemel in is geprezen! Hebben de dames en heren recensenten aandelen in de verkoop van het boek? Ik snap werkelijk niet waarom dit boek zo’n goede recensie heeft gekregen. De grapjes zijn zonder meer flauw te noemen. De hoofdpersoon in het boek vind ik ergerlijk. Als ik deze vrouw “in het echt” zou tegen komen zou ik rode vlekken in mijn nek krijgen.
Het verhaal heeft een hoog “Joop ter Heul” gehalte. (Voor wie nog weet wie dat was.)

Geschreven bij Moord op de moestuin

Het boek heb ik in mijn vakantie in één dag uitgelezen. In een prachtige, luchtige en losse stijl beschrijft Nicolien de moord op de moestuin. Het leest, zoals het heet makkelijk weg. TOP!

Wat een tegenvaller. Gekocht omdat het boek van de maand was. Hele lange aanloop, ik dacht telkens wanneer begint het eindelijk. En toen was het afgelopen. Slap verhaal en slappe plot.

Mooi leesbaar boek met niet verrassend maar wel leuk plot. Aardige verbinding met de moestuin. Ook voor tuinliefhebbers.

Verjaardagskado werd 1 tempo verslonden.. nu ben ik benieuwd naar dit boek..

Mooi geschreven maar ook heel geestig. Ontzettend leuke en interessante personages. Ik hou hiervan

Geschreven bij Moord op de moestuin

Leuke schrijfstijl.

heerlijk boek

Leuk boek

Geschreven bij Moord op de moestuin

Als minpunt zou ik zeggen: matige kwaliteit

Ik lees veel en graag en laat mij ook graag voorlichten door het boekenpanel van de DWDD.Maar hoe kan het dat dit boek door hen zo aangeprezen wordt?!! Vreselijk knullig geschreven en slecht verhaal...vaker gedacht het halverwege weg te gooien maar dapper doorgelezen tot het eind.Als je het einde haalt moet je eigenlijk je geld terug krijgen...Nee geef mij maar de ''Gouden Kooi'van Lackberg of Esther Verhoef...diep triest dat dit zo lovend ontvangen is....

Ik had hoge verwachtingen van dit boek door de goede recensies en het DWDD-boekenpanel.
Het viel best tegen. Het boek leest makkelijk en de humor is ook goed aanwezig maar het is geen bijzonder boek. Het doet mij denken aan een simpel vrouwenromannetje (niet onaardig bedoelt).

Geschreven bij Moord op de moestuin

Positief aan dit artikel vind ik: goede kwaliteit
Wat me tegenviel: prijzig
Een roman of toch een thriller? Geen dikke pil waar je je door heen moet worstelen. Heerlijk taalgebruik. Ik wil meer van Mizee lezen.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Het is een aardig verhaal maar niet zodanig dat het blijft nagalmen...

Geschreven bij Moord op de moestuin

Aardig, onderhoudend verhaal maar maakt de hooggespannen verwachtingen niet waar. De hype niet waard.

Leuk boekje, vlot geschreven. Voor mij de ideale bedlectuur.

Het is grappig geschreven, makkelijk te voelgen en een tikje mysterieuze ondertoon.

heb het met plezier gelezen een welkome afleiding met dit weer

Het is een heerlijk verhaal, leest vlotjes weg..Ik heb er van genoten.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Matige kwaliteit, dat is wel een nadeel.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Zouteloze humor. Niet spannend en ook niet mooi van taal. Een wegwerpboekje.

een goede detective

Geschreven bij Moord op de moestuin

Humorvol boek en toch spannend.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Vond het geen boeiend boek.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Leuk en spannend verhaal

Geschreven bij Moord op de moestuin

Het boek leest lekker weg!

Geschreven bij Moord op de moestuin

Leest lekker vlot.

Zeer onderhoudend boek waarin zowel humor als spanning centraal staan.

Leuk boek

Geschreven bij Moord op de moestuin

Wat is dit een idioot boek. Geschreven door een kleuter. Slap verhaaltje met slappe personages. Enkel wie van tenenkrommende kneuterigheid houdt, moet dit lezen. Nee vergeleken hiermee is Baantjer een Groot Schrijver. Dat het boekenpanel van DWDD dit als boek van de maand kiest, is te treurig voor woorden!

Wat ik vooral goed vind: goede kwaliteit, voordelige koop.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Als pluspunt zou ik zeggen: voordelige koop.

Geschreven bij Moord op de moestuin

Wat ik goed vind aan dit artikel: goede kwaliteit.

oppervlakkig en een beetje tuttebellerig.

Erg voorspelbaar en kinderlijk geschreven.

Met veel verwachting 'Moord in de moestuin' gekocht en gelezen, als 'Boek van de maand' (DWDD). Maar wat een oppervlakkigheid, wat een kneuterigheid! Nu hoeft een boek van mij niet per se de diepte in te gaan. Maar als reacties van de personen op gebeurtenissen en de grote hoeveelheid dialogen regelmatig blijk geven van een gebrek aan inzicht van de auteur in de menselijke psyche, gaat het toch behoorlijk irriteren. Het verloop van het verhaal komt ook zo bedacht en gekunsteld over, dat ik niet verbaasd was, toen ik er achter kwam dat de schrijfster docent is van een schrijversvakschool! Ik zou dit boek zeker laten publiceren als vervolgverhaal in de LIbelle!!!!