Native English voor Nederlanders a personal, cultural and grammatical guide

Geschreven bij Native English For Nederlanders

Dit boek bevat inderdaad handige tips van Ruud van der Krol om beter Engels te spreken en te begrijpen. Hij wijst terecht op het feit dat Nederlanders vaak te direct zijn en iet wat onbeleefd als wij Engels praten. Hij geeft goede handvaten om dit te verbeteren. Helaas doet hij dit zelf op zo'n botte, directe en arrogante manier dat zijn boodschap enigzins verloren gaat en je je afvraagt of Ruud zelf misschien meer Nederlands is dan hij zelf wil toegeven. Ook zijn dwingende manier om Amerikaans Engels te prefereren boven Brits Engels viel bij mij verkeerd. Laat eenieder dat zelf kiezen. Wat de meerderheid (Amerikaans) spreekt hoeft niet de beste keuze te zijn. Zijn vergelijking dat het Amerikaanse Jerry Springer populairder is dan het Britse cold feet, lijkt mij een slecht argument om daarom maar Amerikaans Engels te prefereren boven Brits Engels. Kwaliteit is, zeker voor Nederlanders, ook heel belangrijk.

Conclusie: Goede tips, maar lees goed tussen de regels door en laat je niet afleiden door de verwijten van Ruud naar de Nederlanders toe, want daardoor mis je de boodschap.
Als je dit kunt en dus enigzins een olifantenhuid hebt, is dit boek zeker aan te raden.

Geschreven bij Native English For Nederlanders

Het idee achter het boek is heel goed. Nederlanders denken vaak een behoorlijk woordje Engels te spreken, terwijl de praktijk vaak het tegendeel bewijst. Vd Krol geeft zeer terecht aan dat het leren van een taal niet alleen een kwestie is van een voldoende grote woordenschat en kennis van de grammatica, maar dat sociaal-culturele kennis van de doeltaal en zijn sprekers minstens zo belangrijk is. Dat laatste is iets wat ook in het onderwijs op onze middelbare scholen een ondergeschoven kind is (kennis van land en zijn geschiedenis). Eveneens niet van grondslag gespeend is de opmerking van de auteur dat taalbeheersing niet wordt gekenmerkt door het te pas en te onpas ophoesten van dure en lange woorden, maar dat het juist gebruik (en op de juiste plaats) van kleine woorden (voegwoorden, voornaamwoorden, bijwoorden etc.) daarbij veel belangrijker is. Helaas blijft het boek meer een voorgerecht dan een volledige maaltijd, want ondanks het feit dat er een aantal bruikbare tips in staat om enkele minder bekende voetangels en klemmen te herkennen en te omzeilen, wordt de echte honger niet gestild.
Wat ik ook jammer vindt is dat 's auteurs voorkeur voor het Amerikaans t.o.v. het Brits iets te geprononceerd is. Eerlijk gezegd denk ik dat onze blik cultureel en ook historisch gezien toch meer op onze Britse buur gericht is dan op de VS.
Daarnaast sluit ik me aan bij de andere recensent m.b.t. de nogal arrogante toon waarmee Vd Krol de lezer de les leest. Hij vindt het blijkbaar onbegrijpelijk dat wij niet meteen snappen dat Amerikaanse bigwigs die hier als een olifant in de porceleinkast van ons bedrijfsleven hun Anglosaxische arbeidsethos aan ons opdringen, erop staan dat ze wel bij hun voornaam genoemd worden, maar niet kunnen velen dat we, ondanks dat we ernaar gevraagd worden, onze mening dan ook willen laten horen, en alleen maar ja mogen knikken en doen wat er gezegd wordt, or else. Ook roept hij net iets te vaak dat wij als Nederlanders ons 's meestentijds alleen maar utilitair van onze taal bedienen. Maar dat overdreven Amerikaanse positivo-gedoe waarvan hij zo geporteerd is kan me eerlijk gezegd gestolen worden (om het eens ouderwets recht voor z'n raap te zeggen).
Het vervolg, "Voertaal: English", is een potboiler, zoals men aan gene zijde van het kanaal een louter om den brode geschreven publicatie pleegt te noemen, en zij te vermijden, behalve wellicht door die-hard Vd Krol fans, zo die er zijn.

Nederlanders hebben nogal een hoge pet op van zichzelf wanneer het hun taalvaardigheden betreft. Vooral het Engels lijkt door velen te worden geclaimd als een tweede taal. De auteur van het boek maakt duidelijk dat deze zelfverzekerdheid meestal onterecht is.

De Amerikaanse auteur Ronald van de Krol is geboren uit Nederlandse ouders en op 25-jarige leeftijd vanuit de Verenigde Staten naar Nederland verhuisd. Hij is een moedertaalspreker van het Engels en woont nu alweer geruime tijd in Nederland. Hij spreekt zowel Engels als Nederlands en kan dus een goed oordeel vellen over de gemiddelde taalbeheersing van de Nederlanders.

Het boek handelt over een aantal aspecten die onlosmakelijk zijn verbonden met taal. Dit zijn: cultuur, spelling en grammatica. In het boek geeft Krol met heel veel woorden aan dat de Nederlanders heel erg direct en lang niet zo beleefd zijn in hun communicatie als de Amerikanen en de Britten. Hij spoort de lezer aan om in het Engels beleefder te zijn dan wanneer we Nederlands spreken. Waar Nederlanders al snel iemand beginnen te wantrouwen wanneer deze té vriendelijk is. Zouden Nederlanders er goed aan doen om hun Engels te doorspekken met 'thank you', 'please' en 'I'm very sorry'.

De Nederlander is met zijn calvinistische natuur erg pragmatisch van aard; typische no-nonsense mensen die Nederlanders. Krol begint dan aan een stevig robbertje Dutch bashing. Het Engels is namelijk een taal vol subtiliteiten en diverse niveaus van formaliteit waardoor de lager opgeleiden en de niet-moedertaalsprekers genadeloos door de mand vallen. Het Nederlands kent natuurlijk deze subtiliteiten niet en de bewoners van deze zompige rivierendelta moeten dan ook flink studeren willen zij zich kunnen meten met de cultureel verhevenen.

Maar dan gaat Krol eindelijk in op de materie! Hij concludeert dat er diverse varianten van het Engels worden gesproken. Voor het gemak beperkt hij zich tot het Amerikaans Engels en het Brits Engels. Het boek zelf is geschreven in het Amerikaans Engels. Krol heeft dit bewust gedaan! Want hoewel de Nederlander meestal Brits Engels krijgt onderwezen op school is het toch voornamelijk de dominantie van de Amerikaanse cultuur waar de Nederlander mee wordt geconfronteerd. Hetzij middels films, muziek, praatprogramma's, tv-series, computerspelletjes en populaire Engelstalige boeken. Hij vindt mede vanwege deze culturele overheersing dat het Amerikaans Engels een betere keuze is voor de Nederlanders dan het Brits Engels. Toch behandelt Krol niet geheel onverdienstelijk een aantal belangrijke verschillen tussen het Amerikaans Engels en het Brits Engels. Waarbij hij telkenmale pleit voor het Amerikaans Engels omdat deze variant minder complexe uitzonderingen kent en de spelling in sommige opzichten logischer is, wat natuurlijk handig is voor de Nederlanders die een taalbeheersing hebben gelijk een baksteen.

Krol tipt hier en daar interessante aspecten aan van de Engelse grammatica, maar hij gaat hier nooit heel diep op in. Het boek is bepaald geen academisch naslagwerk voor de voor Nederlanders notoir heikele punten in het Engels. Zijn voorbeelden blijven aan de oppervlakten en bevatten veel eenvoudige praktische tips en adviezen om de grove beginnersfouten te kunnen voorkomen. Doch pretendeert dit boek te zijn geschreven voor die mensen die het Engels al goed beheersen; immers het doel van Krol is om van de lezer een near-native speaker te maken. De behandelde materie sluit hier echter niet op aan en zou beter passen bij mensen die het Engels redelijk beheersen en zeker erg veel profijt zullen hebben van al die praktische tips.

Voor hen die het Engels al goed beheersen maar hun taalbeheersing van het Engels willen verbeteren is dit zeker niet het boek wat zij nodig hebben om hun doel te kunnen bereiken.

Een veelgemaakte fout van Nederlanders is dat zij denken goed Engels te spreken en/of te schrijven. Tal van academici (en over anders opgeleiden maar te zwijgen) denken het wel eventjes te kunnen, en zetten zichzelf danig voor schut met hun schrijfsels, teksten, hoewel de meeste 'ontvangers' van dit slechte Engels te beleefd zijn dit te zeggen. Echt goed leren spreken en schrijven leer je pas door langdurig te plekke te zijn, en je voor kritiek open te stellen. Goed leren kun je het door veel naar goede televisie te kijken, naar BBC-world service te luisteren, te lezen en zelfstudie, gedisciplineerd, langdurig oefenen. Het boek 'Native English for Nederlanders' van Ronald van de Krol help je bij dat laatste zeer goed op weg. Voorbeeldig geschreven (uiteraard in het Engels) en met een grote kennis van zaken op taalgebied en (net zo belangrijk!) en grote kennis van de cultuurverschillen tussen de VS en de UK van de ene kant en Nederland aan de andere kant, die zeer bepalend zijn voor de wijze van uitdrukken. Een echte aanrader als een eerste opstapje tot verbetering.