Nederland wo ai ni regenland wo ai ni

De kleurrijke cover van het boek ziet er fantastisch uit. Een waar kunstwerk van de hand van Xiaoling Huang. Een portret van Lulu met een tulp zeer mooi als verbinding met de inhoud van het boek. Bovendien voelt het boek aan als zijde in mijn handen. Een zachte matte cover met glanzende effecten.
Het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken wat het vlot leesbaar maakt. Er staan heel wat kleurrijke kunstwerken in van Xiaoling Huang die over de inhoud van het boek verhalen. Een verfrissend en verhelderend boek wat zowel de inhoud als de lay-out betreft.
De schrijfstijl van Lulu is humoristisch en in dit boek toch heel apart. Je voelt aan de manier waarop het geschreven is dat het gaat over iemand die in een hele andere wereld terecht komt. Het is geschreven als een gedachtestroom, een van de hak op de tak springen van flitsen die via je ogen je hersenen bereiken en die je dan moet zien te verwerken. Een ware cultuurshock die je als lezer voelt in de manier waarop ze de woorden schrijft. Ze is een persoon die heel filosofisch nadenkt over wat ze meemaakt als nieuweling in Nederland met de wildwestverhalen die ze in Beijing hoorde. De combinatie van het naïeve en toch ook het diepzinnige geven het boek een enorme diepgang.
Die oosterse kijk van Lulu op onze westerse maatschappij is confronterend en verrijkend. Het doet de lezer stilstaan bij een aantal vanzelfsprekendheden die eigenlijk niet zo vanzelfsprekend zijn. Tijd om een aantal van onze gewoonten onder de loep te nemen.
Haar verhaal is prachtig en het nawoord van het boek is dat evenzeer. Lulu heeft een heldere kijk op onze veranderende maatschappij zowel in het oosten als het westen. En ze beëindigt het boek met een positieve noot.
Het boek is niet groots qua omvang maar wel groots qua impact. Zowel de inhoud als de lay-out maken het een boek om te koesteren.
Bedankt Lulu Wang voor dit prachtige boek!

Vorige week vrijdag was ik bij Lulu Wang op bezoek. Daar waren slechts een paar e-mailcontacten en een telefoontje aan vooraf gegaan. Het was een diepzinnig, warm en interessant gesprek. Het thema waren voornamelijk de verschillen tussen de Chinese en Nederlandse politiecultuur, waarbij wij regelmatig uitstapjes maakten naar andere thema's. Aan het eind van het gesprek kreeg ik van Lulu dit boekje Nederland, Wo ai ni.
Ik heb het onmiddellijk gelezen en kwam tot de volgende recensie:

Deze novelle van Lulu Wang heb ik met heel veel plezier gelezen. Van begin tot eind verscheen er een glimlach op mijn gezicht en soms schoot ik spontaan in een lach. De wijze waarop Lulu de ervaringen van de Chinese Qiangwei in ons kikkerlandje beschrijft, is weergaloos. De kleurrijke illustraties lachen je tegemoet.
Wat het voor mij persoonlijk nog extra mooi en bijzonder maakt is, dat ik rond 1987 in Maastricht als govie werkte. Zo noemden Maastrichtenaren de politiemensen die over hun veiligheid waakten. Al lezende werd ik als het ware aan de hand van Qiangwei meegenomen door de straten en winkels in Maastricht. Het werd één groot feest van herkenning.
Als de jonge vrouw geconfronteerd wordt met de Markt, waant zij zich in een patio. Dat geeft wel aan hoe groot de verschillen moesten zijn in de beleving van de openbare ruimten in China en die in Nederland. Zij heeft een totaal ander beeld van wat groot en klein is in deze stad. Ik moest direct denken aan een collega die zich toentertijd afvroeg hoe het zou zijn wanneer er plotseling tanks vanuit de Grote Staat het Vrijthof op zouden rollen om opstandige studenten de mond te snoeren. Hij refereerde aan het optreden van de Chinese overheid op het plein van de Hemelse Vrede in 1989. Ik vermoed dat de man geen idee had van de grootte van het Tiananmenplein in Peking en de tanks die werden ingezet. Hij zou zich te pletter schrikken als hij dat immens grote plein zou betreden. In die zin begreep ik de gedachte van Qiangwei aan een patio bij het zien van de Markt of het Vrijthof.
Haar ervaring in een seksbioscoop bracht mij terug naar diezelfde tijd. Ik was toen werkzaam bij een afdeling die onder meer belast werd met de controle van ho(e)reca etablissementen. Prachtig hoe zij ook grijze haren om de kale kruinen van de bezoekers bemerkte toen het licht na afloop van de film werd ontstoken en dat het publiek, behalve zijzelf, bestond uit opa's. Treffender had zij de bezoekers van de bioscoop niet kunnen beschrijven. Ik was toen midden dertiger en had een soortgelijke ervaring.

Nederland, Wo ai ni is een heerlijk boek dat aanspoort om het te herlezen. Iedere vogel zingt inderdaad zoals hij gebekt is. Deze zangvogel zingt niet alleen, maar overvleugeld een heel orkest.

Lulu Wang, Wo ai ni!

Jacques Smeets te Elsloo
auteur van De Blauwe Diender

Toen ik over dit boekje las, was ik direct enthousiast. Van de hand van lulu, dat moest wel goed zijn. Dat viel mij een beetje tegen. Boekje ziet er mooi uit, is niet dik en bevat heel veel illustraties. Dat ziet er mooi uit, maar laat dan wel blijken dat het wel erg weinig tekst is. De verhaaltjes zijn op zich grappig, maar niet heel uitgesproken. Zelf heb ik veel Aziatische vrienden die ons bezoeken en hun dagelijkse ervaringen zijn minstens zo bijzonder als de verhalen in dit boekje. De prijs- kwaliteit zijn niet in balans naar mijn mening, jammer.....

Eerst vond ik dit boekje maar klein en dun. Maar eens dat ik het begon te lezen kreeg ik een schat op alle vlakken. We volgen hoe lieve Qiangwei haar nieuwe wereld in Maastricht leert kennen. Met vallen en opstaan slaagt ze er in om al dit nieuwe het hoofd te bieden. Lulu neemt ons mee en doet dit op een onnavolgbare Lulu Wang wijze : grappig, pittig, prikkelend en realistisch. Toen ik het boek uit had, verscheen er een grote glimlach op mijn gezicht. Ik kan het boek iedereen aanraden!!!

Geschreven bij Regenland, wo ai ni

Leuk boek dat een inkijkje geeft in de Chinese tradities en gewoonten.

Het boek is opgebouwd uit een aantal anekdotes die de eerste ervaringen van de auteur beschrijven toen ze in Nederland aankwam, in 1986. Hoewel je de hoofdstukjes prima afzonderlijk kunt lezen vormen ze tezamen toch een mooi doorlopend verhaal. Erg knap gedaan! Het is een humoristisch boek dat volgens mij voor iedereen geschikt is en dat ook iedereen met ook maar een beetje gevoel voor humor enorm zal kunnen waarderen. Want humoristisch is het zeker!
De hoofdpersoon Qiangwei leert ons land en een aantal van de Nederlandse gebruiken kennen, waarbij ze haar verwondering over sommige van deze gewoonten niet onder stoelen of banken steekt. Dit levert grappige en soms zelfs hilarische situaties op, maar tijdens het lezen ging er ook door m'n hoofd dat wij het ondanks de economisch moeilijke tijden nog altijd erg goed hebben. Wat minder piekeren en wat meer lachen en plezier hebben; dat is wat het boek voor mij uitstraalt.
De uitvoering van het boek is bijzonder mooi. Het is degelijk gebonden in een harde kaft en voorzien van vele kunstzinnige illustraties. Zowel de buitenkant als de inhoud nodigen uit tot het meer dan 1 keer lezen, iets wat je zeker zult doen als je dit boek aanschaft. Ik zou dat laatste zeer zeker doen want het is iedere cent dubbel en dwars waard.