Nevermoor 3 - Spookpokken - De jacht op Morrigan Crow de jacht op Morrigan Crow

Voor wie nog niets heeft meegekregen van de serie, raad ik aan om eerst deel één en twee te lezen om iets van dit verhaal te begrijpen.) Dit verhaal vindt namelijk zijn oorsprong in de ogenschijnlijk saaie stad Jakhalsgat, in de staat Groot Wolfsare, waar Morrigan Crow is geboren op Avondstond, de onfortuinlijkste dag om geboren te worden. Niet alleen wordt ze beschuldigd van allerlei rampen, ze is ook gedoemd om te sterven in de nacht van haar elfde verjaardag. De Meute van Rook en Schaduw zal haar verslinden. Haar onwaarschijnlijke redding komt in de vorm van een hyperactieve vreemdeling, met onhandelbaar rood haar, genaamd Jupiter North. Hij neemt haar mee op een spannende reis naar Nevermoor.
❤
Nevermoor 3 - Spookpokken - De jacht op Morrigan Crow
De vakantie is voorbij en het nieuwe schooljaar van het Wondergenootschap is nog maar net begonnen. Morrigan Crow heeft ontzettend zin, om nu echt deel uit te maken van het genootschap en om meer vaardigheden te leren over 'haar kneepjes', alleen zijn er niet veel leraren die haar kunnen onderwijzen en het Wondersmidschap vergt veel oefening van haar. Tot haar frustratie weet ze nog steeds heel weinig over de verachtelijke kunsten, maar ze koestert wat ze inmiddels wel weet over Inferno en Nocturne en er zijn dit jaar twee opvallende vakken aan het rooster toegevoegd.
❤
Ondertussen broeit het in de straten van Nevermoor. De onrust groeit met de dag, sinds er Wondieren zijn besmet met een gevaarlijk virus. En het gaat van kwaad tot erger. Inmiddels zijn er al mensen aangevallen en de eerste dode is al gevallen. Morrigan maakt zich grote zorgen, maar haar held en verzorger Jupiter North is amper thuis. Dus ze kan er met hem niet over praten. Ook Fen, de Magnificat lijkt steeds bezig te zijn.
❤
Toch blijkt er iemand wel gehoor te geven aan haar frustraties en angsten. De meeste mensen in Nevermoor kennen Ezra Windbuil als de laatste Wondersmid en praten op gedempte, angstige toon over hem alsof hij een denkbeeldige boeman is, maar Morrigan weet dat hij een echte en levende bedreiging is. Hij heeft haar een voorstel gedaan die ze eigenlijk niet kan weigeren.
❤
In tegenstelling tot de stedelingen van Nevermoor, ben ik dol op Morrigan. Juist omdat ze anders is dan andere heldinnen in fantasieverhalen. Ze is niet knap, maakt fouten en voelt zich (net als gewone meisjes van haar leeftijd) onzeker over haar uiterlijk en handelen. Van haar doorzettingsvermogen, en zelfreflectie kunnen we nog een hoop leren, net als van haar bereidheid om problemen op te willen lossen. Gelukkig heeft ze een paar prachtige personages om zich heen zodat ze het niet alleen hoeft te doen.
❤
Het derde deel van Nevermoor is spannend en actueel, maar biedt tegelijkertijd troost. Het is bijzonder te lezen dat de personages in het boek, ook te maken hebben met maatregelen en quarantaine voorschriften omtrent een virus. Geen Covid, maar Spookpokken, en beiden virussen zijn net zo hardnekkig en moeilijk uit te roeien. Gek genoeg verscheen dit boek in Engeland vóórdat Corona (of Covid) in Europa kwam. (Ieuw, iemand toevallig rare schaduwen gezien?)
❤
Met het oplopen van de leeftijd van Morrigan, wordt ieder deel dikker en donkerder. Met dreigende onderwerpen en thema’s als: bijgeloof, politiek, discriminatie en zooïsme, mag de leeftijdgrens misschien ook iets worden opgeschroefd.

Voor de rest een dikke aanrader voor fans van De Hongerspelen, Divergent en Harry Potter (al vind ik Morrigan Crow stiekem leuker.)

Een cover in een prachtige kleur groen met glimmend gouden letters ligt voor me... het derde deel in de Nevermoor-serie van Jessica Townsend, de serie over Morrigan Crow. Door sommigen ‘de vrouwelijke Harry Potter’ genoemd. Er zijn ook wel overeenkomsten te noemen tussen beide series: beide gaan over een magische wereld met veel personages en wonderlijke dieren, in beide series is er ‘iets’ met de hoofdpersoon (Harry Potter heeft zijn litteken, Morrigan Crow is vervloekt) en je moet de boeken op volgorde lezen om het te kunnen volgen. O ja, en Nevermoor zal binnenkort ook verfilmd worden.

Wat betreft de volgorde van de boeken: Nevermoor deel 1 verscheen in 2018 en heb ik toen direct gelezen. Deel 2 las ik meer dan een jaar geleden. De verhaallijnen waren dus al wat weggezakt. Gelukkig start Spookpokken met een terugblik op de eerste boeken, en wel zodanig dat er zelfs onthullingen worden gedaan over dingen die gebeurd zijn in boek 1 die anders gegaan bleken te zijn. Het wordt gelijk al best ingewikkeld in het begin van het boek: je moet goed opletten tijdens het lezen. Dat vond ik best lastig, ik laat me graag meevoeren door een sfeer in een boek en nu had ik de neiging om er een notitieboekje bij te pakken.

Gaandeweg word je gegrepen door de gebeurtenissen. Er gebeuren heel veel dingen, maar de rode draad is toch wel de opkomst van de ‘spookpokken’, een ziekte die ‘wondieren’ (dieren die zich gedragen als mensen) kunnen krijgen en die ervoor zorgt dat ze zich gedragen als wilde beesten en mensen aanvallen. Spookpokken waart door Nevermoor en boezemt iedereen veel angst in. De sfeer wordt grimmiger als het lijkt alsof de ziekte niet te bestrijden is. Wondieren in isolatie, een avondklok, volle ziekenhuizen... Gek genoeg verscheen dit boek in Engeland vóórdat Corona in Europa kwam, maar het voelt verrassend realistisch (ondanks de magische wereld uiteraard ;)

Morrigan werkt ondertussen samen met de wondersmid Ezra Windbuil aan het beheersen en versterken van haar krachten. De wondersmid is voor Nevermoor de belichaming van het kwaad en hoewel Morrigan Crow ook wondersmid is, wordt zij wel (door de meeste) inwoners van Nevermoor geaccepteerd. Ik verklap hier natuurlijk niet hoe het afloopt, maar Morrigan is wel weer de held in dit verhaal. Het einde laat ook echter weer veel dingen open... er komt vast nog een vervolg...

Een heerlijk dik boek waar geen einde aan lijkt te komen. Ik heb er best lang over gedaan om het uit te lezen: soms een hele ruk van 100 bladzijden, soms even een kort hoofdstukje. Lastig aan deze serie vind ik dat deel 1 echt ‘makkelijker’ was dan deel 2 en 3. Deel 1 zou ik wel aanraden vanaf 10 jaar, maar deel 2 en 3 eigenlijk pas vanaf 12 jaar (brugklas). Het is voor sterke lezers echt heel geschikt: kinderen die willen verdwijnen in een wondere wereld en alles om zich heen vergeten. Ook hier is trouwens weer de parallel met Harry Potter te trekken: deel 1 en deel 7 verschillen ook enorm van elkaar: het wordt steeds grimmiger, duisterder en de boeken worden dikker.

Zin in een magische kerstvakantie? Trek je dan met dit boek terug op de bank met een dekentje en een kop warme chocolademelk. Het begin van het boek ademt kerst: sneeuw en ijs in Nevermoor is mooier dan je je kunt voorstellen. Voor mij hoeft er geen verfilming te komen: Townsens schrijft zo beeldend dat je het al voor je ziet. Veel plezier met dit boek!

Boek drie is fantastisch. Van begin tot eind in iets meer dan een dag uitgelezen. Een dikke aanrader voor iedereen die van fantasy houdt.

Een mooi boek. Als derde is een fantastische reeks

Mijn oudste zoon is helemaal enthousiast over de serie. Morrigan is een interessante, ietwat duistere jonge vrouw in een wereld waarin je fantasie de vrije loop kunt laten gaan. Kneepjes, magie, wondieren, een levend hotel… het verhaal sprankelt in creativiteit zo der dat het de lezer verliest in rariteiten. Niet op dezelfde manier pakkend als Harry Potter, waar de epische strijd tussen goed en kwaad centraal stond. Maar wel verwonderend en spannend doordat een breed palet aan heel excentrieke karakters en wonderlijke gebeurtenissen. En, op een bepaalde manier, meer tijdloos dan Harry Potter: het speelt niet in onze wereld.

Mijn dochter die toch echt geen lezer was, verslindt deze boeken

Een waar kunstwerk. Townsend weet de lezer gespannen te houden tot op het einde. Dit boek kan je gewoon niet neerleggen

Cadeau gedaan