Niets is wat het lijkt belevenissen van een klinisch psycholoog

Prachtig geschreven en meeslepende verhalen. Herkenbaar vanuit de psychologiepraktijk. Echter, een stuk spannender dan de situaties van alledag.

Prachtig, ontroerend boek, mooi geschreven. Kon het boek amper neerleggen.

De verhalen van de patienten waarover geschreven wordt zijn zeker bijzonder, meeslepend, heftig en soms ook stof tot nadenken. wat het hele boek verpest zijn de stukjes waarin de schrijfster meer dan eens loopt te zemelen dat ze niet goed genoeg is voor haar vak. Met als ondertoon dat haar 'niet goed genoeg' nog altijd vele malen beter zo niet geniaal is vergeleken bij de rest. KOmt vnl over als een soort zelf verheerlijking.

Geschreven bij Niets is wat het lijkt

Tanya is klinisch psychologe en heeft een boek geschreven over de tijd van haar opleiding. Het boek begint dan ook met een uitleg van de auteur over hoe haar carrière als psychische hulpverlener tot stand is gekomen. De gebeurtenissen in dit boek zijn gebaseerd op daadwerkelijke gebeurtenissen maar het verhaal / de persoon eromheen zijn verzonnen. Een soort ‘fictie - non - fictie’ dus. Ik ben altijd wel te porren voor dit soort verhalen.

We volgen Tanya gedurende haar opleiding tot klinisch psychologe. Per hoofdstuk volgen we een stageblok, dus bereid je voor op lange hoofdstukken. Ik vond ze overigens niet te lang, maar het kan wel lezers afschrikken. Gedurende haar opleiding heeft ze op veel verschillende plekken stage gelopen en dus veel soorten mensen behandeld en veel dingen gezien. De auteur schroomt niet om veel ervaringen te delen die best heftig zijn, en je als lezer denkt, ‘Wauw, waarom doet ze dit werk nog?’. En vooral: ‘Hoe dit ze dit werk nog?’. Doordat er zoveel afwisseling in zit, is het boek zeker niet saai en erg interessant om te lezen. Ondanks de lange hoofdstukken vloog ik echt door dit boek heen. De auteur heeft zoveel heftige, mooie, verdrietige, grappige maar ook enge dingen meegemaakt dat je bij iedere patiënt wel moet weten hoe het afloopt. De terminologie is soms wat lastig maar het meeste wordt wel gewoon uitgelegd en kan je gewoon rustig doorlezen. Los van de patiënten, volg je natuurlijk ook de auteur zelf en haar groei tot klinisch psychologe en groeien, dat doet ze. Dat vond ik nog wel het mooiste om te lezen eigenlijk. Ik denk dat ze trots mag zijn op zich zelf hoe ze deze ervaringen en groei omgezet heeft tot een boek. Ik raad dit boek zeker aan als je van een goed non- fictie boek houdt in een soort van dagboek vorm. Ik zou zeker een vervolg hierop willen lezen!

Geschreven bij Niets is wat het lijkt

Als klinisch psycholoog moet je wel van wat puzzelen houden.. Tanya Byron is er tamelijk goed in, zo blijkt uit dit boek over haar belevenissen tijdens haar opleiding.
Zo werd ze met haar eerste patiënt meteen voor de leeuwen gegooid, een psychopaat die ze in haar eentje voor de kiezen kreeg! Gelukkig kon ze de paniekknop tijdig bereiken!

Elk half jaar komt ze in een andere setting zoals een jeugdkliniek waar ze een meisje met anorexia behandeld, een huisartsenpraktijk, een afdeling geriatrie en ook werkt ze met verslaafden.
Tanya vertelt niet alleen over haar patiënten (het zijn gefingeerde patiënten maar op de werkelijkheid en haar ervaringen gebaseerd) maar laat ook haar confrontaties met zichzelf zien, haar worsteling, haar tekortkomingen.. dat is óók interessant.
Komisch zijn soms de gesprekjes met haar supervisor Chris; de gedachten die Tanya heeft tijdens de gesprekken en de (vaak tegengestelde) antwoorden die ze geeft.

Het boek bestaat uit 6 verhalen, een inleiding en een proloog. Door de afwisseling van de, vaak heftige, problemen die aan bod komen is het een heel boeiend geheel. De schrijfstijl maakt ook dat het leest als een roman.
Als lezer leef je mee met de patiënten maar ook met Tanya zelf.
Zij is momenteel een veelgevraagd expert voor de Britse radio en tv.
In de proloog zegt ze..

"Mensen zijn veel méér dan alleen de som van hun eigen ziekte. Hun problemen zijn symbolisch voor een algeheel systeem in crisis. Steeds hogere aantallen kinderen en jonge mensen kloppen aan bij mijn kliniek met ernstige psychische problemen, die ze op steeds jongere leeftijd krijgen. "

"Ik heb dit boek geschreven om een paar ongelooflijke verhalen te vertellen over mensen die, elk op hun eigen manier, met grote moeite probeerden hun uitdagende leven te leiden. Ik heb veel van ze geleerd"

En zo vind ikzelf een boek als deze ook zeer leerzaam. Verhalen waar je nog over na blijft denken.

Geschreven bij Niets is wat het lijkt

Deze pocketeditie is een handzaam lichtgewicht boekje met dunne bladzijden dat je gemakkelijk mee kan nemen. Overal een klein lettertype en geen bijzondere opsmuk, hoofdstuknummering inclusief een korte zin onder ieder nummer die op de daarop volgende inhoudelijke tekst slaat. De omslag komt rustig op mij over, op de achtergrond een zijaanzicht in het blauw met daarop de schrijversnaam, titel, ondertitel en het regenboog logo van de uitgeverij in de rechter onder hoek. Op de rug staat tevens de naam van de schrijfster, boektitel en het logo weer. De achterzijde is wit met daarop duidelijk leesbaar opnieuw auteursnaam, titel, flaptekst en een korte bio over de auteur.
“Ik vind het niet prettig om deel uit te maken van een maatschappij die er geen moeite mee heeft om mensen af te schrijven, alleen maar omdat ze hun kwetsbaarheid laten zien op een manier die wij niet zo makkelijk kunnen accepteren, begrijpen en tolereren.”
Tijdens het lezen van de inleiding merk ik gelijk hoe gemakkelijk de schrijfstijl leest. Zoals naar mijn mening terecht op de achterzijde in een quote vermeld staat leest de gehele tekst als een roman. De bewoording komt absoluut niet hoogdravend over, zelfs de vaktermen van klinische psychologie zijn dusdanig beperkt en worden soms als ze wel voorkomen in de tekst verklaard. Dit spreekt in positieve vorm voor de schrijfster, laat haar persoonlijkheid zien, haar wil om haar beleving volledig over te brengen en je voelt haar betrokkenheid bij de zaken in het boek. Met een pure oprechtheid voor haar patiënten en ook met kritische blik naar haar eigen kunnen heeft ze met respect een bijzonder goed boek geschreven.
“De grote dingen kunnen wij mensen meestal wel verdragen, maar het zijn juist de kleinste veranderingen in ons functioneren die vaak de grootste betekenis hebben en tot de ergste wanhoop leiden.”
De diversiteit van personen en afdelingen waar Tanya tijdens haar opleiding terecht kwam en de met respectvolle openheid waarmee ze haar verhaal geschreven heeft laat de weidsheid zien in realistische, bestaande problematiek. Ook heden ten dage zijn de onderwerpen uit dit boek nog altijd van groot maatschappelijk belang zei het wellicht wat sommige dingen betreft op een andere manier. Ze laat hiermee echter zien hoe belangrijk haar werk is en tegelijkertijd hemelt zij zichzelf of haar vak geenszins op tot zaligmakend. Juist ook omdat ze naar zichzelf kijkt en haar eigen handelen onder de loop neemt. Hierdoor leest het boek fijn en ook enigszins emotioneel betrokken als het op mezelf aankomt, gezien die eerder genoemde levenservaring.
“‘Waarom zou je de wereld niet mooi maken? Dat is waar ik mijn hele leven mee bezig ben geweest.’”
Ondanks dat het misschien niet altijd gemakkelijk voor me was om dit boek te lezen kan ik toch zeggen dat ik content ben met het feit dat ik het boek gelezen heb. Het heeft me weer een inzicht gegeven op verschillende vlakken. Bijvoorbeeld hoe confronterend de opleiding tot klinisch psycholoog kan zijn, wat het doet met degene die de opleiding volgt maar ook hoe patiënten geholpen kunnen worden als de juiste klik er is of juist niet als die mist. Tenslotte is iedereen mens maar zijn de hulpvragen divers net als de uitkomsten.
“Ik leerde de vaste klanten van de drugskliniek beter kennen en genoot van het geklets in de wachtruimte; het is vreemd hoe ook zo’n helse plek al snel vertrouwd en bijna normaal kan aanvoelen.”
Het boek is een aanrader voor iedere lezer die een kijk wil in de gespecificeerde hulpverleners wereld van een klinisch psycholoog en dan met name gericht op onderwerpen die hopelijk ver van je af staan of zomaar ineens dichterbij kunnen zijn dan je denkt. Geen zware droge kost maar wel een boeiend, aangrijpend, goed geschreven, bijzonder relaas van een vakvrouw.

Geschreven bij Niets is wat het lijkt

Het boek beschrijft de ervaringen van de schrijfster tijdens haar opleiding als klinisch psycholoog. Ingrijpende verhalen, een verhalende stijl van schrijven met af en toe wat theorie over het vakgebied van de psychologie.
Minpunt: Omdat de schrijfster de verhalen niet herleidbaar wil maken naar levende personen, is het niet duidelijk wat ze nu echt heeft meegemaakt tijdens haar opleiding en wat verzonnen is. Dat haalt de geloofwaardigheid van de verhalen onderuit. Het boek is nu geen autobiografie of 'lesboek' geworden, maar is ook geen roman of verhalenbundel.

Geschreven bij Niets is wat het lijkt

Kwam dit boek bij toeval tegen en zou willen dat ik het veel eerder las. Het allermooiste en aangrijpendste boek dat ik dit jaar las. Voor iedereen interessant. Echt heel erg mooi

Geschreven bij Niets is wat het lijkt

Boeiende vrouw. Enkele jaren geleden waren er diverse series over haar activiteiten om moeiliojk opvoedende ouders te helpen met hun problemen. Nooit gedacht dat zij deze achtergrond had.
Zij schrijft goed, ook over haar verleden, haar fouten en haar zoeken naar alternatieve benaderingen om de clienten goed te helpen.

Je moet even in het verhaal komen,maar erg interessant