Noodweer verhaal over het leven in het frontgebied van de Tachtigjarige Oorlog

Bij het zien van de schitterende cover van Noodweer van Theo van Brunschot verwacht je een historisch verhaal te lezen waarbij mensen op de vlucht lijken te zijn voor iets of iemand. De titel kan je op diverse manieren intrepreteren. Moet je het letterlijk nemen of figuurlijk? Je wordt nieuwsgierig naar wat ermee bedoeld word.

Al meteen in het schitterende voorwoord van de auteur word je erop gewezen dat het verhaal fictie is, dat het niet echt is gebeurd. Toch, al lezende in Noodweer van Theo van Brunschot, kan je alleen maar concluderen dat alles echt gebeurd had kunnen zijn. Zo voelt het ook als je het verhaal leest. Je hebt niet het idee dat het fictie is. Je leeft mee met de hoofdpersoon. Je voelt zijn geluk, maar ook zijn verdriet, zijn boosheid, zijn twijfels en alle andere gevoelens. Je krijgt bewondering voor hem en begrijpt waarom hij soms dingen doet die hij doet. Je begrijpt zijn verwarde gevoelens over iets, zeker omdat dat heden ten dage op een andere manier nog steeds speelt en waarbij je je afvraagt of het wel bestaat en misschien toch niet verzonnen is omdat je het gebeuren niet kan bevatten.

Het verhaal is chronologisch geschreven vanuit de hoofdpersoon waarbij er steeds teruggeblikt wordt op wat er de voorgaande paar jaar allemaal is gebeurd. Het is het levensverhaal van de hoofdpersoon vanaf zijn geboorte tot aan zijn dood. Zo besef je eens te meer wat er allemaal in een mensenleven kan gebeuren, hoeveel mensen je wel niet leert kennen en hoeveel bekenden en familie je ten grave draagt in je leven, zeker zo tegen de tijd dat je zelf (met een beetje mazzel) oud en versleten bent, maar ook hoe plaatsen in een mensenleven kunnen veranderen. Voor ouderen zal dat herkenbaar zijn. Je moet je overigens wel verplaatsen in de tijd, in een tijd waarin nog lang geen internet en telefoon bestond, waarin alles per brief ging, als dat al mogelijk was en anders van mond op mond.

Het is een heel spannend verhaal waarbij het af en toe wat voorspelbaar is, maar dat is niet storend. Gelukkig zijn er tussendoor ook momenten van rust, van dat alles voort lijkt te kqabbelen naast al dat geweld.

Belangrijkste onderwerp is de Tachtigjarige Oorlog en waar die om draait, wat godsdiensttwisten allemaal kan veroorzaken.

Kortom; Noodweer van Theo van Brunschot is een schitterend verhaal over een boerenfamilie dat moet zien te overleven in een frontgebied van de Tachtigjarige Oorlog waarin ze heel veel verschrikkelijke dingen mee maken, maar desondanks ook hun geluksmomenten kennen en er ook echt van genieten.