Nooit meer bang Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Nooit meer bang

Nooit meer bang is zo'n boek dat je bij je strot grijpt en niet meer loslaat tot je de laatste bladzijde hebt omgeslagen. Hoewel het normaal niet mijn genre is besloot ik het toch een kans te geven en wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan.

Dat het min of meer draait om de (waargebeurde) aanslag in Brussel maakt het verhaal nog eens zo aangrijpend. Dit boek is een wervelwind aan emoties. Medelijden, ongeloof, verdriet... Zat ik het ene moment hardop te lachen in de trein (terug van de boekpresentatie van dit boek), het volgende moment had ik tranen in mijn ogen en ik las het dus ook in drie uur uit.

Omdat dit verhaal zoveel 'diepere lagen' heeft, en zoveel heftige onderwerpen (coma, kanker, rouw, verdriet en een aanslag) ga ik verder niet inhoudelijk in op het verhaal, de samenvatting kun je overal lezen.

Hou je van een goede portie drama?
Koop dit boek. Een deel van de royalties gaat naar een van de overlevenden van de aanslag in Brussel, en er is ook een liedje dat bij dit boek hoort. Zoek het op!

Geschreven bij Nooit meer bang

De titel ‘Nooit meer bang’ geeft al de indruk dat het een boek met een bepaalde lading is. De boekpresentatie waarbij ik aanwezig was versterkte dit gevoel. Het boek is fictie met bepaalde delen die zijn gebaseerd op de werkelijkheid. Zo weten we allemaal dat de aanslag op vliegveld Zaventem helaas niet verzonnen is en Karen Northshield is een echte overlevende die nog altijd de gevolgen ondervindt van deze aanslag. Twee jaar later ligt zij nog altijd in het ziekenhuis, niet in staat haar oude leven weer op te pakken. Haar verhaal komt dankzij Rasters ook na twee jaar nog onder de aandacht. De helft van de opbrengst van dit boek gaat zelfs naar Karen, dit vind ik heel bijzonder.
Rasters was zelf in Brussel ten tijde van de aanslagen. Ik ben ervan overtuigd dat haar eigen ervaringen op deze dag en haar contact met Karen een deel van de kracht van dit boek zijn.

Rasters weet haar vier hoofdpersonages zo neer te zetten dat je hen meteen in je hart sluit. Dat, samen met de wetenschap dat de aanslag werkelijk heeft plaatsgevonden, maakt het ook meteen een emotioneel verhaal. Louise, Maud, Lennard en Victor worden met elkaar verbonden door deze aanslag. Een gebeurtenis die alleen maar verliezers kent maar welke ook voor bijzondere ontmoetingen zorgt. Louise en Maud leren elkaar door deze aanslag kennen en blijken al snel een klik te hebben. Ook de ontmoetingen tussen hoofdpersonages en een meisje genaamd Britt, die nog leeft dankzij Lennard, Ferdinand die zijn eigen verlies moet verwerken en de ouders van Lennard die ondanks hun eigen verdriet Louise verwelkomen en de ruimte geven, zijn hartverwarmend.

Hoewel het boek deels zoet is en een tikkeltje aanvoelt als een sprookje, is het niet zo dat de personages ongeschonden uit de strijd komen en zo nog lang en gelukkig leven.
Louise worstelt bijvoorbeeld ook nog met de kanker die al dan niet is teruggekeerd. De angst die zij het hoofd moet bieden en de littekens die ze fysiek en mentaal zal moeten accepteren voelen zwaar. Hoewel anderen er voor haar zijn is dit een gevecht dat alleen zij aan kan gaan. Alleen zij kan haar leven weer in eigen handen nemen en de angsten verslaan. Wanneer Louise dit zelf ook beseft, neemt zij drastische beslissingen.

Dan is er ook nog Olaf. Een mooi personage maar haast in een onmogelijke positie. Je hart is dan al gestolen door de eerdere personages in dit boek waardoor het lijkt alsof er te weinig ruimte is voor Olaf. Misschien komt er nog een vervolg op dit boek waarin hij zijn eigen plek veroverd heeft in plaats van het opvullen van de leegte die een ander achterliet.

Toch slaagt Rasters erin om alle lijntjes in het boek mooi samen te laten komen. De cirkel is rond en ondanks de tegenslagen waarmee ieder op zich te maken heeft, lijkt ook iedereen te beseffen dat er nog steeds dingen zijn om voor te leven.
Hoewel het zeker een emotioneel verhaal is, blijft er genoeg ruimte over voor humor. Rasters schrijft vlot waardoor je makkelijk weer in het verhaal stapt nadat je het even opzij hebt moeten leggen. Of, wanneer je de tijd hebt, zorgt dit er juist voor dat je ogen over de woorden vliegen en je zo pagina na pagina verslindt.

Het tijdsverloop in het verhaal is af en toe wat onduidelijk en een jaar is een lange periode om te beslaan in dit boek. Wel zorgt dit voor een mooie afsluiting, een jaar na de aanslag. Het eerste jaar na deze gebeurtenis is doorstaan en het is tijd om een begin te maken aan de rest van het leven. Helaas bewijst Karen Northshield dat dit in werkelijkheid niet voor iedereen geldt.

Een lach en een traan. Een waargebeurde omlijsting, ingevuld met fictie. ‘Nooit meer bang’ krijgt 4 zeer verdiende sterren.

Geschreven bij Nooit meer bang

Ik ben dit boek gaan lezen met de gedachte dat het alleen ging over het drama van de aanslag bij het vliegveld in Zavelte. Maar jemig, wat werd ik geraakt door dit boek.
Het is een boek waar veel in voorkomt, coma, kanker, liefde, verlies…..
Het is een boek wat echt beeldend geschreven is. Alles zie je voor je tijdens het lezen. Je wordt meegesleurd met alle emoties van de personages . Ik heb Nooit meer bang in 1 adem uitegelezen en heb het dichtgeslagen met een beklemmend gevoel. Dat gevoel bleef hangen en nu nog, als ik dit schrijf komt het direct weer naar boven. Ik kan allen dit boek van harte aanbevelen!
Het verhaal is fictief, maar ook wel degelijk op waarheid berust. Als je dit boek gaat lezen, houd de tissues maar bij de hand, ik had deze wel nodig….

Geschreven bij Nooit meer bang

Je maakt kennis met 2 vrouwen, Louise en Maud, ieder met hun eigen verhaal, die een onverwachte ontmoeting hebben met een man, een ontmoeting die een belofte van meer in zich draagt, maar dan wordt er een aanslag gepleegd op het vliegveld waar de 2 mannen, Lennard en Victor, zich bevinden…
Wat volgt is een zoektocht, vol hoop op dat ‘meer’, een zoektocht waarbij de 2 vrouwen elkaar weten te vinden en er een hechte vriendschap ontstaat. Een vriendschap waarin ze elkaar door een heftige tijd weten te loodsen…

De 2 bijzondere ontmoetingen en de heftige gebeurtenis die erop volgt zijn nog maar het begin van het verhaal. Je weet al vrij gauw hoe het met de mannen is afgelopen. Einde verhaal? Zeker niet!
Gaby weet de vrouwen Maud en Louise helemaal tot leven te brengen, je kunt niet anders dan ontzettend met ze meeleven en hopen op een soort van happy end. Louise die borstkanker heeft gehad (en hoopt schoon te blijven) en een muur om zich heen heeft gebouwd, een muur waar ze zeker geen mannen doorheen laat komen, tot ze Lennard ontmoet, en Maud die net ontdekt heeft dat haar vriend een ander heeft en haar hart lucht bij Victor, verbaasd over haar eigen openhartigheid en hij over die van hem. En dan die aanslag en de onzekerheid over de mannen, heftig! De aanslag zal hun levens voorgoed veranderen en doet ze niet alleen op zoek gaan naar de mannen, maar ook naar zichzelf en hun eigen wensen en dromen.

De schrijfstijl van Gaby is weer heerlijk vlot en warm. Klein minpuntje bij dit boek: soms ging het iets té vlot voor mijn gevoel/naar mijn zin. Maar het was wel weer echt een boek wat ik niet weg kon leggen! Het sleurde me mee, maakte onwijs veel gevoelens los en wist me heel diep te raken (tranen!).
Nooit meer bang is een indrukwekkend en zeer ontroerend verhaal over hoop, liefde, (over)leven, rouw en jezelf vinden. Heel erg mooi en bijzonder!

Op een doordeweekse lentemorgen vinden er in Brussel twee spontane, maar bijzondere ontmoetingen plaats. Maud en Louise de hoofdpersonen in het boek ontmoeten allebei een aardige man waarbij ze zich direct op hun gemak voelen. Beide dames kennen elkaar niet, maar zijn wel allebei die morgen in Brussel. Elk met hun eigen verdriet waar ze mee moeten dealen en met zich meedragen.

Later op de dag vindt er in de vertrekhal van het vliegveld een verschrikkelijke aanslag plaats. De beide dames bevinden zich niet meer op het vliegveld, maar de mannen die zij die morgen ontmoet hebben nog wel.

De ontmoeting die Maud met Victor had en Louise met Lennard waren voor zowel Maud als Louise zo bijzonder dat ze, nadat ze van de aanslag gehoord hebben, beiden het gevoel kregen te willen weten hoe het nu met de mannen is.
In die zoektocht kruisen hun paden elkaar en zo krijgen Maud en Louise contact met elkaar. Hun zoektocht verbindt hen en er ontstaat een warme vriendschap waarbij ze elkaar steunen als de ander het moeilijk heeft en beiden na een verdrietige periode het geluk toch weer lijken te vinden.

“Nooit meer bang” is een prachtig boek waarin onderwerpen worden beschreven die ons allemaal kunnen overkomen als we net op een bepaald moment op een bepaalde plek zijn of als we tegen een ziekte of aandoening moeten vechten. Niemand weet wat hem boven het hoofd hangt en iedereen gaat anders met tegenslag om. Gaby Rasters heeft in dit boek heftige onderwerpen op een eerlijke en realistische manier beschreven, zonder dat het “zware kost” is om te lezen.

In dit boek komen heftige onderwerpen aan bod, maar Gaby is een kei in het schrijven van Feelgood romans en schrijft vlot en met de nodige humor, wat het lezen van haar boeken erg aangenaam maakt. Je kunt niet stoppen met lezen, je wil altijd verder lezen om te weten hoe het de hoofdpersonen verder vergaat.

Een echte aanrader om te lezen en te genieten van dit prachtige boek van deze fantastische schrijfster!

Geschreven bij Nooit meer bang

In Eindhoven was de boekpresentatie van Nooit meer bang van Gaby Rasters en ondanks dat het een eind weg was, ben ik er toch naar toe gegaan, want ik wilde Gaby graag eens persoonlijk ontmoeten.

Wat was het druk en wat een indruk maakte de presentatie op mij. Nadat ik het boek had aangeschaft, de opbrengst is voor 50% voor één van de slachtoffers van de aanslag, Karen Northshield, werd mij gevraagd gevraagd of ik mee wilde doen aan de blogtour van Nooit meer bang, wat ik natuurlijk erg leuk vond.

Het verhaal is gebaseerd op ware feiten die in een fictief verhaal zijn verweven. Het verhaal voor en door dappere vrouwen. Veel van deze vrouwen waren ook op de boekpresentatie en door hun verhalen, maar ook door de muziek die was geschreven en bij het boek past en ook nog werd gezongen, kreeg je voordat je ook nog maar een letter had gelezen al een band met de personages in het boek.

Twee vrouwen die ieder hun rugzakje mee dragen en daar op hun eigen manier mee omgaan. Ze ontmoeten ieder een man, ook weer met eigen bagage. Diep respect voor de personages en hun manier om met hun verdriet om te gaan en toch het positieve uit het leven te halen.

Het verhaal gaat over onder andere Louise, die na het afstaan van een borst, mannen niet meer toe laat. Dan ontmoet ze heel toevallig Lennard, die ze tegen komt in het hotel waar ze verblijft en spreken af om elkaar na een jaar weer op dezelfde plek te ontmoeten. En Maud die haar vriend van het vliegveld ophaalt en hem daar met een andere vrouw ziet.  Victor die een vliegtuig moet halen maar eerst een kop koffie gaat drinken en Maud, die dus net haar vriend met een ander gezien heeft, uitnodigt en Victor haar iets vertelt wat een grote impact in Maud's verdere leven gaat krijgen. De mannen die beide een vliegtuig moeten halen, de vrouwen die naar huis gaan. Dan is daar de aanslag, waar zijn de mannen gebleven, waren zij op tijd vertrokken!  De zoektocht naar deze, voor Louise en Maud, bijna onbekende mannen, heeft voor beide vrouwen een zeer ingrijpend gevolg in hun toekomst.

Met veel emotie heb ik dit boek gelezen. Kende ik Gaby al van haar eerste boek Herinnering en haar eerste thriller Muurbloem, deze roman  Nooit Meer Bang heeft mij zeer zeker aangegrepen. De epiloog en het nawoord maken het verhaal compleet.

Gaby Rasters heeft een mooie schrijfstijl waarbij je het gevoel hebt in het verhaal te zitten. Gaby doorgaan met schrijven, jouw boeken vragen om gelezen te worden.

Lieve leesgroet Caroline

Heftig en aangrijpend verhaal over de waargebeurde aanslag op vliegveld Brussel. Leest heel vlot weg met een lach en een traan.

Geschreven bij Nooit meer bang

Ik heb het in 1 ruk uitgelezen. Wat me meteen al meetrok was dat het verhaal gebaseerd is op de aanslagen in Brussel en het verhaal van een van de slachtoffers. Dit geeft het verhaal een extra dimensie, doordat je je dingen kunt herinneren die in het verhaal voorkomen, ondanks dat het verhaal fictief is.
De karakters zijn allemaal interessant. Ik leefde enorm met ze mee. Let wel: een doos zakdoekjes bij de hand houden is geen overbodige luxe! Ook leuk is dat er een liedje is gemaakt naar aanleiding van dit boek.

Geschreven bij Nooit meer bang

'nooit meer bang' is een boek geschreven door Gaby Rasters.
de aanslagen in Brussel, nog vers in het geheugen. Gaby heeft 1 van de overlevenden leren kennen, aan wie ze haar boek 'nooit meer bang' opdraagt.

'nooit meer bang' vertelt het verhaal van 2 vrouwen die op deze zwarte dag, een man hebben ontmoet. Louise ontmoette Lennard in de ochtend in het hotel bij haar tafeltje bij het raam. Louise, die nooit meer iets met mannen te maken wou hebben nadat ze borstkanker heeft gehad en haar toenmalige vriend bij haar weg is gegaan, krijgt toch weer de kriebels. samen hebben Lennard en Louise een erg leuke dag. over precies een jaar zouden ze weer afspreken, bij het tafeltje bij het raam. Lennard vertrekt naar het vliegveld.
Maud ontmoette Victor op het vliegveld, samen dronken ze een kop koffie en hadden ze fijne gesprekken. allemaal op dezelfde dag. deze zwarte dag.
toen gebeurde het, de flits, de knal, rennende mensen. het is goed mis. er is een aanslag gepleegd.
Maud en Louise komen met elkaar in contact nadat beide mannen getroffen zijn. 'hebben ze het overleefd?' de hulplijnen zijn overvol en ze moeten lang wachten op antwoorden. Samen slepen ze elkaar erdoorheen en komen ze meer te weten over de mannen en ontstaat er een ware vriendschap.

dit boek heeft mij enorm aangegrepen. dit is mijn eerste Roman, omdat ik dacht dat romans alleen maar zoetsappig zijn. verre van dat is dit boek. ik heb het gelezen met een lach en een traan. Dit boek is met zoveel emotie geschreven.

een verhaal geschreven over de liefde, de aanslagen in Brussel en de borstkanker van Louise. heftige onderwerpen, maar het is zo mooi geschreven dat het niet zwaar valt en het niet een constante huilboek is. De droge humor en de vlotte schrijfstijl maakt het erg leuk om te lezen.

het boek zelf, een plaatje is het. wat een fantastisch mooie kaft!.
lieve Gaby, je hebt een fantastisch boek geschreven die door iedereen gelezen moet worden.

5 sterren voor het boek!

Geschreven bij Nooit meer bang

Zeer mooi en ontroerend boek, éénmaal begonnen met lezen kon ik het boek moeilijk wegleggen, je leeft echt mee met de personages.Leest zeer vlot en gemakkelijk. Zeker een aanrader!